Ένιωσα κάποια στιγμή πως γερνάω πριν την ώρα μου χωμένη μέσα στις οθόνες όλη μέρα. Το άπειρο σκρολάρισμα, οι ειδοποιήσεις που δε σταματούν ούτε την ώρα που κοιμάσαι, η καθημερινότητα που μοιάζει να «τρέχει» μόνη της, με έκαναν να ψάχνω έναν τρόπο διαφυγής. Τότε ήταν που έτυχε και διάβασα ένα άρθρο σχετικά με το πως να γυρίσω πίσω σε μία πιο αναλογική πραγματικότητα και να αισθανθώ πιο άνθρωπος, και σκέφτηκα γιατί να μην κάνω τις απλές αλλαγές που προτείνει; Άλλωστε, ένας πιο αναλογικός τρόπος ύπαρξης δεν είναι νοσταλγία, είναι αντίσταση. Καθώς το smartphone έγινε προέκταση του χεριού μου, άρχισα να αισθάνομαι πως απλά υπάρχω και όχι ότι πραγματικά είμαι ζωντανή στην ίδια μου τη ζωή. Βλέπεις η μέση χρήση οθόνης ανέρχεται σε περίπου επτά ώρες την ημέρα και δεν είναι απλώς ένα νούμερο. Η πραγματικότητα είναι ότι η τεχνολογία έχει μετατραπεί σε έναν ανταγωνιστή του πραγματικού κόσμου.
Έτσι αποφάσισα να υιοθετήσω μερικές από τις προτάσεις του άρθρου και να επανασυνδεθώ με τον παλιό πιο ξέγνοιαστο και internet-free εαυτό μου. Καταρχάς, άρχισα να διαβάζω ξανά βιβλίο πριν πέσω για ύπνο, για 10 σελίδες, πέντε ή δέκα λεπτά, ό,τι μου επιτρέπει η ψυχική μου κατάσταση και η κούραση μου. Το βιβλίο με επαναφέρει στην ησυχία, στην εστίαση, στην αίσθηση ότι ο χρόνος έχει βάρος και ουσία. Έπειτα, έκανα το οικογενειακό δείπνο πιο ιερό και τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, καθόμαστε μαζί χωρίς οθόνες, χωρίς «βλέπω ένα επεισόδιο», αλλά με πραγματική συζήτηση. Αυτό το μικρό «τελετουργικό» επαναφέρει κάτι απλό, αλλά τόσο ουσιαστικό, την επαφή, το κοίταγμα βαθιά μέσα στα μάτια του άλλου και μου θυμίζει κάτι από ήρεμες εποχές.
Πλέον κάθε πρωί, αντί για άνοιγμα της εφαρμογής «σημειώσεις» στο τηλέφωνο, έγραφα με το χέρι τη λίστα με όσα θέλω να κάνω σήμερα, και καθιέρωσα ένα ημερολόγιο στο όποιο γράφω τα ραντεβού μου και τις υποχρεώσεις μου. Με αυτή την απλή κίνηση ένιωσα τη διαφορά, η απλότητα της γραφής με έβαλε στη θέση του δημιουργού της μέρας μου και όχι σε αυτήν του δέκτη.
Έκανα ένα περπάτημα αντί για μεσημεριανό και άφησα τα ακουστικά και το κινητό στο γραφείο. Αυτός ο χρόνος χωρίς τις συσκευές μου έδωσε λίγη ησυχία και χρόνο να συγκεντρωθώ στην αναπνοή και στις σκέψεις μου.
Επίσης, κατάλαβα ότι το «να ζεις πιο αναλογικά» δε σημαίνει να απαρνήσεις την τεχνολογία ή το διαδίκτυο, σημαίνει να καθιερώσεις όρια, να προσέξεις τη συμπεριφορά σου και να κάνεις πιο συνειδητές επιλογές. Ο στόχος δεν είναι να ακυρώσεις το internet, αλλά να υιοθετήσεις ρουτίνες πιο αναλογικά προσανατολισμένες.
Κάθε φορά που στέκομαι με καφέ στο χέρι και διαβάζω ένα περιοδικό στην έντυπη μορφή του, νιώθω σα να παίρνω ένα «χρονοδάνειο» από τον κόσμο μου. Ένα περιοδικό, ο καφές μου και λίγη σιωπή πριν ξεκινήσει η μέρα, μπορεί να φαντάζει πολυτέλεια αλλά είναι πράξη σύνδεσης με τον εαυτό και το περιβάλλον. Μία από τις πιο ουσιαστικές αλλαγές για μένα ήταν να περιορίσω τα «πολλαπλά tasks» στο τηλέφωνο και το ατελείωτο scroll, που χαρακτηρίζεται σαν «συμπεριφορική κοκαΐνη» που μας ρίχνουν στο interface για να συνεχίζουμε να σκρολάρουμε. Με άλλα λόγια να μην αφήνουμε τον αλγόριθμο να καθορίζει πόσο θα μένουμε συνδεδεμένοι, αλλά να το αποφασίζουμε εμείς.
Όταν έκανα αυτές τις μικρές αλλά ουσιαστικές κινήσεις, άρχισα να παρατηρώ αλλαγές. Η προσοχή και η συγκέντρωση μου ήταν καλύτερες, η σκέψη μου δε διασπάται τόσο εύκολα και το βράδυ, η κούραση που ένιωθα δεν ήταν διαφορετική και η ησυχία έγινε πολύτιμη για την ψυχική μου υγεία. Δεν ισχυρίζομαι ότι έγινα εκπρόσωπος της αναλογικότητας, στην τεχνολογική εποχή, όχι, συνεχίζω να χρησιμοποιώ το κινητό μου, το email, το instagram. Όμως η διαφορά είναι πως πλέον μπορώ να το αφήσω κάτω χωρίς ενοχές. Μπορώ να επιλέξω την ανάσα μου και τα 10 λεπτά διαλογισμού, αντί να κοιτάξω την ειδοποίηση που μόλις χτύπησε. Μπορώ να επιλέξω το διάλειμμα μου αντί για τον ατέρμονο βρόχο.Το να ζεις πιο αναλογικά σημαίνει να θυμάσαι ότι είσαι άνθρωπος, όχι χρήστης προϊόντων. Και σε έναν κόσμο που σε θέλει μόνιμα «on line», αυτό είναι μια μικρή, πολύτιμη επαναστατική πράξη.
Πώς να κάνεις την καθημερινότητα σου πιο αναλογική
Αν μου ζητήσεις το κλειδί για μια πιο απλή ζωή, είναι να υιοθετήσεις μερικές ιδέες που σου ταιριάζουν και να τις εντάξεις στην καθημερινότητά σου, ώστε να σου γίνουν συνήθεια. Για μένα, αυτές ήταν να αρχίσω ξανά να γράφω χειρόγραφα, ένα δείπνο χωρίς οθόνες, μία εβδομαδιαία βραδιά ταινίας και το διάβασμα πριν τον ύπνο. Μπορεί για σένα να είναι κάτι άλλο, όπως το να παίξεις ένα επιτραπέζιο, να γράψεις γράμμα, να διαβάσεις ένα έντυπο.
Καθώς τελειώνει η ημέρα, σκέφτομαι, ότι αν ζούμε πιο πολύ στις οθόνες παρά με τους ανθρώπους, τότε τελικά χάνουμε κάτι ουσιαστικό, τον χρόνο της συνειδητής ύπαρξης.Η αναλογική ζωή δεν είναι παλιά ζωή, είναι ζωή που με ποιότητα. Οι μικρές αλλαγές μπορεί να μην φαίνονται σημαντικές, όμως μαζεμένες, γίνονται ροή. Και η ροή μπορεί να γίνει ζωή.
Τρόποι να ζήσεις πιο αναλογικά
Ξύπνα χωρίς κινητό.
Αγόρασε ένα απλό αναλογικό ξυπνητήρι και άφησε το τηλέφωνό σου σε άλλο δωμάτιο το βράδυ. Το πρώτο πράγμα που θα δεις το πρωί δεν πρέπει να είναι μια οθόνη.
Ξαναγράψε με το χέρι.
Κράτα ένα μικρό σημειωματάριο για ιδέες, σκέψεις ή λίστες. Το χαρτί έχει μνήμη και δεν έχει ειδοποιήσεις.
Φτιάξε ένα «τελετουργικό σιωπής».
Έστω και 10 λεπτά την ημέρα, χωρίς μουσική, χωρίς κινητό, χωρίς τηλεόραση. Μόνο σιωπή και αναπνοές
Περπάτα χωρίς προορισμό.
Όχι, για άσκηση, αλλά για παρατήρηση και κοίτα τις βιτρίνες, τα σύννεφα, τους ανθρώπους. Είμαστε φτιαγμένοι για περιπλάνηση, όχι μόνο για πλοήγηση.
Οργάνωσε ένα δείπνο χωρίς τηλέφωνα. Βάλε ένα καλάθι στην άκρη του τραπεζιού και αφήστε όλοι τα κινητά εκεί. Το φαγητό και η συζήτηση θα έχουν άλλη γεύση.
Άκου μουσική σε βινύλιο ή στο ραδιόφωνο.
Η αναμονή, το «κλικ» πριν παίξει ο δίσκος, αυτή η καθυστέρηση μάς υπενθυμίζει τη μαγεία του χρόνου.
Επισκέψου ένα βιβλιοπωλείο ή μία δανειστική βιβλιοθήκη.
Απλώς περιηγήσου στα ράφια, άφησε τα χέρια σου να διαλέξουν, όχι έναν αλγόριθμο.
Γράψε ένα γράμμα.
Χαρτί, φάκελος, γραμματόσημο και μόνο η αναμονή, μέχρι να σταλεί, να φτάσει και να διαβαστεί, είναι μια μορφή αγάπης.
Καθιέρωσε «Offline ώρες».
Από τις 20:00 έως τις 8:00, καθόλου social media.
Μάθε κάτι χειροποίητο.
Ζωγραφική, κεραμική, πλέξιμο, μαγείρεμα χωρίς συνταγή στο YouTube. Ό,τι χρειάζεται τα χέρια σου, όχι το ποντίκι σου.
Επανέφερε τη φωτογραφική μηχανή.
Αν έχεις παλιά αναλογική κάμερα ή φωτογραφική μηχανή πάρε φιλμ και χρησιμοποίησε την. Μάθε ξανά να φωτογραφίζεις με υπομονή.
Μείνε 24 ώρες offline.
Μια φορά τον μήνα, ένα Σάββατο ή Κυριακή ζήσε χωρίς καθόλου internet. Θα νιώσεις ένα κενό στην αρχή και ύστερα, ελευθερία.
Δημιούργησε «αναλογικές στιγμές».
Άναψε κερί αντί για λάμπα, παίξε επιτραπέζιο με φίλους, ζωγράφισε, ή απλώς κοίτα το ηλιοβασίλεμα χωρίς να το φωτογραφίσεις.
Ζήσε την κάθε σου στιγμή με όλες σου τις αισθήσεις, όχι σαν θεατής μίας ταινίας.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Ένιωσα κάποια στιγμή πως γερνάω πριν την ώρα μου χωμένη μέσα στις οθόνες όλη μέρα. Το άπειρο σκρολάρισμα, οι ειδοποιήσεις που δε σταματούν ούτε την ώρα που κοιμάσαι, η καθημερινότητα που μοιάζει να «τρέχει» μόνη της, με έκαναν να ψάχνω έναν τρόπο διαφυγής. Τότε ήταν που έτυχε και διάβασα ένα άρθρο σχετικά με το πως να γυρίσω πίσω σε μία πιο αναλογική πραγματικότητα και να αισθανθώ πιο άνθρωπος, και σκέφτηκα γιατί να μην κάνω τις απλές αλλαγές που προτείνει; Άλλωστε, ένας πιο αναλογικός τρόπος ύπαρξης δεν είναι νοσταλγία, είναι αντίσταση. Καθώς το smartphone έγινε προέκταση του χεριού μου, άρχισα να αισθάνομαι πως απλά υπάρχω και όχι ότι πραγματικά είμαι ζωντανή στην ίδια μου τη ζωή. Βλέπεις η μέση χρήση οθόνης ανέρχεται σε περίπου επτά ώρες την ημέρα και δεν είναι απλώς ένα νούμερο. Η πραγματικότητα είναι ότι η τεχνολογία έχει μετατραπεί σε έναν ανταγωνιστή του πραγματικού κόσμου.
Έτσι αποφάσισα να υιοθετήσω μερικές από τις προτάσεις του άρθρου και να επανασυνδεθώ με τον παλιό πιο ξέγνοιαστο και internet-free εαυτό μου. Καταρχάς, άρχισα να διαβάζω ξανά βιβλίο πριν πέσω για ύπνο, για 10 σελίδες, πέντε ή δέκα λεπτά, ό,τι μου επιτρέπει η ψυχική μου κατάσταση και η κούραση μου. Το βιβλίο με επαναφέρει στην ησυχία, στην εστίαση, στην αίσθηση ότι ο χρόνος έχει βάρος και ουσία. Έπειτα, έκανα το οικογενειακό δείπνο πιο ιερό και τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, καθόμαστε μαζί χωρίς οθόνες, χωρίς «βλέπω ένα επεισόδιο», αλλά με πραγματική συζήτηση. Αυτό το μικρό «τελετουργικό» επαναφέρει κάτι απλό, αλλά τόσο ουσιαστικό, την επαφή, το κοίταγμα βαθιά μέσα στα μάτια του άλλου και μου θυμίζει κάτι από ήρεμες εποχές.
Πλέον κάθε πρωί, αντί για άνοιγμα της εφαρμογής «σημειώσεις» στο τηλέφωνο, έγραφα με το χέρι τη λίστα με όσα θέλω να κάνω σήμερα, και καθιέρωσα ένα ημερολόγιο στο όποιο γράφω τα ραντεβού μου και τις υποχρεώσεις μου. Με αυτή την απλή κίνηση ένιωσα τη διαφορά, η απλότητα της γραφής με έβαλε στη θέση του δημιουργού της μέρας μου και όχι σε αυτήν του δέκτη.
Έκανα ένα περπάτημα αντί για μεσημεριανό και άφησα τα ακουστικά και το κινητό στο γραφείο. Αυτός ο χρόνος χωρίς τις συσκευές μου έδωσε λίγη ησυχία και χρόνο να συγκεντρωθώ στην αναπνοή και στις σκέψεις μου.
Επίσης, κατάλαβα ότι το «να ζεις πιο αναλογικά» δε σημαίνει να απαρνήσεις την τεχνολογία ή το διαδίκτυο, σημαίνει να καθιερώσεις όρια, να προσέξεις τη συμπεριφορά σου και να κάνεις πιο συνειδητές επιλογές. Ο στόχος δεν είναι να ακυρώσεις το internet, αλλά να υιοθετήσεις ρουτίνες πιο αναλογικά προσανατολισμένες.
Κάθε φορά που στέκομαι με καφέ στο χέρι και διαβάζω ένα περιοδικό στην έντυπη μορφή του, νιώθω σα να παίρνω ένα «χρονοδάνειο» από τον κόσμο μου. Ένα περιοδικό, ο καφές μου και λίγη σιωπή πριν ξεκινήσει η μέρα, μπορεί να φαντάζει πολυτέλεια αλλά είναι πράξη σύνδεσης με τον εαυτό και το περιβάλλον. Μία από τις πιο ουσιαστικές αλλαγές για μένα ήταν να περιορίσω τα «πολλαπλά tasks» στο τηλέφωνο και το ατελείωτο scroll, που χαρακτηρίζεται σαν «συμπεριφορική κοκαΐνη» που μας ρίχνουν στο interface για να συνεχίζουμε να σκρολάρουμε. Με άλλα λόγια να μην αφήνουμε τον αλγόριθμο να καθορίζει πόσο θα μένουμε συνδεδεμένοι, αλλά να το αποφασίζουμε εμείς.
Όταν έκανα αυτές τις μικρές αλλά ουσιαστικές κινήσεις, άρχισα να παρατηρώ αλλαγές. Η προσοχή και η συγκέντρωση μου ήταν καλύτερες, η σκέψη μου δε διασπάται τόσο εύκολα και το βράδυ, η κούραση που ένιωθα δεν ήταν διαφορετική και η ησυχία έγινε πολύτιμη για την ψυχική μου υγεία. Δεν ισχυρίζομαι ότι έγινα εκπρόσωπος της αναλογικότητας, στην τεχνολογική εποχή, όχι, συνεχίζω να χρησιμοποιώ το κινητό μου, το email, το instagram. Όμως η διαφορά είναι πως πλέον μπορώ να το αφήσω κάτω χωρίς ενοχές. Μπορώ να επιλέξω την ανάσα μου και τα 10 λεπτά διαλογισμού, αντί να κοιτάξω την ειδοποίηση που μόλις χτύπησε. Μπορώ να επιλέξω το διάλειμμα μου αντί για τον ατέρμονο βρόχο.Το να ζεις πιο αναλογικά σημαίνει να θυμάσαι ότι είσαι άνθρωπος, όχι χρήστης προϊόντων. Και σε έναν κόσμο που σε θέλει μόνιμα «on line», αυτό είναι μια μικρή, πολύτιμη επαναστατική πράξη.
Πώς να κάνεις την καθημερινότητα σου πιο αναλογική
Αν μου ζητήσεις το κλειδί για μια πιο απλή ζωή, είναι να υιοθετήσεις μερικές ιδέες που σου ταιριάζουν και να τις εντάξεις στην καθημερινότητά σου, ώστε να σου γίνουν συνήθεια. Για μένα, αυτές ήταν να αρχίσω ξανά να γράφω χειρόγραφα, ένα δείπνο χωρίς οθόνες, μία εβδομαδιαία βραδιά ταινίας και το διάβασμα πριν τον ύπνο. Μπορεί για σένα να είναι κάτι άλλο, όπως το να παίξεις ένα επιτραπέζιο, να γράψεις γράμμα, να διαβάσεις ένα έντυπο.
Καθώς τελειώνει η ημέρα, σκέφτομαι, ότι αν ζούμε πιο πολύ στις οθόνες παρά με τους ανθρώπους, τότε τελικά χάνουμε κάτι ουσιαστικό, τον χρόνο της συνειδητής ύπαρξης.Η αναλογική ζωή δεν είναι παλιά ζωή, είναι ζωή που με ποιότητα. Οι μικρές αλλαγές μπορεί να μην φαίνονται σημαντικές, όμως μαζεμένες, γίνονται ροή. Και η ροή μπορεί να γίνει ζωή.
Τρόποι να ζήσεις πιο αναλογικά
Ξύπνα χωρίς κινητό.
Αγόρασε ένα απλό αναλογικό ξυπνητήρι και άφησε το τηλέφωνό σου σε άλλο δωμάτιο το βράδυ. Το πρώτο πράγμα που θα δεις το πρωί δεν πρέπει να είναι μια οθόνη.
Ξαναγράψε με το χέρι.
Κράτα ένα μικρό σημειωματάριο για ιδέες, σκέψεις ή λίστες. Το χαρτί έχει μνήμη και δεν έχει ειδοποιήσεις.
Φτιάξε ένα «τελετουργικό σιωπής».
Έστω και 10 λεπτά την ημέρα, χωρίς μουσική, χωρίς κινητό, χωρίς τηλεόραση. Μόνο σιωπή και αναπνοές
Περπάτα χωρίς προορισμό.
Όχι, για άσκηση, αλλά για παρατήρηση και κοίτα τις βιτρίνες, τα σύννεφα, τους ανθρώπους. Είμαστε φτιαγμένοι για περιπλάνηση, όχι μόνο για πλοήγηση.
Οργάνωσε ένα δείπνο χωρίς τηλέφωνα. Βάλε ένα καλάθι στην άκρη του τραπεζιού και αφήστε όλοι τα κινητά εκεί. Το φαγητό και η συζήτηση θα έχουν άλλη γεύση.
Άκου μουσική σε βινύλιο ή στο ραδιόφωνο.
Η αναμονή, το «κλικ» πριν παίξει ο δίσκος, αυτή η καθυστέρηση μάς υπενθυμίζει τη μαγεία του χρόνου.
Επισκέψου ένα βιβλιοπωλείο ή μία δανειστική βιβλιοθήκη.
Απλώς περιηγήσου στα ράφια, άφησε τα χέρια σου να διαλέξουν, όχι έναν αλγόριθμο.
Γράψε ένα γράμμα.
Χαρτί, φάκελος, γραμματόσημο και μόνο η αναμονή, μέχρι να σταλεί, να φτάσει και να διαβαστεί, είναι μια μορφή αγάπης.
Καθιέρωσε «Offline ώρες».
Από τις 20:00 έως τις 8:00, καθόλου social media.
Μάθε κάτι χειροποίητο.
Ζωγραφική, κεραμική, πλέξιμο, μαγείρεμα χωρίς συνταγή στο YouTube. Ό,τι χρειάζεται τα χέρια σου, όχι το ποντίκι σου.
Επανέφερε τη φωτογραφική μηχανή.
Αν έχεις παλιά αναλογική κάμερα ή φωτογραφική μηχανή πάρε φιλμ και χρησιμοποίησε την. Μάθε ξανά να φωτογραφίζεις με υπομονή.
Μείνε 24 ώρες offline.
Μια φορά τον μήνα, ένα Σάββατο ή Κυριακή ζήσε χωρίς καθόλου internet. Θα νιώσεις ένα κενό στην αρχή και ύστερα, ελευθερία.
Δημιούργησε «αναλογικές στιγμές».
Άναψε κερί αντί για λάμπα, παίξε επιτραπέζιο με φίλους, ζωγράφισε, ή απλώς κοίτα το ηλιοβασίλεμα χωρίς να το φωτογραφίσεις.
Ζήσε την κάθε σου στιγμή με όλες σου τις αισθήσεις, όχι σαν θεατής μίας ταινίας.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
