Ο κόσμος άλλαξε για όλους μας όταν ξαφνικά βυθιστήκαμε σε μια πανδημία το 2020. Ο COVID μάς έβαλε σε μια σειρά lockdown σε μια προσπάθεια να ελέγξουμε την εξάπλωση του ιού μέχρι να αναπτυχθεί ένα εμβόλιο.

Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζαμε ότι ένα εμβόλιο θα ήταν το κλειδί για τη ζωή μας μετά την πανδημία. Τι γίνεται όμως με όσους από εμάς δεν γνωρίζαμε τίποτα για τον κόσμο πριν από τον COVID;

Ομάδα ερευνητών ήθελε να κατανοήσει πώς ήταν η ζωή των μωρών που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια των lockdown και τι μπορεί να σημαίνει για τη γενική υγεία και την ανάπτυξή τους.

Μία από τα από τις ανακαλύψεις ήταν ότι στην ηλικία των δύο ετών, με σημαντική εξαίρεση την επικοινωνία, αυτά τα πανδημικά μωρά ήταν πολύ παρόμοια με τα μωρά που γεννήθηκαν πριν από την πανδημία στη συμπεριφορά και την ανάπτυξη.

Παρακολούθησαν οικογένειες μωρών που γεννήθηκαν στην Ιρλανδία τους πρώτους τρεις μήνες της πανδημίας, μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου 2020. Συνολικά 354 οικογένειες και τα μωρά τους μας επισκέφτηκαν σε ηλικία έξι, 12 και 24 μηνών.

Οι επισκέψεις, ιδιαίτερα οι πρώτες, ήταν μερικές φορές οι μόνες εξορμήσεις που έκαναν οι οικογένειες έξω από το σπίτι. Εντύπωση έκανε η επιφυλακτικότητα ορισμένων μωρών προς το έμπειρο παιδιατρικό μας προσωπικό, κάτι που συχνά εξηγούνταν από σχόλια γονέων όπως, «Δεν έχει βγει πολύ έξω».

Σε κάθε μια από τις επισκέψεις, ζητήσαν από τους γονείς πολλές πληροφορίες για τη ζωή και την ανάπτυξη των μωρών τους μέσω ερωτηματολογίων.

Συνήθως, σε μια μελέτη όπως αυτή, είναι καλύτερο να συγκρίνετε τα μωρά με μια ομάδα ελέγχου άλλων μωρών που γεννήθηκαν την ίδια στιγμή αλλά χωρίς τις ίδιες προκλήσεις. Καθώς το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου ήταν σε lockdown, συνέκριναν τα μωρά του lockdown με μια παρόμοια ομάδα μωρών που γεννήθηκαν στην Ιρλανδία πριν από την πανδημία. Αυτός είναι ένας περιορισμός της μελέτης, αλλά δεν υπήρχαν συγκρίσιμες ομάδες μωρών ταυτόχρονα διαθέσιμες.

Κοινωνική ζωή και ανάπτυξη

Tα αποτελέσματα δέιχουν ότι αυτά τα μωρά που είχαν βιώσει τα lockdown είχαν μικροσκοπικούς κοινωνικούς κύκλους. Λόγω των περιορισμών για τον COVID, δραστηριότητες όπως ομάδες γονέων και βρεφών ακυρώθηκαν και δεν υπήρχαν επισκέψεις σε άλλα σπίτια.

Στους έξι μήνες, κατά μέσο όρο μόνο τρία άτομα είχαν φιλήσει τα μωρά, συμπεριλαμβανομένων των γονιών τους – υποδηλώνοντας ότι δεν είχαν γνωρίσει πολλούς συγγενείς ή οικογενειακούς φίλους. Ένα στα τέσσερα μωρά δεν είχε γνωρίσει άλλο παιδί της ηλικίας του μέχρι τα πρώτα του γενέθλια.

Είναι πιθανό περισσότερα μωρά πανδημίας να μπουσουλούσαν επειδή ήταν πιο πιθανό να είχαν περάσει περισσότερο χρόνο στο σπίτι εξερευνώντας.

Σε ηλικία δύο ετών, η έρευνα επικεντρώθηκε στο αν αυτές οι αναπτυξιακές διαφορές είχαν αλλάξει. Έγιναν στους γονείς ερωτήσεις σχετικά με την επικοινωνία σε αυτό το σημείο, συμπεριλαμβανομένου του εάν το παιδί μπορούσε να πει δύο ή τρεις λέξεις μαζί για να μεταδώσει μια ιδέα, εάν θα μπορούσε σωστά να δείξει κάτι όταν τους ζητήθηκε (για παράδειγμα, να δείξει την μπάλα) και εάν θα μπορούσε να ακολουθήσει μια απλή εντολή (για παράδειγμα, βάλε το παιχνίδι στο τραπέζι).

Τα παιδιά που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας είχαν και πάλι ελαφρώς χαμηλότερες βαθμολογίες στο τμήμα επικοινωνίας του ερωτηματολογίου, ακόμη και αφού προσαρμόστηκαν παράγοντες όπως το μορφωτικό επίπεδο της μητέρας και η ηλικία του παιδιού όταν συμπληρώθηκε το ερωτηματολόγιο.

Αλλά είναι καθησυχαστικό ότι τα μωρά της πανδημίας είχαν παρόμοια αποτελέσματα με αυτά που γεννήθηκαν πριν από τον COVID στους άλλους αναπτυξιακούς τομείς που εξετάστηκαν, συμπεριλαμβανομένων των κινητικών δεξιοτήτων και της ικανότητας επίλυσης προβλημάτων.

 

Πηγή: Science Alert