Μία νέα έρευνα ανησύχησε ιδιαίτερα την επιστημονική κοινότητα καθώς αποκάλυψε ότι τα πλαστικά δοχεία φαγητού στο φούρνο μικροκυμάτων εκτοξεύουν τοξικά μικροπλαστικά .
Σε μια συνέντευξη στο Wired σχετικά με μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα – Λίνκολν, ο ερευνητής Kazi Albab Hussain είπε ότι το να γίνει νέος μπαμπάς τον ενέπνευσε να καταλάβει τι συνέβαινε με τα δοχεία που έμπαινε το φαγητό του μωρού του.
Τα αποτελέσματα, τα οποία τελικά έγιναν άρθρο στο περιοδικό Environmental Science & Technology, είναι ακόμη πιο συγκλονιστικά από ό,τι θα περίμενε κανείς.
«Εκείνη την εποχή, αγόραζα πολλές παιδικές τροφές», είπε στο Wired, «και έβλεπα ότι, ακόμη και στις παιδικές τροφές, υπάρχουν πολλά πλαστικά».
Όταν πήγε να μελετήσει τα δοχεία υπό διάφορες συνθήκες, ο Hussain είπε ότι «τρόμαξε βλέποντας την ποσότητα μικροπλαστικών κάτω από το μικροσκόπιο» – και ότι ένα τεράστιο 75% των καλλιεργημένων νεφρικών κυττάρων πέθαναν μετά από έκθεση για 48 ώρες στα σωματίδια των δοχείων που είχαν εκτεθεί στον φούρνο μικροκυμάτων.
Τα τελευταία χρόνια, τα μικροπλαστικά έγινα ευρέως γνωστά στην κοινή γνώμη καθώς μελέτη μετά από μελέτη διαπίστωσε ότι υπάρχουν κυριολεκτικά παντού: στον ωκεανό, στο έδαφος και στο σώμα μας.
Αυτή η πρόσφατα κοινή γνώση δεν θα ήταν ακριβώς έκπληξη δεδομένου του αυξανόμενου όγκου έρευνας σε αυτά τα πανταχού παρόντα κομμάτια σκουπιδιών που κολυμπούν γύρω και μέσα μας, αλλά η ανακάλυψη του Hussain – ότι τα πλαστικά δοχεία με μικροκύματα απελευθερώνουν στην πραγματικότητα μικροπλαστικά και τα συστατικά τους, γνωστά ως νανοπλαστικά και τοξικές χημικές ουσίες που ονομάζονται στραγγίσματα — είναι σίγουρα ανησυχητική.
Ακόμη πιο δυσοίωνο, ο Houssain διαπίστωσε ότι τα μικροκύματα φαίνεται να απελευθερώνουν νανοπλαστικά, τα οποία είναι σαν μικροπλαστικά αλλά ακόμη πιο μικροσκοπικά.
Αυτά δεν είναι καλά νέα, γιατί ενώ τα νεφρά μας είναι σε θέση να φιλτράρουν τα μεγαλύτερα σωματίδια, παλεύουν με τα πολύ μικρότερα νανοπλαστικά. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να γλιστρήσουν μέσα από τις κυτταρικές μας μεμβράνες και, όπως είπε στο περιοδικό ο John Boland, καθηγητής χημείας στο Trinity College του Δουβλίνου, «να φτάσουν σε μέρη που δεν θα έπρεπε».
«Τα μικροπλαστικά είναι σαν πλαστική χονδροειδής ύλη: Μπαίνουν μέσα και εκδιώκονται», είπε ο Ιρλανδός καθηγητής, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη. «Αλλά είναι πολύ πιθανό τα νανοπλαστικά να είναι πολύ τοξικά».
Μια πιθανή λύση, σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης, θα ήταν η κατασκευή πλαστικών από διαφορετικά πολυμερή, αλλά κάτι τέτοιο θα απαιτούσε οικονομική δέσμευση για την έρευνα και την ανάπτυξη αυτών των νέων ενώσεων που, δεδομένου του τρόπου με τον οποίο οι βιομηχανίες έχουν χειριστεί άλλα περιβαλλοντικά ζητήματα και θέματα υγείας, φαίνεται απίθανο να να αναληφθούν προληπτικά.
Παρόλα αυτά, ο ερευνητής του οποίου η νέα πατρότητα ενέπνευσε τη μελέτη παραμένει αισιόδοξος.
«Ελπίζω ότι θα έρθει μια μέρα», είπε ο Hussain στο δελτίο τύπου του UNL, «όταν αυτά τα προϊόντα εμφανίζουν ετικέτες που θα γράφουν «χωρίς μικροπλαστικά» ή «χωρίς νανοπλαστικά».
Μέχρι τότε, θα πρέπει να ξανασκεφτούμε σοβαρά το να βάλουμε ένα πλαστικό δοχείο στα μικροκύματα.
Με πληροφορίες από: Wired, Futurism
