Το 64ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ξεκίνησε κι οι σινεφίλ τρέχουν από αίθουσα σε αίθουσα με στόχο να απολαύσουν τη “μυσταγωγία της τελετής”. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της διοργάνωσης σήμανε την έναρξη, τα φώτα έσβησαν κι από τις Κάννες στη Θεσσαλονίκη ταξίδεψε η νέα ταινία του Τραν Αν Χουνγκ με πρωταγωνιστές τους Ζιλιέτ Μπινός και Μπενσουά Μαζιμέλ. Στόχος της να δείξει πως η μαγειρική είναι Τέχνη κι όπως όλες οι μορφές του Πολιτισμού επικοινωνούν. Φιλόδοξη προσπάθεια που χειροκροτήθηκε στο κατάμεστο Ολύμπιον.

Από την πρώτη της σκηνή εγκλωβίζει τον θεατή στον κόσμο της γαστρονομικής απόλαυσης. Μεταφερόμαστε σε μία κουζίνα κι η δράση κυριολεκτικά ξεκινάει. Με βάση το μυθιστόρημα “La Vie et la passion de Dodin-Bouffant gourmet” του Ελβετού Μαρσέλ Ρουφ δομείται ένα επίκαιρο έργο που καταδεικνύει τη κινητήριο δύναμη του φαγητού στην ανάπτυξη δυναμικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Η διατροφή παρουσιάζεται όχι μόνο ως ανάγκη, αλλά κι ως απόλαυση. “O έρωτας περνάει από το στόμαχι”. Από μόνη της αυτή τη κοινότυπη έκφραση κρύβει μέσα τις λέξεις φροντίδα κι ενδιαφέρον για τον άλλον.

Γεννημένος στο Βιετνάμ ο Αν Χουνγκ ενηλικιώθηκε ουσιαστικά στη Γαλλία κι είναι τόσο δυνατά τα βιώματά του που θέλησε να μιλήσει για την αρμονία γεύσεων και αισθήσεων. Δίνει έναν φιλοσοφικό τόνο στη αφήγησή του, αποφεύγονται όμως τον διδακτισμό. Η μαγείρισσα Εζενί κερδίζει την καρδιά του Ντοντέν Μπουφάν δε θέλει όμως σε καμία περίπτωση στο πέρασμα του χρόνου να χαθεί αυτή η αίσθηση του παιχνιδιού που έρχεται μέσα από μία ιδιαίτερη διαδικασία που ερεθίζει τους ουρανίσκους και στέλνει το μήνυμα γρήγορα και στο υπόλοιπο σώμα.

Παραμένουμε στην Μεσόγειο κι από τη Γαλλία θα βρεθούμε στην Ισπανία. Ένας από τους αγαπημένους σκηνοθέτες (και συγγραφέας) του Μισέλ Δημόπουλου, ο Βίκτορ Ερίθε (“To Πνεύμα του Μελισσιού”) αποφάσισε να κάνει μία μεγάλου μήκους ταινία τριάντα χρόνια μετά την τελευταία του απόπειρα. Από μόνο του το γεγονός λέει πολλά. Ένας βετεράνος του σινεμά αποφάσισε ότι πρέπει να εκφραστεί μέσα από το μέγα πάθος του στέλνοντας ένα μήνυμα για την εποχή, αλλά και για τον ίδιο τον Κινηματογράφο. Στα 169΄ ακροβατούμε ανάμεσα στην περιπέτεια και την αλληγορία. Ανάμεσα στον κόσμο του φαίνεσθαι και του είναι.

Ο Χούλιο Αρένας, ένας διάσημος ηθοποιός εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Τα τραύματα που μένουν πίσω από την υπόθεση ανεξίτηλα. Για τους περισσότερους υπάρχει μία ανοιχτή πληγή που συνεχώς πέφτει πάνω της αλάτι. Μετά από χρόνια η υπόθεση ανοίγει ξανά, ο φίλος Μιγκέλ αποφασίζει να εξιχνιάσει το μυστήριο φτάνοντας μέχρι τέλους αυτή τη φορά. Ο δρόμος του κάθε άλλο παρά εύκολος είναι. Νιώθει ωστόσο πως είναι το ελάχιστον χρέος προς έναν δικό του άνθρωπο που χάθηκε ξαφνικά.

Ο Ερίθε επέστρεψε για να μιλήσει για όσα τον απασχολούν στο πέρασμα του χρόνου. Το κάνει με σύνθετο τρόπο. Αναπτύσσει μία ιστορία και παράλληλα αφήνει κενά διαστήματα, ώστε ο θεατής να κάνει τους δικούς του συσχετισμούς με αυτή τη διαδρομή τριάντα ετών κι έχοντας ως μία από τις αρετές του, τη διορατικότητα αφήνει χαραμάδα φυγής στο μέλλον. Δεν μένει προσκολλημένος στο παρελθόν. Δε ξεχνά, θυμάται και τιμά, αλλά προχωρά.

Ακριβώς με αυτόν τον τρόπο συνεχίζεται τόσο η ζωή, όσο κι η Τέχνη σήμερα. Καταθέτει τη δική του οπτική, το δικό του έργο ζωής θα λέγαμε και αφήνει το παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Να πάρουν αυτές τη σκυτάλη πλέον και να δώσουν συνέχεια. Με τις εμπειρίες στο μπαούλο και το μυαλό, αλλά με τη πυξίδα στο παρών και το μετά. Με κρύο αίμα και ζεστή καρδιά. Συνέχεια σήμερα με το “Monster” του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα Χιροκάζου Κόρε-Έντα και την αντιπολεμική ωδή του Τάκη Κανελλόπουλου, “Ουρανός”. Μάλιστα μετά τη λήξη της προβολής θα ακολουθήσει συζήτηση με τον Μαρκ Μαζάουερ, έναν άνθρωπο της πόλης που έχει γράψει το εξαιρετικό βιβλίο, “Θεσσαλονίκη, Πόλη των Φαντασμάτων”