Ο Αριστοτέλης Ρήγας είναι πάνω από μία δεκαετία στον χώρο του stand up comedy, όμως δεν είναι ποτέ μόνος του στη σκηνή. Πότε τον συνοδεύει η κιθάρα του και πότε το γιουκαλίλι του. Καταφέρνει να ακροβατεί ανάμεσα στη κωμωδία και τη μουσική με μεγάλη μαεστρία, βέβαια ο ίδιος είναι μαέστρος στις παραστάσεις του, οπότε είναι λογικό.

Πρώτη φορά, ασχολήθηκε με το stand up comedy το Νοέμβρη του 2012, με τη συμμετοχή του στο “2ο Φεστιβάλ stand up comedy” από το οποίο αποχώρησε με το 1ο βραβείο Κριτικής Επιτροπής και Κοινού. Από τότε έχει καταγράψει εκατοντάδες παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα, στην Κύπρο και την Ευρώπη. Έχει παρουσιάσει τρείς sold out  σόλο παραστάσεις που συνδυάζουν το stand –up comedy με τη μουσική κωμωδία (“musicomedy”- 2016, “τουρλού” – 2019, “και το όνομα αυτού” – 2022) με εξαιρετικές κριτικές. Ταυτόχρονα με τις παραστάσεις του, συνεχίζει την επιτυχημένη σειρά “Είμαι υπέρ” στο YouTube και σε podcast.

Σε περίπτωση που δεν το προσέξατε, ο Αριστοτέλης είναι καραφλός. Μάλιστα, λανσάρει το look “αποσμητικό roll-on”, όπως λέει ο ίδιος στις παραστάσεις του. Επίσης, είναι από τα Τρίκαλα και θα τολμήσω να πω ότι ένα από τα τρία καλά που έβγαλαν, είναι ο Αριστοτέλης Ρήγας και τα λογοπαίγνιά του. Τα άλλα δύο τα αφήνω σε εσάς. Το Olafaq ανέκρινε τον Αριστοτέλη κι αυτό πήγε κάπως έτσι:

–  Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Πέρασα από πολλά στάδια. Θυμάμαι να θέλω να γίνω δάσκαλος. Μετά αστροναύτης. Κλασική περίπτωση ρεαλιστικών στόχων, έχει εξάλλου βρωμίσει ο τόπος από αστροναύτες δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε. Μετά ήθελα να γίνω γιατρός. Αυτό το τελευταίο το προσπάθησα κι όλας, έδωσα πανελλήνιες αλλά ήμουν μάλλον επιπόλαιος και τώρα που το βλέπω ψύχραιμα ευτυχώς που δεν τα κατάφερα γιατί οι ανθρώπινες ζωές δεν είναι πρόσφορο πεδίο για “επιπολαιότητες”.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ο κανένας απολύτως. Στην ιδανική κατάσταση θα ξυπνούσαμε όταν χορταίναμε ύπνο. Εναλλακτικά, αν πρέπει ντε και καλά να υπάρχει ξυπνητήρι, ίσως ο ήχος του κύματος. Για να σε ξεγελάει κάπως ότι είναι καλοκαίρι και ξυπνάς στη σκηνή δίπλα στη θάλασσα. Από την άλλη, ποιός βάζει ξυπνητήρι όταν κοιμάται σε μια σκηνή δίπλα στη θάλασσα το καλοκαίρι;

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Κάτι χωρίς στίχους και ατμοσφαιρικό. Να μπορείς να χάνεσαι στις δικές σου σκέψεις, να σκέφτεσαι «τι κάνω εδώ πέρα», «τι κάνω στη ζωή μου», «α μόλις έχασα τη στάση μου».

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Με ενθουσιάζουν τα μέρη στην Αθήνα που δεν θυμίζουν καθόλου Αθήνα. Το καφέ μέσα στον Εθνικό Κήπο π.χ. ή το κολυμβητήριο στου Γουδή, που νομίζεις ότι είσαι στην Ελβετία. Τα αναφιώτικα που αν κοιτάς προς τα πάνω δεν έχεις ιδέα ότι είσαι σε μια πόλη πολλών εκατομμυρίων κατοίκων.

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Τόσα πολλά. Λείπει πράσινο. Πλατείες. Χώμα. Δέντρα. Διαγραμμίσεις στους δρόμους. Που αν δεν έχεις πάει ξανά σε κάποια περιοχή δεν έχεις ιδέα που στρίβει τι. Ράμπες για τα αμαξίδια και τα καροτσάκια. Πεζοδρόμια που να μπορούν να περπατήσουν δυο δίπλα δίπλα. Διαγραμμίσεις για τους τυφλούς που δεν καταλήγουν σε αιφνιδιαστικά περίπτερα. Τόσα και άλλα τόσα.

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Τα μέσα μαζικής μεταφοράς σταθερής τροχιάς. Είναι γενικά καλή ιδέα. Θα έπρεπε να την εφαρμόσουμε και αλλού. Πχ να έχουμε εθνικά μέσα μαζικής μεταφοράς σταθερής τροχιάς, να μεταφερόμαστε παντού στην Ελλάδα με ταχύτητα και ασφάλεια. Λέμε τώρα.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
«… είμαι από τα Τρίκαλα και κάποια πράγματα πάντα θα μου φαίνονται αστεία στους Αθηναίους. Όπως π.χ. το οτι η Καβαλας οδηγεί στην Κόρινθο. Το Καλαμάκι δεν είναι στο Ρουφ. Η Κυψέλη δεν είναι στα Μελίσσια, η Ακρόπολη δεν είναι στην άκρη της πόλης και οι Αμπελόκηποι δεν ειναι στα Οινόφυτα».

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Στο μπαλκόνι μου. Δεν σας λέω που είναι βέβαια γιατί δεν θα χωρούσαμε όλοι.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Σάκη Ρουβά. Αλλά θα ήθελα να μην φανεί ποτέ ότι τον αναγνωρίζω. Να πάω να του συστηθώ κανονικά σαν να ειναι ο οποιοσδήποτε. Να τον φώναζα “έλα ρε ψηλέ!” και να του έλεγα πόσο μου αρέσει ο Αργυρός.

–  Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Αχανείς εκτάσεις ελεύθερου χρόνου. Και ένα μεσημεριανό ύπνο.

– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Δεν μου αρέσει να συνδέω την απόλαυση με την ενοχή. Και είμαι τυχερός γιατί τίποτα από τα πράγματα που απολαμβάνω δεν διώκεται ποινικά.

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Ο θόρυβος των δρόμων την ημέρα. Με προσγειώνει στην πραγματικότητα με βίαιο τρόπο. Ακριβώς ο ίδιος θόρυβος των δρόμων
τη νύχτα είναι εξαιρετικά ποιητικός. Είναι ο ήχος της ζωής της πόλης που ρέει σαν αίμα στις ζωντανές αρτηρίες της.

– Τι είναι ευτυχία;
Μια εμμονή που μας εμποδίζει από το να βιώνουμε όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα που συναποτελούν την ανθρώπινη συνθήκη. Η ζωή τα περιλαμβάνει όλα. Η ευτυχία είναι φευγαλέα. Όπως και ο πόνος. Και η θλίψη. Δεν χρειάζεται να περνάμε τη ζωή μας κυνηγώντας κανένα από αυτά. Είμαστε περισσότερο από το οποιοδήποτε μοναδικό συναίσθημα.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Θα απαντήσω με λογοπαίγνιο. Με γνωρίζουν όλοι στα ΚΤΕΛ είμαι υπεραστικός μύθος.

– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Επί της Πατησίων στη συμβολή της με την Ηπείρου. Εκεί είδα όταν ήμουν 18 χρονων στο Β5, καθώς έστριβε για να κατέβει προς το σταθμό Λαρίσης, ένα απόγευμα, την Ακρόπολη. Ε και ερωτεύτηκα. Την πόλη, τα φώτα της, τους ανθρώπους, την ανωνυμία της που τόσο ανακουφίζει από τις απαιτήσεις του περιβάλλοντος.

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η φορολογική δήλωση και ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Αν έχεις άγχος για το πώς θα βγάλεις το μήνα, πώς θα καλύψεις τις υποχρεώσεις σου, πώς θα πληρώσεις το νοίκι σου, είσαι ένας απλός άνθρωπος. Αν δεν έχεις, συγγνώμη φίλε μου αλλά δεν ανήκεις σε εμάς και δεν έχεις τα προβλήματά μας. Δεν είσαι καθόλου “common people” κατά την εκδοχή των Pulp.

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
why so sad and lonely
heaven sent you to me
we are accidents waiting to happen

–  Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το “Μίσος” του Κασοβίτς. Νομίζω θα της ταίριαζε γάντι.

–  Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Ουρανούς. Η Αθήνα έχει συγκλονιστικό φως. Κοιτάμε κάτω τα πόδια μας και ξεχνάμε ότι στριμωγμένο ανάμεσα σε στενά πολυκατοικιών και ορίζοντες μπαλκονιού ενεδρεύει το αγνό καθαρό φως.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Μπακαλορεά. Ειναι μπακάλικο; Είναι σαμπουάν; Ποιός ξέρει;

–  Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Είναι μια πόλη που είναι φτιαγμένη να βιώνεται τη νύχτα. Που φωτίζεται μόνο κατά τόπους και δεν φαίνεται όπως είναι στην πραγματικότητα. Σαν εμάς όταν βγαίνουμε.

–  Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Δεν νομίζω να την έχω εκστομίσει ποτέ, αλλά θα έλεγα ότι μάλλον σημαίνει “ηλόπ”. Δηλαδή η “πόλη” ανάποδα.

–  Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Συνήθως είμαι τόσο κουρασμένος που θα έλεγα ότι με παίρνει ο ύπνος όσο ακόμα είμαι εν πτήση προς το μαξιλάρι. Οπότε μάλλον το τελευταίο πράγμα που κάνω πριν κοιμηθώ είναι να φροντίζω να έχω κατεβάσει τις ρόδες για την προσγείωση.

–  Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Το “Πολεμικό φωτορεπορτάζ και ψεύτικες φωτογραφίες στην εποχή του Α.Ι.”. Στην εποχή της μέτα – αλήθειας, δεν θα μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το οτιδήποτε.

–  Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Στον ορίζοντα έχω μια ευρωπαϊκή περιοδεία για τις αρχές του 2024, παραστάσεις στην επαρχία, και τις τρεις τελευταίες παραστάσεις του “και το όνομα αυτού” τις Πέμπτες μέσα στις γιορτές, στις 21, 28 Δεκεμβρίου και 4 Ιανουαρίου. Είναι μια παράσταση που είχε απροσδόκητη επιτυχία, ήταν sold out για δυο σεζόν στην Αθήνα και έχω περιοδεύσει με αυτή σε όλη την Ελλάδα, την Ευρώπη και την Κύπρο, και είναι η τελευταία φορά που θα παρουσιάσω αυτά τα κείμενα στο σύνολό τους στην Αθήνα, με αυτές τις τρεις παραστάσεις στο θέατρο Άλφα στην Πατησίων. Μετά πρέπει να ξαναγυρίσω στο μηδέν και να γράψω νέα παράσταση. Δεν έχω ιδέα πως το έκανα αυτό ήδη τρεις φορές νομίζω δεν θα ξαναείμαι ποτέ τόσο αστείος όσο στο “και το όνομα αυτού”. Τα ίδια βέβαια έλεγα και μετά το “musicomedy” που ήταν το πρώτο μου σόλο, και μετά το “τουρλού” που ήταν το δεύτερο. Θα δούμε.

❈ INFO για το σκονάκι σου: Facebook, Instagram, Twitter, TikTok

➸ Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία το Chelsea.

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News