Το Πάρκο Δρακόπουλου είναι σήμα κατατεθέν για τη γειτονιά των Πατησίων, καθώς σε αυτό έχουν μεγαλώσει αρκετές γενιές, όπως κι εγώ. Το τελευταίο διάστημα υπάρχουν μόνιμα αστυνομικές δυνάμεις στην είσοδο του πάρκου, επειδή οι κάτοικοι εναντιώθηκαν στην ανάπλαση που θα το μετατρέψει σε «έναν καταπράσινο κοινόχρηστο χώρο».

Για χρόνια είναι σημείο συνάντησης, σημείο έρωτα, σημείο ανεμελιάς και κυρίως σημείο ανάσας. Υπάρχουν ιστορίες για όλες τις “πρώτες φορές” που έχουν εγγραφεί ως αναμνήσεις στους περίοικους. Τα πρώτα βήματα αρκετών συμμαθητών μου, ηπρώτη φορά που κάναμε ποδήλατο, το πρώτο φιλί, η πρώτη κοπάνα, όλα συνέβαιναν εκεί.

Προσωπικά θυμάμαι το πάρκο σε δύο φάσεις της ζωής μου στην εφηβεία και στην καραντίνα. Στην πρώτη ήταν το σημείο συνάντησης μετά το σχολείο και πριν το φροντιστήριο. Όταν άνοιγε ο καιρός καλοσωρίζαμε το καλοκαίρι με σιρόπι σοκολάτας και σαντιγί να συνοδεύουν το σοκολατένιο παγωτό που τρώγαμε σε κάποιο από τα παγκάκια κάτω από τη σκιά των φυτεμένων από τους κατοίκους δέντρων.

Το παγωτό ήταν σικάγο από το ζαχαροπλαστείο της “Χαράς” που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το πάρκο. Ε ναι, μιλάμε για κομβικό σημείο!

Την εποχή της καραντίνας το πάρκο, όπως και κάθε πάρκο της Αθήνας, πήρε ξανά ζωή. Άνθρωποι όλων των ηλικιών συναντιόντουσαν για να κοινωνικοποιηθούν, να γελάσουν και να παίξουν! Δεκάδες τράπουλες και πούλια από το τάβλι ξεπηδούσαν σε κάθε γωνιά. Η πράσινη πατησιώτικη όαση είχε μετατραπεί σε ενήλικη χαρά την οποία πάντα συντρόφευαν τα αδέσποτα ζώα της γειτονιάς που πρόσεχαν οι κάτοικοι.

Κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού νομίζω ότι το συναισθηματικό δέσιμο με τον χώρο έγινε πιο δυνατό για τους περισσότερους. Ήταν το καθημερινό σημείο αναφοράς που είχε γίνει χώρος διαφυγής από τους τέσσερις -κίτρινους από το καυσαέριο- τοίχους, δίνοντας την απαραίτητη ψυχολογική ανάταση εν μέσω καραντίνας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι άνα διαστήματα είχαν πραγματοποιηθεί διάφορες συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις αλλά και φεστιβάλ στο συγκεκριμένο πάρκο.

Η κατάσταση του Πάρκου

Ο πνεύμονας πρασίνου των Πατησίων έχει αφεθεί στην τύχη από τον δήμο για παραπάνω από μία δεκαετία. Η βικτωριανού τύπου βίλα καταστράφηκε μετά την πυρκαγιά του 2009 και η εικόνα του πάρκου γινόταν όλο και χειρότερη χρόνο με τον χρόνο. Οι κάτοικοι από την ίδια χρονολογία μέχρι και το προηγούμενο διάστημα φύτευαν δέντρα και περιποιούνταν την βλάστηση.

Εξαιρουμένων των δέντρων, το υπόλοιπο μέρος έμοιαζε να έχει εγκαταλειφθεί πλήρως. Όποιο πάρκο δεν βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, αφήνεται και μαραζώνει, αν δεν υπάρξουν πρωτοβουλίες από τους κατοίκους της εκάστοτε περιοχής. Αν γινόταν viral ή πόλος έλξης για τους τουρίστες σίγουρα δεν θα ήταν σε αυτή την κατάσταση.

Ωστόσο, οι άνθρωποι ήταν ο πυρήνας του και όχι το ίδιο το μέρος. Αυτός είναι και ο λόγος που ποτέ δεν εγκαταλείφθηκε πλήρως.

Ποιο είναι το Πάρκο Δρακόπουλου;

Οι αδελφοί Δρακόπουλοι το 1921 αγόρασαν το κτήμα και έκτισαν την χαρακτηριστική βίλα μαζί, το εργοστάσιο με κάποια βοηθητικά κτίρια. Τη δεκαετία του ’50 σταμάτησε η παραγωγή και η περιουσία κληροδοτήθηκε από τον Αθηνόδωρο Δρακόπουλο το 1977 στον Ερυθρό Σταυρό «για κοινωφελείς σκοπούς». Το 1983 ο χώρος χαρακτηρίζεται κοινόχρηστο πράσινο, τα κτίρια διατηρητέα και αργότερα διαµορφώνεται πάρκο έξι στρεµµάτων.

Το 1991 τα κτίρια θα αποχαρακτηριστούν από την τότε αναπληρώτρια υπουργό Πολιτισμού Α. Ψαρούδα-Μπενάκη, ενώ την περίοδο 1995-1998 θα εγκατασταθεί στη βίλα του κτήματος, κέντρο περίθαλψης ασθενών με AIDS, το οποίο και έπειτα θα εγκαταλειφθεί.

Το 2003 µε υπουργική απόφαση αποχαρακτηρίζεται µέρος της έκτασης για να οικοδοµηθεί. Νωρίτερα, το 1997, ο τότε πρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού, Ανδρέας Μαρτίνης, είχε μιλήσει για ανέγερση πολιτιστικού κέντρου. Διάφορα σχέδια ακούστηκαν κατά καιρούς μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα, που μετά τη σύμβαση παραχώρησης το πάρκο από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό πέρασε στον Δήμο Αθηναίων.

Τι συμβαίνει σήμερα

Στις αρχές του έτους βγήκε πάλι από το συρτάρι η υπόθεση της ανάπλασης από τον δήμαρχο Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη, υποσχόμενος «έναν καταπράσινο κοινόχρηστο χώρο» στα 4,5 από τα 9 στρέμματα της έκτασης. Οι κάτοικοι μετά την ανάπλαση θα δουν στο πάρκο συνολικά 7.603 νέα φυτά, ενώ θα διαμορφωθούν νέα παρτέρια με 1.145 πολυετή ποώδη φυτά, 5.200 θάμνους, 1.250 καλλωπιστικά αγρωστώδη και 8 δέντρα.

Οι υφιστάμενοι θάμνοι θα συντηρηθούν και θα ενισχύονται με επιπλέον φυτικό υλικό, ενώ θα απομακρυνθούν μόνο 2 δέντρα για λόγους ασφαλείας που κρίθηκαν επικίνδυνα. Επιπλέον, θα εγκατασταθεί ένα πλήρως αυτοματοποιημένο σύστημα ποτίσματος.

Οι υπόλοιπες παρεμβάσεις:

• Παιδική χαρά συνολικής έκτασης 370m2 τοποθετείται στρατηγικά κοντά στην είσοδο της Λ. Πορφύρα για λειτουργικούς λόγους.
• Το κεντρικό ευθύγραμμο μονοπάτι του πάρκου στρώνεται με κυβόλιθο με υπόβαση άμμου και όχι σκυροδέματος, διασφαλίζοντας έτσι τη διαπερατότητα του νερού της βροχής και τον αερισμό του εδάφους.
• Οι βατές περιοχές διαστρώνονται με πατημένη ψηφίδα που αποτελεί περατό από το νερό υλικό.
• Ο αστικός εξοπλισμός του πάρκου, όπως η ιστορική κρήνη, η πέργκολα, τα πέτρινα καθιστικά, η θεατρική σκηνή κ.λπ. διατηρούνται, συντηρούνται και αναδεικνύονται.
• Γίνεται τροποποίηση των υφιστάμενων πέτρινων τοιχίων σε καθιστικά.
• Γίνεται συντήρηση και επανατοποθέτηση καθιστικών πάγκων και εγκατάσταση νέων.
• Γίνεται έλεγχος, συντήρηση και ενίσχυση υφιστάμενου φωτισμού με σύγχρονα LED φωτιστικά χαμηλής κατανάλωσης .
• Προσθήκη οργάνων καλλισθενικής γυμναστικής με αντικραδασμικό δάπεδο.

Μετά την εκπόνηση μελέτης, ξεκίνησαν οι διαδικασίες της ανάπλασης, με την εγκατάσταση των συνεργείων στα τέλη του προηγούμενου μήνα.

Γιατί οι κάτοικοι εναντιώνονται στην ανάπλαση;

Όπως αναφέρουν οι κάτοικοι στην καταγγελία τους, η ανάπλαση προβλέπει το κόψιμο 90 δέντρων τα οποία έχουν φυτεύσει οι ίδιοι, αφού δεν περιλαμβάνονται στην φυτοτεχνική μελέτη που έχει γίνει, όπως υποστηρίζουν.

Άγχος έχει προκαλέσει η άγνωστη τύχη του πάρκου μετά την λήξη της οκταετούς σύμβασης μεταξύ του Ερυθρού Σταυρού και του δήμου Αθηναίων. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Ανάπλαση με συνοδεία αστυνομίας

Περνώντας έξω από το πάρκο μπορείτε να δείτε τις μόνιμα εγκατεστήμενες δυνάμεις της αστυνομίας και τις τσιμεντένιες βάσεις πάνω στις οποίες έχουν στηριχτεί λαμαρίνες που είναι τοποθετημένες περιμετρικά του πάρκου. Πόση προστασία χρειάζονται πια τα δέντρα στα Πατήσια σε σχέση με τα δέντρα που καίγονται;

Οι κάτοικοι των Πατησίων, όπως και οι κάτοικοι στις υπόλοιπες περιοχές του δήμου Αθηναίων, είναι σαφές ότι δεν ενθαρρύνουν πια τα έργα του δημάρχου Κώστα Μπακογιάννη, μετά την αποτυχία του “Μεγάλου Περίπατου” και φοβούνται την καταστροφή του υπάρχοντος τοπίου με το κόψιμο των δέντρων.

Οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις με συνοδεία κλούβας, σίγουρα, δεν βοηθούν να χτιστεί η εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτών και δήμου. Αντίθετα δημιουργούν ένα “πράσινο περιβάλλον” φόβου. Όπως φαίνεται, μέχρι να ολοκληρωθεί η ανάπλαση θα συνεχίζει να υπάρχει “ασφάλεια” για τα συγκεκριμένα φυτά και όχι για τα υπόλοιπα που καίγονται ανά την Ελλάδα.