Η Αναστασία Τσούτση γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα, και μετά από διάφορους σταθμούς, τα τελευταία δέκα χρόνια ζει και υπάρχει στην Αθήνα. Είναι ιδρυτικό μέλος της Θεατρικής Ομάδας Ανδρομέδα, με την οποία από το 2018 κάνουν θέατρο ντοκουμέντο, -μάλιστα, συτήν την περίοδο ανεβάζουν την πέμπτη τους παραγωγή, με τίτλο “Γιατί Τώρα. Η Αναστασία είναι επίσης δασκάλα γιόγκα και μόλις ξεκίνησε ένα μεταπτυχιακό στον τομέα των gender studies. Της αρέσουν οι γάτες, ο χορός, ο ήλιος και η ησυχία.
Το Olafaq την ανέκρινε και αυτό πήγε κάπως έτσι:
-Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ήθελα να δουλεύω στο ταμείο ενός μαγαζιού και να βάζω ψώνια στις σακούλες. Είχα ψύχωση με τις ταμειακές μηχανές, με το να τυλίγω δώρα με χρωματιστά χαρτιά και σελοτέιπ και να ανοίγω σακούλες.
-Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Δεν είναι ένα… Είναι 7 ή 8 ξυπνητήρια κάθε πρωί, προγραμματισμένα να χτυπούν ανά πέντε λεπτά και το καθένα έχει διαφορετικό ήχο, που αλλάζει κάθε μήνα… Μπορώ να σου πω, όμως, ποιος δεν είναι ο ιδανικός ήχος για ξυπνητήρι: ραδιοφωνικά τρέιλερ από παραστάσεις που έχω παίξει και μου έβαζε μια φίλη μου στις διακοπές για να ξυπνήσω…
-Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Δεν ξέρω για συγκεκριμένο είδος, όμως μπορώ να φανταστώ τραγούδια, που και πάλι, εξαρτάται την ώρα της μέρας… Αν είναι πρωί, τότε θα άκουγα το Hardcore από Odezenne… Αν είναι αργά το βράδυ, τότε το Pain από Boy Harsher.
-Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Το κέντρο, η Αθηνάς, το Ψυρρή, όλοι οι παράδρομοι μετά την Καραγιώργη Σερβίας με τα μικρά μαγαζιά που πουλάνε πράγματα από άλλη εποχή…
-Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα καταργούσα τελείως τα αυτοκίνητα και θα κινούμασταν όλοι με ποδήλατα και ιπτάμενες σκούπες.
-Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Δεν τα πάω καλά με τους ορισμού το μοντέρνου, του μεταμοντέρνου και τα λοιπά. Νιώθω ότι η Αθήνα είναι μια διαστημική σκουλικότρυπα που συνδέει στυλ και εποχές εκμηδενίζοντας την απόσταση.
-Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…έχεις πάαααρα πολλή κίνηση και όχι αρκετά πάρκινγκς για ιπτάμενες σκούπες.
-Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Έχω στο μυαλό μου ένα συγκεκριμένο σποτ στα Αναφιώτικα, πάνω από την οδό Κλεψύδρας… Αναζητείστε το!
-Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Κανέναν.
-Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Μια μέρα με παραπάνω από 24 ώρες σίγουρα… Μια μέρα που να μπορώ να πατάω παύσεις για να διαρκούν οι στιγμές όσο θέλω, -και για να κοιμάμαι ενδιάμεσα-… Να ξυπνήσω το πρωί, να πιώ καφέ στο κρεβάτι μου, να ακούσω μουσική, μετά να πάω να κάνω τα μαθήματά μου, να κάνω πρακτική, να ξεκουραστώ δύο-τρεις ώρες το μεσημέρι, να πάω για πρόβα και τέλος να πιούμε ένα τζιν τόνικ. Αλλά μέχρι τη μία να έχω κοιμηθεί, γιατί δεν θα ξυπνάω την επόμενη (-not).
-Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Προσπαθώ να βγάλω από τη σκέψη μου διάφορες λέξεις που δημιουργούν πόλωση, μία από αυτές είναι η «ενοχή». Τη στιγμή που μιλάμε είμαι στη διαδικασία του να απενοχοποιήσω και τα λίγα που έχουν μείνει, όπως το να κοιμηθώ πολύ αργά όταν την άλλη μέρα θα ξυπνήσω πολύ νωρίς… Καλά πάει!
-Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Οι πολλές μου μετακινήσεις μέσα στη μέρα… (και το γεγονός ότι δεν έχω ακόμα ιπτάμενη σκούπα).
-Τι είναι ευτυχία;
Η παρούσα στιγμή, το να αναπνέω στην παρούσα στιγμή χωρίς δυσκολία… το να ξυπνάω το πρωί στο κρεβάτι μου με τον ήλιο να μπαίνει από τα παράθυρα, να χορεύω το Mr Brightside για χιλιοστή φορά τα βράδια με τους φίλους μου κάτω από χρωματιστά φώτα νέον, να κάνω γιόγκα, να πίνω διπλό καπουτσίνο σκέτο στην ταράτσα μου, να βάφω τοίχους… Στη φάση που βρίσκομαι όλα μου φαίνονται πολύ μεγάλη τύχη και ευτυχία. Η ευτυχία είναι σαν μια μαγική αόρατη κόλλα, δεν τη βλέπουμε συχνά, αλλά είναι παντού και στα πάντα.
-Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Η «υπόγεια Αθήνα», όλη η παραφιλολογία γύρω από τις στοές κάτω από την πόλη. Επηρεασμένη από το «As above, so below» και τις κατακόμβες του Παρισιού, θα ήθελα πολύ να περιηγηθώ στις κρύπτες και τις μυστηριώδεις διαδρομές… Φοβάμαι, αλλά θα το έκανα.
-Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Μεταξύ Ακαδημίας και Πανεπιστημίου, ακριβώς στη γωνία Νικηταρά και Μπενάκη, -σχεδόν απέναντι από το B-side-, είναι ένα σημείο που, περίπου στις 8μιση κάθε πρωί, μπορείς να κάτσεις και να αφήσεις τον ήλιο να πέσει πάνω σου και να σε λούσει με έναν τρόπο συγκλονιστικό…
-Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η ευαλωτότητα, η ενσυναίσθηση, η απλότητα, η μαλακότητα, αλλά και η επιμονή και η υπομονή. Κάθε χαμόγελο, που για μερικά δέκατα του δευτερολέπτου μπορεί να οδηγήσει σε κλάμα και αντίστροφα.
-Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Ο πρώτος στίχος που μου ήρθε στο μυαλό είναι γραμμένος σε ένα χαρτί κολλημένο στο γραφείο μου: «and our dreams will break the boundaries of our fears» από το Crossfire του Brandon Flowers.
-Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το «In the mood for Love» του Wong Kar Wai. Κυρίως για να γυρίσω τον κόσμο ανάποδα και να βρω έστω και τον παραμικρό τρόπο να συμμετάσχω.
-Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Γάτες!
-Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
«Φυσικά». Δεν είμαι σίγουρη γιατί. Αυτό το «φι» και το «κάπα» με καθησυχάζουν κάπως.
-Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Η Αθήνα τη νύχτα είναι μαγική. Είναι τόσο γοητευτική και μυστηριώδης! Αν το πιστέψεις και αφεθείς, όλα μπορούν να συμβούν…
-Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Εξερεύνηση, αλλαγή, παρατήρηση, πειραματισμός, δοκιμασία… άνοιγμα προς το απροσδόκητο… Η προσπάθεια για έναν άλλο τρόπο θέασης του κόσμου, της πόλης, της ζωής.
-Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Ανάβω το κερί στο κομοδίνο μου…
-Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Το άρθρο για τους τελευταίους πίνακες του Μαρκ Ρόθκο που αναλύει το πως αποτέλεσαν ένα μέσο διαμαρτυρίας και ένα αντικαπιταλιστικό σαμποτάζ της εποχής τους.
-Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Στις 25 Νοέμβρη κάνει πρεμιέρα η 5η μας θεατρική παραγωγή με την Ανδρομέδα, με τίτλο «Γιατί Τώρα», στο θέατρο 104. Οπότε ο ενθουσιασμός, η προσοχή και η ενέργειά μου είναι στραμμένα εκεί!
