Ο Αντώνης Τζαβάρας γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Αιγάλεω. Σπούδασε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ και παράλληλα φοίτησε στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και στη Σχολή Σταυράκου. Ξεκίνησε να γράφει επαγγελματικά από το 1995. Η πρώτη του δουλειά ήταν ως γραφιάς σε μια εβδομαδιαία εφημερίδα που ασχολιόταν με το Ίντερνετ, την NetControl, η οποία έκλεισε γρήγορα καθώς εκείνη την εποχή ο υπόλοιπος κόσμος δεν ασχολιόταν πολύ με το Ίντερνετ. Παρόλα αυτά, στα δύο χρόνια που η εφημερίδα εκδιδόταν, αγάπησε ανεπιστρεπτί τα έντυπα και τη διαδικασία παραγωγής τους.

Στη συνέχεια εργάστηκε για αρκετά χρόνια σε περιοδικά, κυρίως στην IMAKO και τις Αττικές Εκδόσεις, σε τίτλους όπως το Maxim, το Nitro, το Esquire, το Playboy και το Madame Figaro. Όπως και οι περισσότεροι, σε κάποια φάση έκανε τη μετάβαση στα ηλεκτρονικά περιοδικά και τα sites.

Ραδιόφωνο κάνει από το 2002. Ήταν σχεδόν 20 χρόνια στην ΕΡΑσπορ όπου παρουσίαζε μια καθημερινή εκπομπή για το διεθνές ποδόσφαιρο. Σήμερα κάνει εκπομπές στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7 και φτιάχνει podcasts για το Ertecho, την πλατφόρμα φιλοξενίας ηχητικού περιεχομένου της ΕΡΤ. Μεταξύ άλλων, επιμελείται το “Μυθιστόρημα”, μια σειρά από συνεντεύξεις με καλλιτέχνες, συγγραφείς και ανθρώπους του πολιτισμού.

Στις 27 Ιουνίου κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Συρτάρι το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο “Καλοκαίρι”. Πρόκειται για έναν κύκλο ιστοριών που εκτυλίσσονται κάτω από τον διαλυτικό ήλιο του ελληνικού καλοκαιριού, με ήρωες ανθρώπους που βιώνουν κάποιο προσωπικό τέλμα και φαντασιώνονται μια άλλη ζωή.

Το Olafaq τον συνάντησε μια ζεστή μέρα στου Ψυρρή και η καθιερωμένη μας ανάκριση πήγε κάπως έτσι:

– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;  
Ειλικρινά, ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου κάτι συγκεκριμένο που ήθελα να γίνω. Μου άρεσε να διαβάζω, να γράφω και να ζωγραφίζω φανταστικούς χάρτες αλλά τίποτα απ’ αυτά δεν μπορούσα να το σκεφτώ ως μελλοντικό επάγγελμα. Κατέληξα, βέβαια, να βιοπορίζομαι από το γράψιμο, αλλά αυτό ήταν και λίγο θέμα τύχης. Σε μια διαφορετική συγκυρία, άνετα θα αφοσιωνόμουν στη φανταστική χαρτογράφηση.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Είμαι απ’ αυτούς που ξυπνάνε πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι, οπότε δεν με έχει απασχολήσει πολύ το θέμα. Αφήνω πάντα τον default ήχο του κινητού. Πριν από κάποια χρόνια, όμως, είχα βρεθεί σε μια έκθεση τεχνολογίας στο Βερολίνο, όπου, ανάμεσα σε HD τηλεοράσεις και 360 κάμερες, μια μικρή εταιρεία παρουσίαζε την πατέντα της για ένα ξυπνητήρι που δεν διαθέτει ήχο αφύπνισης, αλλά αρώματα. Το προγραμμάτιζες κι εκείνο σε ξυπνούσε το πρωί με τη μυρωδιά του φρεσκοκομμένου καφέ ή του ψωμιού που φρυγανίζεται.  Είχε καμιά δεκαριά διαφορετικές επιλογές αρωμάτων, μου είχε φανεί φοβερή ιδέα.

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό; 
Κάτι ατμοσφαιρικό, που να σε βγάζει για λίγο από τη ρουτίνα της μέρας και να σε μεταφέρει κάπου αλλού. Καραΐνδρου ίσως, για να μοιάζουν όλες οι διαδρομές ταξίδια μακρινά.

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ; 
Το κέντρο, αλλά είναι και το κομμάτι της που με απογοητεύει περισσότερο.

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα; 
Άμεσα, τα πεζοδρόμια. Και θα φρόντιζα να υπάρχουν παντού ράμπες και διαβάσεις, ό,τι διευκολύνει την πρόσβαση για όλους. Μακροπρόθεσμα, θα έκρυβα τα καλώδια της ΔΕΗ.

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;  
Το θέατρό της. Το μέγεθος, η ποικιλία και η πολυμορφικότητα της αθηναϊκής θεατρικής σκηνής είναι ένα ασύλληπτο δώρο για όσους ζουν σ’ αυτήν την πόλη ή την επισκέπτονται. Είναι ίσως η η μόνη πραγματική πρόταση που έχει να παρουσιάσει η Αθήνα.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…ώρες ώρες η κίνησή σου δεν παλεύεται.

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο; 
Το σπίτι μου. Το διάβασμα εξω εμένα δεν μου πέτυχε ποτέ. Πολλή φασαρία, πολλοί περισπασμοί.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Θάνο Μικρούτσικο, για να ακούσω εν τη γενέσει τους τα πιο αγαπημένα μου μουσικά έργα. Επιπλέον, αν τον είχα γείτονα θα σήμαινε ότι μένω στο Μετς που μου αρέσει πολύ ως περιοχή, αλλά είναι απλησίαστη από τιμές.

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα; 
Προσπαθώ καθημερινά να κλέβω λίγο χρόνο για να σκεφτώ / κάνω / συζητήσω κάτι πέρα από τα τετριμμένα.

– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Τώρα τελευταία, η κρεατοφαγία.

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;  
Οι ώρες που περνάω στο αυτοκίνητο κολλημένος στα σημεία που έχουν κίνηση. Είναι κάθε μέρα τα ίδια σημεία, εν τω μεταξύ, κι αυτό προκαλεί ένα βαθύ αίσθημα ματαίωσης.

– Τι είναι ευτυχία;
Εδώ και 21 μήνες, το χαμόγελο του μικρού Χρήστου και οι κραυγούλες που βγάζει όταν βλέπει μπροστά του κάτι που τον ενθουσιάζει.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα; 
Ο Μεγάλος Περίπατος. Ανικανότητα, κοροϊδία και ρεμούλα μυθικών διαστάσεων.

– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα; 
Η τελευταία φορά ήταν στο Χαλάνδρι, σε κάτι σκαλάκια.

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Δεν θα ‘πρεπε να αναρωτιόμαστε για το αντίθετο;

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο; 
Δεν είναι ο χρόνος με το μέρος κανενός / τις συμπληγάδες του περνά καθένας μόνος.

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα; 
Το «Χαμένοι στη μετάφραση». Νομίζω, βέβαια, ότι θα είχε διαφορετική εξέλιξη αν είχε γυριστεί εδώ. Θα ήταν μια άλλη ταινία.

– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη; 
Όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, ταράτσες με πλυσταριά, κεραίες τηλεόρασης και ηλιακούς θερμοσίφωνες και τέτοια. Είναι ένα κομμάτι του αστικού τοπίου που προσωπικά με γοητεύει πολύ. Πέρα απ’ αυτό, όμως, νομίζω ότι οι λαϊκές ταράτσες συνθέτουν ένα αυθεντικό και ειλικρινές προφίλ της Αθήνας. Οι αλουμινοκατασκευές και οι μπουγάδες που κρέμονται ανάμεσα στα ελενίτ είναι η ενδημική χλωρίδα αυτής της πόλης.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα; 
«Ασκαρδαμυκτί». Θέλω εδώ και καιρό να τη χρησιμοποιήσω σε κάποιο κείμενο, αλλά δεν μου έχει ταιριάξει πουθενά.

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα; 
Δεν ξέρω και, για να είμαι ειλικρινής, δεν με πολυνοιάζει. Δεν τα ‘σπαγα ποτέ, σιγουρα δεν τα σπάω τώρα, καλησπέρα και καλή βραδιά σε όσους τα σπάνε.

– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»; 
«Αδοπάνα ηλόπ η».

– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς; 
Βάζω το κινητό για φόρτιση, όπως όλοι μάλλον.

– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα; 
Η αναδημοσίευση μιας συνέντευξης του Λευτέρη Βογιατζή. Είναι απολύτως σοκαριστική η διαπίστωση ότι έχουν περάσει 11 χρόνια από τον θάνατό του.

– Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό; Τι ετοιμάζεις και ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; 
Γράφω podcasts για το Δεύτερο Πρόγραμμα 103,7 και το Ertecho – το τελευταίο διάστημα ετοιμάζουμε ένα μεγάλο αφιέρωμα με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων από τη μεταπολίτευση, οπότε σκαλίζω αρκετά το αρχείο της ΕΡΤ. Παράλληλα, προετοιμάζω την παρουσίαση του πρώτου μου βιβλίου. Τιτλοφορείται “Καλοκαίρι”, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Συρτάρι και είναι ένας κύκλος φανταστικών ιστοριών που εκτυλίσσονται κατά τη διάρκεια του ελληνικού καλοκαιριού.

➥ INΦΟ για το σκονάκι σου: Facebook | Podcasts | “Καλοκαίρι”

 

 

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News