Η ζωή του Σιντ Βίσιους (Sid Vicious) είναι μια σκοτεινή, εκρηκτική και θλιβερά ατμοσφαιρική ιστορία, που μοιάζει με μια punk μπαλάντα γεμάτη χάος, έρωτα και καταστροφή. Γεννημένος ως John Simon Ritchie στις 10 Μαΐου 1957 στο Λονδίνο, ο Sid μεγάλωσε μέσα στη σύγχυση και την περιθωριοποίηση. Ήταν ο τέλειος αντιήρωας της εποχής του – ένας νεαρός που απογοητεύτηκε από το σύστημα, εγκατέλειψε το σχολείο και βρήκε καταφύγιο στον αναρχικό κόσμο του punk.
Η ξεχωριστή του εμφάνιση – τα αγκαθωτά του μαλλιά, το άγριο βλέμμα και η γεμάτη αδιαφορία στάση – τράβηξαν την προσοχή του Malcolm McLaren, του δημιουργού των Sex Pistols. Το 1977, αν και δεν ήξερε καν να παίζει μπάσο, έγινε μέλος της μπάντας, αντικαθιστώντας τον Glen Matlock. Οι Sex Pistols εκείνη την εποχή έμοιαζαν περισσότερο με κίνημα παρά με συγκρότημα, ήταν η απόλυτη κραυγή αγωνίας και θυμού ενάντια στο κατεστημένο. Το “God Save the Queen” έγινε σύντομα ο ύμνος της απόγνωσης, αλλά και της πρόκλησης, εξοργίζοντας ένα ολόκληρο έθνος τη χρονιά της Χρυσού Ιωβηλαίου της βασίλισσας Ελισάβετ.
Η συνάντησή του με την Αμερικανίδα Nancy Spungen ήταν η αρχή ενός παράφορου έρωτα που έμελλε, όμως, να καταλήξει τραγικός. Οι δυο τους ήταν αχώριστοι, αλλά η σχέση τους βυθίστηκε σε μια φουρτούνα αυτοκαταστροφής. Μετά τη διάλυση των Sex Pistols το 1978, ο Sid και η Nancy μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη και εγκαταστάθηκαν στο Chelsea Hotel, το θρυλικό καταφύγιο καλλιτεχνών και μποέμ ψυχών. Ωστόσο, το ξενοδοχείο έγινε το τελικό σκηνικό για την απόλυτη παρακμή τους. Οι δυο τους ήταν παγιδευμένοι σε έναν εθισμό που έτρωγε αργά, αλλά σταθερά, κάθε ίχνος ζωής και δημιουργικότητας.
Η ιστορία τους πήρε μια μοιραία τροπή όταν η Nancy βρέθηκε νεκρή, μαχαιρωμένη, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους τον Οκτώβριο του 1978. Ο Sid κατηγορήθηκε για τη δολοφονία, αλλά οι ακριβείς συνθήκες του θανάτου της παραμένουν ένα μυστήριο, πλεγμένο με θρύλους και υποθέσεις. Λίγους μήνες αργότερα, στις 2 Φεβρουαρίου 1979, ο Sid βρέθηκε νεκρός στη Νέα Υόρκη από υπερβολική δόση ηρωίνης.
Ο Sid Vicious είναι ένας πανκ θρύλος – όχι μόνο για την αληθινά καταστροφική προσφορά του στην πανκ μουσική του αλλά για το πορτραίτο ενός ανθρώπου που ζούσε στο χείλος της καταστροφής. Η ζωή του, θα μπορούσε να πει κανείς, ήταν ένα σύντομο πανκ ποίημα γεμάτο ωμότητα, πόνο και μια παράδοξη γοητεία, που άφησε πίσω του μια κληρονομιά που αντηχεί ακόμα ως μια ακραία επαναστατική στάση απέναντι στον κόσμο της μουσικής και της κουλτούρας.
✥ Θα πεθάνω πριν κλείσω τα 25, αλλά όταν το κάνω, θα έχω ζήσει όπως ακριβώς ήθελα.
✥ Στην πραγματικότητα, είμαστε αρκετά καλοί και φιλικοί, αλλά όλοι έχουν μια άγρια πλευρά μέσα τους, έτσι δεν είναι;
✥ Μην πιστεύεις όλα όσα διαβάζεις στον Τύπο. Αν κάποιος τα βάλει μαζί μου, προσπαθώ να τον βάλω στη θέση του, αλλά δεν ψάχνω για φασαρίες.
✥ Υποθέτω ότι θα βγάλουμε λεφτά από το άλμπουμ μας, τα σινγκλ και όλα αυτά, αλλά, ξέρεις, τα φτιάξαμε όπως ακριβώς τα θέλαμε, με όσα είχαμε να πούμε, και τα κάναμε όπως ακριβώς θέλαμε, σωστά; Και, βασικά, δεν τα βγάλαμε για να βγάλουμε λεφτά. Τα βγάλαμε γιατί θέλαμε να τα κάνουμε. Καταλαβαίνεις τι εννοώ;
✥ Δεν ήξερα να χορεύω, οπότε απλά πηδούσα πάνω-κάτω και έπεφτα πάνω στον κόσμο. Μετά άρχισαν να το κάνουν και οι άλλοι, αλλά δεν το έκαναν σωστά, οπότε τα παράτησα.
✥ Υπονομεύστε την αλαζονική τους εξουσία, απορρίψτε τα ηθικά τους πρότυπα, κάντε την αναρχία και την αταξία το σήμα κατατεθέν σας. Προκαλέστε όσο χάος και αναστάτωση μπορείτε, αλλά μην τους αφήσετε να σας πιάσουν ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ.
✥ Δεν είχα λεφτά να αγοράσω ρούχα, και οι άνθρωποι έτρεχαν μακριά όταν περπατούσα στον δρόμο. Ήταν πραγματικά για γέλια.
✥ Είμαστε καλύτεροι από όλους, δεν είμαστε; Εκτός από τους Eagles, αυτοί είναι καλύτεροι από εμάς.
✥ Η μπάντα διαλύθηκε γιατί δεν άντεχα άλλο τον Rotten. Ήταν σκέτη ντροπή με τα γελοία καπέλα του και την ατημέλητη, βρώμικη, αποκρουστική του εμφάνιση.
✥ Δεν είμαι πραγματικά κακός. Θεωρώ ότι έχω καλή καρδιά. Αγαπάω τη μαμά μου.
✥ Σήμερα, τα πάντα είναι μια σύγκρουση συμφερόντων.
✥ Το αμερικανικό κοινό είναι όπως όλα τα άλλα. Μόνο που είναι λίγο πιο βαρετό.
✥ Ξέρεις, βασικά, δεν δίνω δεκάρα για το τι πιστεύει ο κόσμος.
Η ζωή του Σιντ Βίσιους (Sid Vicious) είναι μια σκοτεινή, εκρηκτική και θλιβερά ατμοσφαιρική ιστορία, που μοιάζει με μια punk μπαλάντα γεμάτη χάος, έρωτα και καταστροφή. Γεννημένος ως John Simon Ritchie στις 10 Μαΐου 1957 στο Λονδίνο, ο Sid μεγάλωσε μέσα στη σύγχυση και την περιθωριοποίηση. Ήταν ο τέλειος αντιήρωας της εποχής του – ένας νεαρός που απογοητεύτηκε από το σύστημα, εγκατέλειψε το σχολείο και βρήκε καταφύγιο στον αναρχικό κόσμο του punk.
Η ξεχωριστή του εμφάνιση – τα αγκαθωτά του μαλλιά, το άγριο βλέμμα και η γεμάτη αδιαφορία στάση – τράβηξαν την προσοχή του Malcolm McLaren, του δημιουργού των Sex Pistols. Το 1977, αν και δεν ήξερε καν να παίζει μπάσο, έγινε μέλος της μπάντας, αντικαθιστώντας τον Glen Matlock. Οι Sex Pistols εκείνη την εποχή έμοιαζαν περισσότερο με κίνημα παρά με συγκρότημα, ήταν η απόλυτη κραυγή αγωνίας και θυμού ενάντια στο κατεστημένο. Το “God Save the Queen” έγινε σύντομα ο ύμνος της απόγνωσης, αλλά και της πρόκλησης, εξοργίζοντας ένα ολόκληρο έθνος τη χρονιά της Χρυσού Ιωβηλαίου της βασίλισσας Ελισάβετ.
Η συνάντησή του με την Αμερικανίδα Nancy Spungen ήταν η αρχή ενός παράφορου έρωτα που έμελλε, όμως, να καταλήξει τραγικός. Οι δυο τους ήταν αχώριστοι, αλλά η σχέση τους βυθίστηκε σε μια φουρτούνα αυτοκαταστροφής. Μετά τη διάλυση των Sex Pistols το 1978, ο Sid και η Nancy μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη και εγκαταστάθηκαν στο Chelsea Hotel, το θρυλικό καταφύγιο καλλιτεχνών και μποέμ ψυχών. Ωστόσο, το ξενοδοχείο έγινε το τελικό σκηνικό για την απόλυτη παρακμή τους. Οι δυο τους ήταν παγιδευμένοι σε έναν εθισμό που έτρωγε αργά, αλλά σταθερά, κάθε ίχνος ζωής και δημιουργικότητας.
Η ιστορία τους πήρε μια μοιραία τροπή όταν η Nancy βρέθηκε νεκρή, μαχαιρωμένη, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους τον Οκτώβριο του 1978. Ο Sid κατηγορήθηκε για τη δολοφονία, αλλά οι ακριβείς συνθήκες του θανάτου της παραμένουν ένα μυστήριο, πλεγμένο με θρύλους και υποθέσεις. Λίγους μήνες αργότερα, στις 2 Φεβρουαρίου 1979, ο Sid βρέθηκε νεκρός στη Νέα Υόρκη από υπερβολική δόση ηρωίνης.
Ο Sid Vicious είναι ένας πανκ θρύλος – όχι μόνο για την αληθινά καταστροφική προσφορά του στην πανκ μουσική του αλλά για το πορτραίτο ενός ανθρώπου που ζούσε στο χείλος της καταστροφής. Η ζωή του, θα μπορούσε να πει κανείς, ήταν ένα σύντομο πανκ ποίημα γεμάτο ωμότητα, πόνο και μια παράδοξη γοητεία, που άφησε πίσω του μια κληρονομιά που αντηχεί ακόμα ως μια ακραία επαναστατική στάση απέναντι στον κόσμο της μουσικής και της κουλτούρας.
✥ Θα πεθάνω πριν κλείσω τα 25, αλλά όταν το κάνω, θα έχω ζήσει όπως ακριβώς ήθελα.
✥ Στην πραγματικότητα, είμαστε αρκετά καλοί και φιλικοί, αλλά όλοι έχουν μια άγρια πλευρά μέσα τους, έτσι δεν είναι;
✥ Μην πιστεύεις όλα όσα διαβάζεις στον Τύπο. Αν κάποιος τα βάλει μαζί μου, προσπαθώ να τον βάλω στη θέση του, αλλά δεν ψάχνω για φασαρίες.
✥ Υποθέτω ότι θα βγάλουμε λεφτά από το άλμπουμ μας, τα σινγκλ και όλα αυτά, αλλά, ξέρεις, τα φτιάξαμε όπως ακριβώς τα θέλαμε, με όσα είχαμε να πούμε, και τα κάναμε όπως ακριβώς θέλαμε, σωστά; Και, βασικά, δεν τα βγάλαμε για να βγάλουμε λεφτά. Τα βγάλαμε γιατί θέλαμε να τα κάνουμε. Καταλαβαίνεις τι εννοώ;
✥ Δεν ήξερα να χορεύω, οπότε απλά πηδούσα πάνω-κάτω και έπεφτα πάνω στον κόσμο. Μετά άρχισαν να το κάνουν και οι άλλοι, αλλά δεν το έκαναν σωστά, οπότε τα παράτησα.
✥ Υπονομεύστε την αλαζονική τους εξουσία, απορρίψτε τα ηθικά τους πρότυπα, κάντε την αναρχία και την αταξία το σήμα κατατεθέν σας. Προκαλέστε όσο χάος και αναστάτωση μπορείτε, αλλά μην τους αφήσετε να σας πιάσουν ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ.
✥ Δεν είχα λεφτά να αγοράσω ρούχα, και οι άνθρωποι έτρεχαν μακριά όταν περπατούσα στον δρόμο. Ήταν πραγματικά για γέλια.
✥ Είμαστε καλύτεροι από όλους, δεν είμαστε; Εκτός από τους Eagles, αυτοί είναι καλύτεροι από εμάς.
✥ Η μπάντα διαλύθηκε γιατί δεν άντεχα άλλο τον Rotten. Ήταν σκέτη ντροπή με τα γελοία καπέλα του και την ατημέλητη, βρώμικη, αποκρουστική του εμφάνιση.
✥ Δεν είμαι πραγματικά κακός. Θεωρώ ότι έχω καλή καρδιά. Αγαπάω τη μαμά μου.
✥ Σήμερα, τα πάντα είναι μια σύγκρουση συμφερόντων.
✥ Το αμερικανικό κοινό είναι όπως όλα τα άλλα. Μόνο που είναι λίγο πιο βαρετό.
✥ Ξέρεις, βασικά, δεν δίνω δεκάρα για το τι πιστεύει ο κόσμος.
