Η Τώνια Ράλλη είναι μια δημιουργική προσωπικότητα που συνδυάζει τη σκηνοθεσία με τη μουσική, αφήνοντας το στίγμα της στον καλλιτεχνικό κόσμο. Η πορεία της ξεκίνησε στο Skidmore College στη Νέα Υόρκη, όπου απέκτησε τις γνώσεις και τις δεξιότητες που θα την οδηγούσαν σε σημαντικά βήματα στην καριέρα της.
Το 2000, μαζί με τον σκηνοθέτη και συγγραφέα Γιώργο Σίμωνα, ίδρυσε την ομάδα Νοσταλγία, η οποία συνεχίζει να δραστηριοποιείται μέχρι σήμερα. Η ομάδα έχει βρει καταφύγιο στο Rabbithole, ένα θέατρο στο Μεταξουργείο, ενώ πρόσφατα άνοιξε και έναν δεύτερο χώρο στον Κεραμεικό, το Space Baby, ένα στούντιο αφιερωμένο στις εικαστικές και παραστατικές τέχνες.
Η Τώνια έχει σκηνοθετήσει έργα, όπως το “Ο Εραστής” του Χάρολντ Πίντερ και το “Ohio Impromptu” του Σάμιουελ Μπέκετ. Έχει επίσης αναλάβει κλασικά έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, όπως το “Μυστικός Σαίξπηρ (Όπως σας αρέσει)” και “Μακμπέθ”, καθώς και το “Ονέγκιν” του Αλεξάντρ Πούσκιν και “Η σημασία να είσαι σοβαρός” του Όσκαρ Ουάιλντ. Οι δημιουργικές της ανησυχίες δεν περιορίζονται μόνο στη σκηνοθεσία· έχει επίσης δημιουργήσει πρωτότυπες περφόρμανς και ζωντανές / διαδραστικές εγκαταστάσεις.
Η πιο πρόσφατη σκηνοθεσία της Τώνιας είναι το “Εσύ, η ζωώδης μηχανή” της Ελένης Σικελιανός, ένα έργο που παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο Rabbithole. Μέσα από τις δημιουργίες της, η Τώνια Ράλλη συνεχίζει να εξερευνά τα όρια της τέχνης, προσφέροντας μοναδικές εμπειρίες στους θεατές της.
Το Olafaq συνάντησε την Τώνια ένα φθινοπωρινό απόγευμα στο Παγκράτι και η καθιερωμένη ανάκριση των Common People πήγε κάπως έτσι.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Με πίεζε αρκετά αυτή η ερώτηση. Έλεγα διάφορα. Κάποια στιγμή, μου είπε ένας υπέροχος άνθρωπος και μέντορας: «Τώνια, έχεις πενήντα χρόνια καριέρας μπροστά σου, μπορείς να αλλάξεις γνώμη όσες φορές θέλεις…». Και ησύχασα.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ένα νιαούρισμα.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Τίποτα. Η μουσική στο δημόσιο χώρο είναι υπερεκτιμημένη.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Η περιοχή του Μεταξουργείου – Κεραμεικού, γι’ αυτό και χαίρομαι ιδιαίτερα που εργάζομαι εκεί.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Τα ενοίκια.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Τους συνεργάτες μου.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Αθήνα σε αγαπάω αλλά ξύπνα!
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Όποιος το βρει, παρακαλώ να μου το πει.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον David Lynch, τη Judi Dench και τον Colin Farrel.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Το να έχω χρόνο μόνη μου για να προχωρήσω πράγματα. Το να συναντάω ανθρώπους. Το να κινούμαι, με όποιον τρόπο.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Το να μην απαντάω το τηλέφωνο.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Το τηλέφωνο.
– Τι είναι ευτυχία;
Το να βλέπεις ανθρώπους (ή άλλα ζωντανά) να ανακαλύπτουν καινούργια πράγματα. Το να κάνεις τους ανθρώπους να γελάνε.
Φωτ. Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Η νεκρική πομπή της οδού Πειραιώς!
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Ένα φανάρι της οδού Πειραιώς, ένα κόκκινο.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Οι φιλίες του.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Σε αθηναϊκό τοίχο θα έγραφα σίγουρα «Πληγωμένο μου τσακάλι, κάθε μέρα στο πηγάδι κατουράς».
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Η “Χαμένη Λεωφόρος”.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Αντικείμενα πεσμένα στο έδαφος.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Οχάιο.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Ναι, δεν τα πάει άσχημα!
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Το να αλλάζεις τη θέση από την οποία βλέπεις την πόλη (σου).
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Λέω καληνύχτα στη Μορφίνη και τον Μόρτη (τα γατιά μου).
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Αυτήν την περίοδο βρίσκομαι σε πρόβες για μια δεύτερη εκδοχή του έργου που σκηνοθέτησα πέρσι, του “Εσύ, η ζωώδης μηχανή” της Ελένης Σικελιανός. Είναι ένα υπέροχο, αστείρευτο υλικό – μια υβριδική βιογραφία της “Μελένας”, του Κοριτσιού-Λεοπάρδαλης, της «πιο σκληροτράχηλης γυναίκας που έφαγε σίδερο και μάσησε ατσάλι επί προσώπου γης». Την άνοιξη θα υπογράψω τη μουσική σύνθεση (ως Here, Dragon) στη “Γραμμή Σκιάς” του Τζόζεφ Κόνραντ, που υπογράφει ο συνεργάτης μου, ο Γιώργος Σίμωνας. Στο ενδιάμεσο, διοργανώνουμε και ένα φεστιβάλ βασισμένο στα διηγήματα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, το οποίο θα φιλοξενήσει 12 ομάδες-καλλιτέχνες στους δύο χώρους μας, το Rabbithole και το Space Baby.
