Κάθε Πέμπτη τα ξημερώματα ο βαθύς ύπνος στον οποίο έχω πέσει και απολαμβάνω, διακόπτεται από σίδερα που σέρνονται στο δρόμο και στη συνέχεια, καθώς ενώνονται μεταξύ τους, παράγουν εκκωφαντικούς ήχους, που σε κάνουν να τινάζεσαι και να βρίσκεσαι σε σοκ για κάποια δευτερόλεπτα, πιστεύοντας ότι πραγματοποιείται κάποιου είδους επιδρομή κάτω από το σπίτι σου. Οποιοδήποτε σενάριο έχεις δημιουργήσει εξαφανίζεται από τη σκέψη σου, μόλις καταλάβεις ότι είναι η μέρα της λαϊκής αγοράς. Οι πάγκοι της γίνονται το ξυπνητήρι μου, αφού πάντα προλαβαίνουν το δικό μου και σχεδόν ποτέ δεν είμαι προετοιμασμένη γι’ αυτό. Πώς να είμαι άλλωστε, όταν το ξεχνάω συνειδητά για να κοιμηθω ήρεμα;

Ακόμα και την προηγούμενη μέρα, αγνοώ επιδεικτικά τα κολλημένα χαρτιά, τα οποία υπενθυμίζουν τη διεξαγωγή της λαϊκής, καθώς και ότι δεν πρέπει να υπάρχουν παρκαρισμένα οχήματα στο δρόμο. Ναι, βλέπω το στενό άδειο από αυτοκίνητα και λέω στον εαυτό μου ψέματα, ότι απλά έτυχε. Ο ήχος από τα σίδερα που με ξυπνάει μερικές ώρες αργότερα, έρχεται για να με διαψεύσει. Μερικές φορές πιστεύω ότι μέσα από το θόρυβο, ακούω και γέλια, σα να με κοροϊδεύουν επειδή έπεσα στη παγίδα τους άλλη μία φορα. Προφανώς κι αυτό δεν συμβαίνει και απλά το φαντάζομαι επειδή έχουν “τσιτώσει” τα νεύρα μου. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφεύγω να παίρνω ρεπό την Πέμπτη, γιατί μετά αρχίζει η παράσταση. Εγώ συνήθως φεύγω μόλις είναι έτοιμα τα σκηνικά, οι πάγκοι της λαϊκής δηλαδή.

«Έλα πάρε πάρε, φρέσκια σαρδέλα μόνο 4€ το κιλό, ολόφρεσκια λέμε», «μήλα, αχλάδια, πορτοκάλια, τα καλύτερα θα τα βρείτε εδώ», «αυγά για μωρά, αυγά για μωρά, πιο νόστιμα αυγά δεν έχετε ξαναφάει», φανταστείτε ότι είσαστε αναγκασμένοι να ακούτε αυτές τις φράσεις να επαναλαμβάνονται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ  χωρίς διακοπή για 6-7 ώρες. Συγγνώμη, δεν ήθελα να σας φωνάξω. Απλά ήθελα να σιγουρευτώ ότι θα εστιάσετε σε αυτή τη λέξη που παρουσιάζει το μέγεθος του προβλήματος. Το οποίο δε σταματάει με τη λήξη της λαϊκής, γιατί όταν τελειώνει η ηχορύπανση έρχεται δυσωδία.

Οι πωλητές, λοιπόν, αφού ξεπουλήσουν ή όταν αρχίζουν όλοι να μαζεύουν σιγά σιγά το εμπόρευμά τους, επειδή πλησιάζει η ώρα κοινής ησυχίας, αφήνουν πίσω τους πεταμένο στο δρόμο μέρος του εμπορεύματός τους, από το οποίο αναδύονται κάθε λογής μυρωδιές. Ωστόσο, η χειρότερη απ’ όλες είναι αυτή του πάγου που λιώνει στον οποίο πριν συντηρούντας οι φρέσκιες σαρδέλες και άλλα ψάρια. Μέχρι να έρθουν τα οχήματα καθαριότητας του Δήμου, αναγκαζόμαστε να έχουμε τα παράθυρα κλειστά για να μην εισέρχεται η μυρωδιά της ψαρίλας στο σπίτι.

Δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτά τα προβλήματα που δημιουργούνται με τον ερχομό της λαϊκής αγοράς κάθε Πέμπτη. Όπως ανέφερα και πριν και υποθέτω ότι μπορεί να γνωρίζατε ήδη, τα αυτοκίνητα που υπάρχουν στους δρόμους, στους οποίους θα διεξαχθεί η λαϊκή πρέπει να μετακινούνται βάσει νόμου. Αυτό σημαίνει, ότι οι κάτοικοι αναγκάζονται να παρκάρουν 3-4 τετράγωνα πιο μακριά απ’ ότι συνήθως, με μερικούς από αυτούς που εν τέλει δε βρίσκουν καμία θέση στάθμευσης, να διπλοπαρκάρουν ή να παρκάρουν πάνω στο πεζοδρόμιο, δημιουργώντας πρόβλημα στους πέζους και μεγαλώνοντας τη κυκλοφοριακή συμφόρηση της περιοχής.

Λαϊκές αγορές και υπαίθριοι χώροι

Κάνοντας μία μικρή έρευνα για αντίστοιχες αγορές στην Ευρώπη, δε κατάφερα να εντοπίσω αντίστοιχο φαινόμενο σε κάποια άλλη χώρα. Μία μέρα της εβδομάδας δηλαδή, να κλείνουν οι δρόμοι σε κάποιες γειτονιές, ώστε να στηθούν οι πάγκοι των πωλητών, δημιουργώντας πρόβλημα στους κατοίκους, τουλάχιστον σε όσους μένουν σε αυτούς τους δρόμους. Στην Ευρώπη υπάρχουν διαμορφωμένοι χώροι φιλοξενούν τους τοπικούς παραγωγούς καθώς και τους υπόλοιπους πωλητές. Μερικά παραδείγματα είναι το Camden Market στο Λονδίνο, το Stockbridge market στο Εδιβούργο, το Time Out Market στη Λισαβόνα και το Mercat la Boqueria στη Βαρκελώνη.

Συνήθως φιλοξενούνται σε παλιά κτίρια, πεζόδρομους ή ειδικά διαμορφωμένους χώρους που μεταμορφώνονται στη καρδιά της κοινότητας. Δεν είναι απλά ένας μεγάλος χώρος που μπορείτε να κάνετε μόνο τις αγορές τροφίμων για να εξοπλίσετε το ψυγείο και τα ντουλάπια σας. Οι αγορές τροφίμων στην Ευρώπη είναι καινότομες, με πολλές από αυτές να παρουσιάζουν έναν μεγάλο αριθμό πάγκων τροφίμων όπου ο κόσμος μπορεί να αγοράσει και απολαύσει μαγειρεμένο φαγητό το οποίο δεν είναι διαθέσιμο στα υπόλοιπα εστιατόρια της περιοχής.

Στην Αθήνα υπάρχουν αρκετοί ανεκμετάλλευτοι χώροι είτε εντός παλαιών κτιρίων, είτε υπαίθριοι, οι οποίοι με τις κατάλληλες μετατροπές θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της λαϊκής, ίσως και περισσότερες αν φτιάχνονταν στα πρότυπα των ευρωπαϊκών αγορών. Κάποτε που η Αθήνα δεν ήταν τόσο πυκνοκατοικημένη, με τόσα αυτοκίνητα και κατοίκους να πρέπει να περάσουν από τους ίδιους δρόμους, οι λαϊκές ήταν μία βιώσιμη επιλογή. Αν θέλουμε να μιλήσουμε, όμως, με σύγχρονα δεδομένα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η πόλη σήμερα, οι λαϊκές δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνουν.

Σίγουρα αυτό θα ξεβολέψει τους ηλικιωμένους που δυσκολευόνται στη μετακίνηση μιας που ο πάγκος με τα «αυγά για μωρά» δε θα βρίσκεται έξω από την πόρτα τους, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν εξυπηρετούνται όλοι τους από τον ίδιο δρόμο. Αναγκαστικά, πολλοί έρχονται από άλλους δρόμους ακόμα και από άλλες γειτονιές. Μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές αλλάζει δρόμο η λαϊκή και πάντα κάποιοι πρέπει να περπατήσουν περισσότερο για να φτ΄σουν εκεί. Μήπως ήρθε η εποχή να αλλάξει ο χώρος διεξαγωγής των λαϊκών αγορών για να μη ταλαιπωρούνται οι κάτοικοι;