Τώρα μπορείτε να πάρετε μία ιδέα για την όψη που θα είχε ο Ήλιος κατά τη γέννηση του με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκόπιου, James Webb (JWST).

Προς το κέντρο αυτού του αντικειμένου, που ονομάζεται HH212, βρίσκεται ένα αστέρι που γεννιέται και το οποίο πιθανώς δεν είναι πάνω από 50.000 ετών.

Το σκηνικό θα έμοιαζε περίπου το ίδιο όταν ο Ήλιος μας ήταν παρόμοιας ηλικίας.

Στην πραγματικότητα δεν μπορείτε να δείτε τη λάμψη του ίδιου του πρωτοαστέρα επειδή είναι κρυμμένος μέσα σε έναν πυκνό, περιστρεφόμενο δίσκο αερίων και σκόνης.

Το μόνο που βλέπετε είναι οι ροζ-κόκκινοι πίδακες που εκτοξεύει σε αντίθετες πολικές κατευθύνσεις.
Το HH212 βρίσκεται στον Ωρίωνα, κοντά στα τρία λαμπρά αστέρια που αποτελούν τη “ζώνη” του μυθικού κυνηγού που δίνει στον αστερισμό το όνομά του. Η απόσταση από τη Γη είναι περίπου 1.300 έτη φωτός.

Η φυσική υποδηλώνει ότι αυτές οι δραματικές εκροές αερίων είναι τα μέσα με τα οποία το εκκολαπτόμενο άστρο ρυθμίζει τη γέννησή του.

“Καθώς η μπάλα αερίου στο κέντρο συμπιέζεται, περιστρέφεται. Αλλά αν περιστρέφεται πολύ γρήγορα, θα διαλυθεί, οπότε κάτι πρέπει να απαλλαγεί από τη στροφορμή”, εξηγεί ο καθηγητής Mark McCaughrean.

“Πιστεύουμε ότι πρόκειται για πίδακες και εκροές. Πιστεύουμε ότι καθώς όλο το υλικό συρρικνώνεται, τα μαγνητικά πεδία συσπειρώνονται και στη συνέχεια μέρος του υλικού που εισέρχεται μέσω του δίσκου αιχμαλωτίζεται στα μαγνητικά πεδία και εκτοξεύεται από τους πόλους. Γι’ αυτό αποκαλούμε αυτές τις δομές διπολικές”, δήλωσε στο BBC News ο ανώτερος επιστημονικός σύμβουλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.

Το ροζ-κόκκινο χρώμα δηλώνει την παρουσία μοριακού υδρογόνου. Πρόκειται για δύο άτομα υδρογόνου συνδεδεμένα μεταξύ τους (όπως το “HH” στο όνομα του πρωτοαστέρα). Τα ωστικά κύματα κινούνται μέσα από τις εκροές, ενεργοποιώντας τις και κάνοντάς τες να λάμπουν έντονα σε αυτή την εικόνα του Webb, η οποία τραβήχτηκε κυρίως στο υπέρυθρο μήκος κύματος των 2,12 μικρομέτρων (αυτό είναι το δεύτερο μέρος του ονόματος του πρωτοαστέρα!).

Οι αστρονόμοι μελετούν το HH212 εδώ και 30 χρόνια, τραβώντας φωτογραφίες κάθε τόσο για να δουν πώς έχει αλλάξει. Όπως θα περίμενε κανείς από το σούπερ τηλεσκόπιο Webb, η νέα του εικόνα είναι 10 φορές πιο ευκρινής από οτιδήποτε άλλο είχαμε στο παρελθόν και θα επιτρέψει στους επιστήμονες να εμβαθύνουν περισσότερο στις διαδικασίες που οδηγούν στο σχηματισμό άστρων.

Μια ωραία λειτουργία είναι να τρέξει μαζί ολόκληρο το ιστορικό της εικόνας για να φτιάξει μια ταινία, για να δούμε πώς αλλάζουν τα στοιχεία στις δομές των πίδακες με την πάροδο του χρόνου. Οι επαναλαμβανόμενες παρατηρήσεις σημαίνουν ότι μπορείτε επίσης να μετρήσετε την ταχύτητα με την οποία κινούνται αυτά τα στοιχεία – στα 100 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και περισσότερο.

Το HH σημαίνει Herbig-Haro, από το όνομα των George Herbig και Guillermo Haro, οι οποίοι έκαναν την πρωτοποριακή εργασία για αυτόν τον τύπο αντικειμένων στις δεκαετίες του 1940 και του 50.

Αναμφίβολα θα έμεναν έκπληκτοι από τις δυνατότητες του JWST. Δεν είναι μόνο η ευκρίνεια της εικόνας που μπορεί να επιτύχει το Webb με το κύριο κάτοπτρό του των 6,5 μέτρων, είναι επίσης το εύρος των χρωμάτων που μπορούν πλέον να ανιχνεύσουν τα όργανά του που κάνει το τηλεσκόπιο τόσο ξεχωριστό.

“Όπως είπαμε, το κύριο μήκος κύματος για την εξέταση αυτών των πραγμάτων – για την εξέταση του κλονισμένου μοριακού υδρογόνου – είναι 2,12 μικρόμετρα, ή περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το μέσο ορατό. Αλλά για πρώτη φορά, έχουμε τώρα μια καλή έγχρωμη εικόνα του συγκεκριμένου αντικειμένου, επειδή είμαστε σε θέση να το παρατηρήσουμε σε άλλα μήκη κύματος που απλά δεν μπορούσατε να δείτε από επίγεια τηλεσκόπια. Και αυτό θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι πραγματικά συμβαίνει στους πίδακες”, δήλωσε ο καθηγητής McCaughrean.

Ο Webb προοριζόταν να είναι μετασχηματιστικός σε πολλούς τομείς της αστρονομίας και η μελέτη των αντικειμένων Herbig-Haro έχει σίγουρα ωφεληθεί.

Πηγή: BBC