Μια νέα επιστημονική μελέτη ανατρέπει τη μακροχρόνια εικόνα του Ουρανού ως ενός αδρανούς, ψυχρού πλανήτη χωρίς εσωτερική δραστηριότητα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, που δημοσιεύτηκε στο Geophysical Research Letters, ο Ουρανός εκπέμπει 12,5% περισσότερη θερμότητα από όση λαμβάνει από τον Ήλιο, υποδηλώνοντας ότι διαθέτει εσωτερική θερμική ενέργεια, αντίθετα με όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα.

Η μελέτη, με επικεφαλής τη Δρ. Xinyue Wang από το Πανεπιστήμιο του Χιούστον, επανεξέτασε αρχειακά δεδομένα σχετικά με τον πλανήτη, ρίχνοντας φως σε μια παλιά επιστημονική απορία. Η αποστολή Voyager 2 της NASA, η μοναδική που έχει περάσει κοντά από τον Ουρανό (το 1986), δεν είχε εντοπίσει ίχνη εσωτερικής θερμότητας. Σε αντίθεση, όμως, με άλλους αέριους γίγαντες όπως ο Δίας, ο Κρόνος και ο Ποσειδώνας —οι οποίοι εκπέμπουν περίπου 100% περισσότερη ενέργεια απ’ όση δέχονται— ο Ουρανός θεωρούνταν μια επιστημονική εξαίρεση.

Η νέα μελέτη υποδεικνύει πως ο πλανήτης εξακολουθεί να απελευθερώνει υπολειμματική θερμότητα από την πρώιμη φάση του σχηματισμού του, περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτό αποτελεί σημαντικό στοιχείο για την κατανόηση της εσωτερικής δομής και της εξελικτικής πορείας όχι μόνο του Ουρανού, αλλά και άλλων πλανητών παρόμοιας κατηγορίας. Ο Ουρανός χαρακτηρίζεται ως “παγωμένος γίγαντας”, λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών και της χημικής του σύστασης.

Η ερμηνεία της απουσίας θερμότητας στην αποστολή του Voyager 2 πιθανόν σχετίζεται με την ηλιακή δραστηριότητα ή την εποχική θέση του πλανήτη, καθώς βρίσκεται σε εξαιρετικά αργή τροχιακή κίνηση, με εποχές που διαρκούν 20 έτη. Οι εναλλαγές στην ενέργεια φαίνεται να ακολουθούν εποχικούς ρυθμούς, ενώ έχουν παρατηρηθεί αστάθειες στην τροχιά και την περιστροφή του πλανήτη, κάτι που προσθέτει πολυπλοκότητα στην κατανόηση της συμπεριφοράς του.

Ενώ οι Δίας και Κρόνος θερμαίνονται κυρίως μέσω βαρυτικής συμπίεσης, και ο Ποσειδώνας παραμένει μυστήριο, ο Ουρανός φαίνεται πως διαθέτει εσωτερική θερμική ενέργεια —αν και πιθανώς με διαφορετική εσωτερική δομή ή εξελικτική ιστορία σε σχέση με τα υπόλοιπα σώματα της εξωτερικής ηλιακής ζώνης.

Η μελέτη επαναφέρει στο προσκήνιο τη σημασία περαιτέρω αποστολών προς τον Ουρανό, καθώς η έως σήμερα γνώση μας παραμένει περιορισμένη και βασίζεται κυρίως σε παρωχημένες, σύντομες παρατηρήσεις.

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.