Κάθε εβδομάδα οι συντάκτες του αγαπημένου σας FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!
Εύα Αναστασιάδου
👍 Οι Röyksopp, στο Release. Πήγα με την ομάδα του Olafaq, έκανα face painting με χρυσόσκονες, χόρεψα σαν να μην υπάρχει αύριο και πέρασα σουπερ!
👎 Τα φρικιαστικά νεά της αποκάλυψης από το BBC ενός σαδιστικού κυκώματος που βασάνιζε μαϊμούδες επί πληρωμή.
Δήμητρα Βασιλειάδη
👍 Το καλοκαίρι σημαίνει συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, τουλάχιστον για εμένα. Αν θες να επιβιώσεις στην Αθήνα και να φορτώσεις τον σκληρό σου με ωραίες αναμνήσεις, σχεδόν επιβάλλεται, να παραβρεθείς στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης. Η πολυαναμενόμενη συναυλία της Rosalia ήταν το καλύτερο μουσικό ξεκίνημα γι’ αυτό το καλοκαίρι. Κάθε τραγούδι ήταν και μία διαφορετική performance που προκαλούσε στο κοινό συνεχώς συναισθηματικές εναλλαγές. Οι “Παίκτες” του Γιώργου Κουτλή απέδειξαν ότι άξιζαν τα απανωτά sold out στις δύο χειμερινές θεατρικές σεζόν. Ο ρυθμός και η κινησιολογία δεν άφηναν στιγμή το βλέμμα του θεατή να απομακρυνθεί από τα σώματα των ηθοποιών. Η δραματουργική επεξεργασία του κειμένου από τον Βασίλη Μαγουλιώτη ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη, αφού τα σύγχρονα στοιχεία που προσέδωσε μπορούσαν να γίνουν σημεία ταύτισης για τον θεατή.
👎 Το πρωινό ξύπνημα το καλοκαίρι, είναι πιο εύκολο, αφού δεν μας βαραίνει το πάπλωμα. Ωστόσο, το ξενύχτι της προηγούμενης μέρας δημιουργεί ένα βαρύ κι ασήκωτο ψυχολογικό πάπλωμα που καθιστά αδύνατο να κατεβάσεις το πόδι από το κρεβάτι. Ε τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα… πρέπει να συμβιβαστούμε με την αϋπνία και την κούραση.
Γεωργία Δρακάκη
👍 Η γενική πρόβα των δύο παραστάσεων αποφοίτησης του τρίτου έτους της σχολής Ιάκωβος Καμπανέλλης. Απόγευμα Παρασκευής στην Αγία Βαρβάρα, ένα προάστιο κοντά στο Αιγάλεω, με άνετα ταιριαστό σάουντρακ «τα σπίτια είναι χαμηλά» και όλο το vibe του άγχους και του πάθους των παιδιών που έφαγαν τα γονατάκια τους για να γίνουν ηθοποιοί. Συγκινήθηκα και χειροκρότησα δυνατά-κάποιες στιγμές των παραστάσεων θα μου μείνουν ανεξίτηλες. Το καλό θέατρο δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε στα Φεστιβάλ ή από διακεκριμένους και γνωστούς σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Θέατρο, καλό θέατρο, βρίσκεις παντού, αρκεί να έχεις την καρδιά ανοιχτή.
👎 Η ομοφοβία δεν είναι, κιόλας, πασέ; Είναι δυνατόν να μας κάνουν report σε δημοσίευση του Olafaq.gr για το Pride; Να την μπαίνουν στην Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη στο Facebook; Να κάνουν σχόλια κάτω από διαφημίσεις προϊόντων που δείχνουν γκέι ζευγάρια (άντρες και γυναίκες) του τύπου «ωραία, δεν ξαναγοράζουμε ποτέ, φτάνει πια με τις ανωμαλίες που πάτε να πλασάρετε για φυσιολογικές»; Ναι, μάλλον είναι δυνατόν. Νιώθω περίεργα, νιώθω ντροπή και λίγο φόβο, ίσως. Μα, το 2023; Ναι, το 2023.
Νίκος Παγουλάτος
👍 Οι πρώτες ανδρικές βερμούδες, τα πρώτα γυναικεία σανδάλια, τα κοντομάνικα, τα αέρινα φορέματα, η μυρωδιά από αντιηλιακό όταν περνάς δίπλα από κάποιον/α στο πεζοδρόμιο, οι ανθισμένες μπουκαμβίλιες, το καλοκαίρι στην πόλη ξεκίνησε.
👎 Οι πατούσες των συνοδηγών στο παρμπρίζ και το απλωμένο χέρι του οδηγού έξω από το παράθυρό του.
Γιάννης Παπαϊωάννου
👍 Όλοι οι παλιοί φίλοι και γνωστοί που ξαναβρεθήκαμε στις συναυλίες του Release Festival.
👎 H Aθήνα πριν το έμφραγμα, ως μη λειτουργική πρωτεύουσα, στην περίπτωση που δυό-τρεις προσωπικότητες βρεθούν ταυτόχρονα για εκδηλώσεις στην πόλη και οι δρόμοι μπλοκάρουν σε ένα στάσιμο (σχεδόν θανάσιμο) κυκλοφοριακό χάος.
Μίλτος Τόσκας
👍 Το ταξίδι στη Βόρεια Εύβοια για το 2ο Evia Film Project μας έφερε κοντά στον κινηματογράφο και την περιοχή που γεννιέται ξανά μέσα από τις στάχτες της. Το βιβλίο του Νταβίντ Ντιόπ, “Η Πύλη του Ταξιδιού Χωρίς Επιστροφή” είναι ένα από τα βιβλία του καλοκαιριού κι αντίστοιχα το “Asteroid City” του Γουές Άντερσον μία από τις ταινίες της χρονιάς.
👎 Η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος, που ολοκληρώνεται (;) αύριο.
Κωνσταντίνος Τσάβαλος
👍 Το «Midnight Express», οι βραδιές σινεμά που διοργανώνει ο σινεκριτικός και μουσικός Ακης Καπράνος.
👎 Το υπέροχο αισθητικά αλλά ασυνάρτητο και ανούσιο σεναριακά «Asteroid City» του Wes Anderson.
Σίντυ Χατζή
👍 Η συναυλία της Rosalia που την περίμενα τόσους μήνες. Όπως ανέφερα και στο σχετικό άρθρο «Αυτό που σκεφτόμουν όσο έβλεπα την Rosalia να ερμηνεύει είναι ότι δεν είναι τραγουδίστρια, cantaora του φλαμένκο ή χορεύτρια. Είναι performer με όλη την έννοια της λέξης. Δεν είναι απλά μια ποπ σταρ, αυτό σκεφτόμουν. Είναι φτιαγμένη από άλλο υλικό, για αυτό δε χωράει καμία αμφιβολία».
👎 Το “The Idol” του Sam Levinson. Ειδα τα 3 πρώτα επεισόδια και ήταν τόσο βασανιστικά κακά όσο έλεγαν οι κριτικοί. Το sexploitation πάει σύννεφο. Όσο για τον Weeknd και τη Lily Rose Depp, νομίζω έχουμε δει καλύτερες ερμηνείες στις Οικογενειακές Ιστορίες. Δεν τα λένε τα παιδιά, δεν τα λένε. Θα δω και τα υπόλοιπα από καθαρό μαζοχισμό.