Kάθε εβδομάδα οι συντάκτες του αγαπημένου σας FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!
Εύα Αναστασιάδου
👍 Το βιβλίο “POP. 1280” του Jim Thompson. Μία ιστορία, που σε κρατάει από την πρώτη λέξη ως την τελευταία και αντανακλά με δόσεις χιούμορ και κυνισμού τις πιο σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης φύσης. Ένα αριστοτεχνικά καλογραμμένο γουέστερν νουάρ, ένα ψυχογράφημα, άρρωστο συχνά μα και αφοπλιστικά ειλικρινές.
👎 Η ανευθυνότητα κηδεμόνων σκύλων που οδηγεί σε τραγικά περιστατικά. Η κακοποίηση, η τιμωρητική “εκπαίδευση” οι εγκληματικές παραλείψεις και οι ανικανότητα να αναλάβουν τις ευθύνες τους ενοχοποιεί φυλές ζώων και αδικεί την προσφορά των φιλόζωων.
Δήμητρα Βασιλειάδη
👍 Ο νέος κύκλος εκθέσεων στο ΕΜΣΤ υπό τον τίτλο “Και αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;“, δεν είναι απλά ένα ερώτημα, αλλά μία αναγκαιότητα για την τέχνη και για την κοινωνία. Γυναίκες καλλιτέχνες έρχονται στο προσκήνιο\, με την ιστορία της τέχνης να επαγεγγράφεται με κοινωνικοπολιτικό τρόπο στον ανανεωμένο χώρο του μουσείου. 👎 Η μηδενική ξεκούραση που χτυπά τον οργανισμό και σε κάνει να νιώθεις δυσλειτουργικός. Τα μάτια κλείνουν, αλλά οι οθόνες από τις οποίες περιστρέφομαι σε εμποδίζουν να καλύψεις αυτή την τόσο βασική ανάγκη.
Γεωργία Δρακάκη
👍 Τα mac n’ cheese του Lisa στην Φωκίωνος-έγκλημα, με την καλύτερη έννοια που θα μπορούσε να ειπωθεί. Η παράσταση «Τα πλάσματα του Θεού» σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου στο Altera Pars-ποίηση επί σκηνής, από πολλές απόψεις. Το Au Revoir, τώρα, από πάντα και για πάντα. Η βαθιά γνώση ότι αν χάνεις κάτι, κερδίζεις κάτι άλλο. Πιο πολύτιμο. Την εμπεδώνω για τα καλά τον φετινό Δεκέμβρη.
👎 Το πολύ πρωινό ξύπνημα, η καρμιριά, η ξινίλα, η μη απόδοση δικαιοσύνης (κάτι ίσως βαρύτερο από την τέλεση και την επιτέλεση της αδικίας per se), το κουρασμένο βλέμμα των πολύ νέων παιδιών στα λεωφορεία και τα μπαρ, ο αυτισμός των υπερφίαλων, γηραιών διανοούμενων, οι εκδηλώσεις νυσταλέων νέων και παλαιών κομμάτων, η last century γκρίνια για τις γιορτές των Χριστουγέννων από ανθρώπους που γκρινιάζουν ούτως ή άλλως 24/7. Διαχρονικά πραγματάκια.
Μπάμπης Μελικίδης
👍 Μπορεί να χαρτογραφηθεί μια περιοχή μέσα από τις μπουγάδες της; Τί πληροφορίες δίνουν τα απλωμένα ρούχα για τη ζωή στις λιγότερο προβεβλημένες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας; Η υπερφανταστική Θεοδώρα Μαλάμου ετοίμασε το βιβλίο “Athens Laundry Μπουγάδα” (εκδόσεις DOLCE) με εικόνες από το ομώνυμο ψηφιακό εικαστικό πρότζεκτ που εμφανίστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το 2020. Ακολουθώντας σκοινιά, μανταλάκια και απλωμένα ρούχα κατάφερε να αποτυπώσει μια εναλλακτική καταγραφή της ζωής στις γειτονιές. Να το ψάξετε!
👎 Στο τέλος του έτους που μας κάνει (μεγαλώνοντας) πιο ρεαλιστές.
Νίκος Παγουλάτος
👍 Στην έντονα φορτισμένη εβδομάδα που φεύγει βρήκα το ησυχαστήριό μου στην κλασική μουσική. Δεν μπορώ να πω ότι γνωρίζω αρκετά, ούτε οι πιο φανατικοί του είδους δεν το τολμούν, αλλά οι συνθέσεις του Μότσαρτ και του Μπαχ λειτούργησαν θεραπευτικά, σαν αγχολυτικό. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα, ή τουλάχιστον δώστε της μια ευκαιρία. Η κλασική μουσική και μέσω Spotify την ίδια αξία έχει.
👎 Το Threads, το νέο app της Meta, που είναι πλέον διαθέσιμο και στην Ευρώπη. Πέρασαν πέντε μήνες από τότε που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, αλλά και ποτέ να μην έφτανε εδώ δε θα μας χάλαγε. Το κατέβασα, έφτιαξα προφίλ (ουσιαστικά συνδέεις το Instagram με το Threads) και βαρέθηκα στο 5λεπτο. Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες ατάκες, ανακύκλωση χωρίς σήμανση. Χρειαζόμασταν ένα Χ (πρώην Twitter) από τον Zuckerberg; Μπα.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Η παρουσίαση του δίσκου του Πάνου Μπίρμπα, Dandelion, την περασμένη Τρίτη στο Gazarte. Οι τρομπέτες, τα πλήκτρα και τα έγχορδα, συγχρωτίζονταν σε μια λυρική νοσταλγία, επιμένοντας σε κάτι υπερβατικό. Το όλο σκηνικό συμπλήρωναν τα γυναικεία φωνητικά και ντουέτα με την Rosey Blue, την Etten, την Nayla Jauffur και τη Νάντια Πιθαρά που πλέκονταν αρμονικά με τη φωνή του Πάνου, σε μια τρυφερή συνέργεια που έφτιαχνε γέφυρες και κλιμακώσεις μιας παρηγορητικής ολοκλήρωσης που όλοι είχαμε τόσο πολύ ανάγκη στην αρχή μιας δύσκολης εβδομάδας.
👎 Ο ξαφνικός θάνατος του υπέροχου ανθρώπου και ντράμερ των Τρυπών, Γιώργου Τόλιου. Τα ντραμς του είχαν συγχρονιστεί με τους κτυπους της καρδιάς μου στην εφηβεία μου. Αλλά ό,τι αγαπήσαμε βαθιά δεν χάνεται, ζει πέρα από τις μορφές. Γεια σου Γιώργο Τόλιε, σε ευχαριστώ για όλα🖤
Kάθε εβδομάδα οι συντάκτες του αγαπημένου σας FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!
Εύα Αναστασιάδου
👍 Το βιβλίο “POP. 1280” του Jim Thompson. Μία ιστορία, που σε κρατάει από την πρώτη λέξη ως την τελευταία και αντανακλά με δόσεις χιούμορ και κυνισμού τις πιο σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης φύσης. Ένα αριστοτεχνικά καλογραμμένο γουέστερν νουάρ, ένα ψυχογράφημα, άρρωστο συχνά μα και αφοπλιστικά ειλικρινές.
👎 Η ανευθυνότητα κηδεμόνων σκύλων που οδηγεί σε τραγικά περιστατικά. Η κακοποίηση, η τιμωρητική “εκπαίδευση” οι εγκληματικές παραλείψεις και οι ανικανότητα να αναλάβουν τις ευθύνες τους ενοχοποιεί φυλές ζώων και αδικεί την προσφορά των φιλόζωων.
Δήμητρα Βασιλειάδη
👍 Ο νέος κύκλος εκθέσεων στο ΕΜΣΤ υπό τον τίτλο “Και αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;“, δεν είναι απλά ένα ερώτημα, αλλά μία αναγκαιότητα για την τέχνη και για την κοινωνία. Γυναίκες καλλιτέχνες έρχονται στο προσκήνιο\, με την ιστορία της τέχνης να επαγεγγράφεται με κοινωνικοπολιτικό τρόπο στον ανανεωμένο χώρο του μουσείου. 👎 Η μηδενική ξεκούραση που χτυπά τον οργανισμό και σε κάνει να νιώθεις δυσλειτουργικός. Τα μάτια κλείνουν, αλλά οι οθόνες από τις οποίες περιστρέφομαι σε εμποδίζουν να καλύψεις αυτή την τόσο βασική ανάγκη.
Γεωργία Δρακάκη
👍 Τα mac n’ cheese του Lisa στην Φωκίωνος-έγκλημα, με την καλύτερη έννοια που θα μπορούσε να ειπωθεί. Η παράσταση «Τα πλάσματα του Θεού» σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου στο Altera Pars-ποίηση επί σκηνής, από πολλές απόψεις. Το Au Revoir, τώρα, από πάντα και για πάντα. Η βαθιά γνώση ότι αν χάνεις κάτι, κερδίζεις κάτι άλλο. Πιο πολύτιμο. Την εμπεδώνω για τα καλά τον φετινό Δεκέμβρη.
👎 Το πολύ πρωινό ξύπνημα, η καρμιριά, η ξινίλα, η μη απόδοση δικαιοσύνης (κάτι ίσως βαρύτερο από την τέλεση και την επιτέλεση της αδικίας per se), το κουρασμένο βλέμμα των πολύ νέων παιδιών στα λεωφορεία και τα μπαρ, ο αυτισμός των υπερφίαλων, γηραιών διανοούμενων, οι εκδηλώσεις νυσταλέων νέων και παλαιών κομμάτων, η last century γκρίνια για τις γιορτές των Χριστουγέννων από ανθρώπους που γκρινιάζουν ούτως ή άλλως 24/7. Διαχρονικά πραγματάκια.
Μπάμπης Μελικίδης
👍 Μπορεί να χαρτογραφηθεί μια περιοχή μέσα από τις μπουγάδες της; Τί πληροφορίες δίνουν τα απλωμένα ρούχα για τη ζωή στις λιγότερο προβεβλημένες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας; Η υπερφανταστική Θεοδώρα Μαλάμου ετοίμασε το βιβλίο “Athens Laundry Μπουγάδα” (εκδόσεις DOLCE) με εικόνες από το ομώνυμο ψηφιακό εικαστικό πρότζεκτ που εμφανίστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το 2020. Ακολουθώντας σκοινιά, μανταλάκια και απλωμένα ρούχα κατάφερε να αποτυπώσει μια εναλλακτική καταγραφή της ζωής στις γειτονιές. Να το ψάξετε!
👎 Στο τέλος του έτους που μας κάνει (μεγαλώνοντας) πιο ρεαλιστές.
Νίκος Παγουλάτος
👍 Στην έντονα φορτισμένη εβδομάδα που φεύγει βρήκα το ησυχαστήριό μου στην κλασική μουσική. Δεν μπορώ να πω ότι γνωρίζω αρκετά, ούτε οι πιο φανατικοί του είδους δεν το τολμούν, αλλά οι συνθέσεις του Μότσαρτ και του Μπαχ λειτούργησαν θεραπευτικά, σαν αγχολυτικό. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα, ή τουλάχιστον δώστε της μια ευκαιρία. Η κλασική μουσική και μέσω Spotify την ίδια αξία έχει.
👎 Το Threads, το νέο app της Meta, που είναι πλέον διαθέσιμο και στην Ευρώπη. Πέρασαν πέντε μήνες από τότε που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, αλλά και ποτέ να μην έφτανε εδώ δε θα μας χάλαγε. Το κατέβασα, έφτιαξα προφίλ (ουσιαστικά συνδέεις το Instagram με το Threads) και βαρέθηκα στο 5λεπτο. Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες ατάκες, ανακύκλωση χωρίς σήμανση. Χρειαζόμασταν ένα Χ (πρώην Twitter) από τον Zuckerberg; Μπα.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Η παρουσίαση του δίσκου του Πάνου Μπίρμπα, Dandelion, την περασμένη Τρίτη στο Gazarte. Οι τρομπέτες, τα πλήκτρα και τα έγχορδα, συγχρωτίζονταν σε μια λυρική νοσταλγία, επιμένοντας σε κάτι υπερβατικό. Το όλο σκηνικό συμπλήρωναν τα γυναικεία φωνητικά και ντουέτα με την Rosey Blue, την Etten, την Nayla Jauffur και τη Νάντια Πιθαρά που πλέκονταν αρμονικά με τη φωνή του Πάνου, σε μια τρυφερή συνέργεια που έφτιαχνε γέφυρες και κλιμακώσεις μιας παρηγορητικής ολοκλήρωσης που όλοι είχαμε τόσο πολύ ανάγκη στην αρχή μιας δύσκολης εβδομάδας.
👎 Ο ξαφνικός θάνατος του υπέροχου ανθρώπου και ντράμερ των Τρυπών, Γιώργου Τόλιου. Τα ντραμς του είχαν συγχρονιστεί με τους κτυπους της καρδιάς μου στην εφηβεία μου. Αλλά ό,τι αγαπήσαμε βαθιά δεν χάνεται, ζει πέρα από τις μορφές. Γεια σου Γιώργο Τόλιε, σε ευχαριστώ για όλα🖤
