Η Δήμητρα Νικητέα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1999, πέρασε στο Παιδαγωγικό, σπούδασε γραφιστική, είναι μία από τις πιο φρέσκες κωμικούς το stand up την βοηθάει να ξεπεράσει την αγχώδη διαταραχή της. Με αυτό ασχολείται από το 2017, έχοντας συμμετάσχει και στο «Φεστιβάλ κωμωδίας» της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης. Μάλιστα, τον Μάιο του 2019 ταξίδεψε για πρώτη φορά με την διοργάνωση της «ArgoNauts Comedy» στη Ζυρίχη.
Η κωμική περσόνα της Δήμητρας Νικητέα χτίζεται γύρω από τη κοινωνικά ανασφαλή συμπεριφορά, την αμφιθυμία και την αντισυμβατικότητα της. Παρουσιάζει μικρής φόρμας αστεία ενώ παράλληλα συνοδεύει το act με κωμικά σχέδια. Νομίζω πως έγινε ευρύτερα γνωστή με το opening act της στην παράσταση της Ήρας Κατσούδα «Για γυναίκα καλή είναι» που έσπασε ταμεία στο θέατρο Αλκμήνη. Με την Κατσούδα έκαναν και ένα ευρωπαϊκό τουρ, υπό τον γενικό τίτλο «Φέραμε και λάδι», ενώ οι δυο τους κάνουν μαζί και podcast.
Η 23χρονη κωμικός θα μας απασχολήσει πολύ (είναι βέβαιο) τα επόμενα χρόνια και αυτή είναι η πρώτη -ίσως και η τελευταία- συνέντευξή της στην οποία μιλά για Αθήνα, την πόλη ψυχοτρύπανο, όπως την αποκαλεί.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
ASMR τον Πλεύρη. Δηλαδή Πλεύρης στα Εξάρχεια. Δεν θα ξυπνάω ποτέ.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Μπλε γραμμή: David Bowie
Πράσινη γραμμή: YONKA MAYONKA
Κόκκινη γραμμή: ΘΡΑΞ ΠΑΝΚΣ
Reflections σε λούπα του Χατζιδάκι, επίσης.
– Ποιο είναι το πιο ωραίο σημείο της πόλης που ζεις;
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ζω Κυψέλη (πριν. Αγ. Γεωργίου και τώρα πάρκο) και, ενώ δεν είμαι πλέον λάτρης της περιοχής, θα θεωρώ πάντα τη Μαυροματαίων ορισμό της μεγαλοαστικής γοητείας.
– Αν η Αθήνα ήταν φαγητό, τι φαγητό θα ήταν;
Σάντουιτς Πάρις Ρούπος.
– Ποια είναι η πιο χαρακτηριστική μυρωδιά της πόλης;
Ζεστό σανταλόξυλο, βετιβέρ, πατσουλί και μόλις φύγω από το Hondos της Ομόνοιας, κανονικά κάτουρο.
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Στην άκρη μιας αερογέφυρας ή σε ένα βραχώδη γκρεμό με ενεργά ρήγματα. Για να δω όλους τους «το βιβλίο είναι ο καλύτερος μου φίλος, με ηρεμεί τόσο πολύ» ανθρώπους, για ορμάτε αν σας βαστάει!!!
– Εάν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Το αισθητικό δε με ενδιαφέρει, η εργονομία στην Αθήνα είναι αίσχος. Θα σου απαντούσα με ταχύτητα φωτός, «πρόσβαση για ΑμεΑ παντού» γιατί το κέντρο είναι σύγχρονος Καιάδας, αλλά εδώ καλά καλά, εγώ δεν δύναμαι να περπατήσω. Μα τον θεό, δεν ξέρω τι συμβαίνει, φταίει η ζέστη, μήπως το έντονο άρωμα πατσουλί της Αθήνας; Έχω πέσει-γλιστρήσει 4 φορές αυτήν την εβδομάδα. Τα πεζοδρόμια είναι τόσο στενά που αν περπατήσεις ντουέτο κάπου, έχεις χωρίσει, κουνάς μαντηλάκι και του φωνάζεις «Θα τα ξαναπούμε σύντομα, παλιόφιλε». Έχουν σχεδιαστεί για περιόδους κόβιντ. Η πόλη είναι εχθρική για ΑμεΑ, ζευγάρια, όσους/ες φοράνε γόβες, για κάθε δίποδο και κυρίως για τον Πλεύρη.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Κλείνω τα μάτια μου. (Ελπίζω, δηλαδή… Ας επιβεβαιώσουν οι διπλανοί!)
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Εμένα! Αστειεύομαι…Ανθρώπους κυρίως, σε στοές, συρμούς…που κάνουν photobombing στις selfie μου.
– Η Αθήνα με μία λέξη;
Ψυχοτρύπανο.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Hitler.
– Αν μπορούσες να γκρεμίσεις κάτι στην Αθήνα τι θα ήταν αυτό;
Κτηματομεσιτικά και κατασκευαστικές που ευθύνονται για την αντιπαροχή.
– Τι θα έδειχνες σε έναν εξωγήινο;
Λιακόπουλο, ένα μάθημα αυτογνωσίας.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο;
Η ελαφρότητα στη ζωή, το να γελάς με σαρδάμ παρουσιαστών ή με γλίστρες. Και φυσικά η αίσθηση της αμηχανίας μας κάνει απλούς. Το να μην ξέρεις πόσες αποδείξεις πρέπει να περιμένεις μετά από pos πληρωμή, το να μην βλέπεις μέσα από το τζάμι του οδηγού αν σου κάνει σήμα να περάσεις, και να περιμένεις και οι δύο άβολα, με ρίσκο κάποιος να πεθάνει. Να παίρνεις πίσω τηλέφωνο άγνωστο και να μην ξέρεις πώς να ξεκινήσεις το διάλογο -Ναι γεια σας… – Ε ναι….είμαι αυτή….που με πήρατε πριν….εε τι θέλετε…
Το να φοράς ακουστικά, και κατά λάθος, να ξεσυνδέονται, και να ακούγεται η βλακεία σου σε δημόσιο χώρο. Αυτή η απλότητα στη ζωή.
– Ο αγαπημένος σας αστικός μύθος για την Αθήνα;
Υπόγειες διαδρομές που οδηγούν σε μασονικές στοές.
– Τι είναι ευτυχία;
Ευτυχία είναι οι άνθρωποι. Που κάνουν photobombing στις selfie μου.
– Με ποιο καρτούν θα ήθελες να διασταυρωθείς στον δρόμο;
ΜΙΚΙΜΑΟΥ εννοούμε. Με το Snoopy ή Bojack για το κλισέ.
– Ένα στίχο τραγουδιού που θα έκανες γκράφιτι σε τοίχο;
Είμαι κατά των γκράφιτι στίχων.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
ΦΑΝΤΑΖΙΟ… Κάποιοι νομίζετε ότι αυτό που είπα είναι αστείο «επειδή η ταινία έχει γυριστεί ήδη στην Αθήνα»…ενώ στην πραγματικότητα το αστείο βρίσκεται στο «γνωστή»…Όπως και να έχει, αν έπρεπε να πω κάποια γνωστή ταινία ντε και σώνει, θα έλεγα ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ παραγωγή της Καραδήμου.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Αθήνα σε αγαπάω αλλά… ΜΟΥ XEIS GAMISEI TIS DIAKOPES…..
– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
2P9H+86 Αθήνα
– Ποιος μήνας ταιριάζει πολύ στην Αθήνα;
Σεπτέμβριος.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Μάλλον. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είμαι ο εκπρόσωπος του σπασίματος της νύχτας για να απαντήσω. Δεν είμαι απλώς η ψυχή του πάρτυ. Είμαι η ψυχώ του πάρτυ.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Πλεύρη, θα κάνει ησυχία….. και σίγουρα…..δεν θα δίνει δικαιώματα…. πολίτικαλ!!!!
– Πες μας τα σχέδιά σου και τι ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό.
Το Σεπτέμβριο μαζί με το έτερο ήμισυ του ΜΠΡΑΗΤ ΣΑΗΝΤ, Ήρα Κατσούδα, θα ξεκινήσουμε 3η σεζόν στο ποντκαστ, κάνοντας μια παρτάρα με όλους τους καλεσμένους, ένα πάρτυ αρρώστια.
Και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως αυτή τη σεζόν μπορώ να κάνω μια WORK IN PROGRESS stand up (καλύτερα COMEDY show) παράσταση. Ψάχνω φιλόξενους χώρους στο κέντρο που να επιτρέπουν τη χρήση οπτικοακουστικών μέσων. Άμα βρείτε πείτε μου.
