Από χθες το απόγευμα κάνει τον γύρο του διαδικτύου ένα βίντεο που δείχνει έναν αστυνομικό οδηγό γερανού της ΕΛΑΣ να κατευθύνει το όχημα προς μερίδα διαδηλωτών στην οδό Ακαδημίας, ενώ από καθαρή τύχη δεν προσέκρουσε σε κάποιους εξ αυτών, πραγματοποιώντας την ύστατη στιγμή έναν επικίνδυνο ελιγμό.
Νωρίτερα, κοντά στο ίδιο σημείο στην οδό Ακαδημίας μεταξύ των οδών Ομήρου και Λυκαβηττού, ένα άσπρο αμάξι πιθανόν της ασφάλειας (λόγω του μοντέλου- Citroen Xsara), επιτάχυνε και παρέσυρε δύο διαδηλωτές. Ο ένας διαδηλωτής χτυπήθηκε έντονα από το αμάξι, και ως αποτέλεσμα βρέθηκε μέτρα μακρυά από την πρόσκρουση στο πάτωμα με χτυπήματα στο κεφάλι από την πτώση στην άσφαλτο, με κάκωση στο αριστερό χέρι, αλλά και με τραυματισμό στη φίστουλα στο δεξί (καθώς πρόκειται για αιμοκαθαριζόμενο άτομο με νεφροπάθεια). Το αμάξι χτύπησε και άλλο διαδηλωτή, αλλά χωρίς βαριά τραύματα και δεν σταμάτησε καθόλου μετά την πρόσκρουση.
Η εικόνα αυτή έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από άλλα βίντεο που δημοσιεύθηκαν στα social media και αποτυπώνουν την αστυνομική βία και την καταστολή που εφάρμοσε (και) σήμερα η ΕΛΑΣ για να διαλύσει απροκάλυπτα ειρηνικούς διαδηλωτές.
Ο γερανός της ΕΛΑΣ που περνά μπροστά από τους διαδηλωτές βίαια και δολοφονικά, μας θυμίζει μια σφαίρα που εξοστρακίστηκε το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου στα Εξάρχεια, υπενθυμίζοντάς μας αυτό που ήδη γνωρίζαμε: ότι από τύχη ζούμε.
Τον αναπροσδιορισμό της αποστολής του κράτους, το οποίο βλέπουμε παντού να αποσύρεται από την οικονομική αρένα και να προτάσσει, από τη μια μεριά, την ανάγκη μείωσης του κοινωνικού ρόλου του και, από την άλλη, την ανάγκη διεύρυνσης και σκλήρυνσης της κατασταλτικής του παρέμβασης. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προτείνει την ιδιωτικοποίηση του Ογκολογικού Παίδων, καταστέλλει με τον πιο επιθετικό τρόπο τις διαδηλώσεις για τα Τέμπη. Από εδώ και πέρα, το Κράτος θα πρέπει, αφού πρώτα μειώσει τις παροχές του, να τιμωρεί αυστηρά τα απολωλότα ποίμνιά του και να αναβαθμίζει την «ανασφάλεια», νοούμενη από στενά σωματική-φυσική άποψη και όχι σε επίπεδο γενικότερων βιοτικών κινδύνων (μισθολογικών, κοινωνικών, ιατρικών, εκπαιδευτικών κ.ο.κ), στη σειρά προτεραιοτήτων της δημόσιας δράσης.
Η ζωή στην Ελλάδα είναι διαποτισμένη από τον θάνατο. Έναν θάνατο δισυπόστατο, θάνατο φυσικό και κοινωνικό. Η σχέση κυριαρχίας και θανάτου εντατικοποιούνται καθώς η μεθόδευση του οργανώνεται γύρω μας: σώματα νεκρά ή εν δυνάμει νεκρά. Η καταστολή φαίνεται να παίζει ρωσική ρουλέτα με τη ζωή μας. Σήμερα είναι οι διαδηλωτές. Αύριο φοιτητές και μαθητές, μεθαύριο οι συνταξιούχοι, οι μετανάστες, οι εργαζόμενοι, και ποιος ξέρει ποιος άλλος. Όποιος ανέχεται την καταστολή, ας ετοιμάζεται και για τη δική του, εκτός βεβαία αν έχει πάρει ήδη θέση στις ορδές των πραιτοριανών της εξουσίας ή έστω έχει αποδεχτεί ως τετελεσμένη κάθε προσπάθεια διεκδίκησης μιας αξιοπρεπούς ζωής.
Τί μένει όταν η καταστολή ξεκληρίζει όλους τους θεσμούς και η έστω και υποτυπώδης πρόνοια, οι παροχές υγείας, εκπαίδευσης, πάει περίπατο; Μένει ένα Κράτος ικανό για καταστολή και ανίκανο να προστατεύσει την ανθρώπινη ζωή.
Ένα αστυνομικό κράτος. Αυτό μένει.
* Ρωσική ρουλέτα, ή ρώσικη ρουλέτα, λέγεται ένα άκρως επικίνδυνο θανατηφόρο επιχείρημα που πραγματοποιούταν με περίστροφο , κάτω από διάφορες συνθήκες. Βασική ιδέα του εγχειρήματος αυτού σ΄ όλες των περιπτώσεων εφαρμογής του ήταν η μέχρι ανοησίας επίδειξη αδιαφορίας προς τον θάνατο.
