Μπορείτε να φανταστείτε μια υπερσύγχρονη διαστημική μονάδα πλαισιωμένη από φωτοβολταίκά πάνελ, η οποία θα παράγει ενέργεια από την ηλιακή ακτινοβολία και στην συνέχεια θα την στέλνει για χρήση πίσω στη Γη;

Αυτό το μεγαλεπήβολο σενάριο – το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, είχε αναφέρει προ δεκαετιών για πρώτη φορά ο συγγραφέας Ισαάκ Ασίμοφ – ενδέχεται να ευοδωθεί μέσα στα επόμενα χρόνια από το Πεκίνο, το οποίο βάζει ολοένα και περισσότερο την… «σφραγίδα» του στο χώρο του διαστήματος, της εξερεύνησης και της εκμετάλλευσής του.

Όπως αναφέρει η Business Standard και σύμφωνα με το αρχικό πλάνο της Κινεζικής Ακαδημίας Διαστημικής Τεχνολογίας, το 2028 θα εκτοξευτεί ένας δορυφόρος ο οποίος από απόσταση 400 χλμ. από την επιφάνεια της Γης θα κάνει δοκιμές παραγωγής και μετάδοσης ηλιακής ενέργειας από το διάστημα στον πλανήτη μας. Πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ένας στόλος ηλιακών πάνελ συνολικής έκτασης 1.6 χλμ, ένα ιδιότυπο και άκρως πρωτοποριακό «ηλιακό πάρκο» με έδρα το διάστημα και με το βλέμμα στραμμένο ξεκάθαρα στο μέλλον.

Αν οι δοκιμές είναι πετυχημένες θα ακολουθήσει η εκτόξευση του φωτοβολταϊκού συστήματος με στόχο να ξεκινήσει η παραγωγή ηλιακής ενέργειας και μεταφοράς της στην Γη μέχρι το 2030.

Πώς θα γίνεται αυτό; Τα πάνελ θα παράγουν ηλιακή ενέργεια την οποία θα μετατρέπουν σε δέσμες λέιζερ ή σε δέσμες μικροκυμάτων τις οποίες θα εκπέμπουν στην συνέχεια σε μια επίγεια εγκατάσταση που με την σειρά της θα διοχετεύει την ενέργεια στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, με τους επιστήμονες να αναφέρουν ότι στόχος είναι το εν λόγω διαστημικό ηλιακό πάρκο να συμβάλει στο να καταφέρει η Κίνα να πιάσει τον στόχο της ολικής απεξάρτησης από τον άνθρακα μέχρι το 2060.

Ωστόσο, το πρόβλημα που απασχολεί τους επιστήμονες, είναι το πόσο ασφαλής θα ήταν αυτή ακριβώς η εκτόξευση των ακτίνων λέιζερ ή μικροκυμάτων που θα αποστέλλονται στη Γη, με τους ερευνητές να σημειώνουν πως πρέπει να πραγματοποιηθούν και άλλες μελέτες και τους κινέζοι επιστήμονες να καλούνται να λύσουν τους γρίφους που κρύβει το εγχείρημα αυτό.

Όπως αναφέρεται στο portal με τις κινεζικές επιστημονικές δημοσιεύσεις, το «Chinese Space Science and Technology», το διαστημικό φωτοβολταϊκό πάρκο θα παράγει αρχικά μόλις ένα megawatt ενέργειας αλλά στόχος είναι μέχρι το 2050 να παράγει ένα gigawatt – μια ποσότητα ενέργειας παρόμοια με αυτή που παράγει το μεγαλύτερο πυρηνικό εργοστάσιο της Κίνας.

Η Κίνα σκέφτεται έξυπνα, στην παρούσα φάση, δεδομένου του ότι τα επίγεια φωτοβολταϊκά συστήματα μπορούν να λειτουργούν μόνο στη διάρκεια της μέρας ενώ ακόμη και τότε εμφανίζονται φυσικά εμπόδια όπως συννεφιά και ομίχλη. Ο συγκεκριμένος διαστημικός ηλιακός σταθμός, ο οποίος σχεδιάζεται να τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη σε ύψος 36.000 χιλιομέτρων, θα συλλέγει την ηλιακή ακτινοβολία χωρίς τις παρεμβολές της ατμόσφαιρας και ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες. Ο αντιπρόεδρος της Κινεζικής Ακαδημίας Διαστήματος, Λι Μινγκ σημείωσε πως «η Κίνα αναμένεται να είναι η πρώτη χώρα που θα έχει χτίσει ηλιακό σταθμό στο διάστημα».

Η Κίνα δεν είναι η μόνη χώρα που μελετά τις δυνατότητες να εκμεταλλευτεί την ηλιακή ενέργεια στο διάστημα. Επιστήμονες του California Institute of Technology, έχουν αναπτύξει έναν πρωτότυπο μηχανισμό που συλλέγει το ηλιακό φως, το μετατρέπει σε ηλεκτρική ισχύ ραδιοσυχνοτήτων και στη συνέχεια μεταδίδει ασύρματα αυτή την ισχύ μέσω μιας κατευθυνόμενης ακτίνας.

Σύμφωνα με την έρευνα της Caltech, η συλλογή ηλιακής ενέργειας στο διάστημα και η μετάδοση της ενέργειας ασύρματα στη Γη μέσω των μικροκυμάτων επιτρέπει τη διαθεσιμότητα της γήινης ενέργειας ανεξάρτητα από τον καιρό, την ώρα ή την ημέρα. Με βάση αυτή τη λογική, η ηλιακή ενέργεια θα μπορούσε να είναι συνεχώς διαθέσιμη οπουδήποτε στη Γη.

Όπως δηλώνει στους Financial Times ένας φυσικός που εργαζόταν στη NASA και ειδικός στη διαστημική ηλιακή ενέργεια, ένας τέτοιος πομπός στο διάστημα θα είχε ακτίνα περίπου 1,5 χιλιόμετρο και ο δέκτης στη Γη περίπου 6 χιλιόμετρα.

Aλλά το μεγάλο ερώτημα είναι πόσο θα κοστίζει η μετατροπή της ενέργειας από το διάστημα. Η επιστήμονας Κάρεν Τζόουνς υποστηρίζει στους Financial Times ότι το κόστος της διαστημικής ηλιακής ενέργειας μπορεί να πέσει στο μισό του σημερινού κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας.