Ήμουν άμπαλος ως μικρός. Εξαιρετικά αποδοτικός στο να βάζω τα αυτογκόλ στις τυχαίες απόπειρες να παίξω ποδόσφαιρο -δεν συνέβη-, απίθανα απείθαρχος σε ομαδικά αθλήματα και με θέματα εξουσίας και υπακοής στους προπονητές σε μπάσκετ και βόλεϊ, θα με έβρισκες εξαιρετικό όμως στο μονόζυγο. Εκεί περνούσα το χρόνο μου, συχνά μάλιστα κρεμασμένος ανάποδα με τα πόδια κλειδωμένα γύρω από τη μπάρα. Ιδανική θέση για να βλέπεις τον κόσμο – ανάποδα.
Παραδομένος εσαεί στο ανάποδο και με αφορμή την πρόσφατη Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού για την Ανάπτυξη και την Ειρήνη – κάθε χρόνο, στις 6 Απριλίου – συμφώνησα ορθά με τον Ερίκ Καντονά που τον Ιανουάριο πριν τον νέο πόλεμο μίλησε κατά του Μουντιάλ 2022 και την βιομηχανία του αθλητισμού.
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν με ενδιαφέρει καθόλου το Μουντιάλ αυτό. Δεν είναι πραγματικό Μουντιάλ για εμένα. Το Κατάρ δεν είναι μια ποδοσφαιρική χώρα. Δεν είμαι εναντίον της ιδέας να φιλοξενηθεί αυτή η διοργάνωση σε μια χώρα που μπορεί να προωθηθεί και να αναπτυχθεί το ποδόσφαιρο, όπως συνέβη σε προηγούμενες δεκαετίες με τις ΗΠΑ και με τη Νότια Αφρική», είπε ο 55χρονος Γάλλος παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και τιμωρός των ηλιθίων σε κερκίδα και γήπεδο Καντονά σε συνέντευξη του στη Daily Mail.
«Στο Κατάρ δεν υπάρχει τίποτα, μόνο το χρήμα. Όλα γίνονται για τα λεφτά. Ο τρόπος που συμπεριφέρθηκαν και συμπεριφέρονται στους ανθρώπους που συμμετείχαν στην κατασκευή των γηπέδων είναι φρικτός. Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν. Και όμως εμείς θα πάμε να γιορτάσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο», πρόσθεσε. Γιατί ο αθλητισμός είναι πολλά. Είναι συγκίνηση, θρίαμβοι και βέβαια μια ακόμη ιδανική συνθήκη για να δημιουργηθούν δούλοι σε σκιώδη αφεντικά.
Με μια αρτιβιστική του κίνηση ο Γερμανός καλλιτέχνης Volker-Johannes Trieb θέλησε να υπενθυμίσει το έγκλημα στα θεμέλια των σταδίων της επόμενης μεγάλης γιορτής. O Trieb τοποθέτησε 6500 ξεφούσκωτες μπάλες έξω από το κτίριο της FIFA στην Ελβετία, μια για κάθε νεκρό εργάτη μετανάστη που έχασε τη ζωή τους στο Κατάρ εργαζόμενος στα κατασκευαστικά έργα για το παγκόσμιο κύπελλο τα τελευταία 12 χρόνια. «Σήμερα λένε ότι οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τις 15.000. Στο Μπαγκλαντές κάθε μέρα έχουν τουλάχιστον ένα φέρετρο από νεκρό εργάτη στο βωμό του Κατάρ», είπε o 55χρονος Trieb σε συνέντευξη του στην 11freunde. Επάνω στις μπάλες το μήνυμα του είναι καίριο. «Συνείδηση του κόσμου, είσαι μια κηλίδα ντροπής», γράφει ο Trieb φέρνοντας στο φως μια ακόμη ανομολόγητη πλευρά των σπορ όπου οι άνθρωποι πεθαίνουν ή εξαφανίζονται υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, κομμάτι στην αλυσίδα παραγωγής της σύγχρονης δουλείας που υπολογίζεται ότι μετράει 40 εκατομμύρια θύματα ανάμεσα μας. Ζωές ως δούλοι, πάντα αόρατες όταν ο αγώνας ξεκινήσει.
Η άθληση κάνει καλό – όταν δεν σε σκοτώνει.
Πρόσφατο ρεπορτάζ του Guardian αποκάλυψε ότι περισσότεροι από 6.500 εργάτες από την Ινδία, το Πακιστάν, το Νεπάλ, το Μπανγκλαντές και τη Σρι Λάνκα πέθαναν από το 2010 μέχρι και το 2020 στο Κατάρ, νεκροί από τις συνθήκες δουλείας και καταναγκαστικής εργασίας για να δημιουργήσουν την επόμενη μεγαλόσχημη φιέστα ποδοσφαίρου της FIFA, το Μουντιάλ 2022 που αν ήθελε να καθιερωθεί και ως το πιο εν δυνάμει στοιχειωμένο, θα μπορούσε.
Όπως ισχύει πάντα, ο αριθμός των νεκρών εργαζομένων εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος γιατί στα αρχεία δεν έχουν καταγραφεί πληροφορίες για εργάτες από Φιλιππίνες και Κένυα σημειώνει η ιστοσελίδα. Πολλοί από αυτούς τους θανάτους στα θεμέλια του κατασκευαστικού οργίου στο Κατάρ – επτά νέα γήπεδα, δεκάδες κτίρια και άλλες κατασκευές, νέο αεροδρόμιο, δρόμοι, συστήματα μέσων μαζικής μεταφοράς, ξενοδοχεία και μια «νέα πόλη» στο πορτφόλιο – δεν έχουν χαρακτηριστεί εργατικά δυστυχήματα, αλλά σύμφωνα με την οργάνωση για τα εργατικά δικαιώματα FairSquare Projects, οι άνθρωποι αυτοί εργάζονταν στα έργα υποδομών.
Πιο συγκεκριμένα 37 θάνατοι συνδέονται απευθείας με την κατασκευή γηπέδων, ενώ ανάμεσα στα αίτια θανάτου που έχουν καταγραφεί είναι πολλαπλά τραύματα έπειτα από πτώση από ύψος, ασφυξία λόγω απαγχονισμού. Στις περισσότερες περιπτώσεις κανείς δεν μπορεί να ξέρει γιατί τα σώματα των εργατών εντοπίζονται μέρες μετά, η αποσύνθεση έχει ήδη ξεκινήσει. Υπολογίζεται ότι περίπου 2 εκατομμύρια ξένοι εργάτες έχουν βρεθεί στη χώρα για να χτίσουν το σκηνικό μιας διοργάνωσης που αναδεικνύει με τον πλέον εύλογο τρόπο ότι ο αθλητισμός έχει γίνει πεδίο δράσης εμπορίας ανθρώπων. Μπορεί η επιτροπή διοργάνωσης του παγκόσμιου κυπέλλου στο Κατάρ να εξέφρασε «βαθιά λύπη για τις τραγωδίες αυτές» υποστηρίζοντας ότι διεξάγονται ενδελεχείς έρευνες για το θέμα όμως η σχέση αθλητικών διοργανώσεων με τα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων είναι ανησυχητική.
«Όταν σκεφτόμαστε μεγάλα αθλητικά γεγονότα όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το Παγκόσμιο Κύπελλο και το Super Bowl, σκεφτόμαστε ιστορίες θριάμβου και υπέρβασης, τέτοιες ιστορίες και εικόνες επιλέγουμε να θυμόμαστε. Ωστόσο, δεν μπορούμε πλέον να αγνοούμε τη σκιώδη πλευρά αυτών των εκδηλώσεων που συμβάλουν στην εμπορία ανθρώπων», έγραψε σε άρθρο γνώμης στο ESPN το 2018 ο ακαδημαϊκός στο τμήμα DeVos Sport Business Management στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα και αθλητικογράφος Richard E. Lapchick.
«Η εμπορία ανθρώπων, γνωστή ως σύγχρονη δουλεία, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εγκληματική δραστηριότητα στον κόσμο και αποτελεί βιομηχανία αξίας 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Η εμπορία ανθρώπων λαμβάνει χώρα όλο το χρόνο και παγκοσμίως, από μεγάλες πόλεις έως μικρές κωμοπόλεις, και μπορεί να κορυφωθεί κατά τη διάρκεια μεγάλων εκδηλώσεων. Εκδηλώσεις που προσελκύουν μεγάλο κοινό και μεγάλο αριθμό ξένων δημιουργούν περιβάλλοντα ιδανικά για τη δράση των κυκλωμάτων που διακινούν ανθρώπους. Οι κορυφαίες αθλητικές διοργανώσεις είναι εκτεθειμένες στο human trafficking. Πολλοί πιστεύουν, αν και δεν έχει ποτέ τεκμηριωθεί επίσημα, ότι το Super Bowl είναι η μεγαλύτερη φιέστα εμπορίας ανθρώπων στον κόσμο», υποστηρίζει.
Μπορεί οι ομοσπονδιακές αρχές των ΗΠΑ να ενισχύουν περιπολίες για τον εντοπισμό των διακινητών και των θυμάτων τους στο παρασκήνιο του αθλητισμού ωστόσο «τα ζητήματα εμπορίας ανθρώπων γύρω από τα Παγκόσμια Κύπελλα Ποδοσφαίρου του 2018 και του 2022 είναι αποκαρδιωτικά».
«Τα τρία προηγούμενα Παγκόσμια Κύπελλα – στη Βραζιλία, τη Νότια Αφρική και τη Γερμανία – είχαν πανεθνικές εκστρατείες κατά της εμπορίας ανθρώπων με στόχο την εκπαίδευση των φιλάθλων σχετικά με τις επιπτώσεις της εμπορίας ανθρώπων. Αντί να δημιουργήσει μια τέτοια εκστρατεία το 2018, η Ρωσία δημιούργησε την ιδανική κατάσταση για τους πιθανούς διακινητές. Υιοθέτησε πολιτικές που αποσκοπούσαν στο κλείσιμο καταφυγίων που βοηθούσαν τα θύματα εμπορίας ανθρώπων, είχε ελάχιστους νόμους κατά της εμπορίας ανθρώπων και η χώρα χαλάρωσε τους περιορισμούς για τη χορήγηση βίζας κατά την περίοδο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με μακρά ιστορία διακίνησης Νιγηριανών στη Ρωσία, οι Νιγηριανοί αξιωματούχοι και η υπηρεσία της κυβέρνησης της Νιγηρίας για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων απέτρεπαν τους πολίτες τους από ταξίδια στη Ρωσία κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου», γράφει ο Lapchick.
Αναφερόμενος στο Κατάρ υπερτονίζει: «Κάποια στιγμή, υπήρχε ένας θάνατος την ημέρα στα εργοτάξια για Μουντιάλ 2022».
Η εμπορία ανθρώπων αφορά άντρες, γυναίκες, παιδιά, έφηβους, τους πάντες που επιτήδεια κυκλώματα μπορούν να αποπλανήσουν, απαγάγουν, εκβιάσουν ή απλά παραμυθιάσουν για να γίνουν σοδειά από σάρκες που εκμεταλλεύονται οι βαρόνοι του human trafficking.
Προϊόν προς πώληση έγινε στις ΗΠΑ και ο Moninda Marube που έπεσε θύμα εμπορίας ανθρώπων στην προσπάθεια του να ξεφύγει από τη φτώχεια και το κακό πολιτικό κλίμα στην πατρίδα του την Κένυα. Ο Marube βρέθηκε στη Γη της Επαγγελίας ως υποσχόμενος δρομέας και κάπου βρέθηκε στο δρόμο του ένας ατζέντης, ο επόμενος δυνάστης του. Ο Marube βρέθηκε χωρίς διαβατήριο, βίζα, χαρτιά, σε ένα δωμάτιο με άλλους νέους δρομείς που ο ατζέντης εκμεταλλευόταν με παράνομους αγώνες παρακρατώντας το μεγαλύτερο μέρος των κερδών ως νταβατζής και προαγωγός δρομέων και αθλητών, συνεχιστές των δούλων του 19ου αιώνα με ταλέντο στα πόδια. Η ιστορία του Marube είχε ευτυχή κατάληξη, κάποιοι τον φυγάδευσαν σε άλλη πολιτεία και ζει, η Sylvia King επίσης.
Η King ήταν 15 ετών όταν κάποιος της πρότεινε μια ευκαιρία για μια πλουσιότερη ζωή. Κορίτσι φτωχής οικογένειας η King αποδέχθηκε την πρόσκληση μιας γυναίκας να πάει να εργαστεί μια μέρα εκτός πόλης της για να κερδίσει χρήματα και να φροντίσει τον εαυτό της και τη μητέρα της. Η King ήταν ένα κανονικό κορίτσι που στο σχολείο της στη Gardena, η πρόταση ήταν μια ευκαιρία να φύγει από τη μονοτονία της εφηβείας της στην επαρχία των ΗΠΑ και είπε ναι, δεν ήξερε πού θα πήγαινε ή τι θα έκανε όταν έφτανε εκεί, είχε όμως εξασφαλίσει την δέσμευση ότι μετά από ένα 24ωρο θα επέστρεφε πίσω.
Η έφηβη επιβιβάστηκε σε ένα λεωφορείο της Greyhound με προορισμό το Τέξας και έτσι ξεκίνησε η οδύσσεια της στο εμπόριο σεξ με τους σωματέμπορους να τη μεταφέρουν από ξενοδοχεία σε κομμωτήρια και σε σπίτια μετρώντας πελάτες επάνω της. Η ιστορία της ζωής της για δέκα περίπου χρόνια.
Στα 28 της πια η King, μητέρα πλέον δύο παιδιών που δεν θα γνωρίσουν ποτέ τον πατέρα τους, οι πελάτες δεν φορούσαν προφυλακτικό συνήθως άλλωστε, επέζησε της κόλασης και την αφηγείται σε ένα κοινοτικό κέντρο, ένα καταφύγιο για θύματα εμπορίας. Ένα από τα πολλά που βοήθησε να υπάρχει ο επικεφαλής της πρωτοβουλίας του NFL κατά της εμπορίας ανθρώπων στο Super Bowl, Kevin Malone.
Ένας από τους πιο μάχιμους στον αγώνα κατά της δουλείας στον αθλητισμό στις ΗΠΑ και με έκδηλο θρησκευτικό πρόσημο στην ατζέντας του, ο πρώην γενικός διευθυντής των Los Angeles Dodgers, Kevin Malone, συνιδρυτής της ΜΚΟ U.S. Institute Against Human Trafficking (Ινστιτούτο κατά της Εμπορίας Ανθρώπων των ΗΠΑ) για να καθαρίσει τον αθλητισμό από τους «σατανάδες» – τα λόγια δικά του σύμφωνα με πορτρέτο του στους Los Angeles Times καθώς ο πρώην παράγοντας του αθλητισμού Malone βρήκε στη θρησκεία και τον Θεό καταφύγιο μετά την πτώση από το αξίωμα του στη διοίκηση της ομάδας Dodgers.
Aυτός που το 1998 διοικούσε τους Dodgers και ως γενικός διευθυντής αναφερόταν στον μεγιστάνα των παλιών media και χρηματοδότη της ομάδας Rupert Murdoch. Τρία χρόνια μετά, το 2001, ένας οπαδός τον χλεύασε και ο Malone του πρότεινε να πιαστούν στα χέρια για να λύσουν τις διαφορές τους ή τουλάχιστον αυτό ισχυρίστηκε. Η ομάδα θέλοντας να περιορίσει το σκάνδαλο ζήτησε από τον Malone την παραίτηση του και έτσι ο νέος σταυροφόρος κατά της εμπορίας ανθρώπων στις ΗΠΑ βρέθηκε από την κορυφή του κόσμου του μπέιζμπολ στην εξορία.
Η θρησκεία βέβαια τον πυροδότησε. Ο Malone από πάντα συμμετείχε σε εκκλησιαστικές ομάδες, προσκαλούσε πάστορες να τον συνοδεύσουν στη σουίτα του και σε παλιότερη συνέντευξη του σε χριστιανικό περιοδικό, μιλώντας για το μπέιζμπολ, είπε ότι το άθλημα «είχε καταληφθεί τόσο πολύ από τη δύναμη, το χρήμα και την απληστία που ελεγχόταν από τον Σατανά». Ας είναι. Στα 64 του πλέον, ο Malone λέει ότι το μόνο παιχνίδι που τον ενδιαφέρει να νικήσει είναι η μάχη ενάντια στην εμπορία ανθρώπων και αυτό είναι θεμιτό.
Η επιφοίτηση, ή τουλάχιστον όσο πιο κοντά σε αυτήν βρέθηκε ποτέ ο Μalone συνέβη όταν συνόδευσε έναν φίλο του, τον πάστορα Τσαν σε ταξίδι του στην Ταϊλάνδη. Εκεί ο πρώην αθλητικός παράγοντας γνώρισε μικρά παιδιά, κορίτσια που είχαν διασωθεί από σωματέμπορους, μερικά μόλις στην αρχή της εφηβεία τους. Ο Μalone, πατέρας με κόρες, αποφάσισε ότι πρέπει να αναλάβει δράση κατά της σωματεμπορίας. Στα μικρά παιδιά της Ταϊλάνδης είδε τα παιδιά του και έτσι αφοσιώθηκε στο νέο του σπορ, αυτό της μάχης κατά της σύγχρονης δουλείας από το 2016.
Ανάμεσα στις δράσεις του και η Polaris Project που συντηρεί καταφύγιο αγοριών που έχουν πέσει θύματα εμπορίας στο σεξ – το 7,5% των περιπτώσεων εμπορίας ανθρώπων στο σεξ που αναφέρθηκαν το 2020 αφορούσαν άνδρες θύματα.
Με τις ευλογίες του Τραμπ το 2019, ο Malone έγινε μέλος επίλεκτης ομάδας ειδικών για να δημιουργηθούν μηχανισμοί και στρατηγικές καταπολέμησης του human trafficking από τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες και το Κογκρέσο και το 2020, συμμετείχε σε σύνοδο κορυφής του Λευκού Οίκου για το θέμα.
Για τον ίδιο, η σύνδεση μεταξύ του Super Bowl και της εμπορίας ανθρώπων είναι δεδομένη ακόμη και όταν οι ερευνητές θεωρούν σε μεγάλο βαθμό ότι τα εμπειρικά στοιχεία δεν υποστηρίζουν ότι πραγματικά συμβαίνει κάτι τέτοιο.
«Το human trafficking δεν είναι πρόβλημα μόνο του Super Bowl. Aφορά σε κάθε αθλητική εκδήλωση και φιέστα συγκεντρώνονται ομάδες ανδρών. Θα μπορούσε να είναι το NASCAR. Θα μπορούσε να είναι ένας αγώνας πυγμαχίας στο Λας Βέγκας ή ένα επιχειρηματικό συνέδριο», είπε στους Los Angeles Times. Εμπορία ανθρώπων και πατριαρχία, τσεκ.
Όμως πρόσφατη έρευνα αναφέρει ότι η σύνδεση του Super Bowl με το εμπόριο ανθρώπων είναι ένας μύθος φτιαγμένος από και για τις συντηρητικές και καθόλου sex positive δημογραφικές ομάδες των ΗΠΑ. Είναι fake news.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Anti-Trafficking Review από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν και του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, χρησιμοποίησε εμπειρικά στοιχεία για να διορθώσει το αφήγημα καλλιεργώντας μια επιφυλακτική και κριτισική στάση απέναντι στον Malone και τους πάντα θρησκευόμενους ακολουθους του.
«Η τεκμηριωμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης είναι ζωτικής σημασίας. Το κοινό μαθαίνει για την εμπορία ανθρώπων κυρίως μέσα από τις ιστοσελίδες και την τηλεόρασηω των μέσων ενημέρωσης», είπε η συν-συγγραφέας της μελέτης, Annie Hill, επίκουρη καθηγήτρια ρητορικής και γραφής στο UT Austin.
Η ίδια και η ομάδα της εξέτασαν 55 επιστημονικά άρθρα σχετικά με τις αθλητικές εκδηλώσεις και την εμπορία ανθρώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση. Τα στοιχεία έδειξαν ότι οι διαδικτυακές διαφημίσεις για σεξ όντως πολλαπλασιάζονται με αφορμή μια σειρά από μεγάλα γεγονότα -αθλητικά, επιχειρηματικά, μουσικά- γενικά, το Super Bowl δεν είχε καμία αξιοσημείωτη διαφορά για να διεκδικήσει τον τίτλο Βασιλιάς του Human Trafficking στον αθλητισμό. Παραδόξως, τα στοιχεία κατέδειξαν μείωση της διαθεσιμότητας πελατών κατά τη διάρκεια ορισμένων αθλητικών εκδηλώσεων, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
«Το κύριο συμπέρασμά μας ήταν ότι τα διαθέσιμα εμπειρικά στοιχεία δεν υποστηρίζουν αιτιώδη σχέση μεταξύ των Super Bowls και της εμπορίας ανθρώπων για σεξ», συμπλήρωσε.
«Η σύνδεση των αθλητικών εκδηλώσεων και της εμπορίας ανθρώπων αντανακλά ευρύτερα αφηγήματα για τη σεξουαλικότητα και τη σεξουαλική εκμετάλλευση που απεικονίζουν τους άνδρες ως επιθετικούς και predators και τις γυναίκες ως θύματα που χρειάζονται διάσωση ή ως εγκληματίες που πρέπει να συλληφθούν», αναφέρει η επιστημονική ομάδα.
Όταν ασχολείσαι με τον αθλητισμό, όταν παθιάζεσαι με το παιχνίδι, έχεις όνειρα και τα όνειρα είναι η πιο εύκολη στρατηγική αποπλάνησης. Κάθε επίδοξος νεαρός παίκτης στο ποδόσφαιρο θέλει να είναι ο επόμενος Μέσι ή Ρονάλντο. Να αφήσει πίσω τα τα σκονισμένα ή λασπωμένα αυτοσχέδια γήπεδα ποδοσφαίρου της γειτονιάς του για τα λαμπερά φώτα του Nou Camp, του Bernabeu ή του Old Trafford. Βέβαια, το ταλέντο από μόνο του δεν θα σε οδηγήσει πουθενά. Χρειάζεσαι τύχη, χρειάζεσαι διασυνδέσεις και καλή κρίση για να πάρεις σημαντικές αποφάσεις.
Σαν αυτή του Matthew Edafe, θύμα εμπορίας ανθρώπων και επίδοξος ποδοσφαιριστής. Όπως σχεδόν κάθε άλλος έφηβος, το να παίζει επαγγελματικό ποδόσφαιρο του φαινόταν ένας ιδανικός τρόπος να εκτονώνει το πάθος του και να κερδίζει χρήματα. Αυτό δεν θα το έλεγε ποτέ δουλειά. Άλλωστε είχε ταλέντο για να φύγει από τον απελπιστικό κύκλο της φτώχειας στη Νιγηρία για τη μακρινή Ευρώπη με τα συμβόλαια και τις ακαδημίες, τους συνδέσμους, τις φιέστες και τους ομίλους. Εκεί που αναδείχθηκε η αξία άλλων σαν αυτόν. Άλλωστε η Νιγηρία έχει αναδείξει γενιές αστέρων του ποδοσφαίρου που είναι πλέον γνωστοί σε όλο τον κόσμο. Jay Jay Okocha, Sunday Oliseh, Samson Siasia, Celestine Babayaro, Nwankwo Kanu, John Obi Mikel. Γιατί όχι αυτός;
Ο Edafe είχε ακατέργαστο ποδοσφαιρικό ταλέντο και η μητέρα του προτιμούσε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα που είχε αποταμιεύσει η οικογένεια για τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο ώστε να γίνει γιατρός ή δικηγόρος, ίσως λογιστής. Τα σχέδια της ανατράπηκαν όταν στην επαρχιακή πόλη τους εμφανίστηκε ένας τύπος που ισχυριζόταν ότι ήταν ατζέντης παικτών. Οδηγούσε ένα μεγάλο αυτοκίνητο. Έλεγε ότι γνώριζε πολλούς σημαντικούς ανθρώπους και ότι είχε πάει άλλους νεαρούς παίκτες στην Ευρώπη, ήταν δύσκολο να αγνοήσει κανείς αυτά που έλεγε.
«Μου έδειξε κάποιες φωτογραφίες. Δεν ξέρω πώς το κάνουν αυτό -ίσως είναι Photoshop» λέει στο ιστολόγιο της ΜΚΟ Mission89 κατά του sports trafficking στην Αφρική. «Σου φέρνουν ένα έγγραφο που λέει ότι θέλουν να πάρουν 30 νέους παίκτες στο εξωτερικό- ότι για το πρώτο κιόλας παιχνίδι που θα παίξεις, οποιοδήποτε παιχνίδι, δοκιμαστικό ή οτιδήποτε άλλο, θα σου δώσουν 2.000 δολάρια. Όταν υπογράψεις το συμβόλαιο θα αρχίσεις να κερδίζεις από 10.000 έως 20.000 δολάρια. Το μόνο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό κατά τη διάρκεια όλων αυτών είναι η συναλλαγματική ισοτιμία από δολάρια σε [νιγηριανά] νάιρα. Δεν αναρωτιέσαι.» Ναι, φαντάζεσαι.
«Οι Αφρικανοί έχουν ανατραφεί να σέβονται και να μην αμφισβητούν τους μεγαλύτερους. Οι μεγαλύτεροι δεν πρέπει να λένε ψέματα. Οι γέροντες υποτίθεται ότι είναι το παράδειγμα της γνώσης, της ειλικρίνειας και της σοφίας. Το ερώτημα λοιπόν είναι, πώς θα μπω σε αυτή τη λίστα των 30 παικτών; Στη συνέχεια, ο ατζέντης προτείνει μια “συνεισφορά” συμμετοχής η οποία κυμαίνεται από 2200 δολάρια έως 5000 δολάρια ΗΠΑ. Οι άνθρωποι που είναι απελπισμένοι, τότε γίνονται πιο απελπισμένοι και πουλάνε την περιουσία τους, την οικογενειακή γη, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα των γονιών τους, για να μπουν σε αυτή την ομάδα. Αλλά ο ατζέντης λέει ότι είναι προγραμματισμένο να παίξουμε περίπου 30 παιχνίδια, οπότε θα πάρετε πίσω τα χρήματα και ακόμη περισσότερα», συνεχίζει.
Ο Edafe έκανε αυτό που θα έκανε οποιοσδήποτε στη θέση του. Φτωχός, απελπισμένος, με όνειρο να παίξει τη μπάλα που αγαπάει όπως την αγαπάει πίστεψε. Του είπαν ότι μόλις πλήρωνε το απαιτούμενο ποσό, θα ταξίδευε στην Ισπανία με την “ομάδα” άλλων νεαρών Νιγηριανών με ταλέντο στο γήπεδο. Θα τον περίμεναν αγώνες και δοκιμαστικό με μια ομάδα της δεύτερης κατηγορίας της Ισπανίας. Αυτή ήταν η μεγάλη ευκαιρία. Δεν έπρεπε να δειλιάσει.
Το ταξίδι βέβαια έγινε και ήταν πολύ σύντομο. Edafe και άλλη 22 νέοι που είχαν πληρώσει τη «συμμετοχή» βρέθηκαν στο Πράσινο Ακρωτήριο. Εκεί κάποιοι λευκοί άνδρες πέρασαν για να παρακολουθήσουν την προπόνηση τους. Έφυγαν χωρίς να μιλήσουν στα παιδιά. Το ίδιο έκανε και ο ατζέντης. Οι νέοι, λίγες μέρες μετά βρέθηκαν χωρίς στέγη -το ξενοδοχείο που ήταν και μπουρδέλο τους πέταξε στο δρόμο- και χωρίς οποιαδήποτε συμφωνία ή παιχνίδι κλεισμένο, κανένας δεν θα τους περίμενε σε καμία Ισπανία ποτέ. Χωρίς λεφτά. Κανένας ατζέντης πουθενά.
Ο Edafe έμεινε στο Πράσινο Ακρωτήριο για 11 μήνες. Άστεγος, έκανε ό,τι μπορούσε μέχρι να καταφέρει να επιστρέψει με πλοίο στη Νιγηρία με πλοίο.
«Ήμουν 20 ετών σε μια ξένη χώρα. Μετά μάθαμε ότι αυτό συμβαίνει συχνά», λέει.
▲︎
Δεν υπάρχουν ακριβή στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των παικτών από χώρες του Τρίτου Κόσμου που εξαπατήθηκαν και έμειναν στην Ευρώπη – το εμπόριο είναι παράνομο, οι παίκτες δεν είναι εγγεγραμμένοι και συχνά ντρέπονται για την κατάστασή τους.
Αυτοί που φτάνουν στην Ευρώπη μέσω των αθέμιτων υποσχέσεων των ατζέντηδων ή των ιδιωτικών ακαδημιών προπονητών που ισχυρίζονται ότι έχουν σχέσεις με ευρωπαϊκούς συλλόγους συνήθως καταλήγουν στα αζήτητα, αν δεν πέσουν θύμα επιπλέον εκμετάλλευσης από άλλους επιτήδειους.
Σύμφωνα με ορισμένους παρατηρητές, οι επαγγελματικοί σύλλογοι στην Ευρώπη γνωρίζουν το έγκλημα και τη διαφθορά στη στρατολόγηση παικτών που είναι πλέον συστημική.
Το φαινόμενο οργιάζει στη Νιγηρία, τη Γκάνα, το Καμερούν, το Μάλι και την Ακτή Ελεφαντοστού. Τα όνειρα που πωλούνται και οι διαδρομές που ακολουθούνται είναι παρόμοιες με αυτές της εμπορίας ανθρώπων που συνήθως συνδέονται με την πορνεία και την παράνομη μετανάστευση. Αυτό είναι μια ακόμη πανδημία, το sports trafficking.
Σύμφωνα με τη ΜΚΟ πρόκειται για ένα διεθνές κύκλωμα εμπορίας ανθρώπων όπου αθλητικοί νέοι πωλούνται σαν τα βοοειδή. Παιδιά και έφηβοι που πηγαίνουν από χώρες της υποσαχάριας ζώνης στο Μαρόκο, την Τυνησία και την Αίγυπτο πιστεύοντας ότι πάνε στη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία ή τη Βρετανία και τελικά βρίσκονται στη Σερβία, την Κροατία, τη Ρουμανία ή την Πολωνία, όπου είναι πολύ πιο εύκολο να πάρεις άδεια εργασίας. Αλλά η αγορά εξαπλώνεται. Ηνωμένες Πολιτείες, Ασία, παντού «οι ποδοσφαιριστές αγοράζονται και πωλούνται όπως τα βοοειδή» ξανά και ξανά, ακριβώς όπως είχε πει ο Roger Blanpain, δικηγόρος και πρώην επικεφαλής Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαιριστών, FIFPro. «Αυτό ισοδυναμεί με εμπορία ανθρώπων. Σε όλα τα επίπεδα».
Η κλίμακα του εγκλήματος που συμβαίνει όσο οι ιαχές γεμίζουν στάδια και κερκίδες είναι αποκαρδιωτική, ετερόκλητη, σκληρή. Όπως και να έχει, αυτό το ντέρμπι αξίζει να κερδηθεί.
Η εμπορία ανθρώπων είναι μια μορφή σύγχρονης δουλείας, όπου άνθρωποι παράγουν κέρδος από την εκμετάλλευση και τον έλεγχο που ασκούν εις βάρος άλλων ανθρώπων αναφέρει η Γραμμή Πληροφόρησης για την Εμπορία Ανθρώπων – 1109, μία πρωτοβουλία της Α21 στην Ελλάδα.
Τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων προέρχονται από διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες. Ανάμεσά τους μπορεί να είναι γυναίκες, παιδιά και άντρες που εξωθούνται στη βιομηχανία του σεξ, που εξαναγκάζονται ή εξαπατώνται σε σεξουαλικές πράξεις με σκοπό το κέρδος.
Περιλαμβάνεται οποιοσδήποτε εξαναγκάζεται σε διάφορες μορφές «εργασίας ή υπηρεσιών», όπως οι οικιακοί βοηθοί που τις κρατούν σε σπίτια, οι ζητιάνοι στο δρόμο, ή οι εργάτες σε χωράφια που εξαναγκάζονται να δουλεύουν χωρίς τη θέλησή τους. Οι κοινοί παρονομαστές σε κάθε ένα από αυτά τα σενάρια, είναι ο εξαναγκασμός, η εξαπάτηση, η απειλή και η βία που χρησιμοποιούνται για να ασκείται έλεγχος στους ανθρώπους, με σκοπό το κέρδος.
Η Ελλάδα είναι γνωστή ως «το κέντρο της εμπορίας ανθρώπων στην Ευρώπη» ως βασική χώρα διέλευσης και προορισμού για τα θύματα. Επιπλέον η Ελλάδα αποτελεί την κύρια είσοδο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς συγκεντρώνει το 90% των περιπτώσεων παράνομης μετανάστευσης στην Ευρώπη. Τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων μεταφέρονται συχνά από τους διακινητές τους, στο εσωτερικό της χώρας ή κατά μήκος των συνόρων, για να αποφευχθεί ο εντοπισμός τους.
Η εμπορία ανθρώπων είναι ένα καλά κρυμμένο έγκλημα στην Ελλάδα, καθώς οι περισσότεροι πολίτες αγνοούν τη σκληρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συμβαίνει στην ίδια την πόλη τους τονίζει η ΜΚΟ.
Περίπου 20.000 γυναίκες, ανάμεσά τους και 1.000 κοπέλες ηλικίας από 13-15, βρίσκονται παγιδευμένες στη βιομηχανία του σεξ στην Ελλάδα. Σύμφωνα με δήλωση της αναφοράς για την εμπορία ανθρώπων “Trafficking in Persons Report”, τα θύματα αυτά προέρχονται κυρίως από την Ανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τη Νιγηρία σημειώνει η Γραμμή 1109.
Η υπηρεσία δέχεται κλήσεις 24/7 και είναι ικανή να διαχειριστεί κλήσεις σχεδόν σε όλες τις γλώσσες. Οι ειδικοί χειριστές κλήσεων εξυπηρετούν στα Ελληνικά και τα Αγγλικά ενώ υπάρχει η δυνατότητα σύνδεσης με υπηρεσία τηλεδιερμηνείας με πρόσβαση σε 186 γλώσσες, 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα.
▲︎
Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας που υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμά ότι σήμερα, λίγο πριν ξεκινήσει ακόμη μια αθλητική φιέστα, 40 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν και εργάζονται σε συνθήκες δουλείας. Όσο τέσσερις Ελλάδες, μια ολόκληρη Καλιφόρνια, 13 και κάτι Κατάρ.
▲︎
Περισσότερες πληροφορίες για την Mission89 εδώ.
Ήμουν άμπαλος ως μικρός. Εξαιρετικά αποδοτικός στο να βάζω τα αυτογκόλ στις τυχαίες απόπειρες να παίξω ποδόσφαιρο -δεν συνέβη-, απίθανα απείθαρχος σε ομαδικά αθλήματα και με θέματα εξουσίας και υπακοής στους προπονητές σε μπάσκετ και βόλεϊ, θα με έβρισκες εξαιρετικό όμως στο μονόζυγο. Εκεί περνούσα το χρόνο μου, συχνά μάλιστα κρεμασμένος ανάποδα με τα πόδια κλειδωμένα γύρω από τη μπάρα. Ιδανική θέση για να βλέπεις τον κόσμο – ανάποδα.
Παραδομένος εσαεί στο ανάποδο και με αφορμή την πρόσφατη Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού για την Ανάπτυξη και την Ειρήνη – κάθε χρόνο, στις 6 Απριλίου – συμφώνησα ορθά με τον Ερίκ Καντονά που τον Ιανουάριο πριν τον νέο πόλεμο μίλησε κατά του Μουντιάλ 2022 και την βιομηχανία του αθλητισμού.
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν με ενδιαφέρει καθόλου το Μουντιάλ αυτό. Δεν είναι πραγματικό Μουντιάλ για εμένα. Το Κατάρ δεν είναι μια ποδοσφαιρική χώρα. Δεν είμαι εναντίον της ιδέας να φιλοξενηθεί αυτή η διοργάνωση σε μια χώρα που μπορεί να προωθηθεί και να αναπτυχθεί το ποδόσφαιρο, όπως συνέβη σε προηγούμενες δεκαετίες με τις ΗΠΑ και με τη Νότια Αφρική», είπε ο 55χρονος Γάλλος παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και τιμωρός των ηλιθίων σε κερκίδα και γήπεδο Καντονά σε συνέντευξη του στη Daily Mail.
«Στο Κατάρ δεν υπάρχει τίποτα, μόνο το χρήμα. Όλα γίνονται για τα λεφτά. Ο τρόπος που συμπεριφέρθηκαν και συμπεριφέρονται στους ανθρώπους που συμμετείχαν στην κατασκευή των γηπέδων είναι φρικτός. Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν. Και όμως εμείς θα πάμε να γιορτάσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο», πρόσθεσε. Γιατί ο αθλητισμός είναι πολλά. Είναι συγκίνηση, θρίαμβοι και βέβαια μια ακόμη ιδανική συνθήκη για να δημιουργηθούν δούλοι σε σκιώδη αφεντικά.
Με μια αρτιβιστική του κίνηση ο Γερμανός καλλιτέχνης Volker-Johannes Trieb θέλησε να υπενθυμίσει το έγκλημα στα θεμέλια των σταδίων της επόμενης μεγάλης γιορτής. O Trieb τοποθέτησε 6500 ξεφούσκωτες μπάλες έξω από το κτίριο της FIFA στην Ελβετία, μια για κάθε νεκρό εργάτη μετανάστη που έχασε τη ζωή τους στο Κατάρ εργαζόμενος στα κατασκευαστικά έργα για το παγκόσμιο κύπελλο τα τελευταία 12 χρόνια. «Σήμερα λένε ότι οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τις 15.000. Στο Μπαγκλαντές κάθε μέρα έχουν τουλάχιστον ένα φέρετρο από νεκρό εργάτη στο βωμό του Κατάρ», είπε o 55χρονος Trieb σε συνέντευξη του στην 11freunde. Επάνω στις μπάλες το μήνυμα του είναι καίριο. «Συνείδηση του κόσμου, είσαι μια κηλίδα ντροπής», γράφει ο Trieb φέρνοντας στο φως μια ακόμη ανομολόγητη πλευρά των σπορ όπου οι άνθρωποι πεθαίνουν ή εξαφανίζονται υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, κομμάτι στην αλυσίδα παραγωγής της σύγχρονης δουλείας που υπολογίζεται ότι μετράει 40 εκατομμύρια θύματα ανάμεσα μας. Ζωές ως δούλοι, πάντα αόρατες όταν ο αγώνας ξεκινήσει.
Η άθληση κάνει καλό – όταν δεν σε σκοτώνει.
Πρόσφατο ρεπορτάζ του Guardian αποκάλυψε ότι περισσότεροι από 6.500 εργάτες από την Ινδία, το Πακιστάν, το Νεπάλ, το Μπανγκλαντές και τη Σρι Λάνκα πέθαναν από το 2010 μέχρι και το 2020 στο Κατάρ, νεκροί από τις συνθήκες δουλείας και καταναγκαστικής εργασίας για να δημιουργήσουν την επόμενη μεγαλόσχημη φιέστα ποδοσφαίρου της FIFA, το Μουντιάλ 2022 που αν ήθελε να καθιερωθεί και ως το πιο εν δυνάμει στοιχειωμένο, θα μπορούσε.
Όπως ισχύει πάντα, ο αριθμός των νεκρών εργαζομένων εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος γιατί στα αρχεία δεν έχουν καταγραφεί πληροφορίες για εργάτες από Φιλιππίνες και Κένυα σημειώνει η ιστοσελίδα. Πολλοί από αυτούς τους θανάτους στα θεμέλια του κατασκευαστικού οργίου στο Κατάρ – επτά νέα γήπεδα, δεκάδες κτίρια και άλλες κατασκευές, νέο αεροδρόμιο, δρόμοι, συστήματα μέσων μαζικής μεταφοράς, ξενοδοχεία και μια «νέα πόλη» στο πορτφόλιο – δεν έχουν χαρακτηριστεί εργατικά δυστυχήματα, αλλά σύμφωνα με την οργάνωση για τα εργατικά δικαιώματα FairSquare Projects, οι άνθρωποι αυτοί εργάζονταν στα έργα υποδομών.
Πιο συγκεκριμένα 37 θάνατοι συνδέονται απευθείας με την κατασκευή γηπέδων, ενώ ανάμεσα στα αίτια θανάτου που έχουν καταγραφεί είναι πολλαπλά τραύματα έπειτα από πτώση από ύψος, ασφυξία λόγω απαγχονισμού. Στις περισσότερες περιπτώσεις κανείς δεν μπορεί να ξέρει γιατί τα σώματα των εργατών εντοπίζονται μέρες μετά, η αποσύνθεση έχει ήδη ξεκινήσει. Υπολογίζεται ότι περίπου 2 εκατομμύρια ξένοι εργάτες έχουν βρεθεί στη χώρα για να χτίσουν το σκηνικό μιας διοργάνωσης που αναδεικνύει με τον πλέον εύλογο τρόπο ότι ο αθλητισμός έχει γίνει πεδίο δράσης εμπορίας ανθρώπων. Μπορεί η επιτροπή διοργάνωσης του παγκόσμιου κυπέλλου στο Κατάρ να εξέφρασε «βαθιά λύπη για τις τραγωδίες αυτές» υποστηρίζοντας ότι διεξάγονται ενδελεχείς έρευνες για το θέμα όμως η σχέση αθλητικών διοργανώσεων με τα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων είναι ανησυχητική.
«Όταν σκεφτόμαστε μεγάλα αθλητικά γεγονότα όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το Παγκόσμιο Κύπελλο και το Super Bowl, σκεφτόμαστε ιστορίες θριάμβου και υπέρβασης, τέτοιες ιστορίες και εικόνες επιλέγουμε να θυμόμαστε. Ωστόσο, δεν μπορούμε πλέον να αγνοούμε τη σκιώδη πλευρά αυτών των εκδηλώσεων που συμβάλουν στην εμπορία ανθρώπων», έγραψε σε άρθρο γνώμης στο ESPN το 2018 ο ακαδημαϊκός στο τμήμα DeVos Sport Business Management στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα και αθλητικογράφος Richard E. Lapchick.
«Η εμπορία ανθρώπων, γνωστή ως σύγχρονη δουλεία, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εγκληματική δραστηριότητα στον κόσμο και αποτελεί βιομηχανία αξίας 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Η εμπορία ανθρώπων λαμβάνει χώρα όλο το χρόνο και παγκοσμίως, από μεγάλες πόλεις έως μικρές κωμοπόλεις, και μπορεί να κορυφωθεί κατά τη διάρκεια μεγάλων εκδηλώσεων. Εκδηλώσεις που προσελκύουν μεγάλο κοινό και μεγάλο αριθμό ξένων δημιουργούν περιβάλλοντα ιδανικά για τη δράση των κυκλωμάτων που διακινούν ανθρώπους. Οι κορυφαίες αθλητικές διοργανώσεις είναι εκτεθειμένες στο human trafficking. Πολλοί πιστεύουν, αν και δεν έχει ποτέ τεκμηριωθεί επίσημα, ότι το Super Bowl είναι η μεγαλύτερη φιέστα εμπορίας ανθρώπων στον κόσμο», υποστηρίζει.
Μπορεί οι ομοσπονδιακές αρχές των ΗΠΑ να ενισχύουν περιπολίες για τον εντοπισμό των διακινητών και των θυμάτων τους στο παρασκήνιο του αθλητισμού ωστόσο «τα ζητήματα εμπορίας ανθρώπων γύρω από τα Παγκόσμια Κύπελλα Ποδοσφαίρου του 2018 και του 2022 είναι αποκαρδιωτικά».
«Τα τρία προηγούμενα Παγκόσμια Κύπελλα – στη Βραζιλία, τη Νότια Αφρική και τη Γερμανία – είχαν πανεθνικές εκστρατείες κατά της εμπορίας ανθρώπων με στόχο την εκπαίδευση των φιλάθλων σχετικά με τις επιπτώσεις της εμπορίας ανθρώπων. Αντί να δημιουργήσει μια τέτοια εκστρατεία το 2018, η Ρωσία δημιούργησε την ιδανική κατάσταση για τους πιθανούς διακινητές. Υιοθέτησε πολιτικές που αποσκοπούσαν στο κλείσιμο καταφυγίων που βοηθούσαν τα θύματα εμπορίας ανθρώπων, είχε ελάχιστους νόμους κατά της εμπορίας ανθρώπων και η χώρα χαλάρωσε τους περιορισμούς για τη χορήγηση βίζας κατά την περίοδο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με μακρά ιστορία διακίνησης Νιγηριανών στη Ρωσία, οι Νιγηριανοί αξιωματούχοι και η υπηρεσία της κυβέρνησης της Νιγηρίας για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων απέτρεπαν τους πολίτες τους από ταξίδια στη Ρωσία κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου», γράφει ο Lapchick.
Αναφερόμενος στο Κατάρ υπερτονίζει: «Κάποια στιγμή, υπήρχε ένας θάνατος την ημέρα στα εργοτάξια για Μουντιάλ 2022».
Η εμπορία ανθρώπων αφορά άντρες, γυναίκες, παιδιά, έφηβους, τους πάντες που επιτήδεια κυκλώματα μπορούν να αποπλανήσουν, απαγάγουν, εκβιάσουν ή απλά παραμυθιάσουν για να γίνουν σοδειά από σάρκες που εκμεταλλεύονται οι βαρόνοι του human trafficking.
Προϊόν προς πώληση έγινε στις ΗΠΑ και ο Moninda Marube που έπεσε θύμα εμπορίας ανθρώπων στην προσπάθεια του να ξεφύγει από τη φτώχεια και το κακό πολιτικό κλίμα στην πατρίδα του την Κένυα. Ο Marube βρέθηκε στη Γη της Επαγγελίας ως υποσχόμενος δρομέας και κάπου βρέθηκε στο δρόμο του ένας ατζέντης, ο επόμενος δυνάστης του. Ο Marube βρέθηκε χωρίς διαβατήριο, βίζα, χαρτιά, σε ένα δωμάτιο με άλλους νέους δρομείς που ο ατζέντης εκμεταλλευόταν με παράνομους αγώνες παρακρατώντας το μεγαλύτερο μέρος των κερδών ως νταβατζής και προαγωγός δρομέων και αθλητών, συνεχιστές των δούλων του 19ου αιώνα με ταλέντο στα πόδια. Η ιστορία του Marube είχε ευτυχή κατάληξη, κάποιοι τον φυγάδευσαν σε άλλη πολιτεία και ζει, η Sylvia King επίσης.
Η King ήταν 15 ετών όταν κάποιος της πρότεινε μια ευκαιρία για μια πλουσιότερη ζωή. Κορίτσι φτωχής οικογένειας η King αποδέχθηκε την πρόσκληση μιας γυναίκας να πάει να εργαστεί μια μέρα εκτός πόλης της για να κερδίσει χρήματα και να φροντίσει τον εαυτό της και τη μητέρα της. Η King ήταν ένα κανονικό κορίτσι που στο σχολείο της στη Gardena, η πρόταση ήταν μια ευκαιρία να φύγει από τη μονοτονία της εφηβείας της στην επαρχία των ΗΠΑ και είπε ναι, δεν ήξερε πού θα πήγαινε ή τι θα έκανε όταν έφτανε εκεί, είχε όμως εξασφαλίσει την δέσμευση ότι μετά από ένα 24ωρο θα επέστρεφε πίσω.
Η έφηβη επιβιβάστηκε σε ένα λεωφορείο της Greyhound με προορισμό το Τέξας και έτσι ξεκίνησε η οδύσσεια της στο εμπόριο σεξ με τους σωματέμπορους να τη μεταφέρουν από ξενοδοχεία σε κομμωτήρια και σε σπίτια μετρώντας πελάτες επάνω της. Η ιστορία της ζωής της για δέκα περίπου χρόνια.
Στα 28 της πια η King, μητέρα πλέον δύο παιδιών που δεν θα γνωρίσουν ποτέ τον πατέρα τους, οι πελάτες δεν φορούσαν προφυλακτικό συνήθως άλλωστε, επέζησε της κόλασης και την αφηγείται σε ένα κοινοτικό κέντρο, ένα καταφύγιο για θύματα εμπορίας. Ένα από τα πολλά που βοήθησε να υπάρχει ο επικεφαλής της πρωτοβουλίας του NFL κατά της εμπορίας ανθρώπων στο Super Bowl, Kevin Malone.
Ένας από τους πιο μάχιμους στον αγώνα κατά της δουλείας στον αθλητισμό στις ΗΠΑ και με έκδηλο θρησκευτικό πρόσημο στην ατζέντας του, ο πρώην γενικός διευθυντής των Los Angeles Dodgers, Kevin Malone, συνιδρυτής της ΜΚΟ U.S. Institute Against Human Trafficking (Ινστιτούτο κατά της Εμπορίας Ανθρώπων των ΗΠΑ) για να καθαρίσει τον αθλητισμό από τους «σατανάδες» – τα λόγια δικά του σύμφωνα με πορτρέτο του στους Los Angeles Times καθώς ο πρώην παράγοντας του αθλητισμού Malone βρήκε στη θρησκεία και τον Θεό καταφύγιο μετά την πτώση από το αξίωμα του στη διοίκηση της ομάδας Dodgers.
Aυτός που το 1998 διοικούσε τους Dodgers και ως γενικός διευθυντής αναφερόταν στον μεγιστάνα των παλιών media και χρηματοδότη της ομάδας Rupert Murdoch. Τρία χρόνια μετά, το 2001, ένας οπαδός τον χλεύασε και ο Malone του πρότεινε να πιαστούν στα χέρια για να λύσουν τις διαφορές τους ή τουλάχιστον αυτό ισχυρίστηκε. Η ομάδα θέλοντας να περιορίσει το σκάνδαλο ζήτησε από τον Malone την παραίτηση του και έτσι ο νέος σταυροφόρος κατά της εμπορίας ανθρώπων στις ΗΠΑ βρέθηκε από την κορυφή του κόσμου του μπέιζμπολ στην εξορία.
Η θρησκεία βέβαια τον πυροδότησε. Ο Malone από πάντα συμμετείχε σε εκκλησιαστικές ομάδες, προσκαλούσε πάστορες να τον συνοδεύσουν στη σουίτα του και σε παλιότερη συνέντευξη του σε χριστιανικό περιοδικό, μιλώντας για το μπέιζμπολ, είπε ότι το άθλημα «είχε καταληφθεί τόσο πολύ από τη δύναμη, το χρήμα και την απληστία που ελεγχόταν από τον Σατανά». Ας είναι. Στα 64 του πλέον, ο Malone λέει ότι το μόνο παιχνίδι που τον ενδιαφέρει να νικήσει είναι η μάχη ενάντια στην εμπορία ανθρώπων και αυτό είναι θεμιτό.
Η επιφοίτηση, ή τουλάχιστον όσο πιο κοντά σε αυτήν βρέθηκε ποτέ ο Μalone συνέβη όταν συνόδευσε έναν φίλο του, τον πάστορα Τσαν σε ταξίδι του στην Ταϊλάνδη. Εκεί ο πρώην αθλητικός παράγοντας γνώρισε μικρά παιδιά, κορίτσια που είχαν διασωθεί από σωματέμπορους, μερικά μόλις στην αρχή της εφηβεία τους. Ο Μalone, πατέρας με κόρες, αποφάσισε ότι πρέπει να αναλάβει δράση κατά της σωματεμπορίας. Στα μικρά παιδιά της Ταϊλάνδης είδε τα παιδιά του και έτσι αφοσιώθηκε στο νέο του σπορ, αυτό της μάχης κατά της σύγχρονης δουλείας από το 2016.
Ανάμεσα στις δράσεις του και η Polaris Project που συντηρεί καταφύγιο αγοριών που έχουν πέσει θύματα εμπορίας στο σεξ – το 7,5% των περιπτώσεων εμπορίας ανθρώπων στο σεξ που αναφέρθηκαν το 2020 αφορούσαν άνδρες θύματα.
Με τις ευλογίες του Τραμπ το 2019, ο Malone έγινε μέλος επίλεκτης ομάδας ειδικών για να δημιουργηθούν μηχανισμοί και στρατηγικές καταπολέμησης του human trafficking από τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες και το Κογκρέσο και το 2020, συμμετείχε σε σύνοδο κορυφής του Λευκού Οίκου για το θέμα.
Για τον ίδιο, η σύνδεση μεταξύ του Super Bowl και της εμπορίας ανθρώπων είναι δεδομένη ακόμη και όταν οι ερευνητές θεωρούν σε μεγάλο βαθμό ότι τα εμπειρικά στοιχεία δεν υποστηρίζουν ότι πραγματικά συμβαίνει κάτι τέτοιο.
«Το human trafficking δεν είναι πρόβλημα μόνο του Super Bowl. Aφορά σε κάθε αθλητική εκδήλωση και φιέστα συγκεντρώνονται ομάδες ανδρών. Θα μπορούσε να είναι το NASCAR. Θα μπορούσε να είναι ένας αγώνας πυγμαχίας στο Λας Βέγκας ή ένα επιχειρηματικό συνέδριο», είπε στους Los Angeles Times. Εμπορία ανθρώπων και πατριαρχία, τσεκ.
Όμως πρόσφατη έρευνα αναφέρει ότι η σύνδεση του Super Bowl με το εμπόριο ανθρώπων είναι ένας μύθος φτιαγμένος από και για τις συντηρητικές και καθόλου sex positive δημογραφικές ομάδες των ΗΠΑ. Είναι fake news.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Anti-Trafficking Review από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν και του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, χρησιμοποίησε εμπειρικά στοιχεία για να διορθώσει το αφήγημα καλλιεργώντας μια επιφυλακτική και κριτισική στάση απέναντι στον Malone και τους πάντα θρησκευόμενους ακολουθους του.
«Η τεκμηριωμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης είναι ζωτικής σημασίας. Το κοινό μαθαίνει για την εμπορία ανθρώπων κυρίως μέσα από τις ιστοσελίδες και την τηλεόρασηω των μέσων ενημέρωσης», είπε η συν-συγγραφέας της μελέτης, Annie Hill, επίκουρη καθηγήτρια ρητορικής και γραφής στο UT Austin.
Η ίδια και η ομάδα της εξέτασαν 55 επιστημονικά άρθρα σχετικά με τις αθλητικές εκδηλώσεις και την εμπορία ανθρώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση. Τα στοιχεία έδειξαν ότι οι διαδικτυακές διαφημίσεις για σεξ όντως πολλαπλασιάζονται με αφορμή μια σειρά από μεγάλα γεγονότα -αθλητικά, επιχειρηματικά, μουσικά- γενικά, το Super Bowl δεν είχε καμία αξιοσημείωτη διαφορά για να διεκδικήσει τον τίτλο Βασιλιάς του Human Trafficking στον αθλητισμό. Παραδόξως, τα στοιχεία κατέδειξαν μείωση της διαθεσιμότητας πελατών κατά τη διάρκεια ορισμένων αθλητικών εκδηλώσεων, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
«Το κύριο συμπέρασμά μας ήταν ότι τα διαθέσιμα εμπειρικά στοιχεία δεν υποστηρίζουν αιτιώδη σχέση μεταξύ των Super Bowls και της εμπορίας ανθρώπων για σεξ», συμπλήρωσε.
«Η σύνδεση των αθλητικών εκδηλώσεων και της εμπορίας ανθρώπων αντανακλά ευρύτερα αφηγήματα για τη σεξουαλικότητα και τη σεξουαλική εκμετάλλευση που απεικονίζουν τους άνδρες ως επιθετικούς και predators και τις γυναίκες ως θύματα που χρειάζονται διάσωση ή ως εγκληματίες που πρέπει να συλληφθούν», αναφέρει η επιστημονική ομάδα.
Όταν ασχολείσαι με τον αθλητισμό, όταν παθιάζεσαι με το παιχνίδι, έχεις όνειρα και τα όνειρα είναι η πιο εύκολη στρατηγική αποπλάνησης. Κάθε επίδοξος νεαρός παίκτης στο ποδόσφαιρο θέλει να είναι ο επόμενος Μέσι ή Ρονάλντο. Να αφήσει πίσω τα τα σκονισμένα ή λασπωμένα αυτοσχέδια γήπεδα ποδοσφαίρου της γειτονιάς του για τα λαμπερά φώτα του Nou Camp, του Bernabeu ή του Old Trafford. Βέβαια, το ταλέντο από μόνο του δεν θα σε οδηγήσει πουθενά. Χρειάζεσαι τύχη, χρειάζεσαι διασυνδέσεις και καλή κρίση για να πάρεις σημαντικές αποφάσεις.
Σαν αυτή του Matthew Edafe, θύμα εμπορίας ανθρώπων και επίδοξος ποδοσφαιριστής. Όπως σχεδόν κάθε άλλος έφηβος, το να παίζει επαγγελματικό ποδόσφαιρο του φαινόταν ένας ιδανικός τρόπος να εκτονώνει το πάθος του και να κερδίζει χρήματα. Αυτό δεν θα το έλεγε ποτέ δουλειά. Άλλωστε είχε ταλέντο για να φύγει από τον απελπιστικό κύκλο της φτώχειας στη Νιγηρία για τη μακρινή Ευρώπη με τα συμβόλαια και τις ακαδημίες, τους συνδέσμους, τις φιέστες και τους ομίλους. Εκεί που αναδείχθηκε η αξία άλλων σαν αυτόν. Άλλωστε η Νιγηρία έχει αναδείξει γενιές αστέρων του ποδοσφαίρου που είναι πλέον γνωστοί σε όλο τον κόσμο. Jay Jay Okocha, Sunday Oliseh, Samson Siasia, Celestine Babayaro, Nwankwo Kanu, John Obi Mikel. Γιατί όχι αυτός;
Ο Edafe είχε ακατέργαστο ποδοσφαιρικό ταλέντο και η μητέρα του προτιμούσε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα που είχε αποταμιεύσει η οικογένεια για τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο ώστε να γίνει γιατρός ή δικηγόρος, ίσως λογιστής. Τα σχέδια της ανατράπηκαν όταν στην επαρχιακή πόλη τους εμφανίστηκε ένας τύπος που ισχυριζόταν ότι ήταν ατζέντης παικτών. Οδηγούσε ένα μεγάλο αυτοκίνητο. Έλεγε ότι γνώριζε πολλούς σημαντικούς ανθρώπους και ότι είχε πάει άλλους νεαρούς παίκτες στην Ευρώπη, ήταν δύσκολο να αγνοήσει κανείς αυτά που έλεγε.
«Μου έδειξε κάποιες φωτογραφίες. Δεν ξέρω πώς το κάνουν αυτό -ίσως είναι Photoshop» λέει στο ιστολόγιο της ΜΚΟ Mission89 κατά του sports trafficking στην Αφρική. «Σου φέρνουν ένα έγγραφο που λέει ότι θέλουν να πάρουν 30 νέους παίκτες στο εξωτερικό- ότι για το πρώτο κιόλας παιχνίδι που θα παίξεις, οποιοδήποτε παιχνίδι, δοκιμαστικό ή οτιδήποτε άλλο, θα σου δώσουν 2.000 δολάρια. Όταν υπογράψεις το συμβόλαιο θα αρχίσεις να κερδίζεις από 10.000 έως 20.000 δολάρια. Το μόνο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό κατά τη διάρκεια όλων αυτών είναι η συναλλαγματική ισοτιμία από δολάρια σε [νιγηριανά] νάιρα. Δεν αναρωτιέσαι.» Ναι, φαντάζεσαι.
«Οι Αφρικανοί έχουν ανατραφεί να σέβονται και να μην αμφισβητούν τους μεγαλύτερους. Οι μεγαλύτεροι δεν πρέπει να λένε ψέματα. Οι γέροντες υποτίθεται ότι είναι το παράδειγμα της γνώσης, της ειλικρίνειας και της σοφίας. Το ερώτημα λοιπόν είναι, πώς θα μπω σε αυτή τη λίστα των 30 παικτών; Στη συνέχεια, ο ατζέντης προτείνει μια “συνεισφορά” συμμετοχής η οποία κυμαίνεται από 2200 δολάρια έως 5000 δολάρια ΗΠΑ. Οι άνθρωποι που είναι απελπισμένοι, τότε γίνονται πιο απελπισμένοι και πουλάνε την περιουσία τους, την οικογενειακή γη, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα των γονιών τους, για να μπουν σε αυτή την ομάδα. Αλλά ο ατζέντης λέει ότι είναι προγραμματισμένο να παίξουμε περίπου 30 παιχνίδια, οπότε θα πάρετε πίσω τα χρήματα και ακόμη περισσότερα», συνεχίζει.
Ο Edafe έκανε αυτό που θα έκανε οποιοσδήποτε στη θέση του. Φτωχός, απελπισμένος, με όνειρο να παίξει τη μπάλα που αγαπάει όπως την αγαπάει πίστεψε. Του είπαν ότι μόλις πλήρωνε το απαιτούμενο ποσό, θα ταξίδευε στην Ισπανία με την “ομάδα” άλλων νεαρών Νιγηριανών με ταλέντο στο γήπεδο. Θα τον περίμεναν αγώνες και δοκιμαστικό με μια ομάδα της δεύτερης κατηγορίας της Ισπανίας. Αυτή ήταν η μεγάλη ευκαιρία. Δεν έπρεπε να δειλιάσει.
Το ταξίδι βέβαια έγινε και ήταν πολύ σύντομο. Edafe και άλλη 22 νέοι που είχαν πληρώσει τη «συμμετοχή» βρέθηκαν στο Πράσινο Ακρωτήριο. Εκεί κάποιοι λευκοί άνδρες πέρασαν για να παρακολουθήσουν την προπόνηση τους. Έφυγαν χωρίς να μιλήσουν στα παιδιά. Το ίδιο έκανε και ο ατζέντης. Οι νέοι, λίγες μέρες μετά βρέθηκαν χωρίς στέγη -το ξενοδοχείο που ήταν και μπουρδέλο τους πέταξε στο δρόμο- και χωρίς οποιαδήποτε συμφωνία ή παιχνίδι κλεισμένο, κανένας δεν θα τους περίμενε σε καμία Ισπανία ποτέ. Χωρίς λεφτά. Κανένας ατζέντης πουθενά.
Ο Edafe έμεινε στο Πράσινο Ακρωτήριο για 11 μήνες. Άστεγος, έκανε ό,τι μπορούσε μέχρι να καταφέρει να επιστρέψει με πλοίο στη Νιγηρία με πλοίο.
«Ήμουν 20 ετών σε μια ξένη χώρα. Μετά μάθαμε ότι αυτό συμβαίνει συχνά», λέει.
▲︎
Δεν υπάρχουν ακριβή στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των παικτών από χώρες του Τρίτου Κόσμου που εξαπατήθηκαν και έμειναν στην Ευρώπη – το εμπόριο είναι παράνομο, οι παίκτες δεν είναι εγγεγραμμένοι και συχνά ντρέπονται για την κατάστασή τους.
Αυτοί που φτάνουν στην Ευρώπη μέσω των αθέμιτων υποσχέσεων των ατζέντηδων ή των ιδιωτικών ακαδημιών προπονητών που ισχυρίζονται ότι έχουν σχέσεις με ευρωπαϊκούς συλλόγους συνήθως καταλήγουν στα αζήτητα, αν δεν πέσουν θύμα επιπλέον εκμετάλλευσης από άλλους επιτήδειους.
Σύμφωνα με ορισμένους παρατηρητές, οι επαγγελματικοί σύλλογοι στην Ευρώπη γνωρίζουν το έγκλημα και τη διαφθορά στη στρατολόγηση παικτών που είναι πλέον συστημική.
Το φαινόμενο οργιάζει στη Νιγηρία, τη Γκάνα, το Καμερούν, το Μάλι και την Ακτή Ελεφαντοστού. Τα όνειρα που πωλούνται και οι διαδρομές που ακολουθούνται είναι παρόμοιες με αυτές της εμπορίας ανθρώπων που συνήθως συνδέονται με την πορνεία και την παράνομη μετανάστευση. Αυτό είναι μια ακόμη πανδημία, το sports trafficking.
Σύμφωνα με τη ΜΚΟ πρόκειται για ένα διεθνές κύκλωμα εμπορίας ανθρώπων όπου αθλητικοί νέοι πωλούνται σαν τα βοοειδή. Παιδιά και έφηβοι που πηγαίνουν από χώρες της υποσαχάριας ζώνης στο Μαρόκο, την Τυνησία και την Αίγυπτο πιστεύοντας ότι πάνε στη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία ή τη Βρετανία και τελικά βρίσκονται στη Σερβία, την Κροατία, τη Ρουμανία ή την Πολωνία, όπου είναι πολύ πιο εύκολο να πάρεις άδεια εργασίας. Αλλά η αγορά εξαπλώνεται. Ηνωμένες Πολιτείες, Ασία, παντού «οι ποδοσφαιριστές αγοράζονται και πωλούνται όπως τα βοοειδή» ξανά και ξανά, ακριβώς όπως είχε πει ο Roger Blanpain, δικηγόρος και πρώην επικεφαλής Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαιριστών, FIFPro. «Αυτό ισοδυναμεί με εμπορία ανθρώπων. Σε όλα τα επίπεδα».
Η κλίμακα του εγκλήματος που συμβαίνει όσο οι ιαχές γεμίζουν στάδια και κερκίδες είναι αποκαρδιωτική, ετερόκλητη, σκληρή. Όπως και να έχει, αυτό το ντέρμπι αξίζει να κερδηθεί.
Η εμπορία ανθρώπων είναι μια μορφή σύγχρονης δουλείας, όπου άνθρωποι παράγουν κέρδος από την εκμετάλλευση και τον έλεγχο που ασκούν εις βάρος άλλων ανθρώπων αναφέρει η Γραμμή Πληροφόρησης για την Εμπορία Ανθρώπων – 1109, μία πρωτοβουλία της Α21 στην Ελλάδα.
Τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων προέρχονται από διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες. Ανάμεσά τους μπορεί να είναι γυναίκες, παιδιά και άντρες που εξωθούνται στη βιομηχανία του σεξ, που εξαναγκάζονται ή εξαπατώνται σε σεξουαλικές πράξεις με σκοπό το κέρδος.
Περιλαμβάνεται οποιοσδήποτε εξαναγκάζεται σε διάφορες μορφές «εργασίας ή υπηρεσιών», όπως οι οικιακοί βοηθοί που τις κρατούν σε σπίτια, οι ζητιάνοι στο δρόμο, ή οι εργάτες σε χωράφια που εξαναγκάζονται να δουλεύουν χωρίς τη θέλησή τους. Οι κοινοί παρονομαστές σε κάθε ένα από αυτά τα σενάρια, είναι ο εξαναγκασμός, η εξαπάτηση, η απειλή και η βία που χρησιμοποιούνται για να ασκείται έλεγχος στους ανθρώπους, με σκοπό το κέρδος.
Η Ελλάδα είναι γνωστή ως «το κέντρο της εμπορίας ανθρώπων στην Ευρώπη» ως βασική χώρα διέλευσης και προορισμού για τα θύματα. Επιπλέον η Ελλάδα αποτελεί την κύρια είσοδο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς συγκεντρώνει το 90% των περιπτώσεων παράνομης μετανάστευσης στην Ευρώπη. Τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων μεταφέρονται συχνά από τους διακινητές τους, στο εσωτερικό της χώρας ή κατά μήκος των συνόρων, για να αποφευχθεί ο εντοπισμός τους.
Η εμπορία ανθρώπων είναι ένα καλά κρυμμένο έγκλημα στην Ελλάδα, καθώς οι περισσότεροι πολίτες αγνοούν τη σκληρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συμβαίνει στην ίδια την πόλη τους τονίζει η ΜΚΟ.
Περίπου 20.000 γυναίκες, ανάμεσά τους και 1.000 κοπέλες ηλικίας από 13-15, βρίσκονται παγιδευμένες στη βιομηχανία του σεξ στην Ελλάδα. Σύμφωνα με δήλωση της αναφοράς για την εμπορία ανθρώπων “Trafficking in Persons Report”, τα θύματα αυτά προέρχονται κυρίως από την Ανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τη Νιγηρία σημειώνει η Γραμμή 1109.
Η υπηρεσία δέχεται κλήσεις 24/7 και είναι ικανή να διαχειριστεί κλήσεις σχεδόν σε όλες τις γλώσσες. Οι ειδικοί χειριστές κλήσεων εξυπηρετούν στα Ελληνικά και τα Αγγλικά ενώ υπάρχει η δυνατότητα σύνδεσης με υπηρεσία τηλεδιερμηνείας με πρόσβαση σε 186 γλώσσες, 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα.
▲︎
Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας που υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμά ότι σήμερα, λίγο πριν ξεκινήσει ακόμη μια αθλητική φιέστα, 40 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν και εργάζονται σε συνθήκες δουλείας. Όσο τέσσερις Ελλάδες, μια ολόκληρη Καλιφόρνια, 13 και κάτι Κατάρ.
▲︎
Περισσότερες πληροφορίες για την Mission89 εδώ.
