Το 2025 είναι η χρονιά που η τεχνητή νοημοσύνη δεν κέρδισε κάποιο επίσημο βραβείο από την Apple, αλλά κατέκτησε τα πάντα γύρω ττης. Όπως συμβαίνει με όλες τις τεχνολογικές επαναστάσεις, η AI δεν μπήκε από την κεντρική είσοδο. Μπήκε από τις πόρτες των εφαρμογών που χρησιμοποιούμε καθημερινά, τις οικειοποιήθηκε, τις αναδιαμόρφωσε και κερδίζει καθημερινά το στοίχημα. 

Η Apple μπορεί να συνεχίζει τη διπλωματική στάση “δεν έχουμε app της χρονιάς με AI”, αλλά η λίστα των φετινών βραβείων λέει μια πολύ διαφορετική ιστορία. Από planners μέχρι video editors και από βοηθήματα προσβασιμότητας μέχρι συστήματα προπόνησης, η τεχνητή νοημοσύνη είναι ο αόρατος πυρήνας της φετινής δημιουργικότητας. 

Το iPhone App of the Year παρουσιάζεται ως “visual planner”, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας μικρός προσωπικός αλγόριθμος που διαβάζει τη ζωή μας σαν χρονοδιάγραμμα. Η Tiimo δεν οργανώνει απλώς μια μέρα, την αναλύει. Εκτιμά χρόνο, σπάει εργασίες σε μικρά κομμάτια, προτείνει λύσεις. Είναι ο προγραμματιστής που θα θέλαμε να έχουμε μέσα στο κεφάλι μας, τώρα εγκατεστημένος στο κινητό μας. Η Apple δεν την αποκαλεί “AI app”, η λειτουργία της το αποκαλύπτει. 

Στο iPad η Detail κάνει το βίντεο να μοιάζει με διαδικασία που δεν απαιτεί κόπο. Η δυνατότητα “Auto Edit” είναι αυτό που θα ζητούσε κάθε δημιουργός στη μέρα που δεν προλαβαίνει: σιωπές που εξαφανίζονται, zoom cuts που γίνονται με ακρίβεια χειρουργού, τίτλοι και captions που εμφανίζονται σαν να τους υπαγορεύει κάποια κρυφή φωνή. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν κάνει τον δημιουργό λιγότερο δημιουργικό. Του δίνει χώρο να ξαναπιάσει την ουσία: το πως θέλει πραγματικά να αφηγηθεί. 

Στην άλλη άκρη του τεχνολογικού φάσματος εκεί που η καινοτομία συναντά την ανθρώπινη ευαλωτότητα, εμφανίζεται το Be My Eyes. Ένα Cultural Impact Award που δεν τιμήθηκε επειδή “είναι ωραία εφαρμογή”, αλλά επειδή αλλάζει τον κόσμο ενός ανθρώπου που δεν βλέπει. Η AI εδώ δεν είναι παιχνίδι, είναι γλώσσα, είναι φροντίδα. Μπορεί να περιγράψει αντικείμενα, χώρους, κινήσεις. Μπορεί να γίνει έστω για λίγο η ματιά ενός άλλου. Το Be My Eyes θυμίζει ότι η τεχνολογία έχει ακόμη την ικανότητα να γίνεται βαθιά ανθρώπινη. 

Το StoryGraph από την άλλη δείχνει κάτι άλλο: ότι η AI μπορεί να μας διαβάσει καλύτερα απ’ όσο νομίζουμε. Τι διαλέγουμε, τι αποφεύγουμε, που σταματάμε, με τι παθιαζόμαστε. Από όλα αυτά συνθέτει προτάσεις που δε μοιάζουν με γενικές συστάσεις αλγορίθμου, αλλά με προτάσεις φίλου που ξέρει τι ψάχνεις πριν το ψάξεις. Η ανάγνωση γίνεται διάλογος, όχι κατανάλωση κι ύστερα το Strava στο Apple Watch. Ένας ψηφιακός προπονητής που μπαίνει ανάμεσα στους χτύπους της καρδιάς σου και σου λέει: αυτό σημαίνει κάτι.
Η AI παίρνει τα βήματα, τον ρυθμό, την κούραση, και τα μετατρέπει σε συμπέρασμα, σχεδόν σαν να σου ψιθυρίζει: “έτσι προχωράς”. 

Στο σημείο αυτό δεν μπορείς πια να προσποιηθείς ότι η τεχνητή νοημοσύνη είναι “κάτι που έρχεται”. Ήρθε, σου δίνει πρόγραμμα, σου δίνει εικόνα, σου δίνει φωνή, σου δίνει κατεύθυνση χωρίς να ρωτάει αν είσαι έτοιμος. 

Η AI δεν εμφανίζεται πια ως επανάσταση. Εμφανίζεται ως καθημερινότητα, ως εργαλείο, ως βοηθητικό χέρι που δουλεύει πιο γρήγορα από το δικό μας, ως μάτι που βλέπει ό,τι δεν μπορούμε, ως διάνοια που συγκεντρώνει όσα εμείς διασκορπίζουμε. Χωρίς πολλά λόγια η ουσία συνοψίζεται ακριβώς σε αυτό και η συνέχεια θα είναι ακριβώς πάνω σε αυτές τις γραμμές που χαράκτηκαν. 

*Mε στοιχεία από το Τech Crunch 

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.