Εάν υπάρχει μια κεντρική ιδέα στην techno μουσική, τότε αυτή ορίζει την αρμονία μεταξύ ανθρώπου και μηχανής. Μια μεγάλη ιδέα που συναντάει κανείς σε όλη την avant-garde του 20ου αιώνα με πρώιμα μουσικά παραδείγματα να υπάρχουν στο θρυλικό «Η Τέχνη των Θορύβων» του Λουίτζι Ρουσόλο ή στην μουσική που έγραψε ο Αμερικανός Τζορτζ Ανθέιλ για το ντανταϊστικό φιλμ «Ballet Mechanique». • Ο Χουάν Άτκινς, κινητήριος δύναμη πίσω από την παραγωγή των πρώτων techno κομματιών του Ντιτρόιτ θα πει σε μια συνέντευξή του «Είναι μια στάση ζωής να κάνεις μουσική που ακούγεται φουτουριστική. Κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ ξανά πριν». • Αν σκεφτεί επίσης κανείς ότι η μεταπολεμική ποπ κουλτούρα βασίζεται στην τεχνολογία και στη χρήση αυτής στην μαζική μουσική παραγωγή (μαγνητόφωνα, πικάπ, κασσέτες, ηλεκτρικές κιθάρες και συνθεσάιζερ), τότε η τεχνολογία του MIDI η οποία κάνει την εμφάνισή της το 1983, τα διπλά κασσετόφωνα, τα σάμπλερ και τα πρώτα ψηφιακά DAT κασσετόφωνα, χτίζουν ένα παντοδύναμο σημείο επαφής μεταξύ της ανθρώπινης φαντασίας και της μουσικής τεχνολογίας. • Κι ενώ η χρήση των samples που ακούγονται για πρώτη φορά στην ραπ μουσική αρχίζει να γεννά ηθικές σκέψεις όσον αφορά στα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών, η αλληλεπίδραση ιδεών και η ανταλλαγή ψηφιακής πληροφορίας ανάμεσα στην ανθρώπινη σκέψη και τις μουσικές μηχανές, γεννά ένα νέο είδος που οφείλει την μουσική της μορφολογία στην επαναλαμβανόμενη μετρονομία των Γερμανών Kraftwerk. • Απ’ όσο καταλαβαίνω η techno αφορούσε πάντα το μέλλον, αλλά τι γίνεται αν το μέλλον είναι τώρα; Εννοώ ότι έχουμε όλη την τεχνολογία αιχμής που οι άνθρωποι της δεκαετίας του ’80 μόνο ονειρεύονταν (τουλάχιστον έτσι το έχω ζήσει εγώ), οπότε τι σημαίνει ο όρος “μέλλον” για εμάς; • Βλέπω το μέλλον περισσότερο ως μια “οριζόντια” ανάπτυξη – περισσότερο προσανατολισμένη στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τα υπάρχοντα εργαλεία παρά στη δημιουργία νέων. Πώς εφαρμόζεται αυτό στη σημερινή techno; • Θα μου πείτε ότι εξακολουθεί να αναπτύσσεται, αλλά είναι ένα καθιερωμένο είδος, οπότε οι ταχύτερα αναπτυσσόμενες και πιο πειραματικές μέρες ανήκουν πλέον στο παρελθόν. • Παρόλο που το hip-hop και η techno έχουν κοινές ρίζες και γεννήθηκαν την ίδια εποχή, η techno οικειοποιήθηκε και εξευγενίστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε έπαψε να είναι ενδιαφέρουσα και ελκυστική για τα μαύρα γκέτο που τη γέννησαν. • Όπως όλοι οι δημιουργοί της, από τον Derrick May μέχρι τον Carl Craig και τον Κenny Larkin μέχρι τον Jeff Mills, η techno έγινε ηδονιστική μουσική για τους λευκούς Ευρωπαίους. Για να παίρνουν ναρκωτικά και να χορεύουν; Μπορεί. Μόνο που παρά το γεγονός ότι είναι μαύρη (σαν τζαζ) μουσική, και αφροφουτουριστική στον πυρήνα της, η techno δεν χορεύεται και δεν καταναλώνεται από κανέναν μέσο μαύρο άνθρωπο σε αυτόν τον πλανήτη. • Nαι, σε κάποιους τομείς είναι καλό να σκεφτόμαστε το μέλλον, αλλά σε άλλους είναι πλέον μάταιο. Ίσως ένα καλό συνταξιοδοτικό σχέδιο για τους παραγωγούς αυτής της μουσικής να είναι μια καλή ιδέα, αλλά πάντα πίστευα ότι η χορευτική μουσική αφορά το τώρα – δεν αντέχω να βλέπω άλλα reels από όλους αυτούς τους μεγάλους παραγωγούς που μέσα στα τεράστια στούντιο τους δεν ξέρουν τι να ηχογραφήσουν και στέλνουν selfie για να περάσει η ώρα. • Πάντα πίστευα ότι μέλλον της techno είναι να μην φοβάσαι, να αδιαφορείς για τους περιορισμούς του είδους και ταυτόχρονα να σκέφτεσαι τι λειτουργεί σε μια πίστα. • Αλήθεια, ποια πίστα είναι ανοιχτή απόψε; • Για να εκτιμήσει κανείς τη φύση της Μουσικής Τεχνολογίας σήμερα πρέπει να ψάξει έξω από τα όρια της έρευνας, για να διαπιστώσει ότι ο συνδυασμός της μουσικής και της ηλεκτρονικής τεχνολογίας έχει εξελιχθεί σε μια πολιτιστική εμπειρία πιο πολύπλοκη από ό,τι θα πίστευε κανείς. Λίγοι άνθρωποι θα μπορούσαν να διατυπώσουν τα είδη των μουσικών ειδών που ευδοκιμούν σήμερα και τα οποία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από ορισμένα χαρακτηριστικά της ηλεκτροακουστικής παραγωγής ήχου. Πριν από είκοσι περίπου χρόνια, το όραμα που προωθούσε η μουσική τεχνολογία ήταν σχετικά απλό. Μέσα σε μια μουσική σκηνή που βρισκόταν σε εξέλιξη, η τεχνολογία μπορούσε να βοηθήσει τον συνθέτη να κάνει μια μοναδικά σύγχρονη δήλωση για το μουσικό μέλλον. Ένα μέλλον που, ως επί το πλείστον, ήταν ακόμα απόγονος της δυτικής μουσικής σκέψης, τουλάχιστον, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί γύρω στα μέσα του αιώνα. • Γιατί, σήμερα λοιπόν, μπορεί να ενδιαφέρει η νέα techno χορευτική σκηνή; Νομίζω λόγω της φύσης της πολιτιστικής αποδοχής της τεχνολογίας της ηλεκτρονικής μουσικής και των πρακτικών της ηχογράφησης από μια τεράστια κοινωνική ομάδα. Πρόκειται για μια ώριμη θέση που συνδυάζει τον πειραματισμό με την κριτική. • Σε μια εποχή που η πληροφορία έχει διεισδύσει στη ζωή των νέων, η συνεχώς αυξανόμενη διαφοροποίηση των ειδών της techno (και η εμπορευματοποίησή τους) μείωσε το συναρπαστικό κολεκτιβιστικό συναίσθημα και έτσι κάθε φυλή απέκτησε τη δική της ιδιαίτερη στάση και όραμα για το πώς θα έπρεπε να εξελιχθεί η χορευτική μουσική. • Ήδη στα τέλη των ‘90s και ενώ η νέα χιλιετία άρχιζε να ανατέλλει, η βρετανική τέκνο προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της (από τα πολλά χάπια που είχε καταπιεί), οι Γερμανοί DJ’s παραδόθηκαν στη χλιδή της κοκαϊνης και μόνο το Ντιτρόιτ, με ατρόμητους μαχητές την κολεκτίβα της ομάδας Underground Resistance, συνέχισε τον μύθο μιας βιομηχανικής πόλης που γέννησε την techno, διατηρώντας μέχρι σήμερα την ιδέα μιας πρωτοποριακής μουσικής, εκεί όπου η φάνκ, η τζαζ και οι ήχοι του μέλλοντος, γεννούν μια μεγάλη αγάπη για τη ζωή, την ενότητα και τη δημιουργία.
Εάν υπάρχει μια κεντρική ιδέα στην techno μουσική, τότε αυτή ορίζει την αρμονία μεταξύ ανθρώπου και μηχανής. Μια μεγάλη ιδέα που συναντάει κανείς σε όλη την avant-garde του 20ου αιώνα με πρώιμα μουσικά παραδείγματα να υπάρχουν στο θρυλικό «Η Τέχνη των Θορύβων» του Λουίτζι Ρουσόλο ή στην μουσική που έγραψε ο Αμερικανός Τζορτζ Ανθέιλ για το ντανταϊστικό φιλμ «Ballet Mechanique». • Ο Χουάν Άτκινς, κινητήριος δύναμη πίσω από την παραγωγή των πρώτων techno κομματιών του Ντιτρόιτ θα πει σε μια συνέντευξή του «Είναι μια στάση ζωής να κάνεις μουσική που ακούγεται φουτουριστική. Κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ ξανά πριν». • Αν σκεφτεί επίσης κανείς ότι η μεταπολεμική ποπ κουλτούρα βασίζεται στην τεχνολογία και στη χρήση αυτής στην μαζική μουσική παραγωγή (μαγνητόφωνα, πικάπ, κασσέτες, ηλεκτρικές κιθάρες και συνθεσάιζερ), τότε η τεχνολογία του MIDI η οποία κάνει την εμφάνισή της το 1983, τα διπλά κασσετόφωνα, τα σάμπλερ και τα πρώτα ψηφιακά DAT κασσετόφωνα, χτίζουν ένα παντοδύναμο σημείο επαφής μεταξύ της ανθρώπινης φαντασίας και της μουσικής τεχνολογίας. • Κι ενώ η χρήση των samples που ακούγονται για πρώτη φορά στην ραπ μουσική αρχίζει να γεννά ηθικές σκέψεις όσον αφορά στα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών, η αλληλεπίδραση ιδεών και η ανταλλαγή ψηφιακής πληροφορίας ανάμεσα στην ανθρώπινη σκέψη και τις μουσικές μηχανές, γεννά ένα νέο είδος που οφείλει την μουσική της μορφολογία στην επαναλαμβανόμενη μετρονομία των Γερμανών Kraftwerk. • Απ’ όσο καταλαβαίνω η techno αφορούσε πάντα το μέλλον, αλλά τι γίνεται αν το μέλλον είναι τώρα; Εννοώ ότι έχουμε όλη την τεχνολογία αιχμής που οι άνθρωποι της δεκαετίας του ’80 μόνο ονειρεύονταν (τουλάχιστον έτσι το έχω ζήσει εγώ), οπότε τι σημαίνει ο όρος “μέλλον” για εμάς; • Βλέπω το μέλλον περισσότερο ως μια “οριζόντια” ανάπτυξη – περισσότερο προσανατολισμένη στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τα υπάρχοντα εργαλεία παρά στη δημιουργία νέων. Πώς εφαρμόζεται αυτό στη σημερινή techno; • Θα μου πείτε ότι εξακολουθεί να αναπτύσσεται, αλλά είναι ένα καθιερωμένο είδος, οπότε οι ταχύτερα αναπτυσσόμενες και πιο πειραματικές μέρες ανήκουν πλέον στο παρελθόν. • Παρόλο που το hip-hop και η techno έχουν κοινές ρίζες και γεννήθηκαν την ίδια εποχή, η techno οικειοποιήθηκε και εξευγενίστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε έπαψε να είναι ενδιαφέρουσα και ελκυστική για τα μαύρα γκέτο που τη γέννησαν. • Όπως όλοι οι δημιουργοί της, από τον Derrick May μέχρι τον Carl Craig και τον Κenny Larkin μέχρι τον Jeff Mills, η techno έγινε ηδονιστική μουσική για τους λευκούς Ευρωπαίους. Για να παίρνουν ναρκωτικά και να χορεύουν; Μπορεί. Μόνο που παρά το γεγονός ότι είναι μαύρη (σαν τζαζ) μουσική, και αφροφουτουριστική στον πυρήνα της, η techno δεν χορεύεται και δεν καταναλώνεται από κανέναν μέσο μαύρο άνθρωπο σε αυτόν τον πλανήτη. • Nαι, σε κάποιους τομείς είναι καλό να σκεφτόμαστε το μέλλον, αλλά σε άλλους είναι πλέον μάταιο. Ίσως ένα καλό συνταξιοδοτικό σχέδιο για τους παραγωγούς αυτής της μουσικής να είναι μια καλή ιδέα, αλλά πάντα πίστευα ότι η χορευτική μουσική αφορά το τώρα – δεν αντέχω να βλέπω άλλα reels από όλους αυτούς τους μεγάλους παραγωγούς που μέσα στα τεράστια στούντιο τους δεν ξέρουν τι να ηχογραφήσουν και στέλνουν selfie για να περάσει η ώρα. • Πάντα πίστευα ότι μέλλον της techno είναι να μην φοβάσαι, να αδιαφορείς για τους περιορισμούς του είδους και ταυτόχρονα να σκέφτεσαι τι λειτουργεί σε μια πίστα. • Αλήθεια, ποια πίστα είναι ανοιχτή απόψε; • Για να εκτιμήσει κανείς τη φύση της Μουσικής Τεχνολογίας σήμερα πρέπει να ψάξει έξω από τα όρια της έρευνας, για να διαπιστώσει ότι ο συνδυασμός της μουσικής και της ηλεκτρονικής τεχνολογίας έχει εξελιχθεί σε μια πολιτιστική εμπειρία πιο πολύπλοκη από ό,τι θα πίστευε κανείς. Λίγοι άνθρωποι θα μπορούσαν να διατυπώσουν τα είδη των μουσικών ειδών που ευδοκιμούν σήμερα και τα οποία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από ορισμένα χαρακτηριστικά της ηλεκτροακουστικής παραγωγής ήχου. Πριν από είκοσι περίπου χρόνια, το όραμα που προωθούσε η μουσική τεχνολογία ήταν σχετικά απλό. Μέσα σε μια μουσική σκηνή που βρισκόταν σε εξέλιξη, η τεχνολογία μπορούσε να βοηθήσει τον συνθέτη να κάνει μια μοναδικά σύγχρονη δήλωση για το μουσικό μέλλον. Ένα μέλλον που, ως επί το πλείστον, ήταν ακόμα απόγονος της δυτικής μουσικής σκέψης, τουλάχιστον, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί γύρω στα μέσα του αιώνα. • Γιατί, σήμερα λοιπόν, μπορεί να ενδιαφέρει η νέα techno χορευτική σκηνή; Νομίζω λόγω της φύσης της πολιτιστικής αποδοχής της τεχνολογίας της ηλεκτρονικής μουσικής και των πρακτικών της ηχογράφησης από μια τεράστια κοινωνική ομάδα. Πρόκειται για μια ώριμη θέση που συνδυάζει τον πειραματισμό με την κριτική. • Σε μια εποχή που η πληροφορία έχει διεισδύσει στη ζωή των νέων, η συνεχώς αυξανόμενη διαφοροποίηση των ειδών της techno (και η εμπορευματοποίησή τους) μείωσε το συναρπαστικό κολεκτιβιστικό συναίσθημα και έτσι κάθε φυλή απέκτησε τη δική της ιδιαίτερη στάση και όραμα για το πώς θα έπρεπε να εξελιχθεί η χορευτική μουσική. • Ήδη στα τέλη των ‘90s και ενώ η νέα χιλιετία άρχιζε να ανατέλλει, η βρετανική τέκνο προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της (από τα πολλά χάπια που είχε καταπιεί), οι Γερμανοί DJ’s παραδόθηκαν στη χλιδή της κοκαϊνης και μόνο το Ντιτρόιτ, με ατρόμητους μαχητές την κολεκτίβα της ομάδας Underground Resistance, συνέχισε τον μύθο μιας βιομηχανικής πόλης που γέννησε την techno, διατηρώντας μέχρι σήμερα την ιδέα μιας πρωτοποριακής μουσικής, εκεί όπου η φάνκ, η τζαζ και οι ήχοι του μέλλοντος, γεννούν μια μεγάλη αγάπη για τη ζωή, την ενότητα και τη δημιουργία.
