Μόλις είδα το debate γύρω από την ανοησία που είπε ο κ. Θάνος Πλεύρης για την λέξη «μπάτσος». Δεν θα σταθώ στα συνωμοσιολογικά περί αποπροσανατολισμού της ελεύθερης γνώμης, στο ακαδημαϊκό-ελιτίστικο περί ελευθερίας της έκφρασης αλλά σε μια αντίφαση που μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση. 

Αυτοί που γιόρταζαν τα 50 χρόνια μεταπολίτευσης και την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία πριν έναν μήνα, και διαφήμιζαν πως ενωμένοι πάμε μπροστά, τώρα επαναφέρουν στην δημόσια συζητήση έναν πολύ «τζίζ» όρο γιατί ταυτίζεται με τις πιο σκοτεινές σελίδες της μεταπολίτευσης.  

Ο κ. Πλεύρης δεν είπε μια παρόλα γιατί του το σφύριξε κάποιος επικοινωνιολόγος, είπε μια παρόλα που την πιστεύει βαθύτατα. Από τότε που ψήφισε για πρώτη φορά.

Δεν είπε κάτι εν τη ρύμη του λόγου, είπε κάτι που θα ήθελε να δει να συμβαίνει γιατί πολύ απλά δεν πέρασε ποτέ του Μεταπολίτευση. Όπως και οι πρόγονοι του δεν πέρασαν ποτέ Διαφωτισμό. 

Τεχνικά μιλώντας, αυτός ο Αύγουστος δεν είναι σαν όλους τους προηγούμενους της μεταπολίτευσης, είναι σίγουρα ο πιο θερμός, δεδομένης της κλιματικής αλλαγής, αλλά και πιο αλληγορικά, του αυξανόμενου χρέους, της κατάστασης με την δικαιοσύνη και εν αναμονής όλων μεγάλων αλλαγών που πρέπει να γίνουν στη χώρα για να πάει μπροστά.

Επίσης, δεν είναι ένας «αργός» -δημοσιογραφικά- Αύγουστος αντίθετα, όλη η χώρα βράζει. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Διαβάζοντας για τον κ. Νίκο Παππά είδα πως ο Πρωθυπουργός γιουχαΐστικε στη Πεντέλη. Πρωτοφανές, δεδομένου πως όλοι θα ήταν διακοπές και η ΝΔ στην Πεντέλη παίρνει 49,36%.

O Πλεύρης θέλει να μην αλλάξει τίποτα στην χώρα. Να είμαστε διαιρεμένοι στους κλέφτες και τους αστυνόμους. Διότι ο «μπάτσος» είναι ο κακός εαυτός κάθε Έλληνα. Είναι ο ρουφιάνος, ο ζηλιάρης, ο νταής και κυρίως ο ψευτόμαγκας, που θα κάνει τσαμπουκά στους αδύναμους αλλά θα σκύψει το κεφάλι στον μαφιόζο.

Το ελληνικό κράτος ειδικότερα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες έχει υιοθετήσει το μοντέλο πασπαρτού της αστυνομικής παρέμβασης, ακόμα και σε κατάσταση εξέγερσης, το: «Ο μπάτσος μέσα στον πολίτη.» Παντού τρόμος. Και πλέον το πράγμα έχει φτάσει στα άκρα.

Το αδιέξοδο του παρόντος, παρότι όλοι μπορούν να το αντιληφθούν παντού, το αρνούνται παντού. Και αυτό ακριβώς είναι που δεν θέλει ο κ. Πλεύρης. Να δούμε το αδιέξοδο. Να βάζουμε πρώτα τον μπάτσο εαυτό μας και μετά τον πραγματικό εαυτό μας. Όποιος και αν είναι αυτός. Και ένα είναι σίγουρο πως ο πραγματικός εαυτός μας είναι σίγουρα πολύ λιγότερο φοβισμένος από τον πρώτο.

Η μεταπολίτευση θα τελειώσει όταν ξεπεράσεις τον κακό σου εαυτό. Αυτόν που ψηφίζει τον κ. Πλεύρη και τους ομοίους του.

 

➸ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Twitter και Instagram.