Και κάπως έτσι, εκεί που πιστεύαμε πως σιώπησε για πάντα, ο Βασίλης Τσιάρτας επανέρχεται στο προσκήνιο, αφού βρίσκεται σε συζητήσεις με τη νέα πολιτική παράταξη “Εθνική Συμφωνία” των Κωνσταντίνου Μπογδάνου, Φαήλου Κρανιδιώτη και Θάνου Τζήμερου, στην οποία εάν και εφόσον συμμετέχει και εάν και εφόσον εκλεγεί, θα ανέβει στο βήμα της Βουλής και τότε οπωσδήποτε θα συμβούν δυο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι θα ακούσουμε την πιο slothy πολιτική ομιλία και το δεύτερο είναι ότι θα ειπωθούν μόνο φάουλ. 

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τις κίτρινες και κόκκινες κάρτες που έχει φάει ο Βασίλης Τσιάρτας όχι στα γήπεδα αλλά στην κανονική ζωή; Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει τοποθετηθεί δημόσια και προκαλώντας την αρνητική αντίδραση του κόσμου.

Με αφορμή τον Covid-19 είχε κάνει την εξής ανάρτηση: «Μέχρι να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης και να μπούμε πάλι με ασφάλεια σε κανονικούς ρυθμούς μπορείτε εσείς οι Κομμουνιστές, Ζαίοι και παπαγαλάκια να το βουλώσετε και να πάτε να γ…ωπλυθείτε επιτέλους; Και ενοχλείτε και δεν προσφέρετε τίποτα απολύτως. Νισάφι πια. Κρατήστε και τα ρέστα απ’ το δεύτερο…». 

Το μυαλό του Βασίλη Τσιάρτα είναι γεμάτο από σκοτάδι και η καρδιά του γεμάτη από μίσος. Και στο ελληνικό Κοινοβούλιο χρειαζόμαστε ανθρώπους γεμάτους φως και αγάπη, για να μπορέσουν να τα προσφέρουν και στους πολίτες.

Αν ανατρέξουμε δε ακόμα πιο πίσω, θα θυμηθούμε πως έχει αναρτήσει επίσης τα ακόλουθα: «Εύχομαι οι πρώτες αλλαγές φύλου να γίνουν στα παιδιά αυτών που ψήφισαν αυτό το αίσχος. Να δω με τι καμάρι θα κυκλοφορήσουν. Νομιμοποιήστε και τους παιδόφιλους να ολοκληρώσετε τα εγκλήματα»: τη δήλωση αυτή έκανε όταν ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου στα 15 χρόνια ενώ είχε επίσης τοποθετηθεί και σχετικά με τις παρελάσεις και τους σημαιοφόρους μετά την επίθεση στο σπίτι του 11χρονου Αμίρ γράφοντας «Την ελληνική σημαία πρέπει να την κρατάνε Έλληνες».

Πριν από δυο χρόνια επίσης,  μια διαφήμιση που έκανε γνωστή αλυσίδα super market με αφορμή την ημέρα του πατέρα, έδειχνε ένα κοριτσάκι να παίζει με το μπαμπά του ο οποίος φορούσε σκιά ματιών, στέκα και τσιμπιδάκια στα μαλλιά του. Για το Βασίλη Τσιάρτα λοιπόν, αυτή η εικόνα δεν ήταν εικόνα μπαμπά. Τον προσέβαλε και γι αυτό έγραψε και πάλι σχετικά: «Ότι πιο χυδαίο και απαξιωτικό για τον πατέρα. Αν και ψωνίζω από το συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ πλέον μετά από αυτό τέλος οριστικό αν δεν την αποσύρουν.»

Και πως επίσης να ξεχάσει κανείς, την πρόταση που του είχε γίνει να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της β ομάδας της ΑΕΚ και ευτυχώς η Ένωση αναθεώρησε αμέσως μόλις αντιλήφθηκε τον αρνητικό αντίκτυπο που δημιουργήθηκε στις τάξεις των οπαδών και φυσικά της Original η οποία τον χαρακτήρισε “σκουπίδι”. Ο ίδιος λοιπόν με ένα tweet δήλωσε ότι “Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ΠΑΕ ΑΕΚ για την τιμητική πρόταση να αναλάβω την ΑΕΚ Β. Όμως επειδή δεν θέλω να διχάσω τους φιλάθλους της αγαπημένης μου ομάδας και μόνο για αυτόν το λόγο δεν κάνω αποδεκτή την πρότασή της”.

Ο Βασιλής Τσιάρτας είναι ρατσιστής, ομοφοβικός, ημιμαθής και εριστικός. Δηλαδή όλα όσα δεν πρέπει να αντιπροσωπεύει ένας άνθρωπος που αποφασίζει για τις τύχες ενός λαού και ψηφίζει νομοσχέδια.

Aπό τις απόψεις του Βασίλη Τσιάρτα μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς που βρίσκεται ιδεολογικά. Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται, είναι το εξής: Aυτή η νέα πολιτική παράταξη, ταυτίζεται με αυτές τις απόψεις του; Δηλαδή κοινώς, θα είναι ένα κόμμα το οποίο θεωρεί τους πολιτικούς του αντιπάλους άπλυτους, άχρηστους και ενοχλητικούς; Αρνείται το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού στα άτομα; Πιστεύει ότι η ελληνική σημαία είναι ένα σύμβολο το οποίο δεν θα πρέπει να το κρατά ο καλύτερος μαθητής ανεξαρτήτως φυλής, αλλά η βασική προϋπόθεση για να το κρατήσει θα είναι να έχει ελληνική υπηκοόητα; Είναι ένα κόμμα που υπαγορεύει στον κάθε πατέρα πως θα παίξει με το παιδί του; Γιατί αν όχι, τότε τι θέση έχει ο συγκεκριμένος άνθρωπος που κατέχει μόνο ρητορικές μίσους – άντε και καμια ποδοσφαιρική ανάλυση- στους κόλπους της; Κι αν ναι, σε τι διαφέρει από την ακροδεξιά η οποία γι αυτούς και άλλους πολλούς λόγους βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη φυλακή ενώ είχε μπει στη Βουλή καμουφλαρισμένη με το μανδύα ενός δημοκρατικού κόμματος;

Βρισκόμαστε σε μια εποχή που οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται πλέον συνολικά και δεν διακρίνουμε τον άνθρωπο από το έργο του.

Το εάν ο Βασίλης Τσιάρτας υπήρξε καλός ποδοσφαιριστής δεν ενδιαφέρει ή δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρει κανέναν. Αυτό που ενδιαφέρει είναι αν ο Βασίλης Τσιάρτας ήταν και είναι μια προσωπικότητα που εμπνέει, ένας ωραίος άνθρωπος, ένα role model που μπορεί με την εικόνα του να συνεισφέρει στην πρόοδο και να αποτελέσει πρότυπο για τους νέους ανθρώπους. Και δυστυχώς δεν είναι τίποτα από αυτά, αντιθέτως βρίσκεται στον αντίποδα, εκφράζοντας οπισθοδρομικές αντιλήψεις και έχοντας μόνο πάντα κάτι κακό να πει για τους συνανθρώπους του οι οποίοι δεν βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με κείνον. Γι αυτό και δεν πρέπει να αποκτήσει δημόσιο βήμα, αξίωμα και δικαίωμα να αποφασίζει για κρατικές υποθέσεις. Επειδή η οπτική του δεν είναι καθαρή και οι απόψεις του είναι δηλητηριασμένες. Δόθηκαν, δίνονται και συνεχίζουν να δίνονται αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα τόσο από τον λαό όσο και από τους αντιπροσώπους του. Δεν θα έπρεπε να χωρά ανάμεσά τους κάποιος που στρέφεται εναντίον εννοιών όπως η ελευθερία της έκφρασης, η αυτοδιάθεση, η ισότητα και η αλληλεγγύη. Και από τα λεγόμενά του, ο συγκεκριμένος αυτά τα αποστρέφεται. 

Έχουμε δει πολλούς πρώην αθλητές να πολιτεύονται και αρκετούς από αυτούς να αποκτούν μεγάλα αξιώματα. Κάποιους δε, τους έχουμε δει και να συνεισφέρουν εξαργυρώνοντας την δημοτικότητά τους όχι μόνο προς δικό τους όφελος αλλά κυρίως προς όφελος της κοινωνίας. Δεν βλέπω να μπορεί να ταυτιστεί μαζί τους ο Βασίλης Τσιάρτας. Αυτό που βλέπω είναι πως αποτελεί έναν κίνδυνο για την ελληνική δημοκρατία, ειδικά ως εκλεγμένος βουλευτής. Γιατί ακόμη και μία ψήφος ενάντια στο κοινωνικό καλό μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική. Και μια τέτοια θα είναι σίγουρα η δική του.