Ο Ανδρέας Νικολακόπουλος γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Μεγάλωσε στο Αίγιο και μετά ξανά Αθήνα, Πάτρα, Λονδίνο, Όσλο κτλ. Επέστρεψε πίσω αλλαγμένος, μα όχι διαφορετικός. Άλλωστε, δηλώνει «απόγονος ανθρώπων που δούλεψαν πολύ στη ζωή τους», που μαζί με το γεγονός ότι πως «στάθηκαν ηθικά και αισθητικά στη σωστή πλευρά των ιστορικών στιγμών», είναι κάτι που τον κάνει να αισθάνεται υπερήφανο.

Είναι σεφ εδώ και 23 χρόνια, παρότι μικρός πίστευε πως θα γινόταν ζωγράφος ή ιστορικός αρχαιολόγος. Η συγγραφή ήρθε αργότερα σαν παρελκόμενο της μανιώδους ανάγνωσης. Συλλέγει διάφορα πράγματα, όπως «παλιές σοβιετικές φωτογραφικές μηχανές, εφτάιντσα βινύλλια και τουίντ τραγιάσκες». Τον χαλαρώνουν οι βόλτες με τη μοτοσυκλέτα, η έρπουσα ομίχλη του βουνού και έχει κόλλημα με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες σε οικογενειακά άλμπουμ.

Μετά από τρείς συλλογές διηγημάτων, μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο του “Φλόρενς Μπλαντ” από τις εκδόσεις Ίκαρος. Το Φλόρενς Μπλαντ είναι ένα ταξίδι στον τόπο και στον χρόνο μα πάνω απ’ όλα στον λαβύρινθο της ανθρώπινης ύπαρξης. Το βιβλίο πραγματεύεται πρόσωπα, χώρες, πόλεις, εποχές, κινήματα, καταστροφές, ουσίες, εγκλήματα με φόντο τα μεγάλα ευρωπαϊκά ποτάμια που παρασέρνουν τους ήρωες άλλοτε στην έκσταση και άλλοτε στον όλεθρο. Ένα εγχείρημα που για τον Ανδρέα σηματοδοτεί όπως που λέει, «ενα μεγάλο πείραμα και στοίχημα για μένα και μια λυτρωτική πράξη προς τον εαυτό μου που όφειλα να κάνω στο όνομα των βιωμάτων μου και των ανθρώπων που συνάντησα στο δρόμο μου».

Ο ίδιος θα ήθελε οι αναγνώστες – σε ένα φανταστικό κόσμο – να μπορούσαν να διάβαζαν τις λέξεις του στα σημεία που εξελίσσεται η δράση του κειμένου. Όπως αναφέρει ο ίδιος, «το τοπίο, οι μυρωδιές και αίσθηση είναι απαραίτητα συστατικά για να αποδοθεί κάτι στην ολότητα του. Είτε αυτό είναι ένα διήγημα ή ένα πιάτο που σερβίρεται στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή».

Αυτή την εποχή δεν γράφει κάτι, αλλά αποσυμπιέζεται από τη «γέννα τεσσάρων βιβλίων σε τέσσερα χρόνια και ασχολούμαι σαν νεογέννητος πατέρας με τη παρατήρηση της νέας ζωής του κοριτσιού μου που γεννήθηκε πριν λίγο καιρό».

Αγαπημένο quote του Ανδρέα; «Μη κοιμάστε στις επάλξεις», του Αντρέ Μπρετόν ή το “Don’t bang the drum”, του Μπάροουζ.

Τον συναντήσαμε κάπου στην Πανόρμου, κοντά στα γραφεία του Olafaq, και η ανάκριση πήγε κάπως έτσι:

– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ζωγράφος ή ιστορικός. Ακόμα το θέλω μερικές φορές.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ο δυνατός αέρας με καταιγίδα έξω από το παράθυρο.

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Bathory ή προεπαναστατικά κλέφτικα.

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Εκείνο που συναντώ την πράσινη ταμπέλα που λέει ‘’Εθνική οδός- προς Ελευσίνα’’

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα την έσκαβα όλη ώστε να επανεμφανιστούν τα ποτάμια και τα ρέματα της.

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Μοντέρνο τι να θεωρώ σε μια πόλη που μυρίζει ούρα και αν είναι κάποιος ΑΜΕΑ δεν μπορεί να διασχίσει πέντε μέτρα χωρίς να κολλήσει κάπου; Μην κοροιδευόμαστε. Η πόλη θέλει γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή. Ξεπέρασα την εποχή που νόμιζα πως ένα ντιζαινάτο καφέ ή ένα σπρέυ στον τοίχο μας πάνε μπροστά. Η Αθήνα είναι σαν κακοφτιαγμένο παζλ.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Αλλά εσύ δεν μ αγαπάς.

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Οποιαδήποτε καλά ηχομονωμένη τρύπα εντός τεσσάρων τοίχων. Δεν μπορώ τις αναγνώσεις στα καφέ και στα βιβλιοπωλεία ή τα πάρκα. Αδυνατώ να μείνω ανεπηρέαστος από τα ερεθίσματα τριγύρω μου.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη ή τον William Eggleston.

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου «γεμάτη» ημέρα;
Να γυρίζω αρτιμελής στο σπίτι μου αντίθετα στα προγνωστικά που με θέλουν σκοτωμένο από κάποιο suv με οδηγό απασχολημένο στο κινητό του και να κάνω αγκαλιές με αυτούς που αγαπώ.

– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Η κακή διατροφή. Το junk.

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Εκείνο που ανοίγω την τηλεόραση και αντικρύζω τη φαρσοκωμωδία των ενημερωτικών δελτίων και των ψυχαγωγικών εκπομπών.

– Τι είναι ευτυχία;
Να έχεις φαγητό στο τραπέζι σου, ελεύθερο χρόνο και να είσαι κοντά στα βουνά. Α! Και μια τακτοποιημένη βιβλιοθήκη.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Όλα τα urban legends του Σταμπάκη από τη Νύχτα των Αποκρίσεων.

– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας από μικρό.

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Το να μην το κάνει θέμα. Και αν σκεφτώ και το τραγούδι: να πηγαίνει σούπερ μάρκετ.

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Αγαπώ τόσο τη μουσική και σέβομαι τόσο τους τοίχους που δεν θα έβαζα τη μουσική στη θέση να λερώνει κάτι άλλο. Μα αν επιμένετε το I walked with a zombie του Ρόκυ Έρικσον.

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το Metropolis του Φριτς Λανγκ.

– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Τα σουρεαλιστικά ευτράπελα που συμβαίνουν στους δρόμους της.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Έγινε μαλακία. Δύο λέξεις.

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Όσο υπήρχε το Rebound, ναι σπάγαμε τη νύχτα. Έκτοτε δεν μπορώ να μιλήσω για τη νυχτερινή ζωή. Έχω αρκεστεί στα βράδια στο σπίτι με βρεφικά γάλατα, λερωμένες πάνες και ταινίες του Martin Mc Donagh.

– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Νομίζω μου θυμίζει προεκλογικό σλόγκαν για δημοτικές εκλογές. Πέρα από αυτό μου θυμίζει μια πόλη που είναι λουφαγμένη στις γωνίες και πρέπει να τη ψάξεις για να σου αποκαλυφθεί. Σίγουρα η Αθήνα δεν είναι μόνο άξεστοι ταξιτζήδες, φθηνά τσολιαδάκια και χρυσαφί στεφάνια ελιάς για τους τουρίστες. Για την ακρίβεια αυτά είναι τα ανάποδα της πόλης.

– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Διαβάζω, χαϊδεύω το σκύλο μου που κοιμάται δίπλα μου και σβήνω το φως προφανώς.

– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Οι τελευταίοι πίνακες του Μαρκ Ρόθκο ήταν ένα προμελετημένο αντικαπιταλιστικό σαμποτάζ.

– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Ανυπομονώ να πάρω τη μικρή μου στα βουνά μας και να της δείξω που κρύβονταν οι νεράιδες παλιά και να ξαναπιστέψω μέσα από τα μάτια της.

➸ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Instagram

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News