«Παρακαλείστε να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα» ακούγεται από τα ηχεία και από τους ελεγκτές αλλά κανείς δεν μιλάει για τα τόσα κορμιά που δεν ζήτησαν ποτέ να τα πιάνουν διεστραμένα χέρια χωρίς τη θέληση τους ενώ απλά περιμένουν να κατέβουν στη στάση τους. Σύμφωνα με μία έρευνα της Action Aid, για τις παρενοχλήσεις που βιώνουν οι γυναίκες σε όλους τους χώρους, 9 στις 10 απάντησαν ότι είναι καθημερινό φαινόμενο, το 50,1% ανέφερε ότι συμβαίνει αρκετά συχνά ενώ το 46,7% δεν το κατήγγειλε πουθενά. Ανάμεσα στα πολλά ποσοστά, υπάρχει και το 2.4% που είπε πως έχει βιώσει μία τέτοια εμπειρία στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Και σίγουρα όσο περνάει ο καιρός, αυτό αυξάνεται συνεχώς αν μετρήσουμε πόσα περιστατικά -και από προσωπική εμπειρία- εμφανίζονται το τελευταίο διάστημα. 

Πριν λίγες ώρες, η Gwgw D. πόσταρε στο twitter πως κάποιος την παρενόχλησε στο λεωφορείο και αντί να τον κάνει ρεντίκολο σε όλους, από το φόβο της πάγωσε, απλά τον κοίταξε νευριασμένα και κατέβηκε για να να πάρει κάποιο άλλο μέσο. «Νιώθω αηδιασμένη» συμπλήρωσε και άνοιξε ένα μεγάλο thread, στο οποίο εκτός από τη στήριξη τους, πολλές οι οποίες έχουν βρεθεί στη θέση της, μοιράζονται παρόμοιες εμπειρίες που έχουν ζήσει σε λεωφορεία, μετρό, τραμ, ηλεκτρικό, από τύπους που θεώρησαν απόλυτα φυσιολογικό να τρίβονται πάνω τους με τη δικαιολογία του σαρδελοποιημένου συνωστισμού αλλά και να αυτοϊκανοποιούνται δίπλα τους, ανενόχλητοι. Δεν είναι εύκολο να αντιδράσεις εκείνη την ώρα. Κι εγώ ανήκω σ’ αυτές που ακινητοποιήθηκαν όταν ξαφνικά ένιωσα κάποιον να κολλάει πίσω μου και να το απολαμβάνει κάνοντας διάφορες κινήσεις. Τον έσπρωξα και κατέβηκα στον επόμενο, τυχαίο σταθμό άσχετα αν ήθελα να τον πετάξω στο δρόμο.

Θυμήσου και την πρόσφατη καταγγελία μιας 17χρονης μαθήτριας, την οποία παρενόχλησε σεξουαλικά ένας 50χρονος στο 040. Εκείνη προσπάθησε να ξεφύγει με αρκετούς τρόπους κατά τη διάρκεια της διαδρομής και όταν αυτός συνέχιζε με χυδαίες συμπεριφορές και ενέργειες, το κορίτσι άρχισε να φωνάζει με αποτέλεσμα ο οδηγός να ανοίξει τις πόρτες για να φύγει και να τον ακινητοποιήσουν οι υπόλοιποι επιβάτες καλώντας την αστυνομία. Και χαρακτηρίστηκε ως τυχερή γιατί την υποστήριξαν οι γύρω της. Αντί αυτό να θεωρεται φυσιολογικό. 

Η δεύτερη σεζόν του εξαιρετικού Sex Education μίλησε γι’ αυτό το θέμα με έναν υπέροχο τρόπο ανεβάζοντας στο θρόνο της ανθρωπιάς τη γυναικεία αλληλεγγύη. Όταν μία από τις ηρωίδες, η Aimee, ένιωσε ντροπή, τρόμο και τύψεις πως έκανε κάτι και προκάλεσε μία σιχαμένη συμπεριφορά ενός λιγούρη επιβάτη και δεν ήθελε να ξανανέβει ποτέ σ’ εκείνο λεωφορείο που έπαιρνε κάθε μέρα χωρίς να σκέφτεται πως θα καταλήξει με λεκέδες άλλων πάνω της. Σε μία από τις σημαντικότερες σκηνές που έχουν προβληθεί στον τηλεοπτικό κόσμο, οι φίλες της αποφάσισαν να τη βοηθήσουν λέγοντας πως είναι ένα dumb bus και έγιναν μία ασπίδα γύρω της στη γαλαρία. Η διαφορά με άλλες στιγμές σειρών που απλά θυμόμαστε συγκινημένες, είναι πως γυρίστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να βοηθήσει πραγματικά όποια φοβάται να μιλήσει ανοιχτά για τέτοια θέματα και να της υπενθυμίζει πως ποτέ δεν θα είναι μόνη  όταν προσπαθεί να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας. Κλισέ; Όχι. Σκληρή, με όλες τις έννοιες, πραγματικότητα. 

Αρκετοί επικαλούνται την παρωχημένη πλέον καραμέλα της πανδημίας και των περιορισμών της για τις αψυχολόγητες συμπεριφορές πολλών αγοριών εκεί έξω/μέσα. Καμία γεύση δεν έχει πια και δεν φταίνε οι covidπαρενέργειες. Ξέρουμε πολύ καλά πως αυτές και οι τζάμπα μαγκιές δεν περνούν πια όπως συζητήσαμε εδώ  με τη Δάφνη Καραβοκύρη. Όπως επίσης, δεν ξυπνάει κάποιος μια μέρα και αποφασίζει να γίνει βιαστής και κακοποιητής. Και επιτέλους, μην θαμπωνόμαστε από τις επισημότητες που κοσμούν ακριβά τζάκια και τοίχους. Δεν υπάρχουν πια άλλα σύννεφα να πέσουμε, τα προσγειώσαμε όλα. Κανένα πτυχίο, καμία βαθιά καλλιέργεια και κανένα κοινωνικό κύρος δεν εμποδίζει ένα μυαλό να πάρει τις λάθος στροφές και να κινείται μόνιμα στο αντίθετο ρεύμα. Όλοι ανεξαρτήτως τάξης και θέσης, είναι ικανοί να απλώσουν τα ασφυκτικά πλοκάμια τους και να παραβιάσουν όρια προκαλώντας μόνιμες βλάβες στον ψυχισμό των θυμάτων.

«Τη δική μου γενιά γυναικών τη μεγάλωσαν μαθαίνοντάς τη να αντέχει, να καταλαβαίνει, να δικαιολογεί και τέλος πάντων να πηγαίνει παρακάτω. Δυστυχώς πολλές φορές η ενσυναίσθηση και η ανοχή εκλαμβάνεται ως αδυναμία». είπε σωστά, μεταξύ άλλων, η Δάφνη Λαμπρόγιαννη αποχωρώντας από την παράσταση Sexy Laundry ύστερα από ένα αιφνίδιο ξέσπασμα του Σπύρου Παπαδοπουλου, ο οποίος μην ξεχνιόμαστε, μας διαφώτισε πως το #metoo είναι μόδα.
Πάντα θα εμφανίζονται κεφάλια μιας λερναίας ύδρας που δεν λέει να εξαφανιστεί. Όμως, πάντα συγκλονιστικές και γενναίες γυναίκες θα καταφέρνουν σπουδαία πράγματα για να παλεύουν μαζί της για να καταλήγει στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας ώσπου να μην υπάρχει πλέον πουθενά. Και αν όλα αυτά, φαίνονται ψευτοφεμινιστικά μανιφέστα σε κάποιους γνωστούς-αγνωστους που περιμένουν στις γωνίες για να αφήσουν ελεύθερη τη χολή τους να βοσκήσει, ας ξεκολλήσουν καλύτερα τα λυσσασμένα χέρια από τα κάτω κεφάλια τους και ας μάθουν τα βασικά περί προσωπικής παιδείας και αλληλοσεβασμού. 

Την επόμενη φορά, λοιπόν ας μην υπάρξει επόμενη φορά.
Γιατί θα έχουμε μιλήσει ανοιχτά και όσο δυνατά χρειαστεί.  Για να κατεβαίνουμε στους προορισμούς που θέλουμε εμείς αλλάζοντας τα δρομολόγια εκείνων που δεν πάνε πουθενά.