Στις 27 Δεκεμβρίου του 1947, το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και η Εθνική Αλληλεγγύη κηρύσσονται εκτός νόμου. Απαγορεύεται η έκδοση της εφημερίδας «Ο Ρίζος της Δευτέρας» και ο κομμουνισμός θεωρείται ποινικό αδίκημα με ποινές που φτάνουν έως και τον θάνατο. Τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή τη μαύρη σελίδα της ιστορίας, δηλαδή στην εξορία, τη φυλάκιση, την ηθική και σωματική εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και Ελληνίδων, ανεξαρτήτως διαφωνίας ή συμφωνίας με την ιδεολογία τους, ξεκινούν να ξετυλίγονται στα μέσα Φεβρουαρίου του 1946 όταν η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αποφάσισε την αποχή από τις εκλογές και συζήτησε το ενδεχόμενο μιας ένοπλης αναμέτρησης. Είναι η αμέσως επόμενη Βουλή στην οποία το ΚΚΕ δεν εκπροσωπείται που βάζει την ταφόπλακα στις ζωές των μελών του. Το ιστορικό μάθημα εδώ δεν αφορά το κόμμα που, εξάλλου, είναι γνωστό πώς εξελίχθηκε, αλλά την επιλογή της αποχής. Δεν τους βγήκε.

Αντιθέτως, σε αυτούς που βγήκε, με βάση τους φρικαλέους στόχους τους, ήταν το Ναζιστικό Εργατικό Κόμμα με το οποίο εκλέχθηκε αρχικά Καγκελάριος της Γερμανίας ο Χίτλερ. Δεν ήταν μια τυχαία ή γραμμική πορεία. Πρώτα επιχείρησε «το πραξικόπημα της μπυραρίας» στο οποίο έφαγε τα μούτρα του και, κατόπιν, η ανάληψη της εκτελεστικής εξουσίας με νόμιμα μέσα έγινε ο πυρήνας της στρατηγικής του Αδόλφου, ο οποίος βέβαια κατέληξε ηττημένος, ατιμασμένος και νεκρός, αλλά έχοντας ρημάξει τον κόσμο. Γιατί συμμετείχε. Μαντάμ στήλη, θα πείτε ορθώς, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όταν το γερμανικό κράτος πέρασε στα χέρια του φασίστα, ήταν εκλεγμένα και νόμιμα. Δεν απείχαν και δεν κέρδισαν. Προφανώς, λοιπόν, α. έκαναν πολύ κακά τη δουλειά τους, β. έπαιξαν ρόλο και δεκάδες άλλοι παράγοντες, γ. αυτή είναι μια υπεραπλουστευτική ανάλυση τραβηγμένη από τα μαλλιά, όχι όμως αναληθής. Άμα είσαι μέσα στο χορό, ίσως να διαλέξεις και τη μουσική που θα παίξει. Άμα δεν είσαι, διαλέγουν άλλοι για σένα. Απλή λογική.

«Εάν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα ήταν παράνομες»

Καταπληκτικό επιχείρημα διότι ακριβώς έτσι συμβαίνει. Δηλαδή, επειδή οι εκλογές μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, είναι ο πρώτος και κυρίαρχος στόχος κάθε αυταρχικού καθεστώτος να ακυρώσει τις εκλογές, είτε καθιστώντας τις παράνομες, είτε καθιστώντας τις άχρηστες με βία και νοθεία και αποτελέσματα που δείχνουν ό,τι θέλει το αφεντικό. Πάντως οι εκλογές μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Τα ιστορικά παραδείγματα από όλο το βάθος του χρόνου και όλα τα μήκη και τα πλάτη του ορίζονται αποδεικνύουν ότι οι εκλογές αλλάζουν διαρκώς τα πράγματα. Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν οι εκλογές από μόνες τους, ως αυτόματη διαδικασία, είναι να αλλάξουν τα πράγματα προς την κατεύθυνση που θες εσύ ή στον χρόνο που θες εσύ. Διότι αποτελούν το άθροισμα της βούλησης του εκλογικού σώματος διαιρεμένο προς τις κομματικές δυνάμεις. Τα έχει πει πριν από εσένα ο Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Πολλές μορφές διακυβέρνησης έχουν δοκιμαστεί και θα δοκιμαστούν σε αυτόν τον κόσμο της αμαρτίας και της θλίψης. Κανείς δεν προσποιείται ότι η Δημοκρατία είναι τέλεια ή πανσοφή. Πράγματι, έχει ειπωθεί ότι η Δημοκρατία είναι η χειρότερη μορφή διακυβέρνησης, εκτός από όλες τις άλλες μορφές διακυβέρνησης που έχουν δοκιμαστεί κατά καιρούς…». Τι έκανε ωστόσο ο Ουίνστον; Εκλέχθηκε πρωθυπουργός της χώρας του από το 1940 έως το 1945 και από το 1951 έως το 1955 και θεωρείται ο βασικός αρχιτέκτονας των Συμμαχικών Δυνάμεων που τελικά νίκησαν τον πραναφερθέντα καταραμένο. Ήταν άγιος ο Ουίνστον; Όχι. Δεν έκανε λάθη ο Ουίνστον; Έκανε. Θα μπορούσε κάποιος να τον είχε αντικαταστήσει; Ακριβώς ίδιο όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτόν είχαμε. Δεν είχαμε άλλον. Φανταστείτε να είχε πει «ΩΧΟΥΜΩΡΑΔΕΡΦΕ έχει ωραία μέρα σήμερα, ας πάω για τσίπουρα».

«Όλοι ίδιοι είναι»

Μαναράκι μου γλυκό μη με συγχύζεις. Θες και την Κούλα, θες και την Τούλα. Όμως, η Κούλα θα σου φτιάξει ωραίο μουσακά, η Τουλά θα σου φτιάξει ωραία γεμιστά. Ο μουσακάς και τα γεμιστά δεν είναι ίδια, ακόμα και αν σου αρέσουν εξίσου. Ακόμα και αν η Κούλα και η Τούλα σου φτιάξουν αμφότερες ντολμαδάκια (τυχαία επιλογή μενού), τα ντολμαδάκια δε θα είναι τα ίδια. Ανάθεμα στο σχολείο δε σας έκαναν λίγο Ηράκλειτο; «Τα πάντα ρει». Τίποτε, ποτέ δεν είναι το ίδιο. Εάν εννοείς ότι οι διαφορές είναι τόσο μικρές που δεν αξίζει ο κόπος, έχω να σου πω ότι ίσως για σένα να είναι έτσι αλλά ξαναρώτα τους συμπολίτες σου που υφίστανται αυτές τις ελάχιστες διακυμάνσεις. Τις μη ορατές στο μάτι. Το ένα ρεπό της Κυριακής. Το τηλεφώνημα μιας εισπρακτικής σε ένα νοικοκυριό, που ίσως να μη γινόταν. Το ιδιωτικό νοσοκομείο για το οποίο θα φαλιρίσει μια οικογένεια, που ίσως να μη χρειαζόταν. Θες πιο μικρά πράγματα; Βάλε με το μυαλό σου την πιο μικρή διαφορά. Τα πεζοδρόμια μπροστά στο σπίτι σου που ήταν μια χαρά αλλά τώρα αντικαθίστανται με μάρμαρο. Κάποιος θα το πληρώσει. Οπότε, όχι δεν είναι όλοι ίδιοι και εσύ μην είσαι τεμπέλης. Στο σημείο αυτό, η στήλη θα ανατρέξει στους θαρραλέους της άλλης άκρης του Ατλαντικού που, με το σκεπτικό ότι Τράμπ και Χίλαρι είναι ίδιοι, δεν πήγαν να ψηφίσουν. Ε και πόσο γελάσαμε. Όχι μόνο αυτοί, αλλά κι εμείς οι υπόλοιποι, καθώς οι πολιτικές των Ρεπουμπλικάνων δημιουργούσαν συνέπειες σε κάθε γωνία της γης π.χ. κλιματική κρίση. Το επιχείρημα ότι ο Τραμπ δεν ξεκίνησε νέους πολέμους είναι τόσο έωλο, όσο τα κολλητιλίκια του με τον Πούτιν. Οι Αμερικάνοι έκλεισαν αυτόν τον κύκλο επιτυχιών με μια έφοδο στο Καπιτώλιο, δηλαδή τη δική τους Βουλή, κατά τη διάρκεια της οποίας δολοφονήθηκαν άνθρωποι. Να πούμε ότι η Χίλαρι είναι ο διάολος μεταμορφωμένος σε ξανθιά; Χάριν του επιχειρήματος, να το πούμε. Με Χίλαρι αυτό δε θα είχε συμβεί. Τελεία και παύλα.

«Δεν πιστεύω στην αστική δημοκρατία»

Εντάξει. Ούτε εγώ πιστεύω στον Άγιο Βασίλη, αλλά αν κάποιος θέλει να φορέσει στολή και ψεύτικο μούσι να μου φέρει ένα δώρο, δε θα του πω όχι. Θα του πω φέρε το δώρο, θα τον τραβήξω φωτογραφίες και θα γελάω με τους φίλους μου, αφότου πάρω το δώρο. Δεν είμαι υποχρεωμένη να πιστέψω στον Άγιο Βασίλη, όπως εσύ δεν είσαι υποχρεωμένος να πιστέψεις στον αστική δημοκρατία. Στο μεταξύ, όμως, εάν έχει κάτι να σου προσφέρει (έχει), φρόντισε να μπορείς να πάρεις αυτό που έχει να σου προσφέρει και, ταυτόχρονα, προχώρα στις ενέργειες εκείνες που κρίνεις ότι σου ταιριάζουν περισσότερο. Είναι δεδομένο ότι έχει κάτι να σου προσφέρει γιατί χρησιμοποιείς τα μέσα μαζικής μεταφοράς της αστικής δημοκρατίας, πήγες στο σχολείο της, μπαίνεις στο νοσοκομείο της, καλείς την πυροσβεστική της, βρίζεις την δημόσια τηλεόρασή της και όταν πηγαίνεις διακοπές το καλοκαίρι, το αεροπλάνο προσγειώνεται χάρη στον πύργο ελέγχου της αστικής δημοκρατίας. Οπότε, εκτός κι αν έχεις πάρει τα βουνά (δεν έχεις), δείξε λίγη αυτοσυγκράτηση. Ψήφισε και κάνε ό,τι άλλο θες. Μπορείς και τα δύο. Επ’ αυτού, ωστόσο, να θέσει η στήλη ένα ερώτημα. Υποθέτω ότι στον αντίποδα της αστικής δημοκρατίας, προκρίνεις την αυτοοργάνωση, ως ύψιστη μορφή συμμετοχής. Όμορφα. Πώς ακριβώς την εφαρμόζεις; Διότι εάν τα λες για να ρίχνεις γκομενάκια στο ιντερνετ και, τελικά, το μόνο που προσφέρεις είναι μια στο τόσο επετειακή εμφάνιση σε χριστουγεννιάτικο φιλανθρωπικό μπαζάρ ή αντιρατσιστική πορεία, δε θέλω να σε ταράξω αλλά, κατά πάσα πιθανότητα, δεν κοροϊδεύεις κανέναν άλλο, εκτός από τον εαυτό σου. Μέχρι και ο Ερνέστο Τσε Γκεβάλα συμμετείχε στο κόμμα και διορίστηκε διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας της Κούβας στην ακμή της πολιτικής πορείας του. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

Καλό βόλι, λοιπόν, και όπως θα περπατάς προς το εκλογικό τμήμα τσέκαρε σε παρακαλώ αυτή την ιστοσελίδα: www.scandalopedia.gr και χαμογέλα. Γιατί έχεις την ευκαιρία, σε ένα απειροελάχιστο κλάσμα του συνόλου, σαν αστρόσκονη μέσα στο σύμπαν, να γίνεις μέρος της λύσης στην οποία δεν πιστεύεις, παρά του προβλήματος. Συγγνώμη που υπήρξα σκληρή αλλά δεν μπήκαμε στη δημοσιογραφία για να χαϊδεύουμε αυτιά πολιτών. Μόνο πολιτικών.