Έχει σπουδάσει υποκριτική και δημοσιογραφία.

Από το 2014 συμμετέχει σε παραστάσεις για ενήλικες, εφήβους και παιδιά. Από το 2018 αρθρογραφεί στο περιοδικό Η Πόλη Ζει www.ipolizei.gr. Φέτος, συμμετέχει στην παράσταση «Νόρα, το σπίτι της κούκλας» σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου στο θέατρο Altera Pars που θα παρουσιάζεται έως 2 Απριλίου κάθε Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 20.00. Τις Πέμπτες του Μαρτίου στο ίδιο θέατρο, αναρωτιέται αν το «Καλύτερο πράγμα στον κόσμο είναι να πέφτεις για ύπνο τα ξημερώματα», σκηνοθετούμενη από τον Αντώνη Morgan Κωνσταντουδάκη.

Αυτά όμως είναι τα κοινά, τα επιφανειακά βιογραφικά στοιχεία της Άντας Κουγιά. Η Άντα είναι αυτό το κορίτσι που φωτίζει τις μπάρες της πόλης με τα τεράστια μάτια της, η δεινή καπνίστρια μες στο αυτοκίνητό της κολλημένη στην κίνηση και κάποια από τις κολλητές της ανοιχτή ακρόαση από το ηχείο του αυτοκινήτου, η ευγενική ηθοποιός που, ανάμεσα στις πρόβες, βρίσκει πάντοτε καιρό να συζητήσει και να ακούσει κάποιου τον πόνο (ίσως το παρακάνει με αυτό), η μαγική πένα που υπογράφει από δημοσιογραφικά κείμενα, μέχρι σπαραξικάρδια, φουτουριστικά διηγήματα.

Οι απαντήσεις της στο ερωτηματολόγιο του olafaq φωτίζουν όλες αυτές της τις πλευρές και μας κάνουν να θέλουμε να πέσουμε πάνω της τυχαία, κάπου εκεί έξω, στην παράξενη Αθήνα, την αναποδογυρισμένη. Ή να τσουγκρίσουμε, κάποτε, ένα σφηνάκι μαζί της.

-Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

-Το έλεγα ότι θα γίνω ηθοποιός. Δεν το πίστευα ακριβώς, αλλά το έλεγα.

-Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;

Κανένας, θα έπρεπε να ξυπνάμε από μόνοι μας ό,τι ώρα θέλουμε. Αλλά αν πρέπει να απαντήσω ρεαλιστικά, θα πω ένα με κοκοράκι για να ακολουθήσουμε και τους κανόνες της φύσης.

-Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;

Νομίζω τζαζ. Αυτός είναι ο ρυθμός των πόλεων – μαζί με τον ήχο του μετρό που φρενάρει και μετά ξεκινάει και χάνεται στο τούνελ.

-Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;

Η Κυψέλη, τα Εξάρχεια, η Πλάκα, η Ακαδημίας, η Πατησίων, η Δραπετσώνα, το Κερατσίνι. Και τα σκοτεινά και τα φωτεινά της κομμάτια.

-Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;

Το μποτιλιάρισμα. Δεν παλεύεται άλλο αυτή η κατάσταση…

-Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;

Τους ανθρώπους της. Είναι πολύ αληθινοί για μια μοντέρνα εποχή κι αυτό τελικά είναι το μοντέρνο.

-Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»

Κάποιες φορές είσαι πολύ μικρή και κάποιες άλλες πολύ μεγάλη. Μήπως να αποφασίσεις; Μήπως εγώ πρέπει να αποφασίσω; Δεν έχει «αλλά». Σ’αγαπάω σκέτο.

-Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;

Το Πεδίο του Άρεως.

-Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;

Τον Ben Affleck. Αν τον δεις, κάτι νοικιάζεται δίπλα μου. Δε θα τον ενοχλώ, θα τον βλέπω απλά από το μπαλκόνι.

-Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;

Μια μέρα με δημιουργικότητα σε κάθε τομέα.

-Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;

Η σοκολάτα, το ποτό και το Xbox. Με αυτή τη σειρά.

-Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;

Το πρωινό ξύπνημα. Δεν επικοινωνώ πριν τις 11, αν και περπατάω κανονικά.

-Τι είναι ευτυχία;

Κάποτε πίστευα ότι «η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να ‘ρθει», που λέει και ο Φάμελλος. Αλλά,αυτή την περίοδο, για μένα ευτυχία είναι ο χρόνος. Να έχεις χρόνο να κάνεις όσα ονειρεύεσαι.

-Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;

Με τη στενή έννοια του όρου, θα ψηφίσω τις νεράιδες μεταξύ Λυκαβηττού και Στρέφη. Με την ευρύτερη, ο αγαπημένος αστικός μου μύθος είναι ότι η Αθήνα είναι η ωραιότερη πόλη του πλανήτη. Εγώ ξεκίνησα την φήμη. Άντε και 2-3 άλλοι.

-Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;

Στην οδό Μιαούλη, λίγο πριν την πλατεία του Ψυρρή όπως βγαίνεις από το μετρό.

-Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);

Το ότι είναι άνθρωπος, με τις αδυναμίες, τα πάθη, τα όνειρά του, όλα του τα τρωτά και όλα του τα μεγαλεία.

-Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;

«Σαν Παναγιά σ’έναν τεκέ, ψάχνεις του κόσμου το λεκέ, για να τον καθαρίσεις» / Φίλιππος Γράψας.

-Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;

Καμία. Οι αγαπημένες μου ταινίες και οι πιο γνωστές είναι αυτές που είναι, γιατί είναι στενά συνυφασμένες με τον τόπο και το χρόνο τους. Εύχομαι να γυριστούν όμως νέες που θα γίνουν πασίγνωστες.

-Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;

Δεν μπορώ να φωτογραφίζω, είμαι παντελώς άχρηστη. Αν το κάνω, θα είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Η πόλη είναι (και) οι άνθρωποί μας.

-Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;

Κατάμονη.

-Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;

Είναι η μόνη πόλη που ξέρει να κάνει τις νύχτες κομμάτια. Με πολλαπλές ερμηνείες

-Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;

Πίνω νερό.

-Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;

Στις 2 Μαρτίου ανεβαίνει η παράσταση «Το καλύτερο πράγμα στον κόσμο είναι να πέφτεις για ύπνο τα ξημερώματα» που μιλάει για την Αθήνα, για τη γενιά μας, για μόνους και μη μόνους. Θα παίξει όλες τις Πέμπτες του Μαρτίου σε σκηνοθεσία Αντώνη Morgan Κωσταντουδάκη και κείμενο Γεωργίας Δρακάκη. Υπάρχουν κάποια σχέδια για καλοκαιρινές παραστάσεις, αλλά ακόμη δεν είναι τίποτα σίγουρο. Γράφω κείμενα ολημερίς για το free press Η Πόλη Ζει, επίσης και ετοιμάζουμε ωραία πράγματα και εκεί. Αυτά από επαγγελματικά. Σε γενικές γραμμές, θα ήθελα τόσο να πάω διακοπές. Όλο το κανονίζω κι όλο κάτι γίνεται και δεν μπορώ.

Βρείτε την Άντα Κουγιά στο Instagram.