Στα γραφεία της Pizza Fan αράδιασαν καμιά δεκαριά δελτιοτυπικές γαρνιτούρες και χωρίς να τις πολυκοσκινίσουν, συμφώνησαν για την πιο νόστιμη. Πιθανότατα αυτό συνέβη σε ένα κρεσέντο παραλογισμού, πλασμένο με προαποφασισμένους φόβους (ή υπεργενικεύσεις) κι εξακολουθητικές έξωθεν παραινέσεις. Ίσως για αυτό να φαντάζομαι τους marketers της γνωστής αλυσίδας, να συνομιλούν σα συντονισμένοι με την περίφημη σεκάνς του “Wall Of Fame” από το Do the Right Thing του Spike Lee.
Τριάντα έξι χρόνια πριν, ο περίφημος Buggin Out έμπαινε στην πιτσαρία του Sal κι αναρωτιόταν γιατί στον τοίχο ανάμεσα στα κάδρα του Sinatra, του Pacino και του De Niro, δεν υπήρξε κανένας μαύρος αδερφός. O Giancarlo Esposito υποδύθηκε το συγκεκριμένο χαρακτήρα με την επίμονη παραξενιά που έβρισκε τοίχο στα στερεότυπα του Danny Aiello που έπαιζε το Sal, σε μια εποχή ρατσιστικής πόλωσης κι εύφλεκτων διαφυλετικών σχέσεων, με την ιστορία να καταλήγει στα αποκαΐδια της πιτσαρίας. Η κριτική της εποχής από τη μια έστησε το Spike Lee ως υποκινητή αναταραχών κι από την άλλη ως υπονομευτή μιας ξεκάθαρης απάντησης απέναντι στο ρατσισμό.«΄Ηθελα να δημιουργήσω συζητήσεις για τον ρατσισμό επειδή πολλοί άνθρωποι έχουν το κεφάλι τους στην άμμο. Νιώθουν πως το πρόβλημα εξαλείφθηκε στα ‘60s όταν ο Λίντον Τζόνσον υπέγραψε μερικά έγγραφα», είχε πει το 1989 στους New York Times, και αυτό αρκεί για να δωθεί ο επιθετικός προσδιορισμός που χαρακτηρίζει τους Buggin Out και Sal, περιγράφοντας το συνειδησιακό πρόσημο στη μεταξύ τους εμπλοκή, για όσους θέλουν να μετέχουν στη δραματουργία και και να προσχωρήσουν στην ηθική αποτίμηση των ρόλων.
Για μισό λεπτό. Επιστρέφοντας στη δίνη των γραφείων της Pizza Fan, παραμένοντας σε περιβάλλον Sal’s Pizza, κάποιος σηκώνει το χέρι και λέει πως δε βλέπει πουθενά τον Πάρι Ρούπο να μπαίνει μέσα όπως ο Buggin Out (Fun Fact: o Giancarlo Esposito υποδύθηκε χρόνια αργότερα στο τηλεοπτικό Breaking Bad τον Gus Fring, ιδιοκτήτη της fast food αλυσίδας Los Pollos Hermanos) να πετάει τα δικά του και να του απαντάει κάποιος εκ των marketers: «Ε, Πάρι, πιάσε ένα… » (κλισέ ομοιοκαταληξία). Στην περίπτωση του stand up κωμικού, η απόλυση από την αλυσίδα προέκυψε από την «εξωγηπεδική» του δραστηριότητα, ξέχωρη από τη συνεργασία του με την εταιρεία, οπότε να μια καλή αφορμή για να μποϋκοτάρουμε το συγκεκριμένο brand. «Κάτσε ρε αδερφάκι», πετάγεται το διπλανό τραπέζι. «Γούστο και καπέλο τους, στο κάτω-κάτω, γιατί να θέλουν να έχουν βιτρίνα έναν τέτοιο τύπο και στο τέλος κόψει λάσπη το πελατολόγιο.» Αμφότεροι, νομίζουν πως Κάνουν (και λένε) Το Σωστό.
Ήδη επανεμφανίζονται οι ποιητικές αράδες του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, ενός εκ των alt right υποκινητών αυτή της ιστορίας (ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι αγκαζέ σε κάτι τέτοια), την ώρα που πολλοί θα θυμηθούν την πρόσφατη ακύρωση ενός εγχώριου stand up ως σεξιστικό και μη συμπεριλητπικό μετά τη γενική κατακραυγή. Οι αναγωγές με το πρόσφατο μπρος πίσω στην περίπτωση του Jimmy Kimmel και το πως η Trump πραγματικότητα διαχέεται στον επιχειρηματικό κόσμο, δίνοντας λαβή στη λογοκρισία, είναι επίσης κάτι που θα διαβάσετε. Τραμπάλα πάνω στο cancel που υποθάλπτει ο σύγχρονος δημόσιος λόγος, σαν ενωμένη από την αγάπη για την καλή πίτσα, που λέει η Pizza Fan στην τελευταία της άχαρη ανάρτηση, όπου συγκεντρώνει οχλαγωγία στα σχόλια. Εκεί αποδελτιώνονται οι ατάκες του Ρούπου, αξιολογείται το χιούμορ του, μετριέται η ποιότητα των παρασκευών της αλυσίδας. Νομίζω πως κάπου βλέπω και την Γλυκερία να τραγουδά από μακριά, αλλά δε το συγκράτησα για να είμαι ειλικρινής, γιατί χτύπησε το κουδούνι και μάλλον ήρθε η πίτσα μου.
Κατά πόσο θα είναι γόνιμα όσα ξεπεταχτούν στην ψηφιακή αρένα, έχουν ενδεχομένως μια κάποια σημασία καταπώς συμβαίνει στα κινηματογραφικά ρεζουμέ, όπου το τίμημα το πληρώνουν όλοι. Τουλάχιστον στα μάτια των θεατών. Στην περίπτωση του κωμικού, πιθανολογώ πως αυτό που θα παίξει ουσιαστικότερο ρόλο, χωρίς κουπόνια εκπτώσεων, είναι η νομοθεσία, οπότε πιστεύω πως ο συνήγορος του Ρούπου θα σταθεί στην παρ. 1 του άρθρου 66 του Ν. 4808/2021, όπου αναφέρεται πως η καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου από τον εργοδότη είναι άκυρη, εφόσον: Οφείλεται σε δυσμενή διάκριση σε βάρος του εργαζομένου ή εκδικητικότητα λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, πολιτικών φρονημάτων, θρησκευτικών ή φιλοσοφικών πεποιθήσεων, γενεαλογικών καταβολών, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενετήσιου ή σεξουαλικού προσανατολισμού, ηλικίας, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, αναπηρίας, ή συμμετοχής ή μη σε συνδικαλιστική οργάνωση. Αντίστοιχα, η πιτσαρία θα προσπαθήσει να πέσει στα μαλακά, επικαλούμενη πως φοβούμενη το μποϋκοτάζ πήρε θέση, λογίζοντας ως οικονομικά βλαπτική τη συνεργασία. Επειδή κάποιος marketeer την έπεισε πως το branding μετατρέπεται σε ηθική δήλωση, και έχοντας αυτό κατά νου, επέλεξε αυτή της η απόλυση να μεταφερθεί στο timeline πεδίο.
Μποδάνοι, Γεωργιάδηδες, κι απανταχού κανσελάκηδες έχουν πέσει με τα μούτρα στις ζύμες και τις σάλτσες. Τα κομμάτια φτάνουν για όλους, το μαγαζί είναι γωνία.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Στα γραφεία της Pizza Fan αράδιασαν καμιά δεκαριά δελτιοτυπικές γαρνιτούρες και χωρίς να τις πολυκοσκινίσουν, συμφώνησαν για την πιο νόστιμη. Πιθανότατα αυτό συνέβη σε ένα κρεσέντο παραλογισμού, πλασμένο με προαποφασισμένους φόβους (ή υπεργενικεύσεις) κι εξακολουθητικές έξωθεν παραινέσεις. Ίσως για αυτό να φαντάζομαι τους marketers της γνωστής αλυσίδας, να συνομιλούν σα συντονισμένοι με την περίφημη σεκάνς του “Wall Of Fame” από το Do the Right Thing του Spike Lee.
Τριάντα έξι χρόνια πριν, ο περίφημος Buggin Out έμπαινε στην πιτσαρία του Sal κι αναρωτιόταν γιατί στον τοίχο ανάμεσα στα κάδρα του Sinatra, του Pacino και του De Niro, δεν υπήρξε κανένας μαύρος αδερφός. O Giancarlo Esposito υποδύθηκε το συγκεκριμένο χαρακτήρα με την επίμονη παραξενιά που έβρισκε τοίχο στα στερεότυπα του Danny Aiello που έπαιζε το Sal, σε μια εποχή ρατσιστικής πόλωσης κι εύφλεκτων διαφυλετικών σχέσεων, με την ιστορία να καταλήγει στα αποκαΐδια της πιτσαρίας. Η κριτική της εποχής από τη μια έστησε το Spike Lee ως υποκινητή αναταραχών κι από την άλλη ως υπονομευτή μιας ξεκάθαρης απάντησης απέναντι στο ρατσισμό.«΄Ηθελα να δημιουργήσω συζητήσεις για τον ρατσισμό επειδή πολλοί άνθρωποι έχουν το κεφάλι τους στην άμμο. Νιώθουν πως το πρόβλημα εξαλείφθηκε στα ‘60s όταν ο Λίντον Τζόνσον υπέγραψε μερικά έγγραφα», είχε πει το 1989 στους New York Times, και αυτό αρκεί για να δωθεί ο επιθετικός προσδιορισμός που χαρακτηρίζει τους Buggin Out και Sal, περιγράφοντας το συνειδησιακό πρόσημο στη μεταξύ τους εμπλοκή, για όσους θέλουν να μετέχουν στη δραματουργία και και να προσχωρήσουν στην ηθική αποτίμηση των ρόλων.
Για μισό λεπτό. Επιστρέφοντας στη δίνη των γραφείων της Pizza Fan, παραμένοντας σε περιβάλλον Sal’s Pizza, κάποιος σηκώνει το χέρι και λέει πως δε βλέπει πουθενά τον Πάρι Ρούπο να μπαίνει μέσα όπως ο Buggin Out (Fun Fact: o Giancarlo Esposito υποδύθηκε χρόνια αργότερα στο τηλεοπτικό Breaking Bad τον Gus Fring, ιδιοκτήτη της fast food αλυσίδας Los Pollos Hermanos) να πετάει τα δικά του και να του απαντάει κάποιος εκ των marketers: «Ε, Πάρι, πιάσε ένα… » (κλισέ ομοιοκαταληξία). Στην περίπτωση του stand up κωμικού, η απόλυση από την αλυσίδα προέκυψε από την «εξωγηπεδική» του δραστηριότητα, ξέχωρη από τη συνεργασία του με την εταιρεία, οπότε να μια καλή αφορμή για να μποϋκοτάρουμε το συγκεκριμένο brand. «Κάτσε ρε αδερφάκι», πετάγεται το διπλανό τραπέζι. «Γούστο και καπέλο τους, στο κάτω-κάτω, γιατί να θέλουν να έχουν βιτρίνα έναν τέτοιο τύπο και στο τέλος κόψει λάσπη το πελατολόγιο.» Αμφότεροι, νομίζουν πως Κάνουν (και λένε) Το Σωστό.
Ήδη επανεμφανίζονται οι ποιητικές αράδες του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, ενός εκ των alt right υποκινητών αυτή της ιστορίας (ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι αγκαζέ σε κάτι τέτοια), την ώρα που πολλοί θα θυμηθούν την πρόσφατη ακύρωση ενός εγχώριου stand up ως σεξιστικό και μη συμπεριλητπικό μετά τη γενική κατακραυγή. Οι αναγωγές με το πρόσφατο μπρος πίσω στην περίπτωση του Jimmy Kimmel και το πως η Trump πραγματικότητα διαχέεται στον επιχειρηματικό κόσμο, δίνοντας λαβή στη λογοκρισία, είναι επίσης κάτι που θα διαβάσετε. Τραμπάλα πάνω στο cancel που υποθάλπτει ο σύγχρονος δημόσιος λόγος, σαν ενωμένη από την αγάπη για την καλή πίτσα, που λέει η Pizza Fan στην τελευταία της άχαρη ανάρτηση, όπου συγκεντρώνει οχλαγωγία στα σχόλια. Εκεί αποδελτιώνονται οι ατάκες του Ρούπου, αξιολογείται το χιούμορ του, μετριέται η ποιότητα των παρασκευών της αλυσίδας. Νομίζω πως κάπου βλέπω και την Γλυκερία να τραγουδά από μακριά, αλλά δε το συγκράτησα για να είμαι ειλικρινής, γιατί χτύπησε το κουδούνι και μάλλον ήρθε η πίτσα μου.
Κατά πόσο θα είναι γόνιμα όσα ξεπεταχτούν στην ψηφιακή αρένα, έχουν ενδεχομένως μια κάποια σημασία καταπώς συμβαίνει στα κινηματογραφικά ρεζουμέ, όπου το τίμημα το πληρώνουν όλοι. Τουλάχιστον στα μάτια των θεατών. Στην περίπτωση του κωμικού, πιθανολογώ πως αυτό που θα παίξει ουσιαστικότερο ρόλο, χωρίς κουπόνια εκπτώσεων, είναι η νομοθεσία, οπότε πιστεύω πως ο συνήγορος του Ρούπου θα σταθεί στην παρ. 1 του άρθρου 66 του Ν. 4808/2021, όπου αναφέρεται πως η καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου από τον εργοδότη είναι άκυρη, εφόσον: Οφείλεται σε δυσμενή διάκριση σε βάρος του εργαζομένου ή εκδικητικότητα λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, πολιτικών φρονημάτων, θρησκευτικών ή φιλοσοφικών πεποιθήσεων, γενεαλογικών καταβολών, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενετήσιου ή σεξουαλικού προσανατολισμού, ηλικίας, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, αναπηρίας, ή συμμετοχής ή μη σε συνδικαλιστική οργάνωση. Αντίστοιχα, η πιτσαρία θα προσπαθήσει να πέσει στα μαλακά, επικαλούμενη πως φοβούμενη το μποϋκοτάζ πήρε θέση, λογίζοντας ως οικονομικά βλαπτική τη συνεργασία. Επειδή κάποιος marketeer την έπεισε πως το branding μετατρέπεται σε ηθική δήλωση, και έχοντας αυτό κατά νου, επέλεξε αυτή της η απόλυση να μεταφερθεί στο timeline πεδίο.
Μποδάνοι, Γεωργιάδηδες, κι απανταχού κανσελάκηδες έχουν πέσει με τα μούτρα στις ζύμες και τις σάλτσες. Τα κομμάτια φτάνουν για όλους, το μαγαζί είναι γωνία.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
