Kάθε εβδομάδα οι συντάκτες του αγαπημένου σας FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!
Δήμητρα Βασιλειάδη
👍 Ξεκίνησα να βλέπω το περασμένο Σαββατοκύριακο το “Sopranos” και, προφανώς δεν περιμένατε εμένα να σας πω ότι είναι σειράρα, αλλά παραείναι για να μην το ξαναπούμε. Όσοι δεν την έχετε δει, πρέπει να την ξεκινήσετε κι εσείς με την πρώτη ευκαιρία. Οι επικές ατάκες σίγουρα θα σας κερδίσουν από τα πρώτα επεισόδια.
👎 Όλοι έχουν άποψη για πράγματα που δεν ξέρουν ή δεν έχουν δει. Ρωτάω τις προάλλες μία γνωστή μου αν έχει δει την τάδε παράσταση και μου λέει «μην πας, θα χάσεις το χρόνο σου», επειδή διάβασε μία σχετική δημοσίευση στο Facebook. Και εσύ καλή μου πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη για το τι θα χάσω, αν δεν την έχεις δει; Πότε θα σταματήσει αυτή η μάστιγα;
Γεωργία Δρακάκη
👍 Οι ιστορίες για τα McDonald’s, τα KFC και τα αμερικάνικα σνακ από αμερικάνικα ή αγγλόφωνα Youtube Channels ως comfort zone και εναλλακτική αντί Netflix ή ανάγνωσης βιβλίου πριν το νάνι. Πολύ ευχάριστα να τα βλέπει κανείς. Πέρασα δύο ώρες να ασχολούμαι με το Jell-O τις προάλλες, να βλέπω συνταγές γι’ αυτές τις αηδιαστικές τζελατινέ πράσινες σαλάτες με λεμόνια, μαρούλια και ελιές που σέρβιραν τα ένδοξα 50s στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και όχι μόνο. Μέσα σε όλο αυτό το junk navigation, ανακάλυψα και την απόλυτη συνταγή για mac n’ cheese, αλλά δεν σας λέω περισσότερες λεπτομέρειες για την ώρα.
👎 Ο φετινός Μάρτης που είναι μία Μάης μια Γενάρης. Από όλες τις απόψεις.
Νίκος Παγουλάτος
👍 4 χρόνια + 1 ημέρα από το πρώτο lockdown της χώρας για την πανδημία Covid-19. Επιβιώσαμε. Δεν το λες και αδιάφορο.
👎 4 χρόνια πριν – 1 ημέρα, είχα γράψει αυτό για το Playboy Greece: «”Σε έφεραν στο σημείο να τους παρακολουθείς εσύ, και όχι αυτοί εσένα. Αυτή είναι η παγίδα τους”. Η συγκεκριμένη ατάκα από τον συγκλονιστικό μονόλογο της Τζένη Κιτσέλη στην ταινία “The Zero Years” του Νίκου Νικολαΐδη, στριφογυρνάει συνεχώς στο μυαλό μου. Σε κάθε είδηση για τα μέτρα προστασίας που λαμβάνουν οι χώρες για τον ελέγχο μετάδοσης του Covid-19, νιώθω πως στην ατμόσφαιρα πλανιέται μια επικίνδυνη αποδοχή της κοινωνίας σε κάθε ακραία καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ατομικής πρωτοβουλίας, της δυνατότητας ορισμού της ζωής μας.» Αναρωτιέμαι, λοιπόν, σήμερα, τι απέγιναν όλα αυτά τα δεδομένα από τους μηχανισμούς παρακολούθησης εκείνης της περιόδου. Μας παρακολουθεί κάποιος; Θυμάμαι κάποτε να προβληματιζόμαστε για τις κάμερες στους δρόμους και τώρα έχουμε αποδεχθεί ό,τι Cookies μας πλασάρει οποιαδήποτε πλατφόρμα, είτε είναι κυβερνητική είτε ανήκει σε κάποια Big Tech εταιρεία. Κουράστηκαν να μας παρακολουθούν; Μήπως δεν είχαμε ενδιαφέρον και βαρέθηκαν; Νιώθω μέσα μου ότι υπάρχει ένα κενό, ότι δεν έχω αξία. Αν το Σύστημα δε δείχνει να έχει την ανάγκη να με πείσει ότι πρέπει να με παρακολουθεί «για το καλό μου», μάλλον έχει βρει άλλον τρόπο να το κάνει και δεν έχω πάρει χαμπάρι. Παρακαλώ την κυβέρνηση να με παρακολουθεί έτσι ώστε να μην την παρακολουθώ εγώ, όπως έκαναν οι πρωταγωνίστριες του “Zero Years”. Άλλωστε, όποιος παρακολουθείται είναι ο νικητής του παιχνιδιού.
Γιάννης Παπαϊωάννου
👍 Μετά από ένα τόσο θλιβερό τρομοκρατικό χτύπημα όπου την πλήρωσαν πάλι αθώοι σε μια συναυλία, οι θεωρείες που σκάνε στο Twitter (νυν Χ), από τον Trump μέχρι και την τελευταία φυλλάδα της υφηλίου που υποστηρίζει ότι ο ISIS είναι μυστική υπηρεσία του Ισραήλ (Israeli Secret Intelligence Service), όλα μοιάζουν σαν απολαυστικά εγκεφαλικά glitches, λίγο πριν την τελική αποκάλυψη, ότι ο κόσμος αυτός δεν έχει καμία σωτηρία.
👎 Αποκάλυψη, ναι, γιατί μόλις άνοιξε το κουτί της Πανδώρας.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Οι αμυγδαλιές που ανθίζουν παντού στην Κωνσταντινούπολη, οι κυρίες που πουλάνε κρινάκια στην Πλατεία Ταξίμ, οι μουσικοί που τραγουδάνε στα ferries στον Βόσπορο, οι αδέσποτες γάτες, τα περιστέρια, και οι πελαργοί που προσδίδουν κάτι το λογοτεχνικό στην κατά τα άλλα πεζή ζωή μας. Προς στιγμήν αισθάνεσαι ότι ζεις σε μιούζικαλ.
👎 Η θέσπιση ενός μόνο δικαστή στον αυταρχικό και υπερσυντηρητικό ποινικό κώδικα Φλωρίδη.
Μίλτος Τόσκας
👍Δύο νέες κυκλοφορίες βιβλίων μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και δικαίωσαν την επιλογή μου. Η Κυριαρχία στο θόλο τοπίο της παγκόσμιας διακυβέρνησης του Αντώνη Μανιτάκη από την Αλεξάνδρεια και το “Ανέβα στο Βουνό να Φωνάξεις” του James Baldwin από τις εκδόσεις Πόλις.
👎 Η αδυναμία ξεκάθαρης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης που θα πείσει την κοινωνία και θα της δώσει ξανά ελπίδα.
Kάθε εβδομάδα οι συντάκτες του αγαπημένου σας FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!
Δήμητρα Βασιλειάδη
👍 Ξεκίνησα να βλέπω το περασμένο Σαββατοκύριακο το “Sopranos” και, προφανώς δεν περιμένατε εμένα να σας πω ότι είναι σειράρα, αλλά παραείναι για να μην το ξαναπούμε. Όσοι δεν την έχετε δει, πρέπει να την ξεκινήσετε κι εσείς με την πρώτη ευκαιρία. Οι επικές ατάκες σίγουρα θα σας κερδίσουν από τα πρώτα επεισόδια.
👎 Όλοι έχουν άποψη για πράγματα που δεν ξέρουν ή δεν έχουν δει. Ρωτάω τις προάλλες μία γνωστή μου αν έχει δει την τάδε παράσταση και μου λέει «μην πας, θα χάσεις το χρόνο σου», επειδή διάβασε μία σχετική δημοσίευση στο Facebook. Και εσύ καλή μου πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη για το τι θα χάσω, αν δεν την έχεις δει; Πότε θα σταματήσει αυτή η μάστιγα;
Γεωργία Δρακάκη
👍 Οι ιστορίες για τα McDonald’s, τα KFC και τα αμερικάνικα σνακ από αμερικάνικα ή αγγλόφωνα Youtube Channels ως comfort zone και εναλλακτική αντί Netflix ή ανάγνωσης βιβλίου πριν το νάνι. Πολύ ευχάριστα να τα βλέπει κανείς. Πέρασα δύο ώρες να ασχολούμαι με το Jell-O τις προάλλες, να βλέπω συνταγές γι’ αυτές τις αηδιαστικές τζελατινέ πράσινες σαλάτες με λεμόνια, μαρούλια και ελιές που σέρβιραν τα ένδοξα 50s στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και όχι μόνο. Μέσα σε όλο αυτό το junk navigation, ανακάλυψα και την απόλυτη συνταγή για mac n’ cheese, αλλά δεν σας λέω περισσότερες λεπτομέρειες για την ώρα.
👎 Ο φετινός Μάρτης που είναι μία Μάης μια Γενάρης. Από όλες τις απόψεις.
Νίκος Παγουλάτος
👍 4 χρόνια + 1 ημέρα από το πρώτο lockdown της χώρας για την πανδημία Covid-19. Επιβιώσαμε. Δεν το λες και αδιάφορο.
👎 4 χρόνια πριν – 1 ημέρα, είχα γράψει αυτό για το Playboy Greece: «”Σε έφεραν στο σημείο να τους παρακολουθείς εσύ, και όχι αυτοί εσένα. Αυτή είναι η παγίδα τους”. Η συγκεκριμένη ατάκα από τον συγκλονιστικό μονόλογο της Τζένη Κιτσέλη στην ταινία “The Zero Years” του Νίκου Νικολαΐδη, στριφογυρνάει συνεχώς στο μυαλό μου. Σε κάθε είδηση για τα μέτρα προστασίας που λαμβάνουν οι χώρες για τον ελέγχο μετάδοσης του Covid-19, νιώθω πως στην ατμόσφαιρα πλανιέται μια επικίνδυνη αποδοχή της κοινωνίας σε κάθε ακραία καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ατομικής πρωτοβουλίας, της δυνατότητας ορισμού της ζωής μας.» Αναρωτιέμαι, λοιπόν, σήμερα, τι απέγιναν όλα αυτά τα δεδομένα από τους μηχανισμούς παρακολούθησης εκείνης της περιόδου. Μας παρακολουθεί κάποιος; Θυμάμαι κάποτε να προβληματιζόμαστε για τις κάμερες στους δρόμους και τώρα έχουμε αποδεχθεί ό,τι Cookies μας πλασάρει οποιαδήποτε πλατφόρμα, είτε είναι κυβερνητική είτε ανήκει σε κάποια Big Tech εταιρεία. Κουράστηκαν να μας παρακολουθούν; Μήπως δεν είχαμε ενδιαφέρον και βαρέθηκαν; Νιώθω μέσα μου ότι υπάρχει ένα κενό, ότι δεν έχω αξία. Αν το Σύστημα δε δείχνει να έχει την ανάγκη να με πείσει ότι πρέπει να με παρακολουθεί «για το καλό μου», μάλλον έχει βρει άλλον τρόπο να το κάνει και δεν έχω πάρει χαμπάρι. Παρακαλώ την κυβέρνηση να με παρακολουθεί έτσι ώστε να μην την παρακολουθώ εγώ, όπως έκαναν οι πρωταγωνίστριες του “Zero Years”. Άλλωστε, όποιος παρακολουθείται είναι ο νικητής του παιχνιδιού.
Γιάννης Παπαϊωάννου
👍 Μετά από ένα τόσο θλιβερό τρομοκρατικό χτύπημα όπου την πλήρωσαν πάλι αθώοι σε μια συναυλία, οι θεωρείες που σκάνε στο Twitter (νυν Χ), από τον Trump μέχρι και την τελευταία φυλλάδα της υφηλίου που υποστηρίζει ότι ο ISIS είναι μυστική υπηρεσία του Ισραήλ (Israeli Secret Intelligence Service), όλα μοιάζουν σαν απολαυστικά εγκεφαλικά glitches, λίγο πριν την τελική αποκάλυψη, ότι ο κόσμος αυτός δεν έχει καμία σωτηρία.
👎 Αποκάλυψη, ναι, γιατί μόλις άνοιξε το κουτί της Πανδώρας.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Οι αμυγδαλιές που ανθίζουν παντού στην Κωνσταντινούπολη, οι κυρίες που πουλάνε κρινάκια στην Πλατεία Ταξίμ, οι μουσικοί που τραγουδάνε στα ferries στον Βόσπορο, οι αδέσποτες γάτες, τα περιστέρια, και οι πελαργοί που προσδίδουν κάτι το λογοτεχνικό στην κατά τα άλλα πεζή ζωή μας. Προς στιγμήν αισθάνεσαι ότι ζεις σε μιούζικαλ.
👎 Η θέσπιση ενός μόνο δικαστή στον αυταρχικό και υπερσυντηρητικό ποινικό κώδικα Φλωρίδη.
Μίλτος Τόσκας
👍Δύο νέες κυκλοφορίες βιβλίων μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και δικαίωσαν την επιλογή μου. Η Κυριαρχία στο θόλο τοπίο της παγκόσμιας διακυβέρνησης του Αντώνη Μανιτάκη από την Αλεξάνδρεια και το “Ανέβα στο Βουνό να Φωνάξεις” του James Baldwin από τις εκδόσεις Πόλις.
👎 Η αδυναμία ξεκάθαρης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης που θα πείσει την κοινωνία και θα της δώσει ξανά ελπίδα.
