Κάθε εβδομάδα οι συντάκτες του FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανέβασαν (ή τους κατέβασαν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά την εβδομάδα που πέρασε!
Εύα Αναστασιάδου
👍 H παράσταση “Όρνιθες” σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη. Μία εξαιρετική απόδοση του κλασικού αριστοφανικού έργου με τον Χρυσοστόμου και τον Παπασπηλιόπουλο να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στη σκηνή. Ευρηματικό, βαθιά υπαρξιακό, με τον χορό (τα πουλιά) να σου αιχμαλωτίζει το βλέμμα. Μία υποκριτικά και κινησιολογικά άρτια παράσταση που θα πρότεινα ξανά και ξανά.
👎 Η έντονη αίσθηση ματαιότητας που υπάρχει στην κοινωνία. Κυκλοφορεί ανάμεσά μας σαν φάντασμα που στοιχειώνει τα όνειρά μας και τα καθηλώνει στον ζοφερό ρεαλισμό της οικονομικής κρίσης, της ακρίβειας και των μισθών της πείνας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μία κοινωνία με νεύρα, εσωτερικευμένο θυμό και κατάθλιψη.
Γιάννης Παπαϊωάννου
👍 Η αξέχαστη συναυλία των Panx Romana και του Δημήτρη Πουλικάκου με την τρομερή μπάντα των Γεια σου Τάκη στην Τεχνόπολη το περασμένο Σάββατο, γιατί το αληθινό πανκ συναίσθημα δεν έχει ακόμα πεθάνει και μπορεί να ξεσηκώνει όλες τις γενιές (μικρούς και μεγάλους) που το πιστεύουν.
👎 Τα έχουμε πει και στο παρελθόν, και μάλλον πρέπει να τα ξαναπούμε: ο Μάρκος Σεφερλής, με τις επιλογές των αστείων του, αποδεικνύει έμπρακτα ότι η δημοφιλία δεν μπορεί να συνεπάγεται πάντα ποιότητα ή ήθος. Ναι, κοιτάξτε το καταλαβαίνουμε, κάποια στιγμή όλοι κάπου κάνουμε λάθη και ξεφεύγουμε με το χιούμορ. Ακόμα και διάσημοι (και πιο αυτοσχεδιαστικοί) stand-up comedians έχουν πετάξει χοντροκομμένες κοτσάνες και μετά να τα έβαλαν με την woke αφύπνιση, αλλά όταν θέλεις να λέγεσαι «φαινόμενο της σύγχρονης ελληνικής κωμωδίας (ή έστω σάτιρας)» που γεμίζεις θέατρα με την παρουσία σου, θα πρέπει να θυμάσαι ότι η επιτυχία σου δεν μπορεί να συνοδεύεται από μικροπρέπεια και αμφιλεγόμενη ηθική, γιατί όπως εσύ ζητάς από τους άλλους να σέβονται τη σάτιρά σου, έτσι θα σου ζητήσουν και οι άλλοι να σεβαστείς τις αποφάσεις που παίρνουν για την προσωπική τους ζωή. Επίσης, η σάτιρα, θα έπρεπε να είναι ένα μέσο για σύνδεση και κατανόηση, όχι για τον χλευασμό και την υποτίμηση. Άλλο σατιρίζω, άλλο υποτιμώ. Εάν με την τακτική του, αντί να χρησιμοποιεί τη φωνή του για να προάγει τη θετικότητα και τη χαρά στα λαϊκά στρώματα, επιλέγει να βυθίζεται στη μικρότητα και στην αλαζονεία, αφήνοντας πίσω του μια γεύση πικρίας σε όσους αναζητούν πραγματική ψυχαγωγία, τότε είναι μάλλον και δικαίωμα του καθενός να τον θεωρεί έναν επικίνδυνο λαοπλάνο του μεγαλύτερου λαϊκού στρώματος.
Μίλτος Τόσκας
👍 Επιστροφή στη δράση μετά τη θερινή ραστώνη. Κινηματογράφος, παραστάσεις, συναυλίες γεμίζουν τις ημέρες μας. Στη Θεσσαλονίκη αυτές τις ημέρες παίζεται η “ΛΟΥΝΑ” του Δαμιανού Κωνσταντινίδη. Μία παράσταση με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αγαπήθηκε όσο λίγες και μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως υπήρξε sold out πριν την πρεμιέρα. Οι θερινοί κινηματογράφοι σιγά σιγά δίνουν τη θέση τους στους χειμερινούς και είναι γεγονός πως το θρυλικό Ολύμπιον άλλαξε. Η κεντρική του αίθουσα που είναι συνυφασμένη με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και η αίθουσα Παύλος Ζάννας άλλαξαν καθίσματα κι οι σινεφίλ ανυπομονούν να επισκεφτούν ξανά τον αγαπημένο τους κινηματογράφο. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η περιοδεία της Νατάσσας Μποφίλιου. Είχαμε την τύχη να την απολαύσουμε πριν λίγες ημέρες στο θέατρο Γης, ενώ και στον Λυκαβηττό η παρουσία της ήταν εξαιρετική. Το άλμπουμ “Κάτι Καίγεται” ήρθε και γράφει τη δική του ιστορία με τη σφραγίδα τον Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμου Ευαγγελάτου.
👎 Υπάρχουν όμως και αρνητικές ειδήσεις. Προσπαθούμε να τις απομονώνουμε, αλλά συνεχώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτές. Μεγάλο είναι το κυκλοφοριακό πρόβλημα στη Θεσσαλονίκη τη δεύτερη χρονιά των έργων του fly over. Οι πολιτικοί που ήρθαν στη ΔΕΘ είχαν την ευκαιρία να πάρουν μία ισχυρή δόση “ταλαιπωρίας”. Μόνο θετικά δεν είναι επίσης τα συναισθήματα που προκαλεί η κατάσταση στα δύο μεγάλα κόμματα του προοδευτικού τόξου. Περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και λιγότερο στο ΠΑΣΟΚ εν όψει εσωκομματικών εκλογών η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι. Τέλος λυπηρό είναι το γεγονός της απώλειας του Ντίνου Καρύδη που έγραψε τη δική του ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Κόντρα στον κοινωνικό ζόφο που ζούμε, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης χάρισε στιγμές ανθρωπιάς και ελπίδας στους κρατούμενους της φυλακής Λάρισας. Με τη μουσική του, υπενθύμισε τη θεραπευτική δύναμη της τέχνης, προσφέροντας έμπνευση και ελπίδα ακόμα και σε συνθήκες εγκλεισμού, αλλά και ότι οι κρατούμενοι δεν αποτελούν πολίτες β´ κατηγορίας ή δεν θα έπρεπε τέλος πάντων.
👎 Οι μετακομίσεις πάντα συνοδεύονται από ένα μικρό πένθος. Παρά την ανανέωση που μπορεί να φέρει ένας νέος χώρος, κάθε μετακόμιση κουβαλά το βάρος ενός ακόμα αποχωρισμού. Αφήνεις πίσω σου στιγμές, αναμνήσεις, και μια ολόκληρη ζωή που έζησες σε εκείνους τους τοίχους. Κούτες, κουτάκια, χαρτοταινίες και αδειανοί χώροι. Και η πικρή συνειδητοποίηση ότι η γενιά μας δεν θα ριζώσει μάλλον σε κανένα σπιτικό, παρά θα μεταναστεύει από το ένα ενοικιαζόμενο στο άλλο – κατατρεγμένη.
Κάθε εβδομάδα οι συντάκτες του FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανέβασαν (ή τους κατέβασαν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά την εβδομάδα που πέρασε!
Εύα Αναστασιάδου
👍 H παράσταση “Όρνιθες” σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη. Μία εξαιρετική απόδοση του κλασικού αριστοφανικού έργου με τον Χρυσοστόμου και τον Παπασπηλιόπουλο να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στη σκηνή. Ευρηματικό, βαθιά υπαρξιακό, με τον χορό (τα πουλιά) να σου αιχμαλωτίζει το βλέμμα. Μία υποκριτικά και κινησιολογικά άρτια παράσταση που θα πρότεινα ξανά και ξανά.
👎 Η έντονη αίσθηση ματαιότητας που υπάρχει στην κοινωνία. Κυκλοφορεί ανάμεσά μας σαν φάντασμα που στοιχειώνει τα όνειρά μας και τα καθηλώνει στον ζοφερό ρεαλισμό της οικονομικής κρίσης, της ακρίβειας και των μισθών της πείνας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μία κοινωνία με νεύρα, εσωτερικευμένο θυμό και κατάθλιψη.
Γιάννης Παπαϊωάννου
👍 Η αξέχαστη συναυλία των Panx Romana και του Δημήτρη Πουλικάκου με την τρομερή μπάντα των Γεια σου Τάκη στην Τεχνόπολη το περασμένο Σάββατο, γιατί το αληθινό πανκ συναίσθημα δεν έχει ακόμα πεθάνει και μπορεί να ξεσηκώνει όλες τις γενιές (μικρούς και μεγάλους) που το πιστεύουν.
👎 Τα έχουμε πει και στο παρελθόν, και μάλλον πρέπει να τα ξαναπούμε: ο Μάρκος Σεφερλής, με τις επιλογές των αστείων του, αποδεικνύει έμπρακτα ότι η δημοφιλία δεν μπορεί να συνεπάγεται πάντα ποιότητα ή ήθος. Ναι, κοιτάξτε το καταλαβαίνουμε, κάποια στιγμή όλοι κάπου κάνουμε λάθη και ξεφεύγουμε με το χιούμορ. Ακόμα και διάσημοι (και πιο αυτοσχεδιαστικοί) stand-up comedians έχουν πετάξει χοντροκομμένες κοτσάνες και μετά να τα έβαλαν με την woke αφύπνιση, αλλά όταν θέλεις να λέγεσαι «φαινόμενο της σύγχρονης ελληνικής κωμωδίας (ή έστω σάτιρας)» που γεμίζεις θέατρα με την παρουσία σου, θα πρέπει να θυμάσαι ότι η επιτυχία σου δεν μπορεί να συνοδεύεται από μικροπρέπεια και αμφιλεγόμενη ηθική, γιατί όπως εσύ ζητάς από τους άλλους να σέβονται τη σάτιρά σου, έτσι θα σου ζητήσουν και οι άλλοι να σεβαστείς τις αποφάσεις που παίρνουν για την προσωπική τους ζωή. Επίσης, η σάτιρα, θα έπρεπε να είναι ένα μέσο για σύνδεση και κατανόηση, όχι για τον χλευασμό και την υποτίμηση. Άλλο σατιρίζω, άλλο υποτιμώ. Εάν με την τακτική του, αντί να χρησιμοποιεί τη φωνή του για να προάγει τη θετικότητα και τη χαρά στα λαϊκά στρώματα, επιλέγει να βυθίζεται στη μικρότητα και στην αλαζονεία, αφήνοντας πίσω του μια γεύση πικρίας σε όσους αναζητούν πραγματική ψυχαγωγία, τότε είναι μάλλον και δικαίωμα του καθενός να τον θεωρεί έναν επικίνδυνο λαοπλάνο του μεγαλύτερου λαϊκού στρώματος.
Μίλτος Τόσκας
👍 Επιστροφή στη δράση μετά τη θερινή ραστώνη. Κινηματογράφος, παραστάσεις, συναυλίες γεμίζουν τις ημέρες μας. Στη Θεσσαλονίκη αυτές τις ημέρες παίζεται η “ΛΟΥΝΑ” του Δαμιανού Κωνσταντινίδη. Μία παράσταση με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αγαπήθηκε όσο λίγες και μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως υπήρξε sold out πριν την πρεμιέρα. Οι θερινοί κινηματογράφοι σιγά σιγά δίνουν τη θέση τους στους χειμερινούς και είναι γεγονός πως το θρυλικό Ολύμπιον άλλαξε. Η κεντρική του αίθουσα που είναι συνυφασμένη με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και η αίθουσα Παύλος Ζάννας άλλαξαν καθίσματα κι οι σινεφίλ ανυπομονούν να επισκεφτούν ξανά τον αγαπημένο τους κινηματογράφο. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η περιοδεία της Νατάσσας Μποφίλιου. Είχαμε την τύχη να την απολαύσουμε πριν λίγες ημέρες στο θέατρο Γης, ενώ και στον Λυκαβηττό η παρουσία της ήταν εξαιρετική. Το άλμπουμ “Κάτι Καίγεται” ήρθε και γράφει τη δική του ιστορία με τη σφραγίδα τον Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμου Ευαγγελάτου.
👎 Υπάρχουν όμως και αρνητικές ειδήσεις. Προσπαθούμε να τις απομονώνουμε, αλλά συνεχώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτές. Μεγάλο είναι το κυκλοφοριακό πρόβλημα στη Θεσσαλονίκη τη δεύτερη χρονιά των έργων του fly over. Οι πολιτικοί που ήρθαν στη ΔΕΘ είχαν την ευκαιρία να πάρουν μία ισχυρή δόση “ταλαιπωρίας”. Μόνο θετικά δεν είναι επίσης τα συναισθήματα που προκαλεί η κατάσταση στα δύο μεγάλα κόμματα του προοδευτικού τόξου. Περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και λιγότερο στο ΠΑΣΟΚ εν όψει εσωκομματικών εκλογών η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι. Τέλος λυπηρό είναι το γεγονός της απώλειας του Ντίνου Καρύδη που έγραψε τη δική του ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Κόντρα στον κοινωνικό ζόφο που ζούμε, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης χάρισε στιγμές ανθρωπιάς και ελπίδας στους κρατούμενους της φυλακής Λάρισας. Με τη μουσική του, υπενθύμισε τη θεραπευτική δύναμη της τέχνης, προσφέροντας έμπνευση και ελπίδα ακόμα και σε συνθήκες εγκλεισμού, αλλά και ότι οι κρατούμενοι δεν αποτελούν πολίτες β´ κατηγορίας ή δεν θα έπρεπε τέλος πάντων.
👎 Οι μετακομίσεις πάντα συνοδεύονται από ένα μικρό πένθος. Παρά την ανανέωση που μπορεί να φέρει ένας νέος χώρος, κάθε μετακόμιση κουβαλά το βάρος ενός ακόμα αποχωρισμού. Αφήνεις πίσω σου στιγμές, αναμνήσεις, και μια ολόκληρη ζωή που έζησες σε εκείνους τους τοίχους. Κούτες, κουτάκια, χαρτοταινίες και αδειανοί χώροι. Και η πικρή συνειδητοποίηση ότι η γενιά μας δεν θα ριζώσει μάλλον σε κανένα σπιτικό, παρά θα μεταναστεύει από το ένα ενοικιαζόμενο στο άλλο – κατατρεγμένη.
