Η νέα χρονιά καλπάζει ήδη, οι πολιτικές εξελίξεις συμβαίνουν αυτήν την στιγμή, το παρόν είναι γόνιμο και φέρνει πράγματα που θα αλλάξουν το μέλλον. Η κυβέρνηση ήδη έχει κάνει τους σχεδιασμούς της για τον νόμο σχετικά με την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια και όπως όλα δείχνουν, θα συζητηθεί στο Κοινοβούλιο μετά τις αρχές Ιουνίου, όταν θα στηθούν κάλπες δηλαδή για τις ευρωεκλογές του 2024. Παράλληλα, ή ίσως ακριβέστερα, σα να έρχεται από κάποιο παράλληλο σύμπαν, με επιστολή της σε όλες τις Μητροπόλεις η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών, αλλά και κατά της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια.
«Τα παιδιά δεν είναι ούτε κατοικίδια ζώα συντροφιάς για όποιον θέλει να νιώσει κηδεμόνας ούτε αξεσουάρ, που θα επισημοποιήσουν ή θα καταστήσουν κοινωνικά αποδεκτή μια ομόφυλη συμβίωση», γράφει η Ιερά Σύνοδος. Παρά τις αντιδράσεις της εκκλησίας, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προωθήσει το νόμο για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια και αυτή η φράση δεν θα έπρεπε, κανονικά, να αποτελεί είδηση. Η τελική απόφαση βρίσκεται στα χέρια του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να μην προχωρήσει. Όχι απλώς η χώρα χρειάζεται να βηματίσει κοντά στις ευρωπαϊκές (μιας που ανήκουμε στην Ευρώπη και είμαστε Ευρώπη), αλλά και οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας δεν εμφορούνται, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, από ακροδεξιές, συντηρητικές ιδέες ψηφοφόρων που βρήκαν απάγκιο σε άλλους σχηματισμούς.
«Γάμος και τεκνοθεσία πάνε μαζί, γιατί προφανώς όταν μιλάς για γάμο μιλάς και για τεκνοθεσία. Υπάρχουν διακρίσεις για παιδιά, οι οποίες πρέπει να αρθούν», ανέφερε ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, Δημήτρης Τσιόδρας σε ερώτηση για το γάμο ομόφυλων ζευγαριών που του τέθηκε σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ΑΝΤ1, σήμερα, πρωί της Τετάρτης 3/1.
Οι υπέρμαχοι του δικαιώματος των ομοφυλόφιλων ζευγαριών τσακώνονται και λογοφέρνουν με εκείνους που διαφωνούν. Οι τηλεοπτικές εκπομπές καλούν διάσημους και τους βάζουν στο παιχνίδι, για να δημιουργηθούν ατακολόγια, να ακουστούν ”πατάτες” και να παίξει φάση, καταλάβατε. Τι δουλειά, έχει, ας πούμε ο Νίκος Οικονομόπουλος να εκφράζεται περί της άποψής του για το αν μπορεί ένα ζευγάρι γκέι ανδρών να έχει ή να μην έχει παιδιά; Είπε το εξής: «Εγώ προσωπικά δεν συμφωνώ, αλλά αυτή είναι η άποψή μου. Είναι ένα κομμάτι που εγώ προσωπικά δεν το δέχομαι. Έχει να κάνει με το θέμα της πίστης, είναι θέμα δικό μου… Πιστεύω ότι ένα παιδί χρειάζεται τη μαμά και τον μπαμπά, αυτό έχει ορίσει η φύση μας. Τώρα από εκεί και έπειτα τους νόμους στα χαρτιά τους βάζουν οι άνθρωποι, οπότε ας πάρει το κρίμα στον λαιμό του ο νομοθέτης». Το έχουν αναπαραγάγει πάρα πολλά -ανησυχητικά πολλά- sites.
Μοιάζει να επικρατεί σε πολύ γενικές γραμμές ένα δίπολο: είσαι αριστερός, ανοιχτόμυαλος, μοντέρνος και αρνητής της αγίας ελληνικής οικογένειας; Είσαι υπέρ της τεκνοθεσίας. Από την άλλη, είσαι θρησκευόμενος, αγαπάς τις αξίες και τις παραδόσεις σου, δεν έχεις κανένα θέμα με το ντουέτο μαμά-μπαμπάς και πιστεύεις ότι είναι κάπως ανώμαλο να είναι κανείς ομοφυλόφιλος; Είσαι κατά της τεκνοθεσίας. Και όμως, υπάρχουν τόσοι πολλοί ενδιάμεσοι άξονες, υπάρχουν εκείνοι που ακριβώς επειδή είναι και δηλώνουν, ας πούμε, χριστιανοί ορθόδοξοι, δεν διανοούνται να εμποδίσουν ένα παιδί από το να βρει ένα σπιτικό. Υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ανωμαλία την ομοφυλοφιλία (ω, ναι, υπάρχουν ακόμα αυτοί οι άνθρωποι), αλλά, για κάποιον περίεργο λόγο, δείχνουν εμπιστοσύνη στις έρευνες που έχουν κιόλας δείξει (από άλλες χώρες) ότι τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια προσφέρουν καλές συνθήκες για να μεγαλώσει ένα παιδί. Εκείνες κι εκείνοι που διαφωνούν με την ιδέα της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια μιλούν για περιπτώσεις κακοποίησης (εννοώντας σεξουαλική), γιατί έχουν στο νου τους τους δύο μπαμπάδες ως ανώμαλους παιδοβιαστές, προφανώς. Κι εκείνες κι εκείνοι που προωθούν την ιδέα της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, απαντούν σχιζοφρενικά, όχι όλοι, όχι πάντα, αλλά πολλοί και πολύ συχνά, κάπως έτσι: «Ναι, όταν οι πατεράδες δέρνουν τις μανάδες και η πατριαρχία καταστράφει ζωές μέσα σε παραδοσιακά σπίτια, τότε δε μιλάτε, ε;»
Ένα επιχείρημα που φαντάζει αβάσταχτο στους φέροντες έστω κοινή λογική. Δηλαδή, από το να είναι ένα παιδί στο σπίτι με τον Βιαστή Πατέρα (που ως γνωστόν, φέρεται να προωθείται ως η μέση κατάσταση και πραγματικότητα, γιατί ως γνωστόν ο μέσος άντρας είναι δυνάμει δολοφόνος και βιαστής και γιατί πατριαρχία, τελεία, κι όποιος διαφωνεί είναι κι αυτός ένοχος και κακοποιός), είναι προτιμότερο να είναι ένα παιδί στο σπίτι με τον Ανώμαλο Πούστη Πατέρα (γιατί, όταν λες σε κάποιον που θεωρεί την ομοφυλοφιλία ανωμαλία, να σκεφτεί πόσο ανώμαλοι είναι και οι στρέιτ γονείς και ιδίως μπαμπάδες, που δέρνουν, βρίζουν και κακοποιούν, είναι σα να νομιμοποιείς την διαστρεβλωμένη του θέαση πάνω στην ομοφυλοφιλία, σα να ζυγίζεις δυο ειδών ανωμαλίες ή εκφυλισμούς)
Τα πράγματα όμως είναι πολύ πιο απλά. Ή τουλάχιστον, θα όφειλαν να είναι.
Η νομική σκέψη μπορεί να αποτελέσει ικανό και αξιόπιστο οδηγό. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν επιτρέψει μέχρι σήμερα τον πολιτικό γάμο μεταξύ ομοφύλων ατόμων και την τεκνοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια. Η Ελλάδα αποτελεί μια κακή εξαίρεση, όπου απαγορεύεται σε δύο άτομα του ιδίου φύλου να συνάψουν γάμο και να τεκνοθετήσουν παιδιά. Ουσιαστικά, πρόκειται περί διάκρισης με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό των ατόμων. Το να μη θεσμοθετείται το δικαίωμα ατόμων του ίδιου φύλου να παντρεύονται και να τεκνοθετούν, συνιστά άμεση, ξεκάθαρη παρεμπόδιση του δικαιώματος του ατόμου για επιδίωξη της ευτυχίας του (κατά το αμερικανικό Σύνταγμα) ή της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του (κατά το ελληνικό και άλλα ευρωπαϊκά Συντάγματα και την ΕΣΔΑ).
Δεν υπάρχει καμία επιστημονικά έγκυρη μελέτη που να αποδεικνύει ότι η τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια θέτει σε κίνδυνο την ψυχική ισορροπία, τη σωματική υγεία, την κοινωνική ένταξη, τις εκπαιδευτικές επιδόσεις των παιδιών. Αυτά αποτελούν δικαιολογίες, και μάλιστα απαράδεκτες, για να περιορίσουν κάποιοι άνθρωποι άλλους ανθρώπους από το να βρουν την ευτυχία, όπως εκείνοι την επιθυμούν και την αντιλαμβάνονται. Μπορεί τα τεκνοθετημένα από ομόφυλα ζευγάρια παιδιά να αναπτύξουν ομοφυλοφιλικές τάσεις σε μεγαλύτερο ποσοστό από τα παιδιά των ετερόφυλων ζευγαριών; Είναι κι αυτό ένα επιχείρημα που όλοι κατνοούμε πώς καταρρίπτεται. Οι ομοφυλόφιλοι για τους οποίους αυτή τη στιγμή μιλάμε ανατράφηκαν σε σπίτια με ετεροφυλόφιλους γονείς.
Η προηγούμενη κυβέρνηση επέτρεψε το σύμφωνο συμβίωσης και έγινε αρεστή σε αρκετά μεγάλη μερίδα κόσμου, δεν τόλμησε όμως να προχωρήσει στη νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου μεταξύ ομόφυλων ατόμων και ούτε λόγος για τα περί τεκνοθεσίας. Η καραμέλα ότι «η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη ακόμη για ένα τέτοιο ριζοσπαστικό μέτρο» δεν λαμβάνει υπόψη ότι για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις οι κοινωνίες ποτέ δεν είναι έτοιμες, μέχρι που είναι, βλέποντας πόσο ωφελούνται ή διευκολύνονται από αυτές.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου προχώρησε σε μια σειρά από τομές για την ελληνική κοινωνία.Καθιέρωσε, βεβαίως, τον θεσμό του πολιτικού γάμου, με τον νόμο 1250 του 1982. Μέσω αυτού, καθιστούσε ίσου κύρους τον πολιτικό με τον θρησκευτικό γάμο, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η προοδευτική διανόηση της εποχής επιθυμούσε την υποχρεωτικότητα του πολιτικού και εάν ήθελε να μπορεί κάποιος να τελέσει και θρησκευτικό. Αυτό όμως όπως αντιλαμβάνεται κανείς θα προκαλούσε τη μήνη της Εκκλησίας και δεν προχώρησε. Ήδη με την προαιρετική επιλογή του πολιτικού γάμου η Ιερά Σύνοδος και ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Σεραφείμ αντιδρούσε έντονα. Ο πρώτος πολιτικός γάμος στη χώρα μας τελέστηκε 18 Ιουλίου 1982 στο χωριό Φραντάτο της Ικαρίας. Τον Αύγουστο του 2013 οι πολιτικοί γάμοι ξεπέρασαν για πρώτη φορά τους θρησκευτικούς (51,8% έναντι 48,2%). Η κοινωνία δεν ήταν τότε έτοιμη, αλλά μία από τις δουλειές της πολιτικής και των πολιτικών είναι να διμαορφώνουν την κοινωνία. Η κοινωνία είναι σώμα υλικό, υπαρκτό, είαμστε όλοι εμείς.
Αν θέλουμε να βαδίσουμε στο μέλλον, να ανήκουμε για τα καλά ανάμεσα σε προηγμένες, δυτικές κοινωνίες που δεν διακρίνουν τους ανθρώπους με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν κάνει κανένα δώρο σε κανέναν, ούτε δημιουγεί κάποιο πολιτική-κοινωνική καινοτομία. Κάνει το απολύτως απαραίτητο, το λογικό, το δέον. Άλλωστε, γνωρίζουν καλά στη ΝΔ πόσο πολλά μέλη τους είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλοι, μιας που η ομοφυλοφιλία δεν προσιδιάζει κατ’ ανάγκην σε ριζοσπαστισμό ή επαναστατικότητα. Την επόμενη φορά που κάποιος θα συζητά τις αγωνίες του για το «πού πάει η κοινωνία μας με όλα αυτά τα μοντέρνα», μπορείτε να του δείξετε πού έχουν πάει κοινωνίες όπου «αυτά τα μοντέρνα» είναι θεσμός. Πείτε του ότι εκεί, σε αυτές τις χώρες, οι άνθρωποι (και ναι, αυτό το λένε έρευνες!) είναι πιο χαρούμενοι.
Η νέα χρονιά καλπάζει ήδη, οι πολιτικές εξελίξεις συμβαίνουν αυτήν την στιγμή, το παρόν είναι γόνιμο και φέρνει πράγματα που θα αλλάξουν το μέλλον. Η κυβέρνηση ήδη έχει κάνει τους σχεδιασμούς της για τον νόμο σχετικά με την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια και όπως όλα δείχνουν, θα συζητηθεί στο Κοινοβούλιο μετά τις αρχές Ιουνίου, όταν θα στηθούν κάλπες δηλαδή για τις ευρωεκλογές του 2024. Παράλληλα, ή ίσως ακριβέστερα, σα να έρχεται από κάποιο παράλληλο σύμπαν, με επιστολή της σε όλες τις Μητροπόλεις η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών, αλλά και κατά της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια.
«Τα παιδιά δεν είναι ούτε κατοικίδια ζώα συντροφιάς για όποιον θέλει να νιώσει κηδεμόνας ούτε αξεσουάρ, που θα επισημοποιήσουν ή θα καταστήσουν κοινωνικά αποδεκτή μια ομόφυλη συμβίωση», γράφει η Ιερά Σύνοδος. Παρά τις αντιδράσεις της εκκλησίας, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προωθήσει το νόμο για την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια και αυτή η φράση δεν θα έπρεπε, κανονικά, να αποτελεί είδηση. Η τελική απόφαση βρίσκεται στα χέρια του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να μην προχωρήσει. Όχι απλώς η χώρα χρειάζεται να βηματίσει κοντά στις ευρωπαϊκές (μιας που ανήκουμε στην Ευρώπη και είμαστε Ευρώπη), αλλά και οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας δεν εμφορούνται, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, από ακροδεξιές, συντηρητικές ιδέες ψηφοφόρων που βρήκαν απάγκιο σε άλλους σχηματισμούς.
«Γάμος και τεκνοθεσία πάνε μαζί, γιατί προφανώς όταν μιλάς για γάμο μιλάς και για τεκνοθεσία. Υπάρχουν διακρίσεις για παιδιά, οι οποίες πρέπει να αρθούν», ανέφερε ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, Δημήτρης Τσιόδρας σε ερώτηση για το γάμο ομόφυλων ζευγαριών που του τέθηκε σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ΑΝΤ1, σήμερα, πρωί της Τετάρτης 3/1.
Οι υπέρμαχοι του δικαιώματος των ομοφυλόφιλων ζευγαριών τσακώνονται και λογοφέρνουν με εκείνους που διαφωνούν. Οι τηλεοπτικές εκπομπές καλούν διάσημους και τους βάζουν στο παιχνίδι, για να δημιουργηθούν ατακολόγια, να ακουστούν ”πατάτες” και να παίξει φάση, καταλάβατε. Τι δουλειά, έχει, ας πούμε ο Νίκος Οικονομόπουλος να εκφράζεται περί της άποψής του για το αν μπορεί ένα ζευγάρι γκέι ανδρών να έχει ή να μην έχει παιδιά; Είπε το εξής: «Εγώ προσωπικά δεν συμφωνώ, αλλά αυτή είναι η άποψή μου. Είναι ένα κομμάτι που εγώ προσωπικά δεν το δέχομαι. Έχει να κάνει με το θέμα της πίστης, είναι θέμα δικό μου… Πιστεύω ότι ένα παιδί χρειάζεται τη μαμά και τον μπαμπά, αυτό έχει ορίσει η φύση μας. Τώρα από εκεί και έπειτα τους νόμους στα χαρτιά τους βάζουν οι άνθρωποι, οπότε ας πάρει το κρίμα στον λαιμό του ο νομοθέτης». Το έχουν αναπαραγάγει πάρα πολλά -ανησυχητικά πολλά- sites.
Μοιάζει να επικρατεί σε πολύ γενικές γραμμές ένα δίπολο: είσαι αριστερός, ανοιχτόμυαλος, μοντέρνος και αρνητής της αγίας ελληνικής οικογένειας; Είσαι υπέρ της τεκνοθεσίας. Από την άλλη, είσαι θρησκευόμενος, αγαπάς τις αξίες και τις παραδόσεις σου, δεν έχεις κανένα θέμα με το ντουέτο μαμά-μπαμπάς και πιστεύεις ότι είναι κάπως ανώμαλο να είναι κανείς ομοφυλόφιλος; Είσαι κατά της τεκνοθεσίας. Και όμως, υπάρχουν τόσοι πολλοί ενδιάμεσοι άξονες, υπάρχουν εκείνοι που ακριβώς επειδή είναι και δηλώνουν, ας πούμε, χριστιανοί ορθόδοξοι, δεν διανοούνται να εμποδίσουν ένα παιδί από το να βρει ένα σπιτικό. Υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ανωμαλία την ομοφυλοφιλία (ω, ναι, υπάρχουν ακόμα αυτοί οι άνθρωποι), αλλά, για κάποιον περίεργο λόγο, δείχνουν εμπιστοσύνη στις έρευνες που έχουν κιόλας δείξει (από άλλες χώρες) ότι τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια προσφέρουν καλές συνθήκες για να μεγαλώσει ένα παιδί. Εκείνες κι εκείνοι που διαφωνούν με την ιδέα της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια μιλούν για περιπτώσεις κακοποίησης (εννοώντας σεξουαλική), γιατί έχουν στο νου τους τους δύο μπαμπάδες ως ανώμαλους παιδοβιαστές, προφανώς. Κι εκείνες κι εκείνοι που προωθούν την ιδέα της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, απαντούν σχιζοφρενικά, όχι όλοι, όχι πάντα, αλλά πολλοί και πολύ συχνά, κάπως έτσι: «Ναι, όταν οι πατεράδες δέρνουν τις μανάδες και η πατριαρχία καταστράφει ζωές μέσα σε παραδοσιακά σπίτια, τότε δε μιλάτε, ε;»
Ένα επιχείρημα που φαντάζει αβάσταχτο στους φέροντες έστω κοινή λογική. Δηλαδή, από το να είναι ένα παιδί στο σπίτι με τον Βιαστή Πατέρα (που ως γνωστόν, φέρεται να προωθείται ως η μέση κατάσταση και πραγματικότητα, γιατί ως γνωστόν ο μέσος άντρας είναι δυνάμει δολοφόνος και βιαστής και γιατί πατριαρχία, τελεία, κι όποιος διαφωνεί είναι κι αυτός ένοχος και κακοποιός), είναι προτιμότερο να είναι ένα παιδί στο σπίτι με τον Ανώμαλο Πούστη Πατέρα (γιατί, όταν λες σε κάποιον που θεωρεί την ομοφυλοφιλία ανωμαλία, να σκεφτεί πόσο ανώμαλοι είναι και οι στρέιτ γονείς και ιδίως μπαμπάδες, που δέρνουν, βρίζουν και κακοποιούν, είναι σα να νομιμοποιείς την διαστρεβλωμένη του θέαση πάνω στην ομοφυλοφιλία, σα να ζυγίζεις δυο ειδών ανωμαλίες ή εκφυλισμούς)
Τα πράγματα όμως είναι πολύ πιο απλά. Ή τουλάχιστον, θα όφειλαν να είναι.
Η νομική σκέψη μπορεί να αποτελέσει ικανό και αξιόπιστο οδηγό. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν επιτρέψει μέχρι σήμερα τον πολιτικό γάμο μεταξύ ομοφύλων ατόμων και την τεκνοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια. Η Ελλάδα αποτελεί μια κακή εξαίρεση, όπου απαγορεύεται σε δύο άτομα του ιδίου φύλου να συνάψουν γάμο και να τεκνοθετήσουν παιδιά. Ουσιαστικά, πρόκειται περί διάκρισης με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό των ατόμων. Το να μη θεσμοθετείται το δικαίωμα ατόμων του ίδιου φύλου να παντρεύονται και να τεκνοθετούν, συνιστά άμεση, ξεκάθαρη παρεμπόδιση του δικαιώματος του ατόμου για επιδίωξη της ευτυχίας του (κατά το αμερικανικό Σύνταγμα) ή της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του (κατά το ελληνικό και άλλα ευρωπαϊκά Συντάγματα και την ΕΣΔΑ).
Δεν υπάρχει καμία επιστημονικά έγκυρη μελέτη που να αποδεικνύει ότι η τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια θέτει σε κίνδυνο την ψυχική ισορροπία, τη σωματική υγεία, την κοινωνική ένταξη, τις εκπαιδευτικές επιδόσεις των παιδιών. Αυτά αποτελούν δικαιολογίες, και μάλιστα απαράδεκτες, για να περιορίσουν κάποιοι άνθρωποι άλλους ανθρώπους από το να βρουν την ευτυχία, όπως εκείνοι την επιθυμούν και την αντιλαμβάνονται. Μπορεί τα τεκνοθετημένα από ομόφυλα ζευγάρια παιδιά να αναπτύξουν ομοφυλοφιλικές τάσεις σε μεγαλύτερο ποσοστό από τα παιδιά των ετερόφυλων ζευγαριών; Είναι κι αυτό ένα επιχείρημα που όλοι κατνοούμε πώς καταρρίπτεται. Οι ομοφυλόφιλοι για τους οποίους αυτή τη στιγμή μιλάμε ανατράφηκαν σε σπίτια με ετεροφυλόφιλους γονείς.
Η προηγούμενη κυβέρνηση επέτρεψε το σύμφωνο συμβίωσης και έγινε αρεστή σε αρκετά μεγάλη μερίδα κόσμου, δεν τόλμησε όμως να προχωρήσει στη νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου μεταξύ ομόφυλων ατόμων και ούτε λόγος για τα περί τεκνοθεσίας. Η καραμέλα ότι «η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη ακόμη για ένα τέτοιο ριζοσπαστικό μέτρο» δεν λαμβάνει υπόψη ότι για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις οι κοινωνίες ποτέ δεν είναι έτοιμες, μέχρι που είναι, βλέποντας πόσο ωφελούνται ή διευκολύνονται από αυτές.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου προχώρησε σε μια σειρά από τομές για την ελληνική κοινωνία.Καθιέρωσε, βεβαίως, τον θεσμό του πολιτικού γάμου, με τον νόμο 1250 του 1982. Μέσω αυτού, καθιστούσε ίσου κύρους τον πολιτικό με τον θρησκευτικό γάμο, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η προοδευτική διανόηση της εποχής επιθυμούσε την υποχρεωτικότητα του πολιτικού και εάν ήθελε να μπορεί κάποιος να τελέσει και θρησκευτικό. Αυτό όμως όπως αντιλαμβάνεται κανείς θα προκαλούσε τη μήνη της Εκκλησίας και δεν προχώρησε. Ήδη με την προαιρετική επιλογή του πολιτικού γάμου η Ιερά Σύνοδος και ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Σεραφείμ αντιδρούσε έντονα. Ο πρώτος πολιτικός γάμος στη χώρα μας τελέστηκε 18 Ιουλίου 1982 στο χωριό Φραντάτο της Ικαρίας. Τον Αύγουστο του 2013 οι πολιτικοί γάμοι ξεπέρασαν για πρώτη φορά τους θρησκευτικούς (51,8% έναντι 48,2%). Η κοινωνία δεν ήταν τότε έτοιμη, αλλά μία από τις δουλειές της πολιτικής και των πολιτικών είναι να διμαορφώνουν την κοινωνία. Η κοινωνία είναι σώμα υλικό, υπαρκτό, είαμστε όλοι εμείς.
Αν θέλουμε να βαδίσουμε στο μέλλον, να ανήκουμε για τα καλά ανάμεσα σε προηγμένες, δυτικές κοινωνίες που δεν διακρίνουν τους ανθρώπους με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν κάνει κανένα δώρο σε κανέναν, ούτε δημιουγεί κάποιο πολιτική-κοινωνική καινοτομία. Κάνει το απολύτως απαραίτητο, το λογικό, το δέον. Άλλωστε, γνωρίζουν καλά στη ΝΔ πόσο πολλά μέλη τους είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλοι, μιας που η ομοφυλοφιλία δεν προσιδιάζει κατ’ ανάγκην σε ριζοσπαστισμό ή επαναστατικότητα. Την επόμενη φορά που κάποιος θα συζητά τις αγωνίες του για το «πού πάει η κοινωνία μας με όλα αυτά τα μοντέρνα», μπορείτε να του δείξετε πού έχουν πάει κοινωνίες όπου «αυτά τα μοντέρνα» είναι θεσμός. Πείτε του ότι εκεί, σε αυτές τις χώρες, οι άνθρωποι (και ναι, αυτό το λένε έρευνες!) είναι πιο χαρούμενοι.
