Όταν βλέπεις την ηθοποιό και χορεύτρια Γρηγορία Μεθενίτη στη θεατρική σκηνή, στην οθόνη και σε όποιο χώρο κινείται, νιώθεις πάντα πως αιωρείται λίγα μέτρα πάνω από το έδαφος. Έχει ένα μεγάλο χάρισμα να συνδέεται με ένα παράλληλο σύμπαν κάνοντας μία απλή κίνηση, που μοιάζει με υπερδύναμη, και να σε παρασύρει μαζί της για όσο διαρκεί κάθε της ταξίδι. Την είδα πρώτη φορά στους συγκλονιστικούς Όρνιθες του Νίκου Καραθάνου το 2016 και από τότε, επιβιβάζομαι σε όλες τις πτήσεις της θαυμάζοντας τη συνεχή άνοδο της και την ανησυχία της για διαφορετικούς καλλιτεχνικούς πειραματισμούς.

Στο Sound and Vision επέλεξε ένα τραγούδι των Queen και το άκουσε τέρμα σε ένα πάρκο στο κέντρο της Αθήνας.

You can be anything you want to be, just turn yourself into anything you think that you could ever be. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να ανακαλύψει ένα παιδί την κλίση του στις τέχνες. Να παριστάνει με την αδερφή του τη Μαρία Κάλλας από τριών χρονών, να πηγαίνει σε μαθήματα ακροβατικών γιατί έχει σπάσει τα μισά βάζα στο σπίτι, να το ζητάει η γειτόνισσα να γραφτούν στο θεατρικό εργαστήρι που για καλή τους τύχη υπάρχει στον τόπο του. Και τελικά, όλη αυτή η υπερκινητικότητα να το οδηγήσει κάπου ώστε να ακολουθήσει τα όνειρα του. Όμως, την πίστη και το θάρρος είναι κάτι που δύσκολα στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στο Μαρκόπουλο, ανακαλείς. Γιατί υπάρχει μέσα μας, αρκεί κανείς να εμπιστευτεί τον εαυτό του.

Be free with your tempo, be free
Surrender your ego, be free to yourself

Όταν ήμουν παιδί, ο Freddie Mercury ήταν ο πρώτος άνθρωπος που άναψε φωτιά στα πεδία που με απασχολούσαν πιο πολύ από όλα: τη φαντασία και τη μεταμόρφωση. Αρχικά, περίμενα πώς και πώς να φύγουν όλοι από το σπίτι όλοι για να βάλω στο καραόκε το Bohemian Rhapsody, να παίξω όλο το θέατρο και να μιμηθώ το «κυνηγητό» με τα φωνητικά. Μετά άρχισα να μαθαίνω κι άλλα τραγούδια των Queen και λάτρεψα το Innuendo. Από το ραδιόφωνο και την οθόνη, η φωνή και η όψη του Mercury, μου έδιναν την ορμή να πιστέψω πως οτιδήποτε θέλω, μπορώ να το πετύχω αρκεί να το οραματιστω και να παλέψω ολόκληρη για αυτό.

Από τη στιγμή που αποφάσισα πως δεν υπάρχει πιο ιδανικός χώρος έκφρασης για εμένα από το θέατρο, αυτόματα έπρεπε να υπερασπιστώ τον εαυτό μου σε κάτι αβέβαιο και άπιαστο για την κωμόπολη έξω από το αεροδρόμιο, όπου ζούσα.

Η σκέψη πως ό,τι βλέπω να έχουν καταφέρει άνθρωποι που θαυμάζω, μπορώ να το κάνω και εγώ, μου έδινε πάντα το έναυσμα να στοχεύω σε κάτι πολύ ακραίο έτσι ώστε να δουλεύω προς μια οδό και τα υπόλοιπα που έρχονται από εκεί, να είναι δώρα. Αρκεί να έχω πίστη στη δύναμη μου και να προσπαθω να είμαι ειλικρινής σε μένα. Να μη φοβάμαι να δείξω ποια είμαι. Με οποιαδήποτε συνέπεια. Όσο γελοία κι αν νιώθω μερικές φορές, είμαι και το παραδέχομαι. Δεν πειράζει.

Από τότε έως τώρα, όποτε βρίσκομαι σε αδιέξοδο, με αμφισβητώ ή αμφιβάλλω για αυτό που προσπαθώ, ακούω το τραγούδι Innuendo και ο Freddie μού θυμίζει πως θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε και να χαμογελάμεως το τέλος του χρόνου and whatever will be, will be.

Αυτό το διάστημα, παίζω στην παράσταση Επαρχία του Μιχάλη Βιρβιδάκη στο θέατρο Οδού Κυκλάδων. Πρόκειται για μια παρέα σε μια απροσδιόριστη περιοχή κοντά στην Κατερίνη, που διοργανώνει μια ληστεία και μια σειρά από γεγονότα αποτρέπουν την απόπειρα αυτού του σχεδίου. Όλοι οι χαρακτήρες συνδέονται μεταξύ τους, όπως συμβαίνει φυσικά σε τέτοιες περιοχές, και ο δικός μου ρόλος είναι καθοριστικός για την επίτευξη αυτής της κομπίνας. Είναι η η εκδιδόμενη του χωριού και σαν χαρακτήρας έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον γιατί κάθε πρόσωπο το αντιμετωπίζει τελείως διαφορετικά. Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει το έργο, γράφτηκε φέτος και πιστεύω πολύ σε αυτό. Νιώθω μεγάλη χαρά για τη συνεργασία μου με τον σκηνοθέτη Γιώργο Σκευά, με ενδιαφέρει πολύ ο τρόπος σκέψης του και επίσης, θεωρώ πως ο θίασος είναι μια υπέροχη ομάδα ηθοποιών.

Με βρίσκετε και στο Ertflix, στην τηλεοπτική σειρά Έξι νύχτες στην Ακρόπολη, που είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιώργου Σεφέρη, και προβλήθηκε τα Χριστούγεννα του 2021 στην ΕΡΤ2. Μια παρέα επτά νέων στην Αθήνα του 1927, αποφασίζουν να συντονιστούν μεταξύ τους δίνοντας ραντεβού για έξι συνεχόμενες πανσελήνους στην Ακρόπολη. Οι συναντήσεις μπορεί να μην ολοκληρώνονται αλλά βλέπουμε την εξέλιξη της παρέας και τις σχέσεις τους. Εκεί υποδύομαι τη Σαλώμη, μια γυναίκα πολύ απελευθερωμένη για τα δεδομένα της εποχής, η οποία διεκδικεί αυτό που θέλει , χαρακτηρίζεται αμοράλε και εμπλέκεται ερωτικά με τον κεντρικό χαρακτήρα και alter ego του Σεφέρη, Στρατή και τη νεαρή της φίλη Λάλα. Αγάπησα και μελέτησα πολύ αυτό το βιβλίο, το οποίο είναι πολύ μπροστά από την εποχή του και όσον αφορά τον τρόπο γραφής αλλα και το περιεχόμενο του.

Κρατήστε επίσης στο σκονάκι σας ότι το καλοκαίρι θα κάνω ξανά περιοδεία με την παράσταση Προμηθέας Δεσμώτης, σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη.

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News