Ο Άρης Αντωνόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Δραματική Σχολή “Δήλος”, αλλά και στο Τμήμα Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ωστόσο τα πρώτα του βήματα στον χώρο της υποκριτικής τα είχε κάνει ήδη από πολύ μικρή ηλικία. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν σε ηλικία 7 ετών για ένα διαφημιστικό και δύο χρόνια αργότερα τον είδαμε στο σίριαλ “Κάτω από την Ακρόπολη”. Στη συνέχεια συμμετείχε ως παιδί στις σειρές “Σαν τον σκύλο με τη γάτα” και “Βέρα στο δεξί”.
Μετά τις σπουδές του, έγινε talent actor στο Φεστιβάλ του Σαράγιεβου και επανήλθε στην τηλεόραση με αρκετές σειρές, ενώ παράλληλα έκανε δουλειές στο θέατρο και στη μεγάλη οθόνη, με την τελευταία του συμμετοχή να είναι στο “Becket” στο Netflix. Φέτος, τον βλέπουμε στη τηλεοπτική σειρά “Ηλέκτρα” στην ΕΡΤ1, αλλά και θεατρικά στην παράσταση “Unfriend” σε σκηνοθεσία Αντώνη Γαλέου στο Θέατρο Νέος Ακάδημος.
Ο Άρης μπορεί να βαδίζει στο δρόμο της υποκριτικής από πολύ μικρός, όμως ακόμα δεν ξέρει τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει. Αυτό που ξέρει είναι ότι του αρέσει να ασχολείται με τη μουσική, παίζοντας πιάνο, μπουζούκι, κίθαρα και σαξόφωνο. Η μουσική γι’ αυτόν είναι «μία εσωτερική ανάγκη που πασχίζει να εξωτερικευθεί». Μία άλλη ιδιαίτερη σχέση που έχει, είναι αυτή με τη θάλασσα. Βέβαια, σε αυτό έπαιξε ρόλο και ο παππούς του που ήταν ναυτικός. «Συνήθως όταν ακούω θάλασσα μου έρχεται στο μυαλο το τροχόσπιτο στο οποίο μένω στην Ελαφόνησο και τα εξωπραγματικά όμορφα νερά της», μας λέει.
Ο Άρης είναι από τους ανθρώπους που δεν αγαπάνε την Αθήνα, ίσως φταίει ότι αυτός είναι πολύχρωμος και δεν “κολλάει” στο γκρίζο τοπίο της. Το Olafaq τον ανέκρινε και αυτό πήγε κάπως έτσι…
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ακόμα δε ξέρω τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω. Όταν ήμανε παιδί ήθελα να γίνω μάστορας. Έτσι έλεγα.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ιδανικό είναι να μην υπάρχει ξυπνητήρι. Όποιον ήχο και να βάλεις, ακόμα και το αγαπημένο σου τραγούδι, μετά από 3 φορές το έχεις σιχαθεί και όποτε το ακούς βιώνεις μετατραυματικό σοκ.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Ρεμπέτικα για να ταιριάζουν με τον νταλκά που τραβάμε όσοι είμαστε εκεί μέσα.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Κανένα. Το δικό μου ανπόπιουλαρ οπίνιον. Θα σας στεναχωρήσω. Δε μ’ αρέσει η Αθήνα.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Την κίνηση.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Επειδή μου πήρε πάνω απο 5 δευτερόλεπτα και δε βρήκα κάτι, θα πω τίποτα.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά …»
Δε σ’ αγαπάω και είσαι ένας λεκές.
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Το ιδανικό σημείο σίγουρα δε βρίσκεται στη πόλη. Δεν έχω, διαβάζω ευχάριστα κυρίως σε παραλία.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Andy Samberg
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Προπόνηση, ισπανικά, λίγο μπουζούκι ή σαξόφωνο, 10 σελίδες απο ένα βιβλίο. Αν τα έχω κάνει αυτα νιώθω ότι πλέον μπορώ να σπαταλήσω τον υπόλοιπο χρόνο της ημέρας. Πλέον οι μέρες μου είναι αρκετά γεμάτες με γυρίσματα και παραστάσεις. Κάπου στο ενδιάμεσο χώνω και τα υπόλοιπα. Αλλά και να μη προλάβω, πάλι γεμάτος είμαι. Μου αρέσει. Μου αρέσει να γυρνάω σπίτι κουρασμένος.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Το φαγητό.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Οι αϋπνίες και η ΔΕΠΥ.
– Τι είναι ευτυχία;
Εκείνο το πρωινό, με εκείνη, στη θάλασσα, να πίνουμε καφέ και να απλώνει το χέρι της να πιάσει τα γλαράκια.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Ότι η Αθήνα είναι μια όμορφη πόλη που δίνει έμπνευση.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Στην οδό γραφειμόνος.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Εδώ κόλλησα πολύ, με τσάκωσες. Θα μου πεις αν ήταν τόσο εύκολο δε θα είχε και αξία. Για μένα η απλότητα είναι μεγάλο παράσημο και απίστευτα δύσκολο να αποκτηθεί. Θαρρώ, απλό σε κάνει το να μπορείς να νίωσεις γεμάτος με λίγα πράγματα. Ή να σε ευχαριστούν αυτά που ήδη έχεις. Δεν ξέρω βασικά. Μπορώ να αναγνωρίσω την έλλειψη της πολυπλοκότητας πιο εύκολα, παρά την ύπαρξη της απλότητας.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
«Τα καλοκαίρια μας μικρά και ατέλειωτοι χειμώνες».
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το “Birdman”.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Να με σχωράτε, δε το ασκώ αυτο το σπορ.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
“Ε γλου” όπως λέει και ο φίλος ο Θόδωρας.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Κάτι κάνει, δε μπορώ να πω. Γενικά το έχουμε στο αίμα μας το νυχτοπερπάτημα.
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Η εξουσία στα χέρια του λαού.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Πίνω μαγνήσιο.
– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Τη συνέντευξη των Ξηντάρηδων.
– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Έχω ανοίξει πολλά μέτωπα, αλλά έμαθα να μη κανω μακροπρόθεσμα σχέδια, το πολύ μεσοπρόθεσμα, για αρχή να βγαλουμε τη μέρα ας πούμε. Προσπαθώ πάντα να ζώ στο τώρα, με την φίλη-υπερανάλυση αγκαζέ, να μου υπενθυμίζει πως αυτό θέλει κόπο και να με χλευάζει όποτε σκάω χαμογελάκι. Μέχρι στιγμής όλα μου τα λάθη τα έκανα σωστά. Ετοιμάζω με προσοχή το επόμενο.
