Μπορείς να είσαι δημοσιογράφος κι ας μην το έχεις σπουδάσει. Αλλά όχι αν δεν το «σπουδάζεις» κάθε μέρα.

Η δημοσιογραφία χρειάζεται διάβασμα, συνεχή ενημέρωση, τακτική σκέψη.

Δεν σε κάνει δημοσιογράφο το να συχνάζεις σε στέκια όπου συχνάζουν δημοσιογράφοι.

Είναι OK να βαριέσαι την απομαγνητοφώνηση -αλλά καθόλου οκ να βαριέσαι την διαδικασία της συνέντευξης.

Είναι OK να γράφεις λίγες λέξεις και όχι μακροσκελή θέματα κάθε τόσο -αλλά δεν είναι OK να μην εξακριβώνεις και να μην διασταυρώνεις τις λίγες, έστω, αυτές λέξεις.

Θα δημοσιεύεις, λογικά, κάθε τόσο δελτία τύπου. Βάλε φαντασία στην δημοσιογραφία, δημιούργησε θέμα από το δελτίο, μην κάνεις τυφλή αναπαραγωγή. Και κυρίως, αν θες να υπηρετείς το πολιτιστικό ρεπορτάζ, καταδέξου να πηγαίνεις από καιρού εις καιρόν σε καμιά παράσταση ή συναυλία.

Τα ξένα μέσα είναι απίθανα -όχι όλα. Αλλά αν δημοσιογραφείς εν Ελλάδι, δεν χρειάζεται να διαβάζεις τι γράφεται στα γειτονικά μέσα; Τόσο σνομπ;

Μπορείς να είσαι δημοσιογράφος κι ας μην απεργείς όταν το εξαγγέλλει η ΕΣΗΕΑ. Αλλά, για τον Θεό, να γνωρίζεις, έστω ακροθιγώς, τους λόγους για τους οποίους απεργεί η ΕΣΗΕΑ.

By the way, ξέρεις τι είναι η ΕΣΗΕΑ, ναι;

Ο δημοσιογράφος δεν είναι υποχρεωμένος να έχει κάθε μέρα έμπνευση και όρεξη. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνά πως η δουλειά του δεν εξαντλείται ακριβώς στο οκτάωρο. Ο δημοσιογράφος ανήκει στα επαγγέλματα εκείνα που δεν σε αφήνουν στο σχόλασμα. Γιατί μια είδηση ή μια ομορφιά δεν μπορούν να περιμένουν να συμβούν εντός του ωραρίου σου.

Ο δημοσιογράφος δεν είναι υποχρεωμένος να συμπαθεί όλους τους συναδέλφους στο γραφείο. Οφείλει όμως να είναι συνεργατικός, να κατανοεί ότι είναι μέλος μιας συνολικής δουλειάς, ενός πρότζεκτ: μιας εφημερίδας, ενός περιοδικού, ενός σάιτ.

Ο δημοσιογράφος μπορεί να είναι πιο σημαντικός από αρκετούς ανθρώπους που συνεντευξιάζεται, όμως αυτό είναι αδιάφορο την στιγμή που παίρνει την συνέντευξη, είτε για να την δημοσιεύσει, είτε για να την χρησιμοποιήσει σε ρεπορτάζ του.

Πηγή δεν είναι μόνο το Google. Πηγή είναι η ζωή: ο διπλανός στο λεωφορείο, μια βιτρίνα βιβλιοπωλείου, μια πορεία, τα εγκαίνια μιας έκθεσης.

Ο δημοσιογράφος δεν απαιτείται να είναι γλωσσολόγος. Αλλά, αλίμονο, οφείλει να γνωρίζει ορθογραφία και γλώσσα. Κι αν έχει εντοπίσει εκεί αδυναμία, να δουλέψει για να βελτιωθεί.

Ο δημοσιογράφος πρέπει να διάγεται από νηφαλιότητα και ψυχραιμία-δεν εκπονεί μανιφέστα, άρθρα γράφει, απόψεις εκφράζει, σχολιάζει. Αλλά, για να μην είναι πλαδαρός, χρειάζεται να επανεξετάζει κάθε τόσο τις ιδέες του, να ελέγχει τα πιστεύω του, να είναι ανοιχτός σε συζητήσεις, σε διαβάσματα, σε αντικειμενική πληροφόρηση. Το θάρρος αποτελεί υψίστη αρετή. Αρκεί να μην ακκίζεται και γίνεται, ακουσίως ή εκουσίως, θράσος και ψηλή μύτη.

Εννοείται ότι ο δημοσιογράφος ούτε διασκεδαστής είναι, ούτε ειδήσεις εκφωνεί. Συνήθως, είναι ένα πλάσμα ξεμαλλιασμένο, με μαύρους κύκλους, περνά ώρες μπροστά από χαρτιά και οθόνες, δεν έχει πολλά λεφτά. Όπου ακούς πολλά λεφτά, τρέχα: δεν γίνεσαι πλούσιος από την δημοσιογραφία.

Δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι «αλήτες και ρουφιάνοι». Δεν δουλεύουν όλοι στην τηλεόραση. (σ.σ: το κλασικό ενσταντανέ: Τι δουλειά κάνεις;/Δημοσιογράφος/σε ποιο κανάλι δουλεύεις;/απεγνωσμένο ξεφύσημα) Δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι τζαμπατζήδες -συχνά, πληρώνουν ευσεβή ποσά από τα μηνιάτικο για να προμηθευτούν βιβλία, να κάνουν ένα ταξίδι ή να καταφέρουν να καλύψουν τα έξοδα για κάποιο θέμα, από το ταξί, μέχρι τον καφέ των ανθρώπων που χρειάζεται να του μιλήσουν.

Αν δεν σου αρέσει η δημοσιογραφία με την οποία έρχεσαι αντιμέτωπος καθημερινά, άλλαξε κανάλι, ρώτα τους φίλους σου τι διαβάζουν ή τι ακούν ή τι βλέπουν.

Στην τελική, γίνε δημοσιογράφος εσύ. Αρκεί να θυμάσαι όλες τις δυσκολίες και όλες τις παγίδες. Α, και ότι ζούμε στην Ελλάδα, ε; Η Κάρι Μπράντσω ΔΕΝ ήταν δημοσιογράφος και ΚΑΜΙΑ στήλη σε εφημερίδα δεν μπορεί να εξασφαλίσει δύο πανάκριβα ζευγάρια γόβες σε μηνιαία βάση.

Καλά καλά ψυγείο δεν γεμίζει…