Καθορίζοντας τη μελλοντική επιτυχία ή αποτυχία μιας χώρας, οι εκλογές είναι ίσως το πιο πολυπόθητο γεγονός σε κάθε δημοκρατικό έθνος. Αν και συχνά χαρακτηρίζεται ως προνόμιο, η ψήφος είναι ουσιαστικά δικαίωμα κάθε πολίτη καθώς αποτελεί την ιερή στιγμή όπου η εξουσία βρίσκεται στα χέρια του και έχει τη δυνατότητα με τη διαδιακασία της ψηφοφορίας να εκλέξει τον εκπρόσωπό του, επιλέγοντας την κυβέρνηση ή την τοπική αυτοδιοίκηση που πιστεύει ότι αντιπροσωπεύει καλύτερα τα ιδανικά του.

Ένα μεγάλο πλεονέκτημα της δημοκρατίας είναι ότι είναι πολύ προσαρμόσιμη στο περιβάλλον της. Ως εκ τούτου, ενώ τα έντυπα ψηφοδέλτια παραμένουν κοινά και η διαδικτυακή ψηφοφορία κερδίζει έδαφος, υπάρχουν πολλές άλλες ενδιαφέρουσες μέθοδοι ψηφοφορίας σε όλο τον κόσμο σήμερα που αξίζει να εξεταστούν.

Εδώ είναι 5 μοναδικές εκλογικές διαδικασίες που μπορείτε να βρείτε σε όλο τον κόσμο:

Ψηφοφορία με γυάλινους βόλους- Γκάμπια

Όταν οι ψηφοφόροι στην Γκάμπια εμφανίζονται στα εκλογικά τμήματα για να ψηφίσουν, χρησιμοποιούν γυάλινες μπίλιες- μία ανά ψηφοφόρο – την οποία ρίχνουν σε ένα δοχείο. Κάθε δοχείο αντιπροσωπεύει ένα συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα και είναι όλα βαμμένα με χρώματα του κόμματος με κολλημένη μια εικόνα του υποψηφίου τους.

Στη συνέχεια γίνεται καταμέτρηση στα εκλογικά τμήματα με τη χρήση ειδικών πινάκων, καθιστώντας το μέτρημα , το μέτρημα των βόλων είναι εύκολο, γρήγορο, πιο ακριβές και με μειωμένο κόστος.

Αυτό το σύστημα, που χρονολογείται από το 1965, σχεδιάστηκε έτσι ώστε ακόμη και οι ψηφοφόροι που δεν ήξεραν να διαβάζουν να μπορούν να ψηφίσουν. Επιπλέον, είναι σχεδόν αδύνατο να παραποιηθούν τα αποτελέσματα ή να υπάρξει χειραγώγηση:  όταν κάποιος ρίχνει ένα βόλο, οι αξιωματούχοι που ελέγχουν την εκλογική διαδικασία ακούν ένα ήχο, σαν κουδούνισμα. Κανείς δεν μπορεί να βάλει παραπάνω από μία ψήφο χωρίς να γίνει αντιληπτός.

The Landsgemeinde – Ελβετία

Η πλατεία της πόλης αποτελεί ένα ιδανικό μέρος για βόλτα, κουβέντα αλλά και … ψηφοφορία. Σε μέρη της Ελβετίας οι πλατείες των πόλεων αποτελούν μέρη διεξαγωγής ψηφοφορίας καθώς πολλές τοποθεσίες φιλοξενούν μια Landsgemeinde, ή αλλιώς Συνέλευση Καντονίου, κάθε χρόνο. Πρόκειται για ένα δημόσιο σύστημα ψηφοφορίας  που λειτουργεί με τον κανόνα της πλειοψηφίας, το οποίο αποτελεί μια από τις παλαιότερες μορφές άμεσης δημοκρατίας.

Παλαιότερα η πρακτική αυτή ακολουθείτο σε οκτώ καντόνια. Πλέον όμως, η Συνέλευση του Καντονίου κατέχει την ανώτατη πολτική εξουσία σε δύο καντόνια μόνο,  στο Άπεντσελ Ίνερροντεν και στο Γκλάρους. Η συνέλευση συγκαλείται επίσης σε ορισμένες περιοχές των καντονίων του Άπεντσελ Ίνερροντεν, του Γκριζούν και του Σβυτς για να αποφασιστούν τοπικά ζητήματα με ανάταση των χεριών. Αυτή η πρακτική, ένα από τα καλύτερα παραδείγματα άμεσης δημοκρατίας, ξεκίνησε τον Μεσαίωνα και χρειαζόταν λόγω του ότι οι ορεινές κοινότητες ήταν συχνά απομονωμένες μεταξύ τους.

Περνώντας τις πόρτες – Γερμανία

Στη Bundestag, το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο, το ομοσπονδιακό νομοθετικό σώμα, που λειτουργεί ως η Κάτω Βουλή ιδρύθηκε το 1949, ψηφίζει όλους τους νόμους που εμπίπτουν στην δικαιοδοσία της Ομοσπονδίας. Νομοσχέδια μπορούν να κατατεθούν από βουλευτές ή κοινοβουλευτικές ομάδες του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου καθώς και από το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο και την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση. Για να καταθέσει νομοσχέδιο ένας βουλευτής του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου πρέπει να έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη μιας κοινοβουλευτικής ομάδας ή τουλάχιστον του 5% των βουλευτών. Το νομοσχέδιο συζητείται και τίθεται σε ψηφοφορία τηρουμένης της προβλεπόμενης διαδικασίας.

Όταν είναι πολύ δύσκολο να διαχωρίσουν  ποια πλευρά έχει την πλειοψηφία σε ψηφοφορία, όλα τα μέλη πρέπει να αποχωρήσουν από την αίθουσα. Στη συνέχεια ξαναμπαίνουν στην αίθουσα από μία από τις τρεις πόρτες, μία για «ναι», μία για «όχι» και μία για «αποχή». Καθώς επιστρέφουν, τα μέλη του προσωπικού δίπλα στις πόρτες μετρούν πόσα μέλη πέρασαν από κάθε μία πόρτα και ανακοινώνουν στον ομιλητή το τελικό σύνολο.

Τηλεφωνική Υποβοηθούμενη Ψηφοφορία – Αυστραλία

Στις τοπικές εκλογές στη Νότια Αυστραλία, οι ψηφοφόροι με προβλήματα όρασης, κινητικά θέματα ή ακόμα και όσοι δεν γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση είναι δυνατό να ψηφίσουν μέσω τηλεφώνου. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να καλέσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό κατά την εκλογική περίοδο, να επαληθεύσουν τα στοιχεία τους και το αν τηρούν τα κριτήρια για να ανήκουν στην κατηγορία της τηλεφωνικής ψηφοφορίας και να λάβουν έναν αναγνωριστικό αριθμό.

Για να διατηρηθεί η ανωνυμία του ψηφοφόρου, στη συνέχεια μεταφέρονται σε διαφορετικό «βοηθό ψηφοφορίας» ο οποίος διαβάζει τη λίστα των υποψηφίων, σημειώνει το ψηφοδέλτιο του ψηφοφόρου για αυτούς, σφραγίζει την ψήφο και στη συνέχεια την τοποθετεί σε μια κάλπη.

Ανεξίτηλο εκλογικό μελάνι- Ινδία

Κατά την εκλογική διαδικασία στην Ινδία (αλλά και σε πολλές άλλες χώρες στον κόσμο), ένα σημάδι από ανεξίτηλο μελάνι σχεδιάζεται στον δείκτη κάθε ψηφοφόρου προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κάθε άτομο ψηφίζει μία φορά και ότι δεν πραγματοποιείται ψευδής ή δόλια ψηφοφορία στα εκλογικά τμήματα.

Το μελάνι αυτό δημιουργήθηκε πρώτη φορά από τον Maharaja Krishnaraja Wadiyar IV, ο οποίος τη δεκαετία του ’30 ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο. Με οικογενειακά ορυχεία χρυσού, είχε την εταιρεία  Mysore Paints and Varnish Ltd. που παρήγαγε χρώματα, βιομηχανικές επιστρώσεις και βερνίκια ενώ το μεγαλύτερο μέρος των καθαρών εσόδων έρχονταν από την παραγωγή μελανιού.

Κατά τη διάρκεια των εκλογών που έγιναν στην Ινδία το 1962, η εκλογική επιτροπή παρατήρησε αρκετές περιπτώσεις κλοπής ταυτότητας.

Για να εμποδίσει τους ανθρώπους να ψηφίσουν περισσότερες από μία φορές, η επιτροπή απευθύνθηκε στο Εθνικό Φυσικό Εργαστήριο της Ινδίας (NPL) ζητώντας τους να αναπτύξουν μια μοναδική φόρμουλα μελανιού που δεν θα σβήνει εύκολα, διασφαλίζοντας ότι οι εκλογές διεξήχθησαν δίκαια.

Το NPL επινόησε μία μυστική φόρμουλα και προσέγγισε την εταιρεία Mysore Paints and Varnish Ltd. για την παραγωγή του μελανιού.  Μέχρι σήμερα, αυτή η εταιρεία παραμένει ο μοναδικός κατασκευαστής αυτού του μελανιού, το οποίο φέρεται να παρέχεται σε 35 χώρες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων του Αφγανιστάν, της Τουρκίας, της Σιγκαπούρης, του Καναδά, καθώς και των περισσότερων από τις γειτονικές χώρες της Ινδίας

Είναι μια αποτελεσματική μέθοδος για χώρες όπου τα έγγραφα ταυτότητας για πολίτες δεν είναι πάντα τυποποιημένα ή θεσμοθετημένα και η γειτονική μας Αλβανία και η Νότια Αφρική, η Τουρκία, το Ιράκ υιοθετούν επίσης αυτή την πρακτική.