Τα λεπτά φρύδια, τα χαμηλοκάβαλα τζιν και τα κολλητά T-shirts με σλόγκαν είναι στη μόδα. Οι rockstar girlfriends είναι τα it-girls του σήμερα. Οι Jonas Brothers είναι σε περιοδεία. Ο Ryan Gosling είναι ο ηθοποιός της χρονιάς. Η Pamela Anderson είναι το makeup icon της στιγμής. Στο ίντερνετ μιλούν για τον πραγματικό λόγο που διαλύθηκαν οι Spice Girls. 

Όλα αυτά το 2023. 

Είναι γνωστό ότι η νοσταλγία πουλάει — και τα τελευταία χρόνια, οι εταιρείες ψυχαγωγίας και μόδας την έχουν κεφαλαιοποιήσει δεόντως, με τη μορφή πρίκουελ και σίκουελ ταινιών, επανεκδόσεις άλμπουμ, επανενώσεις συγκροτημάτων και δυνατών fashion comebacks. Για πολλές γυναίκες στα 20κατι και στα 30κάτι τους, πολλά πράγματα που απολάμβαναν στην εφηβεία τους εξακολουθούν να αποτελούν τεράστιο μέρος της ζωής τους. Όχι, απαραίτητα, επειδή επέστρεψαν στη μόδα. Αντίθετα, είναι μια απόδραση από τον ζόφο της ενήλικης ζωής.

Υπάρχει κάτι πολύ γλυκό στο να μεγαλώνεις και να συνειδητοποιείς ότι εκείνο το έφηβο κοριτσάκι που ήσουν δε θάφτηκε στον χρόνο. Ακόμη ακούς την ίδια μουσική και φοράς τα ίδια ρούχα – ή μάλλον φοράς τα ρούχα που η μητέρα σου δε σου επέτρεπε να φοράς τότε. Είσαι μια έφηβη σε σώμα ενήλικης γυναίκας. 

Στο TikTok, το hashtag #teenagegirlinher20s έχει περισσότερες από 594.500 προβολές. Κάτω από την ετικέτα, οι χρήστες μοιράζονται πράγματα που τους γεμίζουν με εφηβική χαρά, από τα outfits τους για την περιοδεία Eras της Taylor Swift, μέχρι την αδιαφορία τους για οποιοδήποτε πλάνο συνταξιοδότησης στο μέλλον. Για πολλές γυναίκες, το να συνειδητοποιούν ότι μεγαλώνοντας διατηρούν τα βασικά τους ενδιαφέροντα, είναι αρκετά συγκινητικό και απελευθερωτικό, αφού αφαιρεί τη ντροπή που μπορεί να ένιωθαν στο σχολείο όταν τους άρεσαν «κοριτσίστικα» πράγματα. 

@caligracex #greenscreen #fyp #oliviarodrigo ♬ original sound – ):)

Η κοινωνία μας μισεί τα έφηβα κορίτσια

Η κοινωνία μας έχει εμμονή με το να κοροϊδεύει οτιδήποτε αγκαλιάζεται πρώτα από έφηβα κορίτσια. Τηλεοπτικές εκπομπές και σειρές που παρακολουθούνται κυρίως από γυναίκες υφίστανται αυστηρότερη κριτική σε σύγκριση με προϊόντα παρόμοιας ποιότητας που προορίζονται για άνδρες. Τόσα συγκροτήματα και καλλιτέχνες αρχικά σνομπαρίστηκαν από κριτικούς, επειδή το κοινό τους ήταν κατά κόρρον νεαρά κορίτσια και γυναίκες. Πρόσφατα, μάλιστα, είδα στα social media να ωρύονται κοτζαμ ενήλικες επειδή σε συναυλία αγαπημένου συγκροτήματός τους, υπήρχε μια λαοθάλασσα ανήλικων κοριτσιών που «τους έμαθε από το Tiktok». 

Έφηβες στα 60s ήταν αυτές που έχρισαν τους Beatles σουπερ-σταρς. Όπως είχαν κάνει παλιότερα με τον Elvis, όπως είχαν κάνει και με τον Sinatra. Αλλά αυτό το γνωρίζατε ήδη. Τους έβλεπαν και έκλαιγαν και χτυπιόντουσαν και λιποθυμούσαν από την τόση τελειότητα. Στο μεταξύ, η υπόλοιπη κοινωνία δεν καταλάβαινε την όλη τρέλα (της πήρε λίγο καιρό αλλά τελικά την κατάλαβε). «Αυτές που συρρέουν γύρω από τους Beatles, που ουρλιάζουν υστερικά, αυτές που τα κενά τους πρόσωπα τρεμοπαίζουν στην οθόνη της τηλεόρασης, είναι οι λιγότερο τυχερές της γενιάς τους, βαρετές, αδρανείς, αποτυχημένες», έγραψε ο Paul Johnson στο New Statesman.

«Υστερικά» κοριτσάκια βοήθησαν στη διάδοση του μυθιστορήματος τον 18ο αιώνα, ένα λογοτεχνικό είδος που μέχρι τότε θεωρείτο υποδεέστερο.

Νεαρά κορίτσια και γυναίκες αποτελούν τη βάση μιας ολόκληρης οικονομίας (ποπ κουλτούρα, παραδοσιακά μέσα και social media) και, παρόλαυτα, ο κόσμος θέλει να πιστεύει ότι τα ενδιαφέροντά τους είναι ανούσια και κενά.

Εν ολίγοις, τα έφηβα κορίτσια οδηγούν την ποπ κουλτούρα μπροστά και στη συνέχεια σνομπάρονται για τα γούστα τους. 

Έφηβες με ενήλικες τσέπες… περίπου

Με την επιστροφή του Y2K στη μόδα, είναι εύκολο να διατηρήσεις ή να ξαναθυμηθείς τα ενδιαφέροντα που είχες κατά την εφηβεία σου. Επιπλέον, τώρα που δουλεύεις μπορείς να στηρίξεις τα ενδιαφέροντα αυτά με πιο απτό τρόπο. Ωστόσο, ενώ μας είναι πια πιο εύκολο να αγοράσουμε εισιτήρια για συναυλίες και παλέτες σκιών, η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση του πλανήτη δεν προσφέρεται για πιο παραδοσιακές επενδύσεις. Γνωρίζουμε ότι μετά βίας μπορουμε να διαθέσουμε χρήματα για το νοίκι και πως πιθανότατα δε θα είμαστε ποτέ σε θέση να αγοράσουμε το δικό μας σπίτι.

Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται επίσης μια ιντερνετική αναγέννηση της ιδέας της θεραπείας του εσωτερικού παιδιού (inner child), ένας ψυχολογικός όρος που πρωτοεμφανίστηκε τη δεκαετία του ’60. «Αν είσαι λυπημένος εξαιτίας κάποιας παλιάς πληγή, που δημιουργήθηκε πίσω στα παιδικά σου χρόνια, τότε μπορείς να θεραπεύσεις το εσωτερικό παιδιί, με το να παρηγορείς τον εαυτό σου με τον τρόπο που θα ήθελες να σε είχαν παρηγορήσει μεγαλώνοντας», εξηγεί η κλινική ψυχολόγος, Ravin Aulak.

Βέβαια, η Aulak δηλώνει αρκετά επικριτική όσον αφορά την εμμονή του ίντερνετ να βάζει ετικέτες σε όλα. «Είμαστε σε αυτό το σημείο, ως κοινωνία, όπου υπερπαθολογούμε την ανθρωπότητα. Αντί να προσπαθούμε να «καταλάβουμε» ή να ονομάσουμε ένα σύνδρομο, τι θα γινόταν αν λέγαμε: “Αυτά τα πράγματα που μου αρέσουν και ίσως προέρχονται από τις εμπειρίες μου, αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό. Μπορώ απλώς να τα απολαύσω και να ξέρω ότι αυτή είναι η ταυτότητά μου”».

Αν η προσκόλληση στα εφηβικά χρόνια και τις αναμνήσεις μας δε μας εμποδίζει από το να ζήσουμε στο έπακρο τη ζωή μας εδώ και τώρα, τότε δε νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα. Προς όλες τις γυναίκες στα 20, στα 30, στα 40, στα 50 που νιώθουν ακόμα έφηβες στη ψυχή, εύχομαι αυτό το αίσθημα να μην αλλάξει ποτέ.