Στο Χάρκοβο, μια πόλη που η Ρωσία έχει βομβαρδίσει επανειλημμένα, μια ομάδα υποστήριξης από το Παιδιατρικό Νοσοκομείο Νο. 5 βοηθά παιδιά όπως ο 9χρονος Μικίτα Χβόζντεβ που ζει με εγκεφαλική παράλυση και άλλα προβλήματα υγείας. Ο Μικίτα κάνει συστηματικές φυσιοθεραπείες στο διαμέρισμα του πέμπτου ορόφου όπου ζει με τη μητέρα του, Όλχα Αλοσκίνα. Εκείνη πρέπει να τον μεταφέρει πάνω και κάτω από τις σκάλες. Αυτό το διαμέρισμα ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να τους φιλοξενήσει λέει η κ. Αλοσκίνα, για να φύγουν από τη Σαλτίβκα, μια γειτονιά που επλήγη σφοδρά από τις ρωσικές επιθέσεις. Ο Μικίτα, ο οποίος έχει ελάχιστη όραση αλλά εξαιρετικά οξυμένη ακοή, δυσκολευόταν να αντέξει τους ήχους των βομβαρδισμών εκεί. Κατά τη διάρκεια δυνατών επιθέσεων, λέει η μητέρα του, καλύπτει τα παράθυρα με κουβέρτες και δυναμώνει τη μουσική ή τα κινούμενα σχέδια για να τον προστατεύσει από το στρες. 

Η 47χρονη κ. Αλοσκίνα μεγαλώνει τον Μικίτα μόνη της. Κάθε πρωί αλέθει τα φάρμακά του και τα αναμειγνύει με το πρωινό του. 

Το 2023, όταν η Οξάνα Λιτβίνοβα παρατήρησε ένα εξόγκωμα στον ώμο του γιου της, Νικίτα Χοροντιούκ λέει ότι εκείνος ήρθε αντιμέτωπος με μία λανθασμένη διάγνωση, η οποία οδήγησε σε ακτινοθεραπεία αντί για άμεση χημειοθεραπεία. Μέχρι πέρυσι όταν ο Νικίτα ήταν 7 ετών ο καρκίνος είχε ήδη εξαπλωθεί στα οστά και στο αίμα του. Μεταφέρθηκε στο Κίεβο για χημειοθεραπεία στο νοσοκομείο Ohmatdyt επιβιώνοντας από μια ρωσική επίθεση εκεί τον περασμένο Ιούλιο, αλλά τελικά εισήχθη σε παρηγορητική φροντίδα. Δυστυχώς το παιδί κατέληξε τον περασμένο μήνα. 

Για ανθρώπους όπως ο 19χρονος Ντανίλ Ντρον, οι διακοπές ρεύματος που έγιναν συχνές όταν η Ρωσία άρχισε να στοχεύει την ηλεκτρική υποδομή θα μπορούσαν επίσης να αποβούν μοιραίες. Η υγεία του έχει επιδεινωθεί από τότε που διαγνώστηκε με όγκο στον εγκέφαλο όταν ήταν νήπιο. Εδώ και μια δεκαετία μηχανήματα τον βοηθούν να αναπνέει. Η μητέρα του, Όλενα τον φροντίζει στο σπίτι τους στην περιοχή του Ντνίπρο. Η οικογένεια βασίζεται σε ένα μεγάλο ηλιακό πάνελ που συσσωρεύει ενέργεια, το οποίο πήρε τη μορφή δωρεάς μέσω της φιλανθρωπικής οργάνωσης Tabletochki. 

Η φροντίδα είναι ακόμα πιο δύσκολη κοντά στις γραμμές του μετώπου

Η Βαλεντίνα Μουχτάροβα λέει ότι χρειάστηκαν χρόνια προσπάθειας για να λάβει ο γιος της, Ματβίι Μουχτάροφ, 4 ετών τη βοήθεια που χρειαζόταν. Διαγνώστηκε με νευροϊνωμάτωση, μια ασθένεια στην οποία όγκοι αναπτύσσονται κατά μήκος των νεύρων στα τέλη του 2022 λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα του, Ντένις Μουχτάροφ, στη μάχη. Ο Ματβίι υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση τον περασμένο Μάρτιο, αλλά οι βομβαρδισμοί δεν άφησαν περιθώρια για μία δεύτερη επέμβαση λέει η κ. Μουχτάροβα και φοβάται να επιστρέψει στην περιφερειακή κλινική στο Χάρκοβο όσο οι μάχες συνεχίζονται κοντά. 

Η Λιουμπόβ Κοβαλόβα 10 ετών επέστρεψε στην περιοχή του Ντονμπάς έξι εβδομάδες πριν από την πλήρους κλίμακας εισβολή μετά από 27 συνεδρίες ακτινοθεραπείας για έναν αργά αναπτυσσόμενο όγκο στον εγκέφαλο θυμάται η μητέρα της, Μαρίνα Κοβαλόβα. Στη συνέχεια υπέμεινε τρεις μήνες χημειοθεραπείας. Για πάνω από έναν χρόνο η οικογένεια έμεινε στο Ντονμπάς, αντιμετωπίζοντας εκκενώσεις και ελλείψεις στα φαρμακεία. Όμως τον περασμένο Αύγουστο, η προέλαση των ρωσικών δυνάμεων τους ανάγκασε να μετακινηθούν προς την κεντρική Ουκρανία. 

Ο Ρομάν Οχούρτσοφ 7 ετών ζούσε επίσης στην ανατολική Ουκρανία όταν διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Ήταν μόνο το τελευταίο σε μια σειρά από πλήγματα για την οικογένεια εξηγεί ο πατέρας του, Βίκτορ Οχούρτσοφ, 46 ετών. Ο μεγαλύτερος γιος του που είχε πάει να πολεμήσει υπέστη σοβαρά τραύματα και στα δύο πόδια από οβίδα πυροβολικού. Δύο εβδομάδες αργότερα η σύζυγός του πέθανε από εγκεφαλικό. Λίγο μετά, ο Ρομάν αρρώστησε. 

Οι ψυχολογικές επιπτώσεις του πολέμου είναι βαθιές για τους νέους. Η Πολίνα Ουσαπασβίλι 14 ετών, δυσκολεύεται να συνεχίσει την αφήγησή της καθώς περιγράφει τη βία που έχει βιώσει. Έχει επιστρέψει στη Λοζοβά, την πατρίδα της στην περιοχή του Χαρκόβου, από όπου είχε εκκενωθεί τους πρώτους μήνες του πολέμου. Όμως υποφέρει από παράλυση Bell και επιδεινούμενη ψωρίαση, ενώ έχει ζητήσει βοήθεια για κατάθλιψη. Η οικογένειά της δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να καλύψει τις δια ζώσης ψυχιατρικές συνεδρίες που έχει ζητήσει. 

Το τραύμα του πολέμου είχε ακόμη βαθύτερο αντίκτυπο στη Βικτόρια Βόζνιουκ, 11 ετών. Αυτή και η μητέρα της Λάρισα, 51 ετών, πέρασαν μήνες πεινασμένες, κρυμμένες σε ένα υπόγειο, ενώ οι μάχες μαινόταν στην Κρεμίνα, στην περιοχή του Λουγκάνσκ. Η Βικτόρια υπέφερε από σοβαρό υποσιτισμό και δυσκολευόταν να φάει ξανά. Μέχρι τον περασμένο Ιούνιο, όταν έφτασαν στην «Πόλη της Καλοσύνης», ένα κέντρο αποκατάστασης στη δυτική Ουκρανία ζύγιζε μόλις 16 κιλά και δεν μπορούσε να σταθεί όρθια χωρίς βοήθεια. 

Μετά από δύο μήνες, μπορούσε ξανά να περπατήσει και να τρέφεται μόνη της. 

Πίσω στο Χάρκοβο, ο Μικολάι Σερχιένκο, 17 ετών, επίσης αναρρώνει, ενώ ο πόλεμος συνεχίζεται. Ζει με σοβαρή εγκεφαλική παράλυση, μικροκεφαλία, σύνδρομο επιληπτικών κρίσεων και επιληψία. Κατά τη διάρκεια των ρωσικών βομβαρδισμών το 2022, η οικογένεια εγκατέλειψε την πόλη για δύο μήνες, λέει η μητέρα του, Γιούλια Σερχιένκο. Όταν επέστρεψαν, δυσκολεύτηκε να βρει ειδική τροφή και φροντίδα, με αποτέλεσμα το βάρος του Μικολάι να πέσει σε επικίνδυνα χαμηλό επίπεδο, μόλις 9 κιλά. Με τη βοήθεια της νοσοκομειακής ομάδας περίθαλψης, η υγεία του βελτιώθηκε δραστικά. Το βάρος του έχει σχεδόν διπλασιαστεί. 

*Με στοιχεία από τους New York Times. 

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.