Τον έχουν αποκαλέσει «Δάσκαλο της Αγάπης». Στην Ελλάδα είναι πασίγνωστος για το έργο του «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις»
Πολλές και πολλοί από εμάς έχουν επηρεαστεί από την ματιά του πανω στην αυτο-αγάπη, η οποία παραμενει διαχρονικά σημαντική:
«Κατ’ αρχήν πιστεύω ότι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου που αγαπάει είναι ότι αγαπάει τον εαυτό του. […] Δε μιλάω για το χάιδεμα του εγώ μας. […] Μιλάω για τον άνθρωπο που συνειδητοποιεί, ότι δεν μπορείς να δώσεις παρά αυτό που έχεις και γι’ αυτό καλά θα κάνεις να προσπαθήσεις όσο μπορείς ν’ αποκτήσεις κάτι. Θέλεις να είσαι ο πιο μορφωμένος, ο πιο λαμπερός, ο πιο ενδιαφέρων, ο πιο πολυτάλαντος, ο πιο δημιουργικός άνθρωπος του κόσμου, γιατί έτσι θα μπορέσεις να τα δώσεις όλα αυτά. Ο μοναδικός λόγος που έχεις κάτι είναι για να το δίνεις».
Στο λιγότερο γνωστό στην χώρα μας βιβλίο του «Προσωπικότητα και Ολοκλήρωση» (το έχω από τις αγαπημένες, συγκινητικά παλιακές εκδόσεις Γλάρος, σε μετάφραση Γιώργου Δίπλα), ο Μπουσκάλια επιχειρεί μια ανάπτυξη, με το σύνηθες απλό ύφος του, του τρόπου με τον οποίο μια προσωπικότητα, ένας άνθρωπος μπορεί-και οφείλει, ως έναν βαθμό- να ολοκληρωθεί.
Το βιβλίο το αφιερώνει «σ’ αυτούς που διψούν να συναντήσουν τον εαυτό τους πριν το θάνατό τους». Απλούστερα, ο Μπουσκάλια επιχειρεί μια εξερεύνηση γύρω από το περίφημο Νόημα της Ζωής, εξ ου και κάνει μια σύντομη, ίσως επιδερμική βουτιά, στις θρησκείες και τον ρόλο τους στην διαμόρφωσή μας ως ανθρώπων.
Διαβάζοντάς το με ηρεμία ξανά αυτές τις φορτισμένες πολιτικά και κοινωνικά ημέρες, απομόνωσα κάποιες φράσεις ή απόψεις του Μπουσκάλια, που μπορούν να σταθούν ως ένας χρήσιμος οδηγός σκέψης σε σχεση με την αυτοπραγμάτωσή μας ως όντων, ως ατόμων.
Τις παραθέτω αμέσως:
1.«Είμαι ολοκληρωτικά πεπεισμένος ότι σήμερα έχουμε επαρκή γνώση και κατανόηση της δυνατότητας της προσωπικότητας να εξφανίσει το μίσος, το φόβο, τον πόνο, την πείνα, τον πόλεμο και την απελπισία. Ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχει δρόμος για επιστροφή. Δεν είμαστε δέσμιοι του παρελθόντος. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από κει όπου βρισκόμαστε. Είμαστε επαρκείς. Δεν υπάρχουν ”άλλοι” να κατηγορήσουμε-καθένας από μας είναι ο άλλος.»
2.«Η αποκάλυψη κάθε προσώπου και του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε είναι η ελάχιστη αξίωση της ύπαρξής μας, ο κύριος σκοπός της και η μόνη μας ελπίδα»
3.«Η πρόκληση είναι σαφής-να μετατρέψουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της αυταπάτης σε πραγματικότητα.»
4.«Η ζωή είναι πάντα μια ενεργή κατάσταση ύπαρξης και μια διαρκώς μεταβαλλόμενη κατάσταση γίγνεσθαι. Είναι μια συνεχής διαδικασία δημιουργίας του εαυτού μας, για ν’ ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του παρόντος και σ’ αυτές του μέλλοντος.»
5. «Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να διακινδυνεύουμε, να βλέπουμε τον εσωτερικό μας εαυτό και να προχωράμε με δοκιμές και λάθη. Η εργασία θα είναι κύρια δική μας. Θα πρέπει να γίνουμε οι μέντορες του εαυτού μας.»
6.«Το γεγονός που συμβάλλει ίσως περισσότερο στην ολοκληρωμένη ζωή είναι μια ειλικρινλης συνειδητότητα και αποδοχή του θανάτου.»
7.«Η αμφιβολία εμπεριέχει το στοιχείο της έκπληξης, του αδιάκοπα καινούργιου. Οι ευαίσθητοι και οξυδερκείς άνθρωποι είναι πάντα γεμάτοι αμφιβολία. Η αβεβαιότητα είναι το αλατοπίπερο της ζωής»
8. «Η μαγεία δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του μάγου. Εμείς οι ίδιοι είμαστε μάγοι με τη δύναμη να επικαλούμαστε την εμφάνιση και να εξαφανίζουμε πράγματα κατά βούληση. Δημιουργούμε το μυστήριο της κάθε μέρας. Η πνευματικότητα εμπεριέχει μια συνειδητότητα όλων των υπαρκτών και μια ευρύτητα αντιλήψεων για τα ανύπαρκτα.»
9. «Οι ολοκληρωμένοι άνρθωποι δέχονται το συναισθηματικό πόνο σαν μια αναπόφευκτη πραγματικότητα της ζωής. Έχουν το κουράγιο και την δύναμη της απελπισίας τους.»
10. «Δεν υπάρχει ίσως πιο φυσική, ούτε πιο ικανοποιητική πράξη που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος απ’ αυτή που βρίσκεται σε μια ώριμη σεξουαλική οικειότητα.»
Λίγα λόγια για τον Λέο Μπουσκάλια
Ο Λέο Μπουσκάλια υπήρξε επίκουρος καθηγητής της κοινωνικής παιδαγωγικής και ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας.
Ιταλικής καταγωγής, αλλά γέννημα και θρέμμα της Καλιφόρνιας. Ήταν γνωστός σε εκατομμύρια ακροατές και θεατές του σε όλη την Αμερική που τον παρακολουθούσαν σε αίθουσες διαλέξεων και τηλεοπτικές εκπομπές. Μέσα από τα μαθήματα διδασκαλίας του ανάπτυξε ένα ειδικό σεμινάριο πάνω στην αγάπη και μέσω αυτής στην αλλαγή της καθημερινής μας συμπεριφοράς.
Κατά τη διατύπωσή του “η αγάπη δεν είναι δρόμος, είναι συμμετοχή και μοιρασιά. Το να ζεις με τη φιλοσοφία της αγάπης είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής”.
Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι: “Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις”, “Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο”, “Η αγάπη”, “Ο δρόμος του Ταύρου”, “Η πτώση του φύλλου που το έλεγαν Φρόυντ”. Πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1998 στα 74 χρόνια του.
