Kατά τη διάρκεια της χθεσινής ημέρας ο 29χρονος Τίμοθι Σαλαμέ κέρδισε τη δεύτερη υποψηφιότητά του για Όσκαρ α΄ανδρικού ρόλου, ως νεαρός Μπομπ Ντίλαν στο “A Complete Unknown”. Με αυτήν του την υποψηφιότητα μπήκε σε ένα από τα πιο σπάνια «κλαμπ» στην ιστορία των Βραβείων της Ακαδημίας: τους άνδρες που έχουν λάβει δύο υποψηφιότητες για το Χρυσό Αγαλματίδιο Καλύτερου Ηθοποιού πριν κλείσουν τα 30 τους χρόνια. Τεράστιο επίτευγμα αν το σκεφτεί κανείς.
Δύο λόγια για το “A Complete Unknown”
Τοποθετημένο στη μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης στις αρχές της δεκαετίας του ’60, το A Complete Unknown παρακολουθεί τη ραγδαία άνοδο του 19χρονου μουσικού από τη Μινεσότα Μπομπ Ντίλαν (Timothée Chalamet), ο οποίος ως φολκ τραγουδιστής έφτασε στις αίθουσες συναυλιών και στην κορυφή των charts – τα τραγούδια και η μυσταγωγία του έγιναν παγκόσμια αίσθηση – με αποκορύφωμα την πρωτοποριακή ηλεκτρική ροκ εν ρολ εμφάνισή του στο Newport Folk Festival το 1965”.
Ο τελευταίος ηθοποιός που πέτυχε αυτό το κατόρθωμα ήταν ο Τζέιμς Ντιν, ο οποίος έλαβε μεταθανάτια υποψηφιότητες για δύο συνεχόμενες χρονιές, για το οικογενειακό δράμα εποχής “East of Eden” (1955) και για το γουέστερν “Giant” (1956). Δυστυχώς η μοίρα του είχε παίξει ήδη άσχημο παιχνίδι κι έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα σε ηλικία 24 ετών. Πριν από τον Ντιν μόνο δύο άλλοι άνδρες είχαν κερδίσει πολλαπλές υποψηφιότητες στην κατηγορία “α΄ανδρικού ρόλου” πριν ολοκληρώσουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους. Ο Μίκι Ρούνεϊ ήταν υποψήφιος για “Καλύτερος Ηθοποιός” στα 19 του για το μιούζικαλ του 1939 “Babes in Arms” και ξανά τέσσερα χρόνια αργότερα, στα 23 του για το “The Human Comedy”.
Ο Μάρλον Μπράντο ήταν υποψήφιος στα 27 του για την ερμηνεία του στο “A Streetcar Named Desire” (1951), στα 28 του για το γουέστερν “Viva Zapata!” (1952) και στα 29 του για το “Julius Caesar” (1953). (Ο Μπράντο κέρδισε το Όσκαρ την επόμενη χρονιά, στα 30 του για το “On the Waterfront” το 1954).
Όταν ο Τίμοθι Σαλαμέ κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για τον α΄ανδρικό ρόλο στο “Call Me By Your Name” του 2017 σε ηλικία 22 ετών. Τότε έγινε ο τρίτος νεότερος υποψήφιος στην κατηγορία αυτή, μετά τον Μίκι Ρούνεϊ και τον Τζάκι Κούπερ, ο οποίος είχε προταθεί για την κωμωδία “Skippy” το 1931 όταν ήταν μόλις 9 ετών.
Αν και τα μέλη της Ακαδημίας σπάνια “τιμούν” άνδρες στα είκοσί τους για πρωταγωνιστικές ερμηνείες, η αντίστοιχη κατηγορία της “Καλύτερης Ηθοποιού” έχει πληθώρα γυναικών που έλαβαν πολλαπλές υποψηφιότητες πριν κλείσουν τα 30 τους. Από τη Τζόαν Φοντέιν (“Rebecca” το 1940, “Suspicion” το 1941 και “The Constant Nymph” το 1943) και την Όντρεϊ Χέπμπορν (“Roman Holiday” το 1953 και “Sabrina” το 1954) έως τη Τζόντι Φόστερ (“The Accused” το 1988 και “The Silence of the Lambs” το 1991) και την Κέιτ Γουίνσλετ (“Titanic” το 1997 και “Eternal Sunshine of the Spotless Mind” το 2004). Ακόμα και δύο από τις πρώην συμπρωταγωνίστριες του Σαλαμέ έχουν λάβει αυτή την τιμή: η Σέρσα Ρόναν (“Brooklyn” το 2015, “Lady Bird” το 2017 και “Little Women” το 2019) και η Τζένιφερ Λόρενς (“Winter’s Bone” το 2010, “Silver Lining’s Playbook” το 2012 και “Joy” το 2015).
Ο νεότερος νικητής Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού παραμένει ο Άντριεν Μπρόντι, ο οποίος κέρδισε τη σημαντική αυτή διάκριση σε ηλικία 29 ετών για το “The Pianist” το 2002 και φέτος είναι υποψήφιος για το “The Brutalist” που έρχεται στις ελληνικές αίθουσες την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου κι αναμένεται με μεγάλη προσμονή από τους σινεφίλ παρά τον ανασταλτικό παράγοντα της εξαιρετικά μεγάλης διάρκειάς της.
