Ο Βασιλιάς της Ζούγκλας, το λιοντάρι, βρίσκεται στα πρόθυρα αφανισμού, καθώς ορισμένοι από τους πληθυσμούς τους είναι πολύ μικροί και κατακερματισμένοι για να επιβιώσουν.
Μια σημαντική νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Communications Earth & Environment, αποκαλύπτει ανησυχητικά δεδομένα σχετικά με τη μείωση των πληθυσμών λιονταριών στην Αφρική, αλλά δίνει νέα εικόνα για τις στρατηγικές διατήρησης.
Λιγότεροι από τους μισούς από τους 62 γνωστούς εναπομείναντες πληθυσμούς άγριων αφρικανικών λιονταριών ελεύθερης βοσκής φιλοξενούν πάνω από 100 λιοντάρια.
Τα αφρικανικά λιοντάρια παραμένουν μόνο σε 25 χώρες και σχεδόν τα μισά από αυτά τα έθνη έχουν λιγότερες από 250. Οκτώ χώρες φιλοξενούν τώρα μόνο έναν πληθυσμό άγριων λιονταριών.
Αν και ο συνολικός αφρικανικός πληθυσμός μπορεί να εκτιμηθεί μεταξύ 20.000 και 25.000 λιονταριών, υπάρχει ανησυχία ότι αυτοί οι μικροί, κατακερματισμένοι πληθυσμοί και οι χώρες με λίγα λιοντάρια θα εξαφανιστούν.
Με τις ανθρωπογενείς απειλές όπως η απώλεια ενδιαιτημάτων, η εξάντληση των θηραμάτων και η σύγκρουση ανθρώπου-άγριας ζωής, τα λιοντάρια ωθούνται όλο και περισσότερο στο χείλος του γκρεμού.
Επικεφαλής της μελέτης ήταν η καθηγήτρια Amy Dickman της Ερευνητικής Μονάδας για τη Διατήρηση της Άγριας Ζωής (WildCRU) στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και ο Sam Nicholson από το Endangered Wildlife Trust, μαζί με 32 επιπλέον συν-συγγραφείς από όλο τον κόσμο.
Η ομάδα χαρτογράφησε πληθυσμούς λιονταριών σε όλη την ήπειρο, συμπεριλαμβανομένης της Αιθιοπίας, του Μπενίν και του Σουδάν και διερεύνησε πώς αυτοί οι πληθυσμοί είναι επίσης θύματα.
Ο ανώτερος συγγραφέας της μελέτης Δρ. Andrew Jacobson του Κολλεγίου Catawba στη Βόρεια Καρολίνα, είπε: «Τόσο το Σουδάν όσο και το Μπενίν έχουν έναν γνωστό πληθυσμό λιονταριών το καθένα, που έχουν περίπου τον ίδιο αριθμό λιονταριών.
Ωστόσο, ο μοναχικός πληθυσμός του Μπενίν είναι μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης διασυνοριακής περιοχής διατήρησης που μοιράζεται με δύο άλλες χώρες και το Μπενίν είναι μια σχετικά πιο σταθερή και ευημερούσα χώρα από το Σουδάν.
Ο μοναχικός πληθυσμός του Σουδάν είναι επίσης συνεχόμενος με έναν πληθυσμό λιονταριών σε μια άλλη χώρα στην Αιθιοπία, ωστόσο, η χώρα εμπλέκεται σε έναν εμφύλιο πόλεμο με ανθρώπους να φεύγουν κατά εκατομμύρια.
Ο πόλεμος και η αστάθεια υπονομεύουν την ικανότητα των δασοφυλάκων ή άλλων να βοηθήσουν στη διασφάλιση της συνέχισης των λιονταριών του Σουδάν.
Αυτή η σύγκριση δείχνει πώς κατά την αξιολόγηση των επενδύσεων για την προστασία των λιονταριών, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τόσο οι οικολογικοί όσο και οι κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες».
Είναι πληθυσμοί όπως αυτοί που κινδυνεύουν περισσότερο να εξαφανιστούν.
«Αυτή η ολοκληρωμένη ανάλυση είναι η πρώτη που εξετάζει τόσο τους οικολογικούς όσο και τους κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες κινδύνου που αντιμετωπίζουν τα λιοντάρια σε κλίμακα.
Η επιστήμη της διατήρησης είναι σημαντική για να καθοδηγήσει τη δράση, αλλά αυτή η έρευνα υπογραμμίζει τον ανεκτίμητο ρόλο που πρέπει να διαδραματίσουν οι πολιτικοί, οι οικονομολόγοι, οι ειδικοί στην ανάπτυξη και άλλοι, εάν θέλουμε να προστατεύσουμε τα λιοντάρια και άλλη βιοποικιλότητα».
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η ανάλυσή τους θα μπορούσε να παράσχει έναν οδηγό για τους οικολόγους, τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και τους επενδυτές για να κατανείμουν τους πόρους πιο αποτελεσματικά για τη διάσωση των λιονταριών της Αφρικής.
Κατέληξαν σε μια βαθμολογία δείκτη ευθραυστότητας για κάθε πληθυσμό μεγάλων γατών με βάση τις ανθρώπινες και οικολογικές πιέσεις.
Ο Dickman πρόσθεσε: «Μερικοί πληθυσμοί μπορεί τελικά να έχουν παρόμοια αποτελέσματα ευθραυστότητας, αλλά οδηγούνται από διαφορετικές απειλές.
Έτσι, ενώ στην επιφάνεια, οι πληθυσμοί των μοναχικών λιονταριών στο Σουδάν και το Μπενίν μπορεί να φαίνονται παρόμοιοι, πιθανότατα απαιτούν διαφορετικά επίπεδα δράσης και ίσως ακόμη και διαφορετικούς τύπους παρέμβασης για να πετύχει η διατήρηση».
Η διάθεση χρημάτων για τη διατήρηση των λιονταριών του Σουδάν μπορεί να είναι σχετικά αναποτελεσματική, εκτός εάν πρώτα αντιμετωπιστούν οι κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες όπως ο εμφύλιος πόλεμος.
«Έτσι, οι ενδιαφερόμενοι, οι επενδυτές και οι ομάδες προστασίας πρέπει να γνωρίζουν αυτές τις διαφορές όταν προσεγγίζουν τη διατήρηση των λιονταριών και αξιολογούν πόσα χρήματα, χρόνο ή άλλες επενδύσεις μπορεί να χρειαστούν για να δούμε την επιτυχία».
Ο συν-επικεφαλής συγγραφέας Sam Nicholson του Endangered Wildlife Trust, δήλωσε: «Αυτή η έρευνα είναι η πρώτη του είδους της που συγκεντρώνει τόσο οικολογικούς όσο και κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες σε έναν ενιαίο δείκτη για την αξιολόγηση πιθανών επενδύσεων διατήρησης για τα αφρικανικά λιοντάρια.
«Αυτό είναι κρίσιμο γιατί οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα λιοντάρια έχουν τόσο οικολογικές όσο και κοινωνικοπολιτικές ρίζες».
Ωστόσο, δεν είναι όλα δυσάρεστα νέα, καθώς οι πληθυσμοί στη Σενεγάλη και τη Μοζαμβίκη έχουν αυξηθεί με την κατάλληλη διατήρηση
Προηγούμενες εκτιμήσεις δείχνουν ότι μπορεί να χρειαστούν περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως για τη διατήρηση των υπαρχόντων πληθυσμών λιονταριών σε προστατευόμενες περιοχές.
Ωστόσο, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το κόστος προστασίας όλων των εναπομεινάντων αφρικανικών λιονταριών είναι πιο κοντά στα 3 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Πηγή: Zenger
