Δεν μπορείτε να φιλιέστε σε πολυσύχναστους δρόμους, γιατί είναι ανήθικο! Όταν τα παιδιά σας μεγαλώσουν και δουν έναν άνδρα και μια γυναίκα να φιλιούνται, μπορεί να τολμήσουν να φιλήσουν τον άνδρα ή τη γυναίκα που αγαπούν -τι φόβος. Μπορεί ακόμη και να θέλουν να κάνουν σεξ μαζί τους -αυτό κι αν είναι ανήθικο. Αλλά μπορείτε να σπρώξετε μια γυναίκα στο δρόμο, να τη χτυπήσετε, να την αποκαλέσετε πόρνη ή να την εξευτελίσετε. Αυτό, βέβαια, δεν αφορά κανέναν, επειδή αυτή η γυναίκα μπορεί να είναι παντρεμένη και να έχει σύζυγο -είναι μια οικογένεια, κανείς δεν μπορεί να παρέμβει στην ιερότητα της οικογένειας, λένε.

Πρόσφατα, έπεσα πάνω σε μια είδηση που αφορούσε την κοινωνία της Τουρκίας: μια γυναίκα παρενοχλούσε λεκτικά ένα ζευγάρι που φιλιόταν στο δρόμο, κατηγορώντας το ότι είναι ανήθικο. Ναι, το μόνο παράπτωμα αυτού του ζευγαριού ήταν το φιλί. Παρακολούθησα τις κραυγές μιας μισαλλόδοξης γυναίκας που ορίζει τα φιλιά ως «ανήθικα», ίσως λόγω της έλλειψης αγάπης, μη μπορώντας να ζήσει τα νιάτα της με τις αξίες στις οποίες πιστεύει. Επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν βιώσει την αληθινή αγάπη, αναγκάστηκαν να παντρευτούν. Επιπλέον, η ιδέα τους για το σεξ μπορεί να συνδέεται με τον συζυγικό βιασμό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο συνηθισμένοι στην έλλειψη αγάπης που συνδέουν άμεσα ακόμα και την παραμικρή πράξη αγκαλιάς με τα προκαταρκτικά. Ζηλεύουν την απερισκεψία, την αγάπη για τη ζωή και τη διασκέδαση των νέων και τους μισούν μέχρι θανάτου. Η μόνη τους έγνοια είναι ποιος κάνει σεξ με ποιον, αλλά ντρέπονται να μιλήσουν για το σεξ. Δεν τους ενδιαφέρει ο γάμος κοριτσιών μόλις 9 ετών, δεν τους ενδιαφέρουν τα αγόρια που βιάζονται στους κοιτώνες των αιρετών, η αιμομιξία, η ενδοοικογενειακή βία, η παιδική κακοποίηση. Αυτά «δεν είναι πρόβλημά μας», αλλά το ποιος φιλάει ποιον και πού είναι.

Νομίζω ότι είναι αδιαμφισβήτητο το πόσο στενόμυαλοι και αδαείς είναι αυτοί οι άνθρωποι. Υπάρχουν όμως και οι “μορφωμένοι“. Τους αποκαλούμε διανοούμενους και επιστήμονες, αλλά δεν μπορείτε να πιστέψετε πόσο διεστραμμένοι είναι μερικοί απ’ αυτούς. Όταν συνομιλείτε με αυτή την κατηγορία ανθρώπων, μιλούν για το πόσο φτωχοί είναι οι «αδαείς άνθρωποι», λένε ότι λυπούνται για τη χώρα τους. Αλλά με την πρώτη ευκαιρία θα αναζητήσουν τρόπους για να σας παρενοχλήσουν. Αν δεν τους δώσετε την ευκαιρία να σας παρενοχλήσουν, σας κατηγορούν ότι είστε οπισθοδρομικοί. Στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων μιλούν για σεξουαλική επανάσταση, αλλά στους δικούς τους γάμους απαιτούν παρθένες γυναίκες. Ταυτόχρονα, περιμένουν από αυτές τις παρθένες γυναίκες να κάνουν θαύματα στο κρεβάτι. Αν αυτές οι γυναίκες αποδειχθούν καλές στο κρεβάτι, τις κατηγορούν ότι είναι πόρνες. Επειδή μια γυναίκα που είναι έμπειρη στο σεξ είναι πόρνη, έχει χάσει την αθωότητά της -είναι επίσης πολύ λάθος να χρησιμοποιείται η λέξη «πόρνη» ως προσβολή.

Τώρα ο θυμός μου είναι μεγαλύτερος από τη θλίψη μου. Από τη μία θέλω να σωπάσω, από την άλλη θέλω να φωνάξω και να τα πω όλα. Έχω γνωρίσει πραγματικά σπουδαίους ανθρώπους, ανθρώπους που σκέφτονται μπροστά, που δεν έχουν προβλήματα με κανέναν, που θέλουν να μάθουν και να παράγουν. Αλλά όταν μιλάω για όλους αυτούς τους κακούς ανθρώπους, νιώθω ότι σκοτώνω την ύπαρξη αυτών των καλών ανθρώπων, νιώθω άδεια. Ωστόσο, αν δεν μιλήσω γι’ αυτούς, θα προδώσω τον εαυτό μου.

Οπότε σε ποια γυναίκα να πρωτοαναφερθώ; Στη γυναίκα που βιάστηκε και κάηκε βάναυσα στο λεωφορείο ή στη γυναίκα που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου μόνο και μόνο επειδή φορούσε σορτσάκι; Ή στα βασανιστήρια μιας γυναίκας που θέλησε διαζύγιο από τον σύντροφό της “κερδίζοντας” εκατοντάδες μαχαιριές; Στη γυναίκα της οποίας το κεφάλι αποκόπηκε και πετάχτηκε σε έναν κάδο απορριμμάτων μαζί με μια θήκη κιθάρας; Αυτά δεν είναι σενάρια ταινιών τρόμου, είναι όλα πραγματικά. Ίσως νιώσετε άβολα διαβάζοντάς τα, γι’ αυτό επιτρέψτε μου να σας πω μια πιο απλή (!) ιστορία.

Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα βόλεϊ του 2023, η εθνική ομάδα βόλεϊ γυναικών της Τουρκίας ήρθε πρώτη μόλις τον περασμένο μήνα. Τι έγινε λοιπόν για να είμαστε περήφανοι για αυτές τις γυναίκες και να τις συγχαρούμε; Άνθρωποι σαν κι εμένα ήταν χαρούμενοι και περήφανοι γι’ αυτές. Αλλά αυτοί οι κακοί άνθρωποι που ανέφερα στην αρχή αυτού του άρθρου έκαναν τα εξής: εξευτέλισαν μερικές παίκτριες βόλεϊ που ίδρωσαν, κουράστηκαν και κοπίασαν καθ’ όλη τη διάρκεια του τουρνουά λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού (είναι ομοφυλόφιλες), μίσησαν αυτές τις γυναίκες. Αυτές οι γυναίκες λοιπόν δεν μπόρεσαν να χαρούν ούτε για την ίδια τους την επιτυχία. Έκλαιγαν, επαναστατούσαν, δεν ήταν επιθυμητές.

Ενώ τα επιτεύγματα αυτών των γυναικών συζητούνται σε άλλες χώρες, στις ίδιες τους τις χώρες έχουν γίνει και πάλι αντικείμενα μίσους. Ακόμη και η σεξουαλικότητα αυτών των γυναικών έχει πολιτικοποιηθεί. Αλήθεια, τι έχει απομείνει που δεν έχει στοιχεία πολιτικής; Το να φοράς σορτς είναι πολιτική πράξη, το φιλί είναι πολιτική πράξη, η αγκαλιά είναι πολιτική πράξη. Ακόμη και η πρωτιά σε ένα τουρνουά είναι πολιτική! Γιατί; Γιατί;  Τι θέλετε από εμάς, τις γυναίκες; Δεν μπορείτε να κρατήσετε το μίσος και την κακία σας μέσα σας για λίγο; Σταματήστε να ρίχνετε το μίσος σας πάνω μας σαν λάσπη.