«Για πρώτη φορά στα χρονικά της χώρας, η πυρασφάλεια ακουμπάει εξ ολοκλήρου και αποκλειστικά σε φαντάρους, υπαξιωματικούς και αξιωματικούς, οτιδήποτε τέλος πάντων διαθέτει η εκάστοτε στρατιωτική υπηρεσία. Δηλαδή, στέλνουμε στα βουνά για περιπολία, μόνους τους, ανθρώπους που έχουν μηδενική εκπαίδευση για τις φωτιές, μηδενικό εξοπλισμό, μηδενικούς κανόνες εμπλοκής (ακόμα και εάν έρθουν φάτσα μούρη με εμπρηστή δεν έχουν ούτε το δικαίωμα να τον συλλάβουν, ούτε και φέρουν οπλισμό -προφανώς- εν καιρώ ειρήνης) χωρίς να συνοδεύονται από αστυνομία ή πυροσβεστική, όπως συνέβαινε μέχρι φέτος. […] Επιπλέον, όπως κατήγγειλαν στην στήλη συνδικαλιστές των Ενόπλων Δυνάμεων, όταν είπαν «μα ρε παιδιά, δεν έχουμε καν ασυρμάτους για αυτό το πράγμα», τους απάντησαν «να παίρνετε τηλέφωνο από τα κινητά σας». Γιατί έχει σήμα καμπάνα στις βουνοκορφές, γνωστό αυτό».
Ο δημοσιογράφος του μέλλοντος θα μπορεί, κάθε χρόνο από εδώ και στο εξής (ή μέχρι, τουλάχιστον, κάτι να αλλάξει δραματικά, προς το καλύτερο πάντα), να παίρνει αυτό το εξαιρετικό κείμενο της συναδέλφου Σοφίας Μανδηλαρά που γράφτηκε το περσινό καλοκαίρι για λογαριασμό του Olafaq και να το «ανεβάζει» αυτούσιο, mot a mot, λέξη προς λέξη, δίχως να αλλάξει ούτε τελεία, ούτε τίποτα.
Είναι ένα κείμενο διαχρονικό, σχεδόν αχρονικό, τηρουμένων των αναλογιών του να ζεις σε αυτή την υπέροχη και τόσο προνομιούχα χώρα.
Πραγματικά όμως, δεν χρειάζεται να γράψω από την πλευρά μου τίποτα περαιτέρω, γιατί τα αναφέρει όλα η Σοφία:
«Ας θυμηθούμε τι δήλωνε στις 4 Αυγούστου του 2021 ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης: «Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και σε όλους, στο Πυροσβεστικό Σώμα, στην Αστυνομία, τους εθελοντές μας που με τόση αυταπάρνηση αντιμετώπισαν μία εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση». Μέχρι τον Σεπτέμβρη όμως οι ευχαριστίες, καθώς στις 5 Νοεμβρίου του ίδιου έτους η απάντηση της κυβέρνησης στα αιτήματά τους ήταν τα ΜΑΤ που τους ψέκασαν με χημικά, η αύρα που τους κατάβρεξε να δροσιστούν και ο τραυματισμός ενός πυροσβέστη από κρότου λάμψης. Τουλάχιστον 3.600 οργανικά κενά διαπίστωναν οι εκπρόσωποι των πυροσβεστών φέτος τον Μάιο, με μέσο όρο ηλικίας του εν ενεργεία ανθρώπινου δυναμικού τα 47 έτη. Δεν χρειάζεται καν σχόλιο. Όσον αφορά δε τα εναέρια μέσα, η Ελλάδα είναι το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος που την πυρόσβεση εξ αέρος χρεώνεται η πολεμική αεροπορία».
Ό,τι αναφέρεται παραπάνω, ισχύει ακόμη, 365 ημέρες μετά, στο ακέραιο και 100%. Γιατί σήμερα, 19 Ιουλίου του 2023, η πραγματικότητα στην Πυροσβεστική είναι η εξής:
Η Πυροσβεστική πρέπει να αντιμετωπίσει τα όποια συμβάντα με 4.547 κενές θέσεις και τις υπόλοιπες κατακερματισμένες σε διάφορες κατηγορίες, όπως εποχικοί, πενταετείς, επταετείς και μόνιμοι.
Επιπλέον, το 85% από τα περίπου 3.500 οχήματα του Πυροσβεστικού Σώματος έχουν ηλικία πάνω από 10ετία, ενώ οι πιστώσεις για τη μισθοδοσία του προσωπικού είναι μειωμένες κατά 7,5 εκατ. ευρώ σε σχέση με πέρυσι και ενώ μόλις το 0,04% του κρατικού προϋπολογισμού ήταν οι δαπάνες για το σύνολο των αναγκών για τη διαχείριση και προστασία των δασών.
Οπότε, τι συμβαίνει χονδρικά, τα τελευταία 24ωρα; Ε, το φανταζόμαστε όλοι: Πυροσβέστες μαζί με εθελοντές, εθελοντισμός και μια υποστελεχωμένη Πυροσβεστική προσπαθούν και παλεύουν για το ακατόρθωτο.
Κάποιοι υπεράνθρωποι εκεί έξω αυτή την στιγμή υπερβάλλουν εαυτόν, προσπαθώντας να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα που άφησε πίσω της μια ομάδα υπανθρώπων της πολιτικής μας ηγεσίας.
«Το υπάνθρωπο δυνατό»
Μετά τις καταστροφικές φωτιές πέρσι και πρόπερσι, το Νοέμβριο του 2022, το ΣτΕ, έδωσε εντολή να αυξηθούν οι οργανικές θέσεις στην Πυροσβεστική κατα 3.600. Μάλιστα ο τότε υπουργός Εσωτερικών, Μάκης Βορίδης, κατά την παρουσίαση του προγραμματισμού προσλήψεων για το 2023, προανήγγειλε μεταξύ άλλων και την άμεση πρόσληψη των πυροσβεστών, ώστε η στελέχωση να έχει ολοκληρωθεί πριν την αντιπυρική περίοδο του 2023.
Καλώς μέχρι εδώ; Καλώς.
Έγιναν οι προσλήψεις αυτές;
Σιωπή ασυρμάτου και σιγή ιχθύος επικρατεί σε αυτό το καθαρά ρητορικό ερώτημα.
Ασφαλώς και όχι.
Πολλά κανάλια από προχθές αποθεώνουν τον κρατικό μηχανισμό και δεν αναφέρουν τίποτα για την εγκληματική μη στελέχωση της Πυροσβεστικής.
Κουβέντα για το γεγονός ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δέκα μέρες πριν, στις 7/7/2023, κατά την επίσκεψη στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, έταζε «κοσμογονία» στην πυροπροστασία και δήλωνε: «Εχουμε προχωρήσει και έχουμε υλοποιήσει έναν πολύ μεθοδικό σχεδιασμό για την αντιπυρική περίοδο».
Fast forward δέκα ημέρες μετά: ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τις Βρυξέλλες, όπου βρισκόταν για τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής, εντελώς προκλητικά ισχυρίστηκε προ 24ώρου ότι «οι επιστήμονες μάς είχαν προειδοποιήσει ότι οι μέρες αυτές θα ήταν εξαιρετικά δύσκολες, λόγω του καύσωνα και των ισχυρών ανέμων. Θέλω να ζητήσω από τους συμπολίτες μας να υπακούουν στις οδηγίες της πολιτικής προστασίας. Το πρώτο μας μέλημα πάντα είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής, ακολουθεί η προστασία της περιουσίας και του φυσικού μας περιβάλλοντος, γι’ αυτό και είναι πάρα πολύ σημαντικό οι εκκενώσεις οι οποίες διατάσσονται από την πολιτική προστασία να υλοποιούνται με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα».
Και σαν μην έφταναν τα παραπάνω συμπλήρωσε: «Φωτιές είχαμε και θα έχουμε, είναι και αυτό ένα από τα αποτελέσματα της κλιματικής κρίσης την οποία βιώνουμε με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση».
Όμως, αφού «είχαμε και θα έχουμε φωτιές», ε, οκ, να πάρουμε πυροσβέστες, σωστά;
Μισό όμως: το είπαμε αυτό, από πέρσι, αλλά τελικά δεν πήραμε πυροσβέστες.
Καλή φάση ε;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν βρήκε τίποτα να πει για τα απολύτως αυτονόητα, δηλαδή για τη στελέχωση της Πυροσβεστικής (και όχι την υποχρηματοδότηση της) και τις προληπτικές παρεμβάσεις για την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων, ενώ επίσης δεν αναφέρθηκε καθόλου στα ουσιαστικά μέτρα πυροπροστασίας και αντιπυρικής πολιτικής.
Ή για το ότι οι εθελοντές, ο στρατός, τα απλά φανταράκια και η ίδια η αστυνομία [με τις ίδιες αυτές αύρες που πρόπερσι κατέβρεχαν τους πυροσβέστες που διαδήλωναν], προσπαθεί εδώ και 48 ώρες να σβήσει τις φωτιές.
Αυτή, ας πούμε, είναι μια χθεσινή φωτογραφία, που σε ένα οποιοδήποτε μέρος του κόσμου θα κρινόταν ως απαράδεκτο γεγονός.
Τι να κάνει και ο Πρωθυπουργός στη θέση που είναι. Κάνει το υπανθρώπως δυνατό.
Όταν κάποιοι άλλοι κάνουν το ανθρωπίνως δυνατό.
Η πασίδηλη αλήθεια είναι ότι η Πολιτική Προστασία επί εποχής Μητσοτάκη κάνει το εξής πανούργο: πραγματοποιεί αποκλειστικά «εκκενώσεις» χωριών και κωμοπόλεων, φοβούμενη για ανθρώπινες ζωές και πάνω στη λογική «εμείς μετράμε στρέμματα, εσείς πτώματα», με την οποία σπεκουλάρισε με άθλιο τρόπο μετά τα τραγικά γεγονότα στο Μάτι τον Ιούλιο του 2018 και προεκλογικά, μέχρι τις εκλογές του 2019.
Την ίδια στιγμή, αφήνουν στο έλεος της φωτιάς σπίτια, περιουσίες, φυσικό πλούτο, χλωρίδα και πανίδα.
Και κάτι τελευταίο και σημαντικό, ως κατακλείδα:
Σύμφωνα με το άρθρ. 117 παρ. 3 του Ελληνικού Συντάγματος, απαγορεύεται στις αναδασωτέες περιοχές κάθε άλλη πλην της αναδάσωσης χρήση, οσοδήποτε κοινωφελής ή περιβαλλοντικά φιλική και αν είναι η χρήση αυτή.
Αυτά μέχρι το 2011, οπότε και το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ με εισηγήτρια την Κατερίνα Σακελλαροπούλου παρέπεμψε στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου προς επίλυση το κατά πόσο, και παρά την συνταγματική απαγόρευση, είναι επιτρεπτή η εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε αναδασωτέες περιοχές.
Τελικά, η Ολομέλεια του ΣτΕ, με την υπ’ αρ. 2499/2012 απόφασή της (Πρόεδρος Κωνσταντίνος Μενουδάκος, Εισηγήτρια Κατερίνα Σακελλαροπούλου) και παρά την ύπαρξη αντίθετης πάγιας νομολογίας, έκρινε επιτρεπτή την εγκατάσταση του επίμαχου αιολικού πάρκου σε αναδασωτέα περιοχή, δημιουργώντας ένα δεδικασμένο.
Αυτα είναι τα καλά του να έχεις για Πρόεδρο της Δημοκρατίας «για πρώτη φορά μια γυναίκα», όπως προεξοφλούσαν πολλοί και πολλές μετά την εκλογή της στον προεδρικό θώκο. Επιτέλους, η ευαισθησία και η ενσυναίσθηση στην εξουσία.
Καλά σαράντα στα δάση μας, τα χιλιάδες ζώα που θα καούν άθελά τους, την πανίδα και την χλωρίδα που θα καταστραφεί.
Και μην ξεχνάτε: να πίνετε πολλές πορτοκαλάδες, να ενυδατώνεστε ενόψει νέου καύσωνα και να κάνετε το σταυρό σας (ή τις προσευχές σας σε όποιον θεό πιστεύετε) που ζείτε στην Ελλάδα, τη χώρα που, όπως μας ενημερώνει και η παρακάτω δασική πινακίδα, «όλα μπορούν να συμβούν και εμείς συνεχίζουμε να ζούμε καθαρά από τύχη».