Το “Ζωούπολη 2” δεν είναι απλώς μια ακόμα επιτυχία της Disney, αλλά γιατί κουβαλάει κάτι σπάνιο: την ικανότητα να κινητοποιεί ένα παγκόσμιο κοινό με τον ίδιο τρόπο που το έκανε το πρώτο φιλμ πριν από σχεδόν μια δεκαετία. Ένα sequel που δε στηρίζεται μόνο στη νοσταλγία, αλλά στη βαθιά ανάγκη για αφήγηση για έναν κόσμο όπου η διαφορετικότητα δοκιμάζεται, η κοινωνία βρίσκεται σε διαρκή αναστάτωση και δύο απίθανοι ήρωες προσπαθούν να κρατήσουν κάτι σαν ισορροπία. 

Το άνοιγμα των 556 εκατομμυρίων δολαρίων δεν είναι απλώς εντυπωσιακό. Αποτελεί μια θρυλική επιστροφή στην εποχή που οι κινηματογραφικές αίθουσες είχαν τον χαρακτήρα ενός κοινού τόπου, ενός χώρου όπου μοιραζόμασταν μια αφήγηση, μια αγωνία, ένα χαμόγελο. Οι αίθουσες ζωντανεύουν ξανά σε παγκόσμια κλίμακα, σαν να περίμεναν το σωστό σφύριγμα για να βγουν ξανά στο παιχνίδι. 

Η Disney βρίσκει τον παλμό της. Μετά από αποτυχίες, από ταινίες που δεν άγγιξαν το κοινό, από ιστορίες που έμοιαζαν να χάνονται πριν καν κυκλοφορήσουν έρχεται μια ταινία που απλώς δουλεύει. Φτιάχτηκε με μεράκι, με κατανόηση του τι σημαίνει animation, με αγάπη για τις ηλικίες που θα τη δουν. Μια ιστορία όπου η Judy και ο Nick δεν είναι πια σύμβολα παιδικής ψυχαγωγίας, αλλά ο καθρέφτης της δικής μας πραγματικότητας. 

Ο Αlan Bergman το είπε ξεκάθαρα: «Η απίστευτη ανταπόκριση στο Ζωούπολη 2 αντικατοπτρίζει την παγκόσμια απήχηση και τη σπουδαία δουλειά των δημιουργών». Το animation στις πιο αυθεντικές στιγμές του ξεγυμνώνει τους μύθους που εμείς οι ενήλικες κουβαλάμε. 

Το “Ζωούπολη 2” έρχεται τη στιγμή που το box office “ματώνει” από χαμηλές προσδοκίες. Τη στιγμή που η λαϊκή εμπειρία της ταινίας μοιάζει να έχει διαλυθεί και ξαφνικά δύο ζώα –ένα κουνέλι κι ένας αλεπούγίνονται πρέσβεις ενός διαφορετικού κόσμου: εκείνου που βλέπει τη φαντασία ως μέσο κατανόησης κι όχι ως φυγή. 

Η αφήγηση που κρύβει αλήθειες μέσα στη φαινομενική της απλότητα. Ο Byron Howard και ο Jared Bush ξέρουν ότι η πόλη της Zootopia δεν είναι απλώς ένα animation set, αλλά αλληγορία που δουλεύει καλύτερα τώρα το 2025, απ’ ό,τι το 2016. 

Το δεύτερο φιλμ είναι πιο κοφτερό, πιο ώριμο, πιο επίκαιρο. Έχει κατανοήσει το χάος της εποχής, τις νέες μορφές φόβου, τις συλλογικές μας παρανοήσεις. Ο νέος “ερπετοειδής” κάτοικος δεν είναι απλώς ο κακός της ιστορίας. Εναι η απόδειξη ότι ο κόσμος αλλάζει με τρόπους που δεν ελέγχουμε και ότι οι ήρωες μας δεν είναι ποτέ αυτοί που φαίνονται έτοιμοι. 

Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία έσπασε όλα τα πιθανά ρεκόρ: 

• Μεγαλύτερο animated opening όλων των εποχών 

• 4ο μεγαλύτερο opening στην ιστορία του κινηματογράφου 

• Καλύτερη πρεμιέρα Disney Animation στα 102 χρόνια της εταιρείας 

• Καλύτερη animated πρεμιέρα στην ιστορία της Κίνας για ξένη ταινία 

Τα νούμερα δεν κάνουν μια ταινία σπουδαία, αλλά επιβεβαιώνουν ότι κάτι έχει αγγίξει μια χορδή πολύ πιο βαθιά από την τυχαιότητα της ψυχαγωγίας. 

Το “Ζωούπολη 2” μας υπενθυμίζει πως ακόμη κι όταν πιστεύουμε ότι η παιδικότητα έχει χαθεί υπάρχει πάντα ένας κόσμος που μας περιμένει: ένας κόσμος που μοιάζει με εμάς, με τις φόρμες, τις φοβίες, τις αγωνίες μας. Αυτό είναι το animation στην καλύτερη στιγμή του: μια μεγάλη παραβολή που λέει την αλήθεια με τρόπο που μόνο τα παιδιά κι όσοι δεν ξέχασαν να αισθάνονται μπορούν να καταλάβουν. 

Το “Ζωούπολη 2” είναι μια υπενθύμιση ότι η αφήγηση μπορεί ακόμη να κερδίζει, ότι το σινεμά δεν πέθανε, απλώς περίμενε την κατάλληλη ιστορία και ότι σε μια εποχή που όλα μοιάζουν ειρωνικά, κουρασμένα, κυνικά… ένα κουνέλι κι ένας αλεπού μπορούν να μας πουν κάτι βαθύ: ο κόσμος μπορεί ακόμη να αλλάξει, όταν τολμάς να τον κοιτάξεις χωρίς φόβο. 

*Mε στοιχεία από το Variety 

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.