Ο Αλέξανδρος Δανδουλάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τις επτά νότες ακούγοντας ροκ και μέταλ μουσική. Αρχικά, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, σχημάτισε ένα συγκρότημα με κάποιους φίλους του.

Τα πρώτα μαθήματα κιθάρας τα πήρε αφού πλέον έφτασε στην Αθήνα για σπουδές στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ ενώ σπούδαζε στο Ωδείο «Μουσική Πράξη». Λίγα χρόνια μετά αποφοίτησε από το London College of Music με το Licentiate of Teacher’s Diploma. Διδάσκει ηλεκτρική κιθάρα, θεωρία της μουσικής και μουσικά σύνολα σε ωδεία της Αθήνας από το 2004.

Έχει συνεργαστεί σε ζωντανές εμφανίσεις ή δισκογραφικά με πολλούς καλλιτέχνες της Ελλάδας και του εξωτερικού, ενώ στις πρόσφατες συνεργασίες του περιλαμβάνονται το Εθνικό Θέατρο και η Εθνική Λυρική Σκηνή.

Οι προσωπικές του δουλειές κυμαίνονται σε πολλά μουσικά ύφη όπως και τα μουσικά σχήματα στα οποία έχει κατά καιρούς συμμετάσχει: Egg Lemon Sauce, The Bet, Klezmer Yunan, Radio Nowhere (Bruce Springsteen Tribute Band).

Άρχισε να εμφανίζεται ως Alex Dante, μ’ ένα θεματικό solo project, διασκευάζοντας μια επιλογή από τα Νυχτερινά του Chopin (Nocturnes) στην ηλεκτρική κιθάρα.

Ο Αλέξανδρος Δανδουλάκης είναι εσχάτως και αρχισυντάκτης της εκπομπής Musikology της ΕΡΤ3.

– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ξεκάθαρα ποδοσφαιριστής. Μάλιστα έπαιζα στον ΟΦΗ από πολύ μικρή ηλικία και πολλοί από τους τότε συμπαίκτες μου έκαναν αρκετά καλή καριέρα και ανάμεσα τους ο Γιώργος Σαμαράς (Χερενφέιν, Μάντσεστερ Σίτι, Σέλτικ, Εθνική κλπ)

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Το Chase the Devil του Max Romeo.

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Εξαρτάται από το αν θέλεις να σώσεις ή να καταστρέψεις την ανθρωπότητα. Στη μία περίπτωση θα έλεγα το Gaspard de la nuit του Maurice Ravel και στη δεύτερη το Reign in blood των Slayer.

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Η διαδρομή από Καλλιμάρμαρο προς Μετς και Κουκάκι, και η Αγίας Ζώνης στην Κυψέλη.

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα σταματούσα την εκποίηση της.

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Το ότι δεν υπάρχει σαφής διαφοροποίηση ανάμεσα στο μοντέρνο και το vintage. Όλα συνυπάρχουν με αρμονία.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Αθήνα σε αγαπάω αλλά δεν χρειάζεσαι τόση αστυνομία.

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Το little tree books.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Rick Beato. Θα μάθαινα πολλά από εκείνον, θα δανειζόμουν τον εξοπλισμό του και κυρίως θα γνώριζα τους εξαιρετικούς καλεσμένους που φέρνει για συνεντεύξεις. Κορυφαίος!

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Η μέλέτη στη μουσική και ειδικότερα στην κιθάρα. Είμαι τρελά ενοχικός αν δεν προλάβω να μελετήσω μια μέρα. Προσπαθώ να το αλλάξω αυτό αλλά δεν μπορώ. Οπότε, αν μελετήσω είναι αυτόματα μια γεμάτη ημέρα.

– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Το whisky. Δυστυχώς καμιά φορά το παρακάνω. Λατρεύω το whisky και το γνωρίζω σχεδόν όσο τη μουσική πλέον.

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Το πάρκινγκ στο Παγκράτι.

– Τι είναι ευτυχία;
Η ευτυχία είναι αποκλειστικά εξατομικευμένη. Δεν πιστεύω σε συλλογικές ευτυχίες. Αν υπάρχουν 8 δις άνθρωποι στον πλανήτη, ίσως υπάρχουν 8 δις συνταγές ευτυχίας. Μπορεί να ακούσεις φράσεις όπως «την υγειά μας να χουμε», άλλοι να θεωρούν την φιλία και την συντροφικότητα απαραίτητη, άλλοι την ηρεμία, την ασφάλεια, τα ταξίδια. Υπάρχει όμως κόσμος που βρίσκει την ευτυχία του μέσω της μοναξιάς, με το να ζει δίχως όρια, με στασιμότητα όπως ο Γιάννης Σκαρίμπας ο οποίος δεν έφυγε ποτέ του από έναν τόσο μικρό τόπο όπως η Χαλκίδα. Υπάρχει κόσμος με αυτισμό όπου το πεδίο της ευτυχίας του είναι σχεδόν ακόμα ανεξερεύνητο. Δεν ξέρω καν αν η ευτυχία είναι τελικά το ζητούμενο. Ίσως είναι η πρόσβαση στη γνώση. Αλλά και η γνώση ίσως να μην σε οδηγήσει στην ευτυχία αλλά ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Μου αρέσουν οι ιστορίες γύρω από πρόσωπα, όπως ότι ο Μάνος Χατζιδάκις χρησιμοποιούσε το όσκαρ για να στηρίζει μια πόρτα. Μια φορά όμως ένας εξαιρετικός κύριος, θαμώνας 50 χρόνια του Au Revoir στην Πατησίων μου είχε πει ότι είχε έρθει στο μπαρ ο Frank Sinatra και ότι είχε μαζί του το δικό του μπουκάλι whisky καθώς υπήρχε ο φόβος μήπως τον δηλητηριάσουν. Πιστεύω πως είναι αλήθεια!

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό του.

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
What holds your hope together, Make sure it’s strong enough. Από το κομμάτι Winning των Sound.

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Κάποιο κλασικό θρίλερ. Ας πούμε ο Εξορκιστής να είχε γυριστεί σε ένα σπίτι στην Πλάκα και να περνάνε οι τουρίστες να το φωτογραφίζουν ή το Shining να είχε γυριστεί σε ένα παλιό ξενοδοχείο στο Τατόι.

– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Γάτες! Αλλά η αγαπημένη μου ασχολία είναι να φωτογραφίζω κάτι κλασικό, όπως ένα μνημείο ή μουσείο και να ταγκάρω ψεύτικο location.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Μπλέινφλοουξ.

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Παλιότερα ναι. Τα τελευταία χρόνια μάλλον κοιμάται νωρίς. Επίσης έχει πέσει και η ποιότητα της στη νύχτα, όχι μόνο στα μαγαζιά αλλά και στον τρόπο που ο Αθηναίος διασκεδάζει έξω. Επίσης πλέον υπάρχει περισσότερος φόβος τη νύχτα απ’ότι πριν περίπου 20 χρόνια.

– Τι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Αν δεν κάνω λάθος είναι ένας αριστερός σχηματισμός στη Θεσσαλονίκη που λέγεται έτσι, οπότε συνειρμικά σκέφτομαι κάτι ριζοσπαστικό, νεανικό, θορυβώδες, με όρεξη και φιλοδοξία. Ίσως σημαίνει και μια νέα αρχή.

– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Το πραγματικά εξαιρετικό άρθρο για το ιστορικό κίνημα «Rock Against Racism». A must read!

– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Είμαστε στην τελική ευθεία για τα τελευταία επεισόδια του πρώτου season για το “Musikology”. Γράφω μουσική για το τρίτο μου album ως “Alex Dante”. Ετοιμάζουμε παιδικές συναυλίες εντός και εκτός Αθήνας με τα “Ζαμομίνια” και μπαίνουμε στούντιο με το κουαρτέτο “Samebito” για την ηχογράφηση του πρώτου μας δίσκου.

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News