Την ιστορία της Χριστίνας Δραγγανά, από τη στιγμή που γεννήθηκε μέχρι τώρα, τη διαπερνά η γαστρονομία. Οι αναμνήσεις της συνδέονται έντονα με την παιδική της ηλικία στο Λεσίνι Αιτωλοακαρνανίας όπου έζησε μέχρι την ενηλικίωσή. Εκεί είχε την τύχη να πάρει την καλύτερη εκπαίδευση από «την καλύτερη σχολή μαγειρικής στον κόσμο», καθώς είχε έναν «καλοφαγά πατέρα που έστηνε μυθικά τραπέζια και την μύησε τη γαστριμαργία».

Ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία αλλά πολύ γρήγορα συνειδητοποίησε πως δεν ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε να κάνει, έτσι αποφάσισε να γραφτεί σε μια δημόσια σχολή μαγειρικής. Στη συνέχεια εργάστηκε σε επαγγελματικές κουζίνες στην Αθήνα και σεζόν αλλά και πάλι, όπως μου λέει, δεν περνούσε καθόλου καλά καθώς δεν την ευχαριστούσαν «οι ατέλειωτες ώρες εργασίας, το σεξιστικό περιβάλλον, η έντονη πίεση, το στρεσογόνο κλειστοφοβικό περιβάλλον της κουζίνας όπου φοράς στολή και ακολουθείς κανόνες και ιεραρχίες στρατού». Έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Εντελώς τυχαία είδε μια αγγελία όπου ζητούσαν μάγειρες για μαθήματα μαγειρικής σε τουρίστες. Έτσι ξεκίνησε μαθήματα μαγειρικής και food tour σε συνεργασία με ταξιδιωτικά πρακτορεία. Κατόπιν φοίτησε στη σχολή ξεναγών και κατάφερε να συνδυάσει την μεγάλη της αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό με τη γεύση και την ξενάγηση με τη γαστρονομία.

Όπως μου αναφέρει η ίδια, «η γαστρονομία αποτελεί κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς καθώς συνδέεται άρρηκτα με τον καθημερινό βίο και τα ήθη και έθιμα που οι ρίζες τους χάνονται στα βάθη των αιώνων. Αποστολή κάθε ξεναγού είναι να μπορέσει να μεταδώσει συγκίνηση, να κάνει τον εκάστοτε επισκέπτη να κατανοήσει όχι μόνο την ιστορία του τόπου αλλά την ψυχοσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας μέσα από καθημερινά πράγματα, (ένα από αυτά είναι το φαγητό) για να μπορέσει να συνδεθεί με αυτά βρίσκοντας κοινά σημεία ή αντιθέσεις με τη δική του κουλτούρα, χωρίς ο ξεναγός να προσπαθεί να αποδείξει πως εδώ ξεκίνησαν όλα, πως είμαστε οι καλύτεροι και πως η αρχαία Ελλάδα ήταν μια αγγελικά πλασμένη κοινωνία, το λίκνο του πολιτισμού. Όπως καταλαβαίνεις, χωρίς να φλερτράρει με προγονόπληκτα, εθνικιστικά ιδεώδη που μόνο διάλογο δεν ανοίγουν με άλλες κουλτούρες.».

Στα highlights της δουλειάς της, όπως με ενημερώνει η σημερινή μας καλεσμένη, «οι περισσότεροι τουρίστες», -κάτι που ομολογουμένως εξέπληξε κι εμένα καθώς δεν το γνώριζα- «ενθουσιάζονται περισσότερο όταν ακούνε την ιστορία για τον “πλακούντα” όπως ονομάζονταν το αρχαιοελληνικό cheesecake, καθώς θεωρείται πως γεννήθηκε εδώ».

Εκτός από τις ξεναγικές της δραστηριότητες, εντός κι εκτός Αθηνών, εδώ και αρκετά χρόνια ασχολείται με την αρθρογραφία, γράφοντας για θέματα γεύσης σε διάφορα περιοδικά και blogs. Επίσης η ίδια δηλώνει περήφανο μέλος της συντακτικής ομάδας του Lung Fanzine όπου μέσα από τις χάρτινες σελίδες του κατάφερε να εκφράσει τη μεγάλη της αγάπη για τη μουσική, αλλά και να γνωρίσει και να συνομιλήσει από κοντά με τη Λένα Πλάτωνος, μια Ελληνίδα δημιουργό που θαυμάζει βαθιά.

Τέλος, η Χριστίνα είναι μέλος του Strummer Radio, όπου κάθε Πέμπτη 22:00-23:00 έχει τη δική της ερασιτεχνική ραδιοφωνική εκπομπή που ονομάζεται Πέμπτη Γεύση Ουμάμι, μια εκπομπή μουσικής και λόγου για όσα νοστιμίζουν τις ζωές μας. Φέτος προσκαλεί σε συζήτηση ενδιαφέροντες ανθρώπους που εκτιμά γι΄αυτό που κάνουν.

Αγαπημένη της ατάκα όπως μου λέει, είναι μια φράση της συγγραφέως Ακακίας Κορδόση «Με λουλούδια της φύσης και όχι του θερμοκηπίου, με ξεχασμένες κι αχάλαστες φιγούρες κάποιων φευγάτων παραδείσων».

H ανάκριση της olafaq ομάδας πάει κάπως έτσι:

– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Απ΄ όσο θυμάμαι δεν είχε περάσει καν από τη σκέψη μου, μόνο ζητούσα επίμονα από τον πατέρα μου να μου πάρει ένα άλογο και μια μοτοσυκλέτα, χαχαχα.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ο ιδανικός ήχος θα ήταν ο ήχος σε σίγαση.

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Η ερώτηση σου μου θύμισε κάτι που είχα γράψει κάποτε και νομίζω πως ταιριάζει σαν απάντηση.

Ω φιλί
Αν ήσουν ήχος
Θα’ πρεπε να σε παίζουν στα μεγάφωνα της μεγαλούπολης
Στο κέντρο της πόλης
Κάθε βράδυ
Στα μεγάλα αιώνια βουλεβάρτα
Σε λεωφόρους που ασφυκτιούν
Στους άδειους δρόμους

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Με εμπνέει η άναρχη δόμηση αυτής της πόλης που χτίστηκε σε στρώσεις ανά τους αιώνες και ότι μπορείς να διακρίνεις τα σημάδια της ζωής που έχουν ξεμένει σε κάθε γωνιά της, ειδικά στο κέντρο. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το τείχος των Αθηνών που προσωπικά με συγκινεί πάρα πολύ. Ειδικά όταν το συναντώ στα υπόγεια πολυκατοικιών και πάρκινγκ. Απεριποίητες, βρομερές, ξεχασμένες, πέτρες ανεκτίμητες που κανείς δε τίμησε ως αρχαία μνημεία. Ωστόσο ενσωματώθηκαν σε κτίρια ως υλικά, ως συνέχεια της ζωής και της επιβίωσης, να μας υπενθυμίζουν πως κάποια πράγματα είναι μεγαλύτερα από μας. Για κάποιο λόγο με γεμίζουν ελπίδα. Υπάρχει η πολύ ωραία δωρεάν εφαρμογή “walk the wall”  που σε οδηγεί στα ίχνη του τείχος μέσα στην πόλη. Είναι προϊόν έρευνας της εξαιρετικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας μελετών αρχαίας τοπογραφίας «Δίπυλον».

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα έφτιαχνα υπόγεια πάρκινγκ τεραστίων διαστάσεων για να ξεφορτωθούμε τα παρκαρισμένα αμάξια που φράζουν μέχρι τις διαβάσεις, για να φαρδύνουν επιτέλους οι δρόμοι. Ψηφίστε με!

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Η λέξη μοντέρνο μου φέρνει στο μυαλό κάτι καλογυαλισμένο, καλά οργανωμένο, σε τάξη. Η Αθήνα δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω εξαιτίας της παλαιότητάς και της ανατολίζουσας αίσθησης της, αυτά τα στοιχεία της δίνουν ψυχή. Φαντάζομαι πως υπάρχουν κάποια μοντέρνα στοιχεία μέσα σε αυτή την πόλη, ωστόσο με αφήνουν παγερά αδιάφορη.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Αθήνα σε αγαπώ αλλά πρέπει να γυρίσεις πίσω από τον περίπατο που έχεις πάει, αρκετά μεγάλος ήταν..!

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Είναι αρκετά  σημεία ανάλογα την εποχή και τη διάθεση. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα θα ήταν η Αρχαία Αγορά που εκτός από πολύ σημαντικός αρχαιολογικός χώρος της πόλης μας, είναι ένα υπέροχο καταπράσινο πάρκο που η φύτευσή του βασίστηκε στα ανασκαφικά δεδομένα για τη βλάστηση της περιοχής αυτής στην αρχαιότητα.. Ευτυχώς, έχει γλιτώσει από τις ορδές των γκρουπ από τα κρουαζιερόπλοιο, οπότε είναι συνήθως ένα πολύ ήσυχο περιβάλλον.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Θα ήθελα να είχα γειτόνισσα την Tilda Swinton. Μόνο και μόνο που θα έβλεπα αυτή τη ψηλόλιγνη uber cool φιγούρα θα μου έφτιαχνε μεμιάς το κέφι. Φαντάσου να πίναμε και καφέ μαζί! Αν μπορούσα να διαλέξω κάποια διάσημη που δε ζει, θα ήθελα να μένω δίπλα στη Μαρία Κάλας για ν’ ακούω live τη φωνάρα της κάθε μέρα.

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Προσπαθώ να αποφεύγω τους ψυχαναγκασμούς και να δέχομαι όσα μου φέρνει κάθε νέα μέρα χωρίς «αξιολογήσεις, απαραίτητα, γεμάτα και άδεια».

– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Η οδήγηση σε κοντινές αποστάσεις που θα μπορούσα να είχα πάει με τα πόδια ή τα μέσα. Νιώθω ενοχές γιατί σκέφτομαι ότι δεν ασκούμαι αρκετά και από την άλλη συμβάλω στο κυκλοφοριακό χάος και στη ρύπανση. Επίσης, όταν οδηγώ και βρίζω αλλά το απολαμβάνω σκέφτομαι πόσο επιτρέπω στα ζωώδη μου ένστικτα να επικρατήσουν, χαχαχα.

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Η μετακίνηση με αμάξι σε ώρες αιχμής και το πρωινό ξύπνημα!

– Τι είναι ευτυχία;
Ευτυχία δεν ξέρω αν υπάρχει με την κλασική αμερικανοποιημένη έννοια της κατάκτησης όλων των ονείρων, στόχων και υλικών που θα θέλαμε στη ζωή μας. Η ευτυχία είναι μια εσωτερική κατάσταση, ίσως αυτό που βλέπουμε στο τελευταίος μέρος της ταινίας του Κιμ Κι Ντουκ « Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας… και Άνοιξη». Αυτή η Άνοιξη που επανέρχεται μετά από έναν ολοκληρωμένο κύκλο συνειδητοποιήσεων.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Δύσκολη ερώτηση γιατί η Αθήνα έχει πάρα πολλούς! Θα διαλέξω αυτόν που συνδέεται με έναν πλάτανο που βρισκόταν σε ένα πολύπαθο οθωμανικό μνημείο. Στο λεγόμενο Μεντρεσέ, ένα τετράγωνο κτίσμα με μικρά δωμάτια, τέμενος και εσωτερική αυλή. Ήταν οθωμανικό ιεροσπουδαστήριο που χτίστηκε το 1721 και η εκεί φοίτηση διαρκούσε είκοσι με εικοσιπέντε χρόνια. Κατά τα χρόνια της επανάστασης μετατράπηκε σε απάνθρωπη φυλακή. Τον πλάτανο φύτεψε στην αυλή του – ο καταδικασμένος για το φόνο τους εραστή της συζύγου του – Σπύρος Μπιμπίσης μετέπειτα φίλος της Δουκίσσης Πλακεντίας και αρχιλήσταρχος που ηρωοποιήθηκε ως άλλος «Ρομπέν των δασών». Το δέντρο απλώνονταν σε δύο κλώνους που ο ένας συμβόλιζε την ισόβια κάθειρξη και ο άλλος τη θανατική ποινή. Εξού και η φράση «Χαιρέτα μας τον πλάτανο!» Έλεγαν πως η κουφάλα του ανάβλυζε οσμή λιβανιού και είχαν εγκαταστήσει ερημοκλήσι. Η παράδοση θέλει τον θρυλικό πλάτανο να καίγεται από κεραυνό αλλά στην πραγματικότητα μας άφησε χρόνους από γεράματα και μαρασμό. Τέλος ο μισητός Μεντρεσές έγινε παρελθόν όταν κατεδαφίστηκε για να γίνουν ανασκαφές. Κάποιος γείτονας είδε στον ύπνο του ότι κάτω από τον χώρο του υπάρχουν θαμμένα αρχαία χάλκινα άλογα! Σήμερα στέκει μόνο ο πέτρινος περίβολος και η επιβλητική ξύλινη πόρτα που «καδράρεται» μέσα σε μια πέτρινη σύνθεση με ανάγλυφη οθωμανική επιγραφή πάνω από το υπέρθυρο.

– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Με ιδανικό soundtrack! Στο θρυλικό νταρκάδικο της πλατείας Αμερικής, το Rebound. Δυστυχώς πέρυσι έκλεισε οριστικά.

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Το γάλα.

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Τέρμα τ’ οχτάωρο
τέρμα η κάρτα
δε θα πεθάνουμε για τα προς το ζην

Από τα «Μαγικά Μπλου Τζιν» της Λένας Πλάτωνος από το άλμπουμ «Σαμποτάζ » (1981). Για όλα υπάρχει ένας στίχος της Μαριανίνας Κριεζή!

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Τα φτερά του έρωτα του Wim Wenders. Αντί για το Hotel Esplanade, η σκηνή με τους Nick Cave and the Bad Seeds και Crime and the City Solution θα ήθελα να έχει γυριστεί στο ξενοδοχείο Sans Rival (1926) αλλά με την τότε αισθητική του μεσοπολέμου. Μου ήρθε γιατί κάπου διάβασα πως ανακαινίζεται, ως μέρος της τουριστικής ανάπτυξης που εξαπλώνεται προς Ομόνοια και τις γύρω περιοχές.

– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Τον «υπαρκτό σουρεαλισμό» αυτή της πόλης, χώρας. Έχω κάνει ένα account στο insta, Surreal Greece κι ανεβάζω  κάπου κάπου φωτογραφίες σουρεαλιστικού περιεχομένου κι αισθητικής. Λαμβάνω φωτογραφίες κι από άλλα μέρη της Ελλάδας, οι περισσότερες όμως προέρχονται από την Αθήνα. Πραγματικά, μια βόλτα να βγεις στο τετράγωνο έχεις μαζέψει αρκετό υλικό. Η αγαπημένη μου είναι στο Σύνταγμα, ένα ταξί που μοιάζει έτοιμο προς απογείωση. Από το ανοιχτό παράθυρο ο συνεπιβάτης κρατάει μια αρμαθιά πολύχρωμα μπαλόνια με ίλιον.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Νείρομαι= Ονειρεύομαι, έχω στο νου μου, επιθυμώ. Προέρχεται από τη ντοπιολαλιά της Αιτωλ/νίας, τη χρησιμοποιούμαι πολύ συχνά ακόμα κι όταν έχεις μια λιγούρα να φας κάτι. Λες π.χ. «Νείρομαι το γλυκό.»

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Δεν ξέρω αν τα σπάει, γιατί στα περισσότερα νυχτερινά μαγαζιά που συχνάζω ελάχιστοι χορεύουν. Για μένα η λέξη τα σπάω σημαίνει ξεδίνω, κατά κάποιο τρόπο ξεσπάω. Ε πως να ξεσπάσεις χωρίς χορό και τραγούδι; Παρόλα αυτά η αθηναϊκή νύχτα έχει τη μαγεία της, είναι από τις λίγες πρωτεύουσες που μπορείς να βγεις μέχρι το πρωί, όπου θα βρεις μέρη για όλα τα γούστα. Θα έλεγα πως τα σπάει στα after που παίζουν παλιά λαϊκά όπως ο Κόμης, ο Άγιος, το Μπάτμαν κτλ. Αγαπημένη συνήθεια μετά από κάθε μεγάλη νύχτα, είναι να πηγαίνω μόνη μου στο τέλος της βραδιάς για club sandwich σε 24ωρα φαγάδικα όπου συναντάς φιγούρες μυθιστορηματικών διαστάσεων.

– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Βάζω το αυτί μου στην κοιλιά της γάτας μου κι ακούω το γουργουρητό της, με νανουρίζει.

– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Δε μ’ αρέσει να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια, πιστεύω στο go with the flow. Απλά προσπαθώ να παραμένω δημιουργική και να ασχολούμαι με όσα μου αρέσουν. Ετοιμάζω ένα βιβλίο με προσωπικά μου γραπτά που λογικά θα κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά. Επίσης, ετοιμάζω σε συνεργασία με τη Blacklight Productions μια σειρά ντοκιμαντέρ για τις βρώσιμες πρώτες ύλες της χώρας μας που ευελπιστούμε να πάρει έγκριση για να αρχίσουν τα γυρίσματα το συντομότερο δυνατό.

➭ Βρείτε τη Χριστίνα sto Instagram