Η Δάφνη Αντωνιάδου Κατάγεται από ένα χωριό της Φλώρινας το οποίο σχεδόν δεν υπάρχει πια. Έζησε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στην Άνδρο και στην συνέχεια στην Έδεσσα. Ασχολήθηκε με την ρυθμική γυμναστική και τον πρωταθλητισμό και στη συνέχεις σπούδασε φυσικοθεραπεία και χορό. Από παιδί θυμάται «να φτιάχνει “έργα” και να παίζει με ιδέες που σχετίζονται με κάτι παραστατικό και συνθετικό». Σίγουρα δεν καταλάβαινα τι έκανα αλλά η αίσθηση αυτού του τρόπου ύπαρξης είναι κάτι πολύ δικό μου.

Ζητώντας από την Δάφνη να μας περιγράψει το αντικείμενό της, απαντά:

«Σε πρώτο επίπεδο μπορεί κανείς να πει ότι το αντικείμενο μου είναι ο χορός και η χορογραφία. Ίσως χρειάζονται αυτές οι ταμπέλες για συνεννοούμαστε, δεν είμαι και σίγουρη. Για μένα είναι περισσότερο μια δημιουργική διαδικασία και ένας τρόπος ύπαρξης που αποκτά υπόσταση μέσω της κίνησης και έτσι μπορεί να μοιραστεί και να επικοινωνήσει. Μέσα από αυτή την διαδικασία είχα την ευκαιρία να συνάψω συνεργασίες και να ταξιδέψω για να παρουσιάσω την δουλειά μου στο εξωτερικό. Οι συνεργασίες αυτές, παρόλο που κάποιες φορές φέρουν τεράστιες δυσκολίες, εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι ζωογόνες για την καλλιτεχνική δημιουργία και αποτελούν πύρινα του τρόπου με τον οποίο την προσεγγίζω».

Από τις προηγούμενες δουλειές της ξεχωρίζει το τρίπτυχο Vanishing Point το οποίο αποτελείται από ένα χορογραφικό έργο, ένα short film και ένα AV installation σε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Βαρδαξόγλου και τον Constantine Skourlis, όλα παραγωγές του Onassis Stegi.

Εδώ και αρκετό καιρό η χορογράφος «ξαναεπισκέπτεται» το πιο πρόσφατο χορογραφικό της έργο Dreams of Time το οποίο έκανε την πρεμιέρα του περίπου ένα χρόνο πριν στα πλαίσια του Arc for Dance Festival. Για το έργο μας λέει ότι «είναι τρομερά ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς, πως μια καλλιτεχνική πράξη ωριμάζει μέσα στον χρόνο και νιώθω ότι η συγκεκριμένη δουλειά σε αυτή την χρονική φάση βρίσκεται σε μια πολύ έντονη και απολαυστική στιγμή της». Αυτό είναι κάτι που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην ομάδα των συνεργατών της, η οποία όπως αναφέρει, «αρχίζει να σταθεροποιείται σε βαθμό που ξεπερνιέται κάθε εξωτερική δυσκολία ώστε να παραμένουμε συγκεντρωμένοι σε αυτό που πραγματικά μας απασχολεί, να φτιάχνουμε τον χώρο μέσα στον οποίο μπορούμε να υπάρξουμε δημιουργικά, δουλεύοντας σκληρά». Όπως λέει η ίδια, αισθάνεται πολύ ευγνώμων που έχει όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους και συνεργάτες γύρω της, που την στηρίζουν και ό,τι κάνουν, το κάνουν μαζί.

Αγαπημένο quote της Δάφνης; “I don’t know why people expect art to make sense. They accept the fact that life doesn’t make sense.”

To Olafaq τη συνάντησε κάπου στο Παγκράτι, και η ανάκριση πήγε κάπως έτσι: 

– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ζωγράφος.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ιδανικό είναι να μην υπάρχει ξυπνητήρι.

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Τυλιγμένοι στο χάος, Αννίτα Κουτσουβέλλη.

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Οι άνθρωποί της.

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Τους τουρίστες και τα αυτοκίνητα.

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις; 
Το μετρό των Εξαρχείων (not).

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Αθήνα σε αγαπώ αλλά με κούρασες.

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Το σαλόνι μου.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Nobuyosi Araki.

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου «γεμάτη» ημέρα;
Πρόβα και διάβασμα.

– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Όταν πάω μια βόλτα ενώ έχω πάρα πολύ δουλειά

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Η γκρίνια και η ηχορύπανση.

– Τι είναι ευτυχία;
Ότι δεν είναι δυστυχία.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Ο αστικός μύθος του καλού αστυνομικού.

– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Το μπαλκόνι του Τρίτου ορόφου της Κρατικής Σχολής Χορού.

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η αυθεντικότητα.

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
“You’ re face to face with the man who sold the world”

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το Possession του Andrzej Zulawski.

– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Τον γάτο μου.

-Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Πόλεμος.

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Σίγουρα ναι!

– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Κάτι σαν: η πόλη όπως θα ήθελα να ήταν.

– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Φαντάζομαι την επόμενη πρόβα, ώστε ενώ κοιμάμαι να συναντήσω τις λύσεις που χρειάζομαι.

– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Την φράση του Φερνάντο Μποτέρο: «Κάθε σπουδαίος καλλιτέχνης οφείλει να είναι επαναστάτης».

– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Το έργο μου Dreams of Time που θα παρουσιαστεί όλες τις Τετάρτες του Δεκεμβρίου στο θέατρο Θησείον και ένα καινούργιο large scale project με τον συνεργάτη μου Φίλιππο Σακαγιάν, στα πλαίσια της συνέχειας του έργου που παρουσιάσαμε το 2022 στο IRCAM/ Center Pompidou.

➸ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Instagram

➸ Dreams of Time

Στην παράσταση , η Δάφνη Αντωνιάδου σκηνοθετεί, χορογραφεί και εξερευνά οπτικά και ηχητικά τη δημιουργική διαδικασία του σύμπαντος, μέσα από το κοσμικό και το ανθρώπινο γίγνεσθαι. Παράλληλα, εξερευνά τα άκρα της ανθρώπινης κατάστασης, μέσα από το πρίσμα της ιδιοσυγκρασίας, της ευαισθησίας και της υπέρμετρης δύναμης που διέπουν τη γυναικεία φύση, δημιουργώντας κάπου ανάμεσα στη σεξουαλικότητα και τον τρόμο, μια σειρά από αισθητηριακές εμπειρίες.

➸ Για 8 παραστάσεις 6, 13, 20, 27 Δεκεμβρίου και 6, 13, 20, 27 Μαρτίου 2024, στα πλαίσια του θεσμού Τετάρτες χορού του θεάτρου Θησείον.
Link Εισιτηρίων: Dreams of Time | Εισιτήρια online! | More.com

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News