Μπορεί η ιατρική να έχασε μια σπουδαία επιστήμονα αλλά την κέρδισαν οι παραστατικές τέχνες και η ομορφιά. Η Διονυσία Κωνσταντίνου ξεκίνησε την καριέρα της ως ερευνήτρια της ιατρικής με ένα πολύ ευαίσθητο θέμα για τις γυναίκες, τον καρκίνο του μαστού.
Το 2010 μεταπήδησε στον χώρο της μόδας. Ακολούθησαν φωτογραφίσεις, πασαρέλες, catwalks και editorial μόδας σε περιοδικά.
Στη συνέχεια ήρθαν οι ταινίες μικρού μήκους με διακρίσεις σε φεστιβάλ του εξωτερικού και εκπομπές στην ιδιωτική και δημόσια τηλεόραση.
Στην καρέκλα της έχουν καθίσει προσωπικότητες όπως ο Μάνος Ελευθερίου, η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου και πολλοί ακόμη. Στο θέατρο την εμπιστεύτηκαν σκηνοθέτες για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση του μακιγιαζ των χαρακτήρων πολλών παραστάσεων με πιο πρόσφατες «Ιφιγένεια η εν Ταυροις» σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, ο «Επισκέπτης» σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια, ο «Ροβινσώνας Κρούσος» σε σκηνοθεσία Τατιάνας Λύγαρη και «Κωλόκαιρος» και «Αράφ» σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη.
Όνειρό της είναι να αναγνωριστεί η ειδικότητα του ψιμυθιολόγου στο θέατρο και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί της. Επίσης, δεν ντρέπομαι που το λέω αλλά θέλω να πάμε μαζί να διαλέξουμε καλλυντικά και μακιγιάζ.
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Γιατρός ή ερευνήτρια ….τα πέτυχα και τα δύο….απλά δεν έμεινα σε αυτά, με κέρδισε το μακιγιάζ στο πεδίο του θεάματος, καθώς πάντα υπήρχε ένας έρωτας με τις παραστατικές τέχνες!
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Το “Beautiful Day” των U2.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Μίκη Θεοδωράκη, Βαγγέλη Παπαθανασίου, Σταύρο Ξαρχάκο, Δημήτρη Μητροπάνο, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Κότσιρα.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Όπου υπάρχει «γυμνή» αφτιασίδωτη ζωή.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Την ασχήμια της άναρχης ανοικοδόμησης!
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Ο,τιδήποτε κρατάει την ταυτότητα της Ελλάδας! Το Μοναστηράκι ή το Θησείο!
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Οι λέξεις αγάπη και αλλά δεν ανήκουν ποτέ στην ίδια πρόταση, γιατί η αγάπη οφείλει να είναι αδιαπραγμάτευτη.
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Εκεί όπου θα σου γεννηθεί και η επιθυμία να το κάνεις. Σαν φοιτήτρια πολλές φορές διάβαζα όρθια μέσα στο αστικό λεωφορείο.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Γουίλεμ Νταφόε, ή τον ίδιο τον Θεό! ‘Εχω απορίες….και νομίζω με λίγο ψωμί, ελιές και κρασί θα μου εξηγούσε κάποια πράγματα.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Την άθληση, και την τηλέφωνική επικοινωνία με αγαπημένους μου ανθρώπους.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Οι μυστικοί έρωτες.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Οι δουλειές στο σπίτι.
– Τι είναι ευτυχία;
Να περιβάλεσσαι από όμορφους ανθρώπους.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Το Σανατόριο της Πάρνηθας και η ¨πηγή της Κυράς¨, δεν είναι ο αγαπημένος μου, αλλά εκείνος που με έκανε να κοιτάζω έντρομη, όποιον τον εξιστορούσε.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Δεν έχει τύχει στην Αθήνα.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η ενσυναίσθηση, πιστεύω πως αποτελεί τον πυρήνα της επικοινωνίας, της σύνδεσης και της δημιουργίας των ανθρωπίνων σχέσεων.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
What I’m gonna live for
What I’m gonna die for
Who you gonna fight for
Από το “The Quest” του Bryn Christopher.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Κάποια που δεν έχει γυριστεί ακόμα. Από έναν έλληνα που να αγαπαέι την Αθήνα χωρίς “αλλά”!
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Ό,τι «χαïδεύει η ζωή και ο χρόνος». Αδεσποτάκια, λουλούδια, ηλικιωμένους σε παλιούς καφενέδες, γλάστρες σε παράθυρα μονοκατοικιών, κήπους, ηλιοβασιλέματα, παλιά νεοκλασσικά.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Αξιοπρέπεια. Η λέξη που με μεγάλωσε η μάνα μου.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Κάποτε… Ίσως! Λείπει η φινέτσα!
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Πολλά ή και τίποτα απολύτως. Υποθέτω πως, όπως όλα έτσι και αυτό ερμηνεύται κατά πώς σε πετυχαίνει.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Να κλείσω τα μάτια μου, και να μου πω μπράβο τα κατάφερες και αν δεν τα έχω καταφέρει όπως τα οργάνωνα την προηγούμενη βραδιά να μου πω την φράση από την ταινία “Οσα Παίρνει ο Άνεμος” After all…tomorrow is another day!
– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Τα λόγια της Μαρίας Καρυστινού στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το δυστύχημα των Τεμπών!«Συγγνώμη ζητάς όταν σκουντάς κάποιον στο διάδρομο, όχι όταν του σκοτώνεις το παιδί»!
– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Ένας στόχος μου, είναι να αναγνωριστεί η ειδικότητα του ψιμυθιολόγου στο θέατρο. Δεν γίνεται να υπάρχουν βραβεία κοινού στο θέατρο για όλες τις ειδικότητες πλην εκείνης, του ψιμυθιολόγου. Είναι προσβολή….δεν αναγνωρίζεται η προσφορά μας και η αξία μας! Ακυρώνουν τη δουλειά μας και αυτό αποτελεί και οικονομική αναντιστοιχία. Είμαστε απόλυτα ισότιμοι και απαραίτητοι στο θέατρο όπως όλοι οι συντελεστές. Υπάρχουν πολλά άλυτα ζητήματα….στη μάχη λοιπόν.
➳ INFO για το σκονάκι σου: Instagram
Μπορεί η ιατρική να έχασε μια σπουδαία επιστήμονα αλλά την κέρδισαν οι παραστατικές τέχνες και η ομορφιά. Η Διονυσία Κωνσταντίνου ξεκίνησε την καριέρα της ως ερευνήτρια της ιατρικής με ένα πολύ ευαίσθητο θέμα για τις γυναίκες, τον καρκίνο του μαστού.
Το 2010 μεταπήδησε στον χώρο της μόδας. Ακολούθησαν φωτογραφίσεις, πασαρέλες, catwalks και editorial μόδας σε περιοδικά.
Στη συνέχεια ήρθαν οι ταινίες μικρού μήκους με διακρίσεις σε φεστιβάλ του εξωτερικού και εκπομπές στην ιδιωτική και δημόσια τηλεόραση.
Στην καρέκλα της έχουν καθίσει προσωπικότητες όπως ο Μάνος Ελευθερίου, η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου και πολλοί ακόμη. Στο θέατρο την εμπιστεύτηκαν σκηνοθέτες για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση του μακιγιαζ των χαρακτήρων πολλών παραστάσεων με πιο πρόσφατες «Ιφιγένεια η εν Ταυροις» σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, ο «Επισκέπτης» σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια, ο «Ροβινσώνας Κρούσος» σε σκηνοθεσία Τατιάνας Λύγαρη και «Κωλόκαιρος» και «Αράφ» σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη.
Όνειρό της είναι να αναγνωριστεί η ειδικότητα του ψιμυθιολόγου στο θέατρο και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί της. Επίσης, δεν ντρέπομαι που το λέω αλλά θέλω να πάμε μαζί να διαλέξουμε καλλυντικά και μακιγιάζ.
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Γιατρός ή ερευνήτρια ….τα πέτυχα και τα δύο….απλά δεν έμεινα σε αυτά, με κέρδισε το μακιγιάζ στο πεδίο του θεάματος, καθώς πάντα υπήρχε ένας έρωτας με τις παραστατικές τέχνες!
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Το “Beautiful Day” των U2.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Μίκη Θεοδωράκη, Βαγγέλη Παπαθανασίου, Σταύρο Ξαρχάκο, Δημήτρη Μητροπάνο, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Κότσιρα.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Όπου υπάρχει «γυμνή» αφτιασίδωτη ζωή.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Την ασχήμια της άναρχης ανοικοδόμησης!
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Ο,τιδήποτε κρατάει την ταυτότητα της Ελλάδας! Το Μοναστηράκι ή το Θησείο!
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Οι λέξεις αγάπη και αλλά δεν ανήκουν ποτέ στην ίδια πρόταση, γιατί η αγάπη οφείλει να είναι αδιαπραγμάτευτη.
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Εκεί όπου θα σου γεννηθεί και η επιθυμία να το κάνεις. Σαν φοιτήτρια πολλές φορές διάβαζα όρθια μέσα στο αστικό λεωφορείο.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Γουίλεμ Νταφόε, ή τον ίδιο τον Θεό! ‘Εχω απορίες….και νομίζω με λίγο ψωμί, ελιές και κρασί θα μου εξηγούσε κάποια πράγματα.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Την άθληση, και την τηλέφωνική επικοινωνία με αγαπημένους μου ανθρώπους.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Οι μυστικοί έρωτες.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Οι δουλειές στο σπίτι.
– Τι είναι ευτυχία;
Να περιβάλεσσαι από όμορφους ανθρώπους.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Το Σανατόριο της Πάρνηθας και η ¨πηγή της Κυράς¨, δεν είναι ο αγαπημένος μου, αλλά εκείνος που με έκανε να κοιτάζω έντρομη, όποιον τον εξιστορούσε.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Δεν έχει τύχει στην Αθήνα.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η ενσυναίσθηση, πιστεύω πως αποτελεί τον πυρήνα της επικοινωνίας, της σύνδεσης και της δημιουργίας των ανθρωπίνων σχέσεων.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
What I’m gonna live for
What I’m gonna die for
Who you gonna fight for
Από το “The Quest” του Bryn Christopher.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Κάποια που δεν έχει γυριστεί ακόμα. Από έναν έλληνα που να αγαπαέι την Αθήνα χωρίς “αλλά”!
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Ό,τι «χαïδεύει η ζωή και ο χρόνος». Αδεσποτάκια, λουλούδια, ηλικιωμένους σε παλιούς καφενέδες, γλάστρες σε παράθυρα μονοκατοικιών, κήπους, ηλιοβασιλέματα, παλιά νεοκλασσικά.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Αξιοπρέπεια. Η λέξη που με μεγάλωσε η μάνα μου.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Κάποτε… Ίσως! Λείπει η φινέτσα!
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Πολλά ή και τίποτα απολύτως. Υποθέτω πως, όπως όλα έτσι και αυτό ερμηνεύται κατά πώς σε πετυχαίνει.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Να κλείσω τα μάτια μου, και να μου πω μπράβο τα κατάφερες και αν δεν τα έχω καταφέρει όπως τα οργάνωνα την προηγούμενη βραδιά να μου πω την φράση από την ταινία “Οσα Παίρνει ο Άνεμος” After all…tomorrow is another day!
– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Τα λόγια της Μαρίας Καρυστινού στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το δυστύχημα των Τεμπών!«Συγγνώμη ζητάς όταν σκουντάς κάποιον στο διάδρομο, όχι όταν του σκοτώνεις το παιδί»!
– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Ένας στόχος μου, είναι να αναγνωριστεί η ειδικότητα του ψιμυθιολόγου στο θέατρο. Δεν γίνεται να υπάρχουν βραβεία κοινού στο θέατρο για όλες τις ειδικότητες πλην εκείνης, του ψιμυθιολόγου. Είναι προσβολή….δεν αναγνωρίζεται η προσφορά μας και η αξία μας! Ακυρώνουν τη δουλειά μας και αυτό αποτελεί και οικονομική αναντιστοιχία. Είμαστε απόλυτα ισότιμοι και απαραίτητοι στο θέατρο όπως όλοι οι συντελεστές. Υπάρχουν πολλά άλυτα ζητήματα….στη μάχη λοιπόν.