To θέμα είναι, μάλλον, πώς και ανάμεσα σε ποιους γίνονται οι καβγάδες. Είναι ερωτικοί; Είναι με τους φίλους ή τους συναδέλφους μας; Ή μήπως οι αιώνιοι, ατελείωτοι, εξοντωτικοί καβγάδες με την οικογένειά μας; Κάποιοι άνθρωποι υποφέρουν στην ιδέα ότι θα ξεκινήσει ένας καυγάς. Είναι δικαίωμά τους να προτιμούν την ηρεμία, την τάξη και την ασφάλεια. Άλλωστε, είναι ένας άδικος μύθος ότι οι άνθρωποι που τσακώνονται είναι οι μόνοι που εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Η απόλυτη, βαθιά επικοινωνία μπορεί να επιτευχθεί και σε καθεστώς ηρεμίας, παρόλο που, από την άλλη, στα νεύρα ορθά λέγεται πως προκύπτουν αλήθειες και μάλιστα αλήθειες αναγκαίες να ειπωθούν.
Ας ξεκινήσουμε με τα ερωτικά, γιατί συνήθως το τερέν μιας σχέσης είναι αυτό που δοκιμάζει τα νεύρα μας. Είναι υγιές να καβγαδίζει ένα ζευγάρι, λένε οι ειδικοί. Όμως, υπάρχουν «κανόνες», προκειμένου οι σύντροφοι και η σχέση τους να επωφεληθεί από τις διαφωνίες που είναι φυσικό να προκύψουν. Συγκεκριμένα, η προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η ειλικρινής, ανοιχτή και στοργική επικοινωνία.
Πολλοί άνθρωποι υπερηφανεύονται ότι ποτέ δεν καβγαδίζουν με τους συντρόφους τους. Όμως, αυτό είναι σοβαρό λάθος, σύμφωνα με αρκετούς ειδικούς σχέσεων και ψυχικής υγείας. Πολλές φορές, οι καβγάδες αποφεύγονται για να μην ειπωθούν αλήθειες και για να συνεχίσει υποτίθεται ανώδυνα μια σχέση, μια κατάσταση. Συχνά, μένουν πράγματα κάτω από το χαλί, όλοι και όλες το έχουμε νιώσει αυτό και εδώ είναι ένα σημείο που χρειάζεται να προσεχθεί: δεν είναι ok να τσακωνόμαστε για τα πάντα. Αν μας θυμώνουν τα πάντα στην συμπεριφορά κάποιου ανθρώπου, είναι πιθανό το πρόβλημα να το έχουμε εμείς. Είναι ok ”να κάνουμε τους χαζούς” καμιά φορά και να επιλέγουμε σοφά τις μάχες μας-ας μην αναλωνόμαστε σε μικροκαβγάδες για ασήμαντα πράγματα και λεπτομέρειες διακινδυνεύοντας την ισορροπία μιας όμορφης σχέσης ή συνάντησης.
«Η αποφυγή της σύγκρουσης δεν έχει αποτέλεσμα», σημειώνει η Κέιτλιν Κάντορ σύμβουλος ζευγαριών στη Φιλαδέλφεια. «Αν μπορείτε να τσακωθείτε και να μάθετε πώς να συνδέεστε στις διαφορές σας και να μαθαίνετε περισσότερα ο ένας για τον άλλον μέσω του καβγά, τότε αυτό είναι πραγματικά υγιές», συμπληρώνει. Άραγε, έχει momentum ο καβγάς; Δηλαδή, μπορεί, με έναν τρόπο να ”προγραμματιστεί;”
Και ναι και όχι. Την στιγμή που μας πιάνουν τα νεύρα μας, είναι καλό να αποδεχθούμε το συναίσθημα του θυμού -γιατί συναίσθημα είναι και αυτό, συναίσθημα που βάζουμε συνήθως στην άκρη και το δαιμονοποιούμε. Από την άλλη, ας μην αφεθούμε στην ταχεία ροή των σκέψεών μας που μας οδηγούν να βρίσκουμε πολύ, να πούμε πράγματα που κατά πάσα πιθανότητα δεν εννοούμε ακριβώς έτσι και σίγουρα δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω. Μπορούμε να ορίσουμε μια άλλη στιγμή με τον δικό μας άνθρωπο για να επανέλθουμε στο θέμα και να το λύσουμε. Αν ο καβγάς έχει ήδη ξεσπάσει, μπορούμε σε κάθε περίπτωση να τον διακόψουμε. Time out, κοινώς. Ή ακόμα καλύτερα, α λα Λάζαρος στο ”Είσαι το ταίρι μου”: ”Τρώμε κάτι και συνεχίζουμε;”
Ξεφεύγοντας λίγο από το ερωτικό πεδίο, σε κάθε -μα κάθε- καβγά, είναι καλό να έχουμε κατά νου μερικά πράγματα. Αρχικά, οι τόνοι και οι εντάσεις δεν χρειάζεται να είναι ανεβασμένες. Κακώς μπερδεύουμε τον καβγά με την υπερβολική φωνασκία. Ξέρετε αυτόν τον πασίγνωστο πια μύθο που έχει κυκλοφορήσει κατά καιρούς σε αφηγήσεις της παρέας και σε ιστότοπους; Δείτε:
Μια μέρα, ένας σοφός Ινδιάνος έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του: «Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;». «Γιατί χάνουν την ηρεμία τους», απάντησε ο ένας. «Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;», ξαναρωτά ο σοφός.
«Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος», είπε ένας άλλος μαθητής. Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση: «Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;». Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο. Οπότε, αυτός έδωσε την δική του απάντηση: «Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε όταν είμαστε θυμωμένοι; Γιατί όταν θυμώνουν δυο άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ… και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση… Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για να ακουστούν. Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι; Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνίσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά. Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν, παρά μονάχα ψιθυρίζουν. Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν. Έτσι συμβαίνει όταν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον».
Θα μας σταθεί χρήσιμο να αναλύουμε τα συναισθήματά μας, όσο μπορούμε. Να καταλαβαίνουμε τι μας θυμώνει, πότε, από ποιον και γιατί. Αν τρελαινόμαστε για μικρολεπτομέρειες, είναι ώρα να ασχοληθούμε με την δική μας, την προσωπική μας ψυχική κούραση για να μην παρεξηγούμε τα πάντα, ούτε να σηκώνουμε σκόνη από το πουθενά, ταράζοντας και τους γύρω μας συνεχώς. Όμως, η «επιτυχία» ενός καβγά δεν αφορά μόνο το πόσο καλά εκφράζουμε τα συναισθήματά μας στον ”απέναντι”. Παρότι αυτό είναι σημαντικό, είναι εξίσου κρίσιμο να ακούμε, όπως λένε οι ειδικοί.
Το να είσαι καλός ακροατής σημαίνει να μπορείς να ελέγξεις τα συναισθήματά σου. Κι αν δεν ελέγχουμε τι ακούμε, το εμβαπτίζουμε συνεχώς στην δική μας αντίληψη, πάθος και ετοιμότητα να παρερμηνεύσουμε και να αρπαχθούμε. Αν χρησιμοποιήσουμε έναν καβγά ως πυξίδα για να γνωρίσουμε καλύτερα εμάς και τον άλλον, τότε μάλλον βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Αν επαναλαμβάνουμε καβγάδες για τις ίδιες αιτίες, τότε πιθανά θα πρέπει να δούμε τι πάει λάθος και όλο επιστρέφουμε. Κι αυτό, όχι, δεν λύνεται με καβγά, αλλά εν ηρεμία, σε μια εντελώς άσχετη στιγμή.
Με πληροφορίες (και) από CNN.
