Γιατί να αφήσουμε την κηδεία μας στα χέρια εκείνων που θα επωμιστούν τον θάνατό μας; Αφού προετοιμάζουμε πυρετωδώς (και όπως τα θέλουμε, χωρίς κανονισμούς) τα πάρτι γενεθλίων μας, τα χριστουγεννιάτικα τραπέζια, τους γάμους μας, ακόμη και τα baby showers (Θου Κύριε!), γιατί δεν είναι ακόμα επισήμως legit να σχεδιάζουμε τις κηδείες μας και, μάλιστα, να τις αντιμετωπίζουμε ως το τελευταίο party της ζωής μας;
Ένας κύριος στο Ελ Σαλβαδόρ έτσι έκανε: “γιόρτασε” τον θάνατό του σαν να βρισκόταν σε μια ντισκοτέκ, που τόσο αγαπούσε όταν ήταν εν ζωή. Για του λόγου το αληθές, δείτε το παρακάτω στόρυ, με τους ανθρώπους να χορεύουν γύρω από το φέρετρό του πάνω σε μια πίστα χορού:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Θα πείτε, αυτά γίνονται στο εξωτερικό, στην Ελλάδα έχουμε τα δεσμά της χριστιανοσύνης και της ορθοδοξίας, έχουμε πλήθος παραδόσεων και συμπλεγμάτων, από την αρχαιότητα ο Θάνατος αντιμετωπιζόταν με δέος, ως κάτι ιερό, υπερβατικό, συγκλονιστικό και θα έχετε ένα δίκιο. Ο τελευταίος αποχαιρετισμός του νεκρού έχει τελετουργικό χαρακτήρα, ο οποίος ερείζεται στην πίστη περί αθανασίας της ψυχής και μετεγκατάστασής της σε έναν άλλο κόσμο. Αυτή η πίστη είναι κοινή σε αρκετούς λαούς και θρησκείες .
Φυσικά, οι σύγχρονες κηδείες κάνουν ήδη skip αρκετά από τα παραδοσιακά βήματα που επιτάσσονται. Δείτε, ας πούμε:
• Πλύσιμο του νεκρού.
• Κάλυψη των καθρεφτών στο σπίτι, ώστε η ψυχή να μην μπλέκεται στον καθρέφτη. Η ψυχή δεν θα μπορέσει να βγει μόνη της από τον καθρέφτη, οπότε ένας έμπειρος νεκρομάντης πρέπει να βοηθήσει.
• Η κλεψύδρα στο σπίτι σταματάει για 40 ημέρες για να μην έρθει ο θάνατος για κάποιον κοντινό τους άνθρωπο.
• Μαύρο ψωμί και νερό τοποθετούνται δίπλα στον νεκρό ως ανταπόδοση από τον θάνατο.
• Αφήνουμε μόνο στρογγυλά κοσμήματα, όπως δαχτυλίδια, περιδέραια και σταυρούς.
• Στο φέρετρο τοποθετούνται συχνά χρήματα και κοσμήματα.
• Ένας σταυρός τοποθετείται στα πόδια.
• Μπροστά από τη φωτογραφία του νεκρού πρέπει να υπάρχουν κεριά για να φωτίζουν το δρόμο της ψυχής προς τον άλλο κόσμο.
Όταν το φέρετρο θάβεται, οι συγγενείς ρίχνουν μια χούφτα χώμα ως ένδειξη αποχαιρετισμού στον νεκρό.
Οι χριστιανοί πρόγονοι τύλιγαν το σώμα σε λευκό σάβανο, ώστε η ψυχή να είναι καθαρή ενώπιον του Θεού. Για τον σύγχρονο κόσμο, τα σάβανα ανήκουν στο παρελθόν, οπότε θα πρέπει να επιλέξετε ένα ανοιχτόχρωμο κοστούμι ή φόρεμα. Τα ανύπαντρα κορίτσια θάβονται με νυφικό, οι άντρες με κοστούμια. Ένα λευκό στεφάνι τοποθετείται στο κεφάλι για να βρει η ψυχή σύντροφο στη μετά θάνατον ζωή.
Οι παντρεμένες γυναίκες φορούν μαντήλα. Αυτό το κάνουν έτσι ώστε οι δύο άκρες του μαντηλιού να σχηματίζουν ένα σταυρό μεταξύ τους. Τα μαλλιά της πρέπει να είναι καλυμμένα. Το μαντήλι επιλέγεται σε ανοιχτή απόχρωση, χωρίς λουλούδια και στολίδια. Το μακιγιάζ πρέπει να είναι ελαφρύ και φυσικό.
Εάν για κάποιο λόγο το σώμα δεν μπορεί να ντυθεί με ρούχα, εξακολουθεί να τοποθετείται στο φέρετρο ακόμα και μέσα σε μια σακούλα. Ένα από τα έθιμα για την αναχώρηση του αποθανόντος στον άλλο κόσμο είναι η νεκρώσιμη ακολουθία. Πρόκειται για μια νεκρώσιμη ακολουθία για την ψυχή, η οποία τελείται από τον ιερέα πριν ο αποθανών μεταβεί στον άλλο κόσμο. Η κηδεία είναι επίσης ένα είδος συγχώρεσης των αμαρτιών. Αν δεν πραγματοποιηθεί αυτή η τελετή, η ψυχή δεν θα βρει γαλήνη και δεν θα δώσει γαλήνη στους αγαπημένους της.
Όσον αφορά την ταφή, κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, η προσευχή δεν διαβάζεται σε κείμενο, αλλά σε τραγούδι. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της τελετής, ο ιερέας διαβάζει έναν κανόνα και το Ευαγγέλιο.
Διαβάζετε ελαφρώς αποσβολωμένοι; Με το δίκιο σας. Σιγά σιγά, αρχίζουμε να απομακρυνόμαστε από τους αυστηρούς αυτούς κανόνες που δεν ανταποκρίνονται καθόλου στην εποχή και τις νέες ανάγκες και επιθυμίες. Έτσι, οι κηδείες με χαρακτήρα εορταστικό, αντί πένθιμο αρχίζουν να νομιμοποιούνται στις συνειδήσεις, ακόμα και των πιο συντηρητικών από εμάς. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι η κηδεία της Μαίρης Χρονοπούλου
Ενα τελευταίο πάρτι κι όχι κηδεία ήταν η τελευταία επιθυμία της. Είχε διευθετήσει τα πάντα. Πώς θα γίνει αποτέφρωση, το φέρετρό της, το πού θα τοποθετηθεί η τέφρα της. Είχε, επίσης, «διοργανώσει» το τελευταίο πάρτι. Ένα γλέντι για τη ζωή που έζησε. Οι παρευρισκόμενοι φορούσαν άσρα ρούχα, στον κήπο του σπιτιού προσφέρθηκε κρασί συνοδεία εκλεκτών εδεσμέτων και γλυκών-όχι καφές και κουλουράκια. Στη συνέχεια, η σορός μεταφέρθηκε στο αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας. Εκεί, ακολούθησε ένα οπτικοακουστικό αφιέρωμα στη ζωή της, ενώ η Ευανθία Ρεμπούτσικα με το βιολί της ερμήνευσε ένα ρεκβιεμ που έγραψε η ίδια για την εκλιπούσα σταρ του ελληνικού κινηματογράφου.
Η αλήθεια είναι πως μπορούμε να έχουμε την κηδεία που επιθυμούμε, αρκεί να εμπιστευθούμε τους ανθρώπους που θα έχουμε αφήσει πίσω και να ελπίσουμε πως θα μας κάνουν την χάρη, ακόμα και αν εμείς δεν θα μπορούμε ποτέ να το ελέγξουμε, μιας που δεν θα είμαστε ζωντανοί. Αξίζει η μέρα που οι δικοί μας θα μας αποχαιρετήσουν από τα εγκόσμια να είναι μια μέρα ξεχωριστή, αξιομνημόνευτη και σύμφωνη με τον τρόπο και την αισθητική που ζήσαμε.
Μου’ ρθαν κιόλας ιδέες για την δική μου κηδεία! Εσάς;
