Οι άνθρωποι είμαστε ταγμένοι, από την γέννησή μας, στην φθορά, στο χείλος του γκρεμού που μας νικά στο τέλος, αναπόφευκτα. Όλη μας η διαδρομή στην ζωή είναι η εξερεύνηση και το καταβύθισμα σε τρόπους να γλιτώσουμε από το τέλος, όχι καταργώντας το, αλλά κάνοντάς το ασήμαντο. Ποιος να το φανταστεί: μπορεί η ζωή που κρατά μια ανάσα να είναι πιο σημαντική από τον θάνατο που κρατά άπειρα; Αν η ζωή είναι άχθος, ο θάνατος έρχεται ως λύτρωση. Αν είναι ταξίδι μαγικό, με πλήρη συνείδηση των μελανών σημείων της και των ευτυχισμένων κοιλάδων της, τότε ο θάνατος θα είναι απλώς η συνέχιση της ρότας, καθόλου λύτρωση, δεν θα έχει να λυτρώσει τίποτα, μόνο να συνεχίσει να σέρνει το κάρο-αυτή τη φορά, το κάρο θα είναι ασώματο, απερίγραφο, αξεδιάλυτο από τον συμπαντικό πλακούντα του.

Ο life coach Κωνσταντίνος Χαραντινιώτης εξηγεί, μέσα από 7 βήματα, πώς μας βοηθά η τήρηση μιας καθημερινής ρουτίνας:

1. Δημιουργείς δομή. Ένα πλάνο που σου επιτρέπει να γνωρίζεις τι χρειάζεται να κάνεις χωρίς να χρειάζεται να το σκεφτείς υπερβολικά ή να το διαπραγματευτείς. Αυτό σου επιτρέπει να είσαι πιο αποτελεσματικός και να προχωράς ένα βήμα παραπέρα, είτε μιλάμε για την δουλειά σου, είτε για την σωματική και νοητική σου ευεξία.

2. Κερδίζεις χρόνο. Δηλαδή αξιοποιείς αντί να ξοδεύεις το πολυτιμότερο πράγμα που έχεις. Η σωστή ρουτίνα αποδεσμεύει τον χρόνο σου από την ανάγκη να αποφασίζεις συνεχώς για μικροπράγματα της τελευταίας στιγμής (να βγω ή όχι, να παραγγείλω ή να μαγειρέψω, να παώ γυμναστήριο ή φια περπάτημα) ή να κολλάς περισσότερο από όσο χρειάζεται σε κάποιες δραστηριότητες. Επίσης μειώνει τις πιθανότητες να ροκανίζετε τον χρόνο σας, λόγω αναβλητικότητας.

3. Η επανάληψη είναι ο τρόπος για να εδραιώσεις καλές συνήθειες. Και πώς αποκτάς μία συνήθεια; Όταν επαναλαμβάνεις συγκεκριμένες δραστηριότητες ξανά και ξανά. Η ρουτίνα που αποτελείται από καλές επιλογές θα φέρει θετικές αλλαγές στην νοοτροπία σου, ενώ σταδιακά θα αντικαθιστάς τις κακιές συνήθειες με κάτι πολύ καλύτερο.

4. Ιεραρχείς τις προτεραιότητές σου. Αυτό είναι πραγματικά ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας. Η καλοσχεδιασμένη ρουτίνα σε υποστηρίζει ώστε να καλλιεργήσεις αυτή την ικανότητα. Ξυπνάς και αντί να χρειάζεται να πάρεις βεβιασμένες αποφάσεις για το παραμικρό, γνωρίζεις ήδη τι είναι επείγον, τι είναι σημαντικό και τι είναι και τα δύο. Σου είναι ξεκάθαρο επομένως πώς θα κινηθείς.

5. Μειώνεις τα επίπεδα του στρες. Ακόμα κι αν δεν διέγραψες από την λίστα σου όλα τα to do της ημέρας, επειδή έχεις κάνει σωστή ιεράρχηση και έχεις ένα πλάνο που ικανοποιεί τις ανάγκες σου γνωρίζεις ότι έχεις ασχοληθεί με τα πραγματικά σημαντικά πράγματα. Επίσης η ρουτίνα σου επιτρέπει να εστιάζεις λιγότερο στο τι πρέπει να γίνει (επειδή το έχεις οργανώσει ήδη) και έτσι δίνεις όλη σου την προσοχή στην δράση. Αυτό δημιουργεί μέσα σου μία υπέροχη αίσθηση ελέγχου και επίτευξης που διαλύει το άγχος και αυξάνει την αυτοπεποίθηση.

6. Πετυχαίνεις τους στόχους σου. Η επίτευξη ενός στόχου δεν είναι γεγονός αλλά διαδικασία. Η επιτυχία έρχεται μέσα από “προπόνηση¨ και επανάληψη του σωστού πράγματος ξανά και ξανά. Κανένας αθλητής δεν προπονείται τυχαία και αποσπασματικά. Μία ρουτίνα που περιλαμβάνει όλα όσα χρειάζεται να κάνεις ώστε να οδηγηθείς σε αυτό που για εσένα είναι επιτυχία σου επιτρέπει να αποκτήσεις τις δεξιότητες, να εξελιχθείς και να φτάσεις εκεί που θες εσύ.

7. Παρακολουθείς την πρόοδό σου. Η ρουτίνα σου επιτρέπει να μπορείς να διαπιστώνεις αν κάτι δουλεύει πραγματικά για εσένα ή όχι. Μπορείς να είσαι σίγουρος ότι ο διαλογισμός σε βοήθησε αν δεν τον εξασκείς συστηματικά; Αυτός είναι ο τρόπος για να κάνεις προσαρμογές στην ρουτίνα σου και στις συνήθειές σου. Να μην κολλάς αλλά να κάνεις τις αλλαγές που θα σου δώσουν τα αποτελέσματα που θες. Η υιοθέτηση μίας σωστής ρουτίνας επομένως κάνει ευκολότερο να λειτουργείς με επίγνωση και να βρίσκεσαι σε σύνδεση με το πώς λειτουργείς σε καθημερινό επίπεδο.

Η ρουτίνα για την οποία λέμε εμείς εδώ σε αυτό το κείμενο ΔΕΝ είναι η ρουτίνα για την οποία μιλά ο ειδικός. Η δική μας χρήση της λέξης ρουτίνα χτυπά στον ποιητικό πυρήνα της λέξης: η ρουτίνα των συναισθημάτων, των σκέψεων, των αντιδράσεων. Αυτή είναι μια μουντή, αφώτιστη ρουτίνα, μας απομυχζά από τους χυμούς της ζωής, μας απ-εμπνεέι. Τρία είναι τα πράγματα που δύνανται να την φωτίσουν: ο έρωτας, η τέχνη και ο θάνατος.

Ο έρωτας επειδή είναι ζωογόνος και μας αναστατώνει τους παλμούς. Ο έρωτας όχι ο προς πρόσωπο/α μόνο, αλλά προς το ίδιο το modus vivendi μας, προς το ντύσιμό μας, την ενασχόλησή μας με την εργασία, με τους φίλους, με το σπιτικό μας. Η τέχνη σε ό, τι κάνουμε. Ακόμα και στο να μελαγχολούμε. Η τέχνη να αγαπάμε, να αναπνέουμε, να τρώμε, να ταξιδεύουμε. Και, φυσικά, η τέχνη του να κάνουμε τέχνη-ένα από τα πράγματα που μας διδάσκουν ότι, όσο ασήμαντοι κι αν είμαστε, μπορούμε να κάνουμε πράγματα σημαίνοντα και σημαντικά. Και τέλος, ο θάνατος που ως δεδομένη πόρτα στο τέλος του δρόμου οφείλει να μας διδάσκει να ζούμε όπως μας αξίζει, όπως θέλουμε. Κι αν δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε και πώς, τελικά, θέλουμε να αξιοποιήσουμε τον εν ζωή χρόνο μας τον πεπερασμένο, αξίζει μια ολόκληρη ζωή για να ψάχνουμε πώς θέλουμε να την ζήσουμε.

Κι ας πεθάνουμε λίγο αφού το έχουμε ανακαλύψει. Πάλι θα αξίζει τον κόπο.

 

 

* O τίτλος είναι εμπνευσμένος από μια φράση του Θωμά Κοροβίνη σε ανάρτησή του στο Facebook